Huis van Cara- Rijk van de Waterman

the next morning
--------------

Kenji werd wakker en voelde gelijk iets warms tegen zich aan liggen, hij moest glimlachen toen hij Cara zag en hij zich alles van gisteren weer kon herinneren. Voorzichtig stond hij op en ging naar de keuken, een ontbijtje op bed zou Cara goed doen. Hij zocht eieren in de koelkast en deed ze in een pan. Hij deed wat brood in het broodrooster en perste wat sinaasappels uit. Daarna ging hij naar de tuin om wat bloemen te plukken, klaprozen dit keer. Hij deed ze in een vaasje. Deed de eieren op de toast, zette het sinaasappelsal erbij en deed alles op een dienblad. Daarna sloop hij voorzichtig naar de kamer, zette het ontbijt op een bijzettafeltje en schreef een briefje.
'Allerliefste Cara,
Ik ben even in het dichtsbijzijnde dorpje,
wat kleren kopen. Want die heb ik natuurlijk
niet bij mij. Ik zie je zo snel mogelijk weer!
De jouwe,
Kenji

Cara werd de volgende ochtend slaperig wakker. Ze lag op de bank en toen ze dacht aan gisteravond werd ze weer helemaal blij. Toen viel haar op dat Kenji weg was. Eerst schoot ze in paniek wat als hij nooit meer terug zou komen. Maar toen zag ze het ontbijt en ging rechtop zitten. Ze pakte het briefje en las het. Ze glimlachte en begon aan het ontbijt. Het was heerlijk en ze kon er ook van genieten omdat ze wist dat Kenji weer terug zou komen.

Kenji kwam thuis in een nieuwe spijkerbroek en een nieuwe sweater. Hij had zijn kleren maar gelijk aangetrokken en had zelfs nog wat korting kunnen krijgen door op te merken dat er een vlek aan de binnenkant van de zak van de sweater zat. Hij belde aan bij Cara's huis, want de deur had hij achter zich op slot gedaan, je wist nooit wie er probeerde binnen te komen. Door het raam zag hij Cara aan zijn zelfgemaakte ontbijtje zitten, nu hij het eten zag merkte hij dat hij zelf ook wel een beetje trek had.

Snel zette Cara het onbijt weg en sprong op. Ze liep naar de deur en opende die. Toen ze zag dat het Kenji was kuste ze hem. Ze was al ongeduldig aan het wachten geweest. Ze glimlachte en liet hem binnen. 'Heb jij al wat gegeten want je ontbijt is heerlijk gemaakt.' zei Cara oprecht en ze glimlachte nog steeds.

___

Kenji moet haar straks nog even vinden nadat ze bij Raiden is geweest...

Lachend kuste Kenji haar terug, pakte haar op en zweefde met haar door de kamer. "Nee, ik heb nog niks gegeten, ik pak wel even een broodje." Kenji zette haar glimlachend weer neer op de grond. "Fijn geslapen, mi amor?" Kenji liep naar de keuken, pakte een broodje uit de mand en deed er een beetje boter op. Hij nam een grote hap en liep terug naar de kamer.
------------
Ja, da's echt een goede! Ik ben benieuwd hoe die gaat reageren..

'Ik heb heerlijk geslapen. En jij?" zei ze vrolijk. Ze was lang niet meer zo vrolijk geweest als dat ze nu was. Ze was gelukkig en dat was goed dacht ze. Ze ging weer op de bank zitten en at haar laatste broodje met ei op. Het was heerlijk. Daarna dronk ze haar glas langzaam leeg ook dat was heerlijk.

Cara liep samen met Raiden naar haar huis. Mars liep voor hun en ze liepen nu door het bos. Ze zag haar huis al en glimlachte. Ze kon niet wachten om te horen wat Raiden van het huis vond. Ze wist nog dat hij het leuk vond dat het huis zo klein was geweest en ze had het nu wel wat groter gemaakt maar nog steeds was het aan de kleine kant.

Raiden keek vol bewondering er naar. Hij was mooier maar het gezelligheid was niet weg. Daar was hij vooral blij mee. ´´Het is prachtig´´ zei hij eerlijk. Mars liep ondertussen gewoon door want hij had twee slapende kinderen op zijn rug. ´´Ehm trouwens Mars wil weten waar hij en de jongens kunen slapen´´ vroeg Raiden tussen door.

Cara opende de deur. 'Hier naar rechts de gang door dan aan de rechterkant daar zijn twee kamers waar ze kunnen slapen.' zei Cara tegen Mars. Aan de linkerkant was nog een kamer om te slapen voor Cara en Raiden. 'Wil je nog wat drinken?' vroeg Cara aan raiden.

___
moet eten

ik moest net eten
-----------------------
Mas lip rustig de goede richting in. Hij zou de jongesn wel n hun bedden stoppe en daarna zelf ook slapen. Want hij wou hunwe wat privacy geven. Raiden glimlache nar Cara. ´´Ja lekker ,doe maar wat water´´ zei Raiden. Hij had nog steeds haar hand vast. Hij bleef gewoon staan omdathij zich niet kon vrzetten om aar los te laten.

Cara liep naar de keuken om wat water voor Raiden in te schenken en wat thee voor haar zelf. Ze zette het water op een klein vuurtje zodat het ging koken. Ze pakte een glas en schonk daar water in. Toen het water was gekook liet ze het water in een glas lopen en hing er een zakje in. Daarna liep ze met de glazen naar Raiden en gaf hem zijn water.

Raiden ging glimlacend op een bank zitten terwijl hij van het glas dronk. Ondertussen keek hij rond. Het was net als buiten : uitgebreider maar nog steeds gezellig. Daarna keek hij weer naar Cara. ´´Je hebt het mooi verbouwd´´ zei hij eerlijk tegen haar. Hij wist eigenlijk niets anders te zggen dus zei hij dat maar.

Cara ging bij Raiden zitten en kroop met haar thee in haar handen tegen hem aan. 'Dankje wel.' zei Cara. Het huis verbouwen was toen een welkome afleiding geweest wist ze nog maar al te goed. Ze was vaak de hele dag bezig en dan ging ze s'avonds weer verder tot ze in slaap viel.

Raiden glimlachte terwil hij een arm om haar heen sloeg. Hij deed het nog net zo voorzichtig als hij eerst deed. Hij kuste haar voorhoofd. Daarna ging hij gewoo zitten en dronk wat water als of het heel normaal was. De jongens sliepen en Mars sliep ook. Maar nu kon Raiden wat tijd met Cara door brengen.

Cara voelde de warmte van Raiden langs haar. Het voelde goed zo. De jongens sliepen en zij twee gezellig op de bank. Gewoon zoals gezinnen horen te doen. Ze dronk haar thee en keek daarna naar Raiden. 'Ik hou van jou.' fluisterde ze naar hem. Dat deed ze ook echt.

Raiden glimlachte. Hij had het vandaag wel vaker gehoord maar het was nog steeds raar. Het was raar dat Cara weer van hem hield maar hij vond het hlemaal niet erg. ´´Ik ook van jou´´ zei Raiden. Hij kustehaar even recht op de mond. Daarna ging hij weer recht op zitten.

Cara genoot van de kus. Ze was blij dat Raiden vanacht bij haar bleef slapen. Hopelijk beleven de nachtmerries dan weg maar zeker was ze daar niet van. Ze dronk haar laatste beetje thee op en zette haar glas op de tafel neer. Ze streelde met haar hand zijn borst en keek hem met een glimlach aan.

Ook Raiden had al snel zijn water op. Al liet hij er een klein beetje in zitten zodat hij het glas naar de tafel kon dragen met zijn krachten. Hij zat goed dus voor over buigen had hij geen zin in. Ook Raiden streelde Cara haar rug zachtjes. Het was stil maar geen ongemakkelijke stilte. Juist een fijne rust gevende stilte.

Cara was moe en vocht tegen de slaap. Ze wou dit moment niet loslaten en het dan weer kwijtraken. Ze wou dat ze de tijd kon stilzetten. Ze keek Raiden aan met een glimlach en kuste hem teder op zijn mond. Daarna legde ze haar hoofd weer op zijn schouder.

Raiden was blij met de kus mar hij was te moe om wat verder te proberen. ´´Zullen we maar hier slapen´´ zei Raien die een gaap terug drong. Hij voelde ook wel dat Cara moe wa dus was dit misschien wel slim. Hij streelde nog steeds har rug en wachtte op haar antwoord.

'Is goed.' mompelde Cara terwijl ze inslaap viel. Ze voelde hoe haar zware oogleden dicht vielen en ze in weer zo'n vreselijke slaap viel. Dat Raiden naast haar lag hielp wel iets maar de nachtmerrie zou komen en dat wist Cara ook.

Ook Raiden viel n slaap. Al had hij zijn arm nog steeds om Cara heen. Zelf sliep hij nooit meer zo vast. Voor alles moet je klaar staan in de gevangenis waar hij in zat. Dus slapen was moeilijk geweest. ´´Ik hou van je´´ zei Raiden nog voordat hij echt in een halve slaap viel.

Cara werd midden in de nacht schreeuwend wakker. Ze had weer een nachtmerrie gehad en toen ze merkte dat Raiden gewoon nog naast haar lag werd ze al wat rustiger. Nog steeds was ze een beetje in paniek maar dat had ze altijd als ze een nachtmerrie had gehad.

Raiden werd wakker door het geschreeuw van Cara. Hij keek haar bezorgd aan en ging weer haar ug kalmerend strelen. ´´Gaat het´´ voeg hij zacht. Het leek als of Cara een nachtmerrie had gehad. Al kon Raiden dan nooit zeker weten. Hij had niet de kracht om har gedachten te lezen al hd hij het gevoel dat hij het niet wou weten.

'Ja het gaat wel.' zei Cara. Ze baalde ervan dat ze Raiden had wakker gemaakt met haar geschreeuw maar dat hij nu wakker was en haar kon geruststellen vond ze ergens ook wel fijn. Ze vertelde Raiden niet wat ze had gedroomt dat zou hem alleen maar in paniek kunnen brengen dacht ze.