Huis van Cara- Rijk van de Waterman

Cara hield stevig Raidens hand vast en met haar andere hand aaide ze even over Marks hoofd. Ze glimlachte naar hem om te laten zien dat het goed was. Ze kneep even in de hand van Raiden. Ze dacht er even over na of ze hun vandaag ergens mee naar toe zou nemen maar ze wist niet of ze dat leuk zouden vinden.

Mark ging liggen op Cara en Raiden hun schoot. Zijn hoofd bij die van Cara en de rest bij Raiden. Raiden glimlachde alleen maar. Al snel kwamen ook Mars en Nicholas naar onderen gelopen. ´´Ik denk dat ik maar eten ga maken. Tenminste als ik je keuken mag lenen´´ zei Raiden vragend tegen Cara.

Cara glimlachte. 'Tuurlijk mag je de keuken lenen.' zei ze. Graag zelfs dacht ze er nog achter aan want anders moest ze zelf eten gaan maken en daar was ze niet zo goed in eigenlijk. 'Goedemorgen.' zei ze tegen Nicholas en Mars. Ze liet Raidens hand los zodat hij naar de keuken kon lopen en aaide even rustig marks hoofd.

Rustig schoof hij weg van mark zodat die rustig bij cara kan blijven. Ook Mars ging bij hun zitten en Nicholas tegen over hun. Raiden liep ondertussen naar de keuken. Hij pakte een paar eitjes voor een omelet. Dit zou een grote maaltijd worden die ze al in een tijd niet haden gehad. Behalve gistere dan.Al snel was hij klaar met de eitjes en liep met twee borden naar de rest. Eerst gaf hij Nicholas en Cara. Daarna ging hij weer terug omd e rest van de borden te halen.

'Dankje wel.' zei Cara terwijl ze het bord aannam. 'Hebben jullie een beetje lekker geslapen?' vroeg ze toen aan de jongens. Ze hoopte niet dat ze hun wakker had geschreeuwd vanacht al zou dat als ze hier kwamen slapen wel vaker kunnen gebeuren.

Nicholas knikte terwijl hij al het eten naar binnen slokte. Raiden wam al nsel terug met nog drie borden. Eentje zette hij voor Mars neer. Daarna ging hij weer zitten en trok Mark overeidn zodat hij ook begon aan zijn eten. Slaperig deed Mark wat Raiden zei. ´´Zo zijn ze elke ochtend´´ zei Raiden met een limlach.

Cara glimlachte. Ze herkende dat nog van thuis daar waren haar zus en zij ook altijd nog half slapend uit bed gekomen. Ze begon rustig aan haar eten al at ze voor haar doen wel snel omdat ze niet weer wou dat iedereen op haar moest wachten al had ze niet het idee dat ze van vier mannen kon winnen met eten.

Raiden had al snel zijn eten op en ruimde al vast zijn bord n die van Mars op. Mark en Nicholas aten smorgens wat rustiger omdat ze nog moe waren. Toen hij terug kwam voor de rest van de borden zag hij dat de jongens klaar waren maar Cara nog niet. Hij moest zijn best doen om niet in de lach te schieten, omdat Cara de enigt was die probeerde op te schieten.

Cara at nog steeds snel maar ze merkte al weer dat iedereen hun bord al leeg hadden terwijl die van haar nog half vol lag. Ze schudde haar hoofd en keek naar Riadne en zag dat die moeite deed om zijn lach in te houden. 'Ik geef het op hoor.' zei ze met een zucht. Daarna at ze weer op haar normale tempo door.

´´Eet rustig he. Daarna kan je bord brengen dan was ik af´´ zei Raiden met een brede grijns. Daarna liep hij naar de keuken om te beginnen aan de af was. Nicholas stond op en streke zich bred uit. ´´Ik ga al vast naar de stad wat eten ´halen´ ´´zei Nicholas. Hij bedoelde met halen stelen natuurlijk. ZO waren ze gewend.

Cara nam de laatste happen van haar eten. Ze stond op en liep naar de lade kast. Daar pakte ze wat geld uit en gaf het aan Nicholas. 'Dat moet genoeg zijn.' zei ze tegen hem. Ze wist wel dat ze gewend waren alles bij elkaar te stelen en dat vond ze niet erg maar ze wou niet dat ze dat deden als het niet nodig was.

Nicholas keek verbaast naar het eld. Hij had nog nooit zo veel vast gehad. Zelfs als hij een rijke man zou overvallen wist hij nie zo veel mee te nemen. ´´Nichols luister naar Cara´´ riep Raiden van uitde keuken. Nicholas zuchtte en ging naar het dorp. Raiden schudde zijn hoofd en begon met de afwas.

Cara liep met haar bord naar de keuken en gaf het aan Raiden. Ze pakte een theedoek zodat zij kon afdrogen. Ze had wel gemerkt hoe verbaast Nicholas was geweest. Voor haar was geld altijd heel normaal geweest en ze had ook altijd genoeg gehad. Ze was dan wel weggelopen van huis en de rijkdom haar moeder bleef haar altijd geld sturen zodat ze nooit te weinig had.

Raiden stopte ook Cara haar bord in de was en begon het schoon te maken. ´´Niet op Nichols letten hij moet nog wennen aan het idee om niet meer te zwerven´´ zeiRaiden. Hij hoopte dat het Cara een beetje zou opvrolijken. Hij gaf het bord aan Cara zodat zij het kon droog maken. Hij wou graag dat ze gelukkig konden gaan leven.

Cara pakte het bord aan ze droogde het langzaam met de doek af en dacht na over Raidens worden. 'Ik moet er zelf ook nog aan wennen. Jullie hebben er al die jaren zo anders geleefd dan ik en ik ben ineens niet meer alleen.' zei Cara eerlijk.

´´Dat klopt en dat zalje ook niet meer zijn´´ zei Raiden. Raiden ging ondertussen met de rest door en legde steeds op het aanreg langs hem neer. Het lukte aardig goed om het te doen ook al had hij maar een been. Waar hij zelf meer aan moest wennen. Mark en Mars waren in de woonkamer aan het spelen dus die zeiden niets.

Cara droogde de borden en de rest van de vaat af. 'Daar ben ik echt heel blij om.' zei ze met een lach. Het huiselijke gevoel nam bezit van haar ze was blij dat ze eindelijk haar plaats had gevonden en dat ze nie tmeer alleen hoefde te zijn.

´´Dat hoopte ik ook want anders kon ik maar beter gaan´´ Zei Raiden. Hij zo het nooit doe maar hij zei het van zelf. Hij was klaar met afwassen en liet het water weg spoelen. Hij droogde daarna zijn handen af met een handdoek. Glimlachend keek hij ondertussen naar Cara hoe ze zat te afdrogen.

Cara pakte het laatste bord en droogde dat af. 'Ik ga jou niet meer laten gaan hoor.' zei ze met een glimlach. Haar toon was serieus tegten hem maar ze glimlachte wel naar hem. Teon het laatste bord droog was legde ze de doek op de tafel en liep naar hem toe. Ze sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem innig.

Raiden keek glimlachend naar Cara en kuste haar voor en paar seconden terug. Daarna leunde hij wat naar achtern. ´´Ik denk dat je me maar beter even kan laten zitten´´ zei Raiden terwijl hij naar de bank toe liep en daar ging zitten. Hij was wel goed maarde hele dag staan kon hij nog niet. Daarna keek hij glimlachend naar Caratrwijl Mark iets aan hem liet zien of tenminste probeerde.

Cara liep achter hem aan. Ze glimlachte en ging ook op de bank zitten. Ze leunde tegen Raiden aan en keek naar wat Mark terwijl die iets aan Raiden liet zien. Ze glimlachte nog stteeds.

Raiden keek geintreseerd naar het object. Opeens herinnerde hij iets. ´´Ships i moet nog heel een naar het kamp wil jullie hier wachten´´ zei Raiden terwijl hij naar de rest keek. Mars en Mark knikte meteen niet dat Mark er veel over te zeggen had. Maar Mars wel. Daarna keek hij naar Cara want hij wou haar eigenlijk net alleen laten als ze het zelf niet wou.

Cara keek bedenkelijk. Ze wou niet dat Raiden weg ging. Alleen maar omdat ze dan bang was om weer alleen te eindigen. Maar ze begreep ook dat hij even weg moest. 'Ik vind het goed als je even weggaat.' zei ze tegtenhem. Toen kreeg ze een plan. Ze kon Mark en Nicholas wel mee naar de dierentuin nemen als ze dat wouden.

Raiden was blij dat Cara mee eens was. Hij kuste haar op haar hoofd en liep daarna naar de deur. Hij zwaaide nog even en ging daarna weg. Mars , Mark en Cara zouden het wel overleven dacht hij zelf.

Cara kuste hem nog even snel voordat hij wegging. Ze zou zorgen dat ze wel weer optijd terug was met de jongens als die tenminste mee wouden. Ze draaide zich om en keek glimlachend naar de jongens. 'Wat zouden jullie er van vinden als jullie vandaag met mij mee naar de dierentuin gingen?' vroeg ze aan hen.