Het gezellige park- rijk van de waterman

Midden in een klein stadje genaamd Daraku is een middelgroot park te vinden. Je kunt het qua grootte wel een beetje vergelijken met 3 voetbalvelden. In het park is het altijd gezellig, er zijn ouders met kinderen die ronddartelen, verliefde paartjes die tegen een boom aanzitten of op het grasveld naar de wolken kijken, er zijn oude mannetjes en vrouwtjes die op een bankje gezellig zitten te kletsen en er zijn vele dagjes mensjes die op de foto willen op de rand van de fontein die in het midden staat.

regels: vrij alleen er is niet genoeg ruimte voor veel draken door de bomen

Cara zat met haar ogen dicht tegen een boom aan. Ghai vloog rond ver boven haar hoofd zodat mensne haar niet zouden zien maar dat ze toch in de buurt was. Ze had net een munt in de fontein gegooid en hoopte dat ze nu een advies zou krijgen wat ze moest doen maar nog steeds wist ze het niet.

Marci liep zoals altijd in haar harnas en wapenuitrusting rond(Plaatje). Ze keek even naar boven en keek naar de wolken waarna ze weer naar voren keek. Ze deed haar hand omhoog en Xander ging er als een kleine draak op zitten Marci glimlachte en ging even in het gras zitten. Ze had vrij vandaag en zou binnenkort naar de rebellen gaan.

Cara opende haar ogen langzaam. Ze waren nu zo donkerrood dat ze bijna zwart leken. Ze had al een paar dagen niets gegeten en was daardoor ook een stuk vermagerd. Cara keek naar het meisje dat in het gras was gaan zitten. Ze kende haar niet maar iets zei haar dat ze het meisje wel kende. Mischien had ze haar ergens gezien in de stad ofzo.

Marci keek rond en verveelde zich. Ze gooide Xander telkens omhoog en ving hem weer waarna ze maar ging liggen. Xander ging op haar gezicht rondlopen en vloog voor haar ogen waarna hij even langs de mensen vloog. Rustig op zijn eigen tempo, hij vloog langs iedereen. Als laatste langs een meisje met roodzwarte ogen.

Er vloog een kleine draak voor Cara langs. Ze keek daarna naar het meisje en dacht dat de draak van haar was. Cara keek snel in de gedachtes van het meisje als was ze daar niet heel erg aan toe. Ze vond een naam en een rijk waar ze vandaan kwam. Maar ze vond niet echt iets waar ze haar van kon kennen.

Marci zuchtte zacht. Ze was alweer een volle week weg van huis en ze vroeg zich af hoe het met Kenji en zijn vriendin was. Ze had haar nog steeds niet ontmoet. Marci aaide Xander even die op haar gezicht ging zitten. Marci miste haar broer wel omdat hij toch het enige was dat ze nog had en waar ze op kon steunen.

Cara ging weer uit het hoofd van het meisje maar ze was nog steeds geboeid dor haar. Wie was ze en waarom kwam ze Cara zo bekend voor. Even dacht ze aan Kenji en glimlachte. Daarna dacht ze aan Raiden en de glimlach verdween weer. Ze was in strijd met zichzelf van wie hield ze nu toch het meest. Cara bande de gedachtes weer uit en keek naar het meisje.

Marci pakte wat water uit haar waterzak en begon ermee te tekenen. Ze lag nog steeds dus als ze haar concentratie verloor ozu ze nat worden. Marci begon eerst met zichzelf tekenen. Toen ze daarmee klaar was ging ze door met Kenji, ze tekende graag de oude tekening van hun samen na.

Cara keek naar wat het meisje tekende met het water en zag tot haar verbazing Kenji's gezicht in het water verschijnen. Ze stond op en liep naar het meisje. 'Wat is dat voor een tekening?' vroeg ze aan het meisje. Het was mischien onbeleefd om dat zo te vragen en toen bedacht Cara zich dat het meisje zich mischien wel rot geschrokken was.

Marci was blij dat Xanderhaar had gezegd dat er iemand aan kwam anders was ze nat geworden. Marci ging rachtop zitten en de tekening ging mee. 'Van mijn broer en mij.. Ik teken de echte versie graag na..' zei Marci. Ze bracht het water terug naar de waterzak en pakte uit haar tas de echte tekening in kleur en liet hem zien aan het meisje.

Cara pakte de tekening aan en haar mond viel open. Het was dus Kenji's zus dat was wel een verrassing. Maar het verklaarde ook wel waarom ze haar zo bekend voor kwam. Cara gaf de tekening weer terug aan het meisje. 'Ik ben Cara.' stelde ze zichzelf voor. 'Ik ken jou broer.' ze ze met een glimlach. Ze wist niet of het meisje wist dat haar broer een vriendin had dus dat vertelde ze maar niet meteen.

'Marci..' antwoordde Marci glimlachend. 'Hoe goed ken je mijn broer? Alleen in de zin van vrienden of meer?'vroeg ze maar gelijk omdat ze niet wist hoe zijn vriendin heette en daar was ze toch wel benieuwd naar. Marci deed de tekening weer veilig in haar tas en keek Cara met een glimlach aan.

'Ehhm ik denk dat ik heb heel goed ken. En in de zin van meer.' zei Cara oprecht. Maar eigenlijk wist ze niet zeker of dat wel waar was maar ze waren in elk geval vriend en vriendin maar voor hoelang nog wist ze niet. Ze was nu niet echt een leuke vriendin ofzo en ze kon elk moment beslissen om weg te gaan en dat wist Kenji ook.

'Dan ben jij het dus.. Kenji vertelde al dat hij iemand had ontmoet. Weet jij misschien hoe het met hem gaat? Ik ben al een volle week weg van huis en nou ja, hij is de enige die ik nog over heb..' zei Marci tegen Cara. Ze vond haar er aardig uitzien en had zo'n gevoel dat Kenji wel goed gekozen had.

'Ehhm ik weet eigenlijk niet zo goed hoe het met hem is. Volgens mij gaat het wel goed maar ik doe hem zoveel pijn dus kan ik dat op dit moment niet zo goed zeggen.' zei Cara oprecht. Ze dacht dat het wel goed ging met hem maar het was voor hem niet een fijne situatie voor niemand eigenlijk.

Marci knikte. 'Ah... Ik heb er niet veel van meegekregen omdat ik al lange tijd niet thuis geweest ben. Ik hoop dat alles goed met hem gaat. Maar hoe gaat het met jou dan?' vroeg Marci aan Cara, ze was natuurlijk vriendelijk en ze kon ook niet anders doen tegen een meisje dat haar broer leuk vond.

Cara ging op de grond zitten en trok haar knieen op en sloeg daar haar handen omheen. 'Met mij gaat het niet zo best.' zei ze eerlijk. waarschijnlijk kon ze dat ook wel aan haar uiterlijk zien. Ze was mager en had wallen onder haar ogen van het weinige slapen dat ze deed de laatste tijd.

Marci keek even naar Cara. 'Wil je het vertellen..? Of liever niet want dan gaan we dor op een ander onderwerp.' zei Marci vriendelijk zoals altijd. Marci wist hoe ze moest zijn als er mensen verdrietig waren, dat maakte ze haast elke dag mee. Marci zag wel dat Cara er niet al te best uitzag.

'Het is ingewikkeld maar ik wil het wel uitleggen.' zei Cara oprecht. 'Zes jaar geleden was ik verliefd op een jongen we gingen uit elkaar kwamen weer bij elkaar en toen verdween hij. Hij zei dat hij terug zou komen. Ik wachtte zes jaar en toen kwam ik jou broer tegen. Ik werd hopeloos verliefd op hem maar voelde nog steeds liefde voor de jongen van zes jaar geleden. Toen kwam hij ineens terug.' zei Cara snel. De woorden waren gewoon uit haar mond gekomen.

Marci luisterde en knikte. 'En jij kan niet kiezen. Je hebt het gevoel dat als je er eentje kiest je de andere teleursteld. Ik snap je gevoel, maar als ik mijn mening mag geven. Degene die echt van je houd zal je keuze hoe dan ook accepteren. Natuurlijk zal zijn hart even bloeden maar als hij het beste voor jouw wilt is dat echte liefde. Wilt hij jouw alleen voor zichzelf zou ik toch voor de ander gaan.' gaf Marci haar mening zonder vooroordeel.

'ja oke maar als ik bij de een wegga en bij de ander kom en ze dan allebij mijn keuze accepteren dan houden ze toch allebij heel erg veel van mij.' zei Cara. Het was een goed advies maar ze hielden tohc allebij echt van haar dus hoe kon ze dan de juiste keuze maken.

'Schrijf dan alle goede punten en slechte punten van beide op en vergelijk het met elkaar. Je moet uiteindelijk zelf kiezen met wie je jouw liefde wilt delen. Kijk Kenji is mijn broer en natuurlijk zou ik kunnen zeggen dat je voor hem moet kiezen,maar als je van die andere jongen meer houdt hou dan van hem.' zei ze tegen Cara

'Ik ga dat doen echt waar.' zei Cara oprecht. het was een goed plan al wist ze wel bij wie ze uiteindelijk zou komen. Alleen was ze het op dit moment nog steeds aan het ontkennen. Cara glimlachte wrang. 'Het wordt een moeilijke keuze maar ik ga er een maken.' zei Cara.

Marci glimlachte. 'Mooi zo. Daar wens ik je heel veel succes bij.' zei Marci tegen Cara. Ze keek voor zich uit want eigenlijk kon ze zich niet zo goed plaatsen in Cara omdat ze die problemen niet had. Xander ging op Cara's haar zitten en liep daar rustig als mini-draak rnd terwijl hij vrolijk was.