Het openingstopic voor Het Dertiende Rijk - Het rijk van de Waterman

Een klein onderdeel van het leger van Zenan heeft een redelijke overwinning begaan, ze hebben in rijk 8, het rijk van de Waterman de grens wat kunnen uitbreiden, ze zijn nu bijna tot aan de river. Een stuk wat ze graag willen hebben. In dit deel van het leger is een gezellig feest losgebarsten, boven de openvuren worden stukken vlees geroosterd, en uit de 2 dorpen die ze hebben veroverd hebben ze vaten bier gerold wat nu rijkelijk vloeit. Toevallig waren er net veel mensen van de gave bij de overwinning dus kunnen lekker mee feesten.

Extra informatie:
Iedereen met de gave heeft een luxe tent voor hen alleen aangewezen gekregen (iets wat heel bijzonder is een legerkamp), deze tenten staan steeds langs de grens en worden door enkele soldaten steeds razendsnel op en af gebroken als de grens lijn weer wat verder land inwaarts is geplaatst. De tenten staan strategisch lang de grens om de mensen met de gave divht bij het front te laten staan. Helaas zul je wel even moeten reizen voor je bij iemand anders met de gave bent, omdat de hele grens bewaakt moet worden tegen de rebellen, maar gelukkig heb je een draak waar je snel bij iemand anders kan komen.

Regels: vrij

Cloud liep glimalchend het feest terein op. Sabel liep naast hem, Anneloes hield haar hand vast. Sabel gliamlchte. Cloud liep naar zijn vrienden en Sabel ging met Anneloes die alle kanten op stuiterde aan de rand zitten. Cloud glimalchte naar zijn vrienden en ze dronken allemaal bier, dit was een van die avonden dat hij Alexis toch nog wel een beetje miste.

Demetri ston vergeleken in een schaduw van de bomen. Ab stond achter hem. Hij was nog maar klein maar proberde Demetri naar voren te duen naar de rest. Uiteindelijk liep Demetri verlegen naar Sabel toe. Hij pakte haar shirt vast en ging half achter hem staan. Achter hem stond Ab te wachten. -Wat veel mensen- dact Demetri.

Alexis struikelde bijna over een niet goed opgeruimde speer van iemand. Ze stapte verder door het iet wat modderige terrein, door de regen die laatst gevallen was en de veel voetstappen die er gelopen had. Haar haren waren weer net zo lang als jaren geleden, iets waar ze erg blij mee was. Met een glimlach nam ze een kroes bier van 1 van de soldaten aan. Om haar heen klonk gelach en gepraat van de soldaten en de mensen met de gave, en soms zaten er zelfs gewone burgers tussen, had zij even geluk dat ze de ochtend hiervoor met Carlos een vliegtocht gemaakt had en hier uitkwamen, vlak voor er een overname starten.

Sabel glimalchte naar Demetri "Jij en Anneloes moeten wel in mijn zcht blijven en niet drinken" ze keek bij dat laatste nadrukkelijk anneloes aan. "Ik weet dat jullie jezelf kunne verdedigen, jullie hebben zelfs geholpen bij de overname, maar dat betekent niet dat ik jullie niet kwijt kan raken" ze glimalchte "En nu mogen jullie plezier maken hoor" gelijk schoot anneloes vrolijk de menigte in.

Cloud nam een slok van zijn bier en luisterde glimalchend naar sterke verhalen van zijn vrienden, -aardige jongens- dacht hij bij zichzelf -maar wat een opscheppers, nu meot ik wel meedoen- en hij deed gezellig mee met de sterke verhalen.

Verlegen liep Demetri langzaam achter Anneloes aan. Het was dat hij groot was en gespierd dat hij niet erg zwak leek. Maar heel erg verlegen. Sommige soldaten waren nu al dronken wat Demetri raar vond. Maar al snel dacht hij weer aan Anneloes. -Anneloes wacht op mij- zij Demetri in gedachten. Hij sprak liever niet vol uit.

Ongeduldig bleef anneloes staan -oke maar dan moest je wel meekomen en tenmiste glimalchen- ze lachte vrolijk en ontweek een vallende bierkroes -kom we gaan oom cloud zoeken- dacht ze met een gliamclh en pakte de hand van haar tweelingbroer voor ze door demenigte begon te rennen.

Demetri zette voorzichtig een glimlach op terwijl hij zich liet mee sleuren door zijn zus. Hij was groot voor een 7 jarige dus kon hij veel zien. -oke- dacht Demetri er nog achter aan. Iemand bood hem wat bier aan maar snel schudde Demetri zijn hoofd. Daar was hij nog niet aan toe vond hij zelf. -Ab blijf maar uit de menigte - seinde hij terug.

Alexis nam een slok van het zurige bier en keek naar de soldaat die nog steeds naast haar stond en overduidelijk in gesprek wilde raken met haar. "Mooie overwinning hebben jullie hier behaalt" complimeerde ze hem na een tijdje, aangezien hij niet verder liep. Het was ook zo lullig om hem weg te sturen. Hij knikte naar haar en glimlachte "Allemaal met de hulp van de Schepper niet waar." Alexis knikte, daar was ze het mee eens. Heel even ging haar blik naar 2 kleine kindjes die langsschoten, iets wat je niet vaak zag in het legerkamp.

Anneloes twijfelde toen iemand bier aanbood, wat kon r verkeerd aan zijn, mama dronk het, en oom cloud en opa en allebei de omas ook. Maar Sabel had nadrukkelijk gezecht dat het niet mocht dus ze rende verder en rende naar haar oom toen ze de twee meter lange gestalte zag "Oom Cloud" gilde ze blij. Ze concentreerde zich even "Oom, Demetri, hoorden jullie het ook, die gedachtren, ze komen me vaag bekent voor" Ze schudde haar hoofd "Laat anders maar"en ze lachgte bij.

Sabel keek haar ukken hoofdschuddend na voor ze verder liep, dit was het bateljon dat ze al de laatste zes jaar volgden. Ze glimalchte naar een aantal van de weingige vrouwelijke soldaten tot haar iemand opviel. Ze liep door de menigte en stopte bij de o zo bekende vrouw "A..Alexis?" vroeg ze verbaasd.

Demetri was alaf gehaakt van Anneloes toen hij Alexis zag. Het was maar een seconde maar meteen was Anneloes weg. Dat wist Demetri goed. Daarom liep hij maar naar zijn moeder en Alexis. -Tante Lexie- dacht Demetri terwijl hij haar een knuffel ga. Gelukkig was hij lang zodat het niet een kind leek die aan iemand zijn been ing.

Sabel gliamclhte naar Alexis "Alexis, blij je weer te zien, dit is dus Demetri,als je hem niet meer herkent. En net zag je waarschijnlijk Anneloes ook langschieten op zoek nar Cloud, bij dat dat kind naar me luisterd, anders was ze nua l aan het bier" ze keek even bedenkelijk naar de richting waar ergens anneloes en vloud waren. Daarna glimalchte ze weer naar Alexis.

Alexis keek naar de jonge vrouw dat voor haar stil bleef staan en vol verbazing haar naam uitsprak "Sabel?" sprak ze net zo verbaast uit. Wat deed zij nou hier, voor ze wat aan kon spreken werd ze door een klein jongentje geknuffeld werd. "Hé jochie, wat ben je lang geworden." ze lette helemaal niet meer op de soldaat die zich uit de voette gemaakt had toen het kleine jochie haar knuffelde. "Hoe gaat het met je?" vroeg Alexis nog vol verbazing. Met veel kreeg ze Demetri de lucht in.

Demetri keek glimlachend naar tante Lexie. Hij was verbaast dat zij hem op tilde. Hij was best zwaar met die spieren en de lengte. ´´Goed´´ zei Demetri blij op de vraag. Hij herinnerde dat Alexisgeen telekinese had dus moest hij wel helaas praten. Hij wist niet hoe lang Alexis hem nog in de lucht zou kunnen houden dus sprong hij er zelf maar uit.


------------------
tante lexie die hou ik er in

Sabel keek even kwaad, "Aan die broer van mij heb ik ook helemaal niets he" ze glimalchte eevn naar Alexis "Wacht even, ik moet even voorkomen dat mij onverantwoordelijke broer Anneloes een pint bier geeft"ze verdween door de meniget en kwam even later terug met twee mensen.Cloud die een beetje geirriteerd naar zijn zusje eek en annelos die heel schuldbewust naar haar voeten keek. Toen ze Alexis zag rende ze vrolijk op haar af en sprong met een verassend hoge sprong in diens amen "Hooooooy tante Lexie" zei ze lachend. Cloud keek even verbaasd en toen geamuseerd naar Alexis "Hooy" zei hij nu vrolijk. Hij zag er weer uit als Cloud. Sterkernog hij was sterker dan eerst, hij had nog meer getraint. Hij glimalchte naa Alexis en wendde zich toen naar zijn zus. "Ik vind dat het best kan, jij was maar twee jaar ouder toen je je eerste bier dronk, dus waarom mijn kleine nichtje nu niet" Sabel keek hem aan alsof ze water zag branden en rolde met haar ogen voor ze alexis weer aankeek "Aan hem heb ik dus helemaal niets"

Alexis was best wel blij dat Demitri uit haar armen sprong, want hij was niet meer zo'n lich baby-veertje als 6 jaar geleden. Ze keek met een glimlach Sabel na die als een echte moeder haar kind ging redden van een dronken bui. Voor ze heft wist waren ze al weer terug en werd ze door een mini meisje besprongen. "Hey..." heel even moest ze nadenken, maar binnen een seconde schoot het al binnen "Anneloes, je gaat toch niet drinken. Daar krijg je koppijn van." zei ze met een grote glimlach. Ze vond het fijn om Sabel en haar kleintjes weer te zien, bijna liet ze Anneloes uit haar armen vallen toen Cloud tussen de soldaten herkenbaar werd. "Cloud?!" Zei ze vol verbazing, hij zag er beter uit dan ze de afgelopen 6 jaar in haar gedachte bedacht had.

he Inge op het feest ontdekken ze toch hun elementaire krachten ?
-------------------------------------
Demetri keek naar zijn zusje die het vor elkaar kreeg om bijna een biertje te drinken. -Dat kon je verwachten- dacht Demetri. Hij wist dat iedereen het toch hoorde behalve Alexis natuurlijk en de andere soldaten. Hem viel wel de extra grote prong op. Demetri wist zijn elementaire kracht niet. Behalve telekinese dus maar hij hoopte dat hij er snel achter zou komen.

idd

Anneloes sprong op de grond om niet te vallen en keek rond in de menigte "Tante Lexie, ik zie je nog wel" riep ze vrolijk voor ze in de menigte verdween op zoek naar 'vrienden' van haar, in feite waren het mensen die de pecht hadden haar boksbal te zijn bij haar trainingen maar toch

Cloud gliamlchte naar Alexis "Das mijn naam ja" hij glimalchte en wreef met zijn rechter had over zijn linkerbovenarm, daar zat een nog een beetje lichtroze vlek van een herstelde wond. Hij gliamlchte naar haar.

sabel sloop voorzichtig naar achteren de menigte weer in, ze wilde de twee wat prifacy geven, in zijn bereik bleef ze staan -Demetri, kom je, we geven ze weer wat tijd om bij te praten- ze gliamclhte en liep weer verder naar de andere kant van de menigte waar ze op een strobaal ging zitten. Ze pakte een paar keitejs en begon ze te vervormen in haar hand.

Cloud pakte een pint van een langskomend dienblad "Hoe gaat het nu met je" hij glimalchte.

Demetri knikte terwijl hij zelf besloot rond te gaan lopen. Hij moest toch een keer niet achter andere aan. Hij zag een steen liggen die hij graagvoor zijn collectie wou hebben. Hij wou het op pakken maar twee soldaten stonden er voor. Ze waren zo dronken dat ze het niet eens merkte dat ze Demetri 20 centimeter op tilde en met hun mee namen. Demetri worstelde zich uit de greep en liep snel trug voor de steen. Hij wou niemand slaan omdat ze aan de zelfde kant waren.

Alexis keek naar Sabel en de 2 niet meer zo kleine kleintjes die er vandoor schoten. Een beetje ongemakkelijk glimlachte ze naar hem, het was jaren geleden dat ze hem gezien had, het was fijn om te zien dat dit gedeelte van familie Strife overgestapt was. "Dus Sabel is met de kleintjes het leger in gegaan?" zei ze na een tijdje om de stilte te doorbreken, het was een echte Sabel actie.

Cloud schudde zijn hoofd "Half, het is meer dat ik in het leger ging en de hele boel meeging, mijn moeders vinden het geweldig om nu voor een man of 100 soep te maken en mijn pa en sabel trainen mensen bij in extra vechtsporten als vermaak en om in vorm te blijven, want iedereen is hier zoizo goed" hij glimalchte "Je moet anneloes eens iemand die drie koppen groter is zien vloeren bij taekwondo, dat is gewoon het grappigste gezicht ooit" hij glimalchte

Alexis grinnikte "Ik zie het helemaal voor me" zei ze menend, in haar gedachte zag ze het beeld al verschijnen. Het was erg fijn om te horen dat ook zijn vader nog leek te leven. Nog steeds kon ze in haar gedachten lachen om de ijsberende vader en zoon toen Sabel bezig was met het bevallen. Alexis nam nog een slok van het bier dat ze in haar hand had, met haar andere hand streek ze even door haar haren "Dus je bent nog helemaal gezond?"

Hij glimalchte "Op een paar kleine wonden en blauwe plekken na wel, en jij? Wat heb jij de laatste 6 jaar gedaan?" hij gliamlchte naar haar en nam een grote slok van zijn pint.

Anneloes rende tegen Demitri op -Zeg het was net best raar, ik kon opeens hoger springen- dacht ze tegen hem -ik heb het mama gevraagd, maar die vertelde dat papa lucht magie had- ze keek bedenkelijk -mischien... welke magie denk jij det wij hebbemn-

Demetri pakte de steen makkelijk op. Krcaht van sterk zijn was het enigste wat hij nog wat goed kon vond hij zelf. Hij was te verlegen om z maar naar iemand toe te gaan dus had hij niet veel eigendunk. Glimlachend keek hij met de steen die zo groot was als een voetbal naar Anneloes. Hij luisterde rustig naar haar. -Ik weet niet het kan best zijn dat je van pap hebt- dacht Demitri terug terwijl hij de steen gooide naar zijn andere hand.

Anneloes dacht even na "Wacht eens, dat kan best kloppen, Annabella is een luchtdraak" ze gliamclhte "En de jouwe, welk element is die" -ik denk aarde, gezien je voorliede naar stenen, mamas ekement- ze glimalchte