Huis van Cara- Rijk van de Waterman

Raidn dacht even na. GEdachten lezen vond hij niet erg maar zijn kaarten prijs geven wel wat meer. ''Het is echt niets maarals je het zo graag wilt weten'' zei Raiden uiteindelijk. Er kwam een glimlach op zijn gezicht. ''Ik dacht dat ik steeds meer als een oude man ging denken'' zei hij rustig wat heel dom klonk.

Cara lachte even. 'Je bent ook een oud mannetje.' zei ze terwijl ze snel haar tong uitstak. Hij had dus duidelijk niet zijn kaarten willen prijsgeven en daar maakte Cara uit op dat hij goede kaarten had. Ze legde een kaart op een keek Raiden aan met een lach.

Riaden keek even als of hij geschokt was daarna kam er een grijns op zijn gezicht. ''Da moet joij niet met zo'n oude man om gaan'' zei hij terug. Hij legde een acht op waardoor hij nog een keer een kaart mocht op legen. ''Acht , wacht'' zei hij met een grijns. Daarna legde hij een andere kaart op waardoor hij alleen de joker nog vast had.

Cara zag dat hij nu nog maar een kaart in haar handen had. Een twee en twee boeren. Ze kon het nu een ander soort maken want de twee kon er niet op. Ze legde de boer op ze wist alleen niet welke soort ze het zou maken. 'Hartes.' zei ze teon maar. 'Ik bepaal trouwens zelf of ik met oude mannen omga.' zei ze nog met een grijns.

Raiden merkte goed at Cara zijn gedachten niet as. Anders had ze wel een andere zet gedaan dacht hij. Hij grijnsde en legde de joker op de stapel. ´´Deze oude man heeft je wel verslagen´´ zei Raiden met een glimlach. Als hij stond zou hij wel een echt oude man na doen, wat zeker niet moeilijk was met ee been. Maar hij zat dus kon dat niet.

Cara keek naar de kaart. Ze stak haar tong naar hem uit. Het was niet eerlijk dat hij had gewonnen. 'Ik wil een revance.' zei ze tegen hem. Dit keer zou ze winnen en zou hij er niets aan kunnen doen. Ze pakte de stapel kaarten en begon ze te schudde terwijl ze naar hem bleef kijken.

´´Misschien als je , je krachten gebruik´´ zei Raiden. Hij zei het neutraal omdat hij er niet veel mee bedoelde. Het was geen grap en het was ook geen regel of zo. Alleen een normale opmerking. Hij vond dit wel fijn zo rustig te praten tot de zon op zou gaan. Meestal van te voren zou hij wel gaan koken.

Cara keek hem aan. 'Ik ga mijn krachten niet gebruiken voor een soel.' zei ze met een lach. Al wist ze dat ze dat wel ging doen. Ze liet zich niet nog eens inmaken door hem. Ze deelde de kaarten en pakte haar eigen kaarten vast. Ze had redelijke kaarten. Ze wachte nog even met haar krachten gebruiken.

´´Ja hoor´´ zei Raiden al geloofde hij het wel. Toch dacht hij voor dezekerheid aan andere dingen. Zoals de hele tijd de zin in zijn hoofd te herhalen dat hij van Cara hield. Zij kaarten waren dit keer echt slecht maar je wist maar nooit wat er zou kunnen gebeuren. ´´Vrouwen eerst´´ zei Raiden chalant.

'Nee degene die deelt mag neit ook beginnen.' zei ze met een beslissende toon. Ze vond het wel aardig maar ze wou volgens de regels spelen. Ze begon in zijn gedachten te kijken. Hij leidde haar goed af door telkens de denken aan hoeveel hij van haar hield. Ze bloosde een beetje en ging weer uit zijn gedachten. Het was vervelend om dat de hele tijd te horen als je je wou concentreren.

Raiden zag dat Cara bloosde dus ze had toch in zijn gedachten gekeken. Hij zei er niets an en lege maar gewoon een kaart op de stapel. Al bleef hij de zelde gedachten stroom volgen. Misschien vond hij het zelf wel fijn om te denken na al die tijd. Hij gimlachde en keek nar Cara. Hij hoefde niet te winne maar het was altijd leuk.

Cara legde een boer op. 'Hartes.' zei ze. Cara probeerde nog eens in Raidens gedachtes te kijken. Nog steeds dacht hij aan waar hij net ook aan had gedacht. Maar ze vond ook iets anders. Hij had geweten dat ze in zijn gedachtes keek doordat ze had gebloost. Weer bloosde ze en ze besloot dat ze zijn gedachtes met rust zou laten omdat het spel anders toch nie theel leuk meer was.

Raiden zag dat Cara weer bloosde. Dus keek ze weer in zijn gedachten. ´´Wel eerlijk blijvn spelen´´ zei Raiden. Hij had een te grote grijns op om het ook echt te menen. Hij vond et zelf niet erg want Cara zag er schattig uit als ze bloosde. Rustg pakte hij een kaart van de grote stapel af en stopte hem bij de rest.

Cara glimlachte. 'Jij speelt ook niet echt eerlijk.' zei ze met een glimlach. Ze doelde op het feit dat hij niet aan zijn kaarten dacht maar aan haar en dat hij van haar hield. Ze glimlachte terwijl ze een kaart oplegde.

Raiden keek Cara heel onschuldig aan. ´´Wat doe ik dan fout´´ zei hij zo lief als een puppy. Alleen als je zijn lichaam zag was dat gevoel meestal al snel weg maar het was toch maar een grapje. ´´Moet ik dan straf hebben´´ vroeg hij nog meer nep schuldig.

Cara keek hem met een onschuldig lachje aan. ´Je dankt aan mij en dat is niet zo handig.´ zei ze met een lach. ´En ik weet een hele goede straf.´ zei ze tegen hem.

´´Ja dat is een zeer ernstige straf. Dan kan ik maar beter nu meteen toe geven dat het wel vaker gebeurt´´ zei Raiden. Heteerste bedoelde hij sarcastisch maar het tweede was wel zo. Hij had een lieve glimlach op zijn gezicht toen hij daarna weer Cara recht aan keek. ´´Geef het vonnismaar rechter´´ zei hij plechtig.

'Hier bij verklaar ik Raiden dat hij verplicht Cara een kus moet geven.' zei Cara met een serieus gezicht. Al snel brak er een glimlach door op haar gezicht. Ze keek hem met twinkelende ogen aan terwijl ze wachte op haar kus.

Raiden deed net als of hij het heel erg vind. ´´Dan moet ik dat maar doen. Hij kroop haast naar Cara toe en ging voor haar zitten. Heel echt heel langzaam ging hij naar voren. Uiteindelik raakte hun lippen elkaar. Raiden sloot izjn ogen terwijl hij van de kus genoot. Al maakte hij e al snel een zoen van.

Cara wachte gewillig op de kus van Raiden. Zodra hun lippen elkaar raakte kreeg ze weer een tinteling door haar lichaam die ze had als ze elkaar aanraakte. Ze kuste hem terug en genoot er intens van. Ze voelde nu echt dat ze goed had gekozen en was daar heel blij mee.

Raiden genoot ook van de kus waardoor hij al het andere vergat. Hij leunde steeds verder naar voren waardoor Cara waarschijnlijk kwa te liggen en hij boven op haar kwam te liggen. Hij had het zelf niet door. Ondrtussen streelde hij haar hoofd onder de kus.

Cara lag nu op de bank en ze liet haar kaarten uit haar handen vallen. Ze had niet het idee dat ze het spel nog zouden gaan afmaken en als ze het wel zouden doen moesten ze maar opnieuw delen. Ze sloeg haar armen om Raiden heen en verloor zich helemaal in de kus.

Raiden sloeg ook zijn armen om Cara heen. Hij streelde haar rug en haar hoofd. Terwijl hij zelf nauurlijkop ging in de kus. Hij keek niet eens naar de kaarten ook al waren die van hem ook al lang gevallen. Hij consentreerde zich meer op de kus. Al deed hij zijn best om er niet meer van te maken.

Cara genoot van de kus ook al hadden ze afgesproken weer te beginnen bij het daten vond ze het niet erg om verder te gaan. Ze streelde Raidens rug en kuste hem innig, vuurig en vooral liefdevol. Ze hield echt heel veel van hem. Meer als van wie dan ook op de wereld.

Uiteindelijk liet Raiden toch los en tilde zich ies naar boven. Hij keek Cara aan met eme glimach. ''Ben ik genoeg gestraft'' vroeg hij weer poes lief. Met zijn hand gleed hij voorzichtig langs haar wang tewijl hij haar direct bleef aan kijken.