Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

Leida incasseerde deze klap maar, om Anneloes tevreden te houden. Het deed pijn, maar niet ontzettend veel. Ze haalde nu met haar hand uit naar het drukpunt op Anneloes haar linkerarm, omdat ze nu niet op zou letten en het dus de kans dat ze zou ontwijken een stuk kleiner was.

Anneloes lachte vrolijk maar werd wel geraakt, haar zwaard viel uit haar verlande hand "Oke, ik geef me over, jij wint, mijn telekinese is niet sterk genoeg om je aan te vallen, net als mijn luchtmagie, ik kan geen wapen meer pakken en ben nu dus weerloos" ze glimalchte en boog voor Leida "Ik geef me gewonnen"

Leida glimlachte en activeerde de armspieren van Anneloes weer door op andere drukpunten te drukken. "Ik voel me vereerd dat ik van zo iemand gewonnen heb." De soldaat die haar eerder die ochtend had begroet kwam aanlopen en zei:"Heb je een klein meisje verslagen, Havock?" Leida glimlachte en zei:"Ze wint zonder moeite van jou, soldaat."

Anneloes pakte haar wapens weer bij elkaar en ging met een glimalch naast leida staan, "Moet ik het op hem demonstreken" ze gliamlchte onnschuldig "Ik heb HEM nog nooit tegen de vlakte gewerkt" ze lachte. vrolijk

Leida glimlachte naar Anneloes en riep naar de soldaat:"Kom op, kan je geen klein meisje verslaan? Watje." De soldaat keek Leida aan met een gezonde, vriendschappelijke glimlach en keek toen naar Anneloes, op een heel andere manier, meer op een manier van: 'wat ben jij ongelofelijk schattig.' "Oke, kom maar op dan." Zei hij in zijn onwetendheid.

Andromeda glimalchte en haalde haar katana vna haar rug. Ze grijnsde en rende naar de soldaat, de katana sloeg ze tegen zijn buik. ze grijnsd enar hem met twinkelende ogen aan. "Schattig ja, jong ja, ongevaarijk, toch maar niet"

De soldaat viel spontaan achterover van de klap in zijn maag. Leida begon hartelijk te lachen. "Heb je nog iets te zeggen, soldaat?" Vroeg ze aan de soldaat die plat op zijn rug, naar adem happend, op het zijl lag. Alle andere soldaten klapten en maakten aanstalten Anneloes op hun schouders te hijsen.

Anneloes zuchtte "Leida was tenminste een uitdaging" ze stak haar tong uit naar de soldaat en liet zich meevoeren op de schouders van een aantla anderen. In haar ooghoek zag ze dat Cloud bijna dubbellag van het lachen. Het was dan ook wel geniaal. Ze gliamlchte.

De verslagen soldaat krabblede snel weg, hij schaamde zich dood, dat hij verslagen was door een meisje. Leida glimlachte toen ze zag dat Anneloes op hun schouders werd meegevoerd. Vele andere soldaten kwamen aanlopen die haar op haar rug sloegen. "Goed gedaan, Havock." Was zo ongeveer een samenvatting van wat ze allemaal zeiden.

Anneloes lachte en sprong op de grond. "Leida, nu moet ik mijn deel van onze afspraak nakomen, jij zou tegen me vechten als ik je gitaar leerde spelen" ze pakte leidas hand en nam haar mee naar de rand van het veld en pakte haar gitaar. "Ehhh zal ik eerst wat latenhoren?" ze lachte en begon aan een solo van dit liedje

LINK

Ze lachte "Al heb ik daar voor een paar jaar moeten leren" ze lachte vrolijk en maakte een eerste akkoord en legde zo de eerste vijf akoorden en hun namen uit "En nu jij" ze glimalchte en gaf de gitaar aan Leida

Leida pakte de gitaar in haar handen en probeerde het eerste akkoord. Het klonk verschrikkelijk, toen ze haar vingers steviger op de snaren drukte klonk het al ietsjes beter. De derde keer klonk het niet slecht. Ze glimlachte breed en probeerde nu de tweede.

Aneloes glimalchte "Zie je nu wel, het lukt wel" ze gliamlchte "Als je er een aantal weet kan je er een liedje van maken" ze glimalchte vrolijk en keek hoe leida de akkoorden maakte, af en toe een tip gevend hoe leida het geluid kon verbeterne.

Het gitaar spelen lukte steesds beter, het lukte Leida nu om twee akkoorden achter elkaar te spelen zonder dat er een gat viel omdat ze moest wisselen van akkoord (Mijn probleem met gitaarspelen xD) Het ging steeds sneller en sneller. Het klonk af en toe een beetje heel erg vals, maar het grootste gedeelte van de tijd was het wel om aan te horen.

Anneloes lachte ""Goed zo, je kan het wel" ze lachte vrolijk. Ze keek naar Leida die haar Gitah vasthield. Ze glimalchte en keek het veld rond. de rust was er weer weergekeerd, een aantal mensen waren nu aan het sparren en haar opa en oom waren een aantla een nieuwe vechtsport aan het leren. Ze glimalchte.

Leida glimlachte en speelde nu alle vijf de akkoorden achter elkaar. Ze glimlachte en keek naar Cloud en de man die blijkbaar zijn vader was, die een aantal soldaten een nieuwe vechtsport leerden. "En nu mijn kant van de afspraak, ik zou jou een paar kaartspelletjes leren." Zei Leida tegen Anneloes.

Anneloes lachte vrolijk "Inderdaad, laten we dat maar doen" ze pakte de gitaar over en hing hem op haar rug. Ze lachte vrolijk. "HEb je hier een kaartspel, of moet ik er een bij iemand aftrochelen" ze gaf Leida een knipoog. "Ik kan hier alles krijgen wat ik wil, tenzij mijn familie het nadrukkelijk verbied" ze gliamlchte

Leida viste een spel kaarten uit haar zak. "Ik ga niet mijn tent uit zonder." Zei ze met een glimlach. Ze schudde ze handig en snel en verdeelde ze in drie stapels. Ze gaf er een aan Anneloes, pakte er zelf een en legde er een in het midden. Ze begon het spel uit te leggen.

Anneloes pakte haar stapeltje en luisterde aandachtig naar de uitleg. Ze glimalchte vrolijk. Dit was wel leuk eigenlijk. toen ze met het spelletje bezig waren maakte ze af en toe nog een paar foutjes, maar langzaam werd ze er beter in.

Leida glimlachte toen ze het spel feilloos won. Ze wist dat Anneloes de volgende keer beter zou zijn, dus ze vroeg:"Nog een keertje? Je bent er dan vast beter in." Ze speeld met haar kaarten en schudde alles opnieuw. Ze deelde het weer op in drie stapels, waarvan ze er een aan Anneloes gaf.

Anneloes lachte vrolijk en pakte haar kaarten en begon aan het nieuwe spelletje. Ze gliamlchte. Deze keer ging het beter, ze maakte minder en kleinere foutjes. Ze gliamlchte vrolijk.

Toen Leida haar kaarten zag zuchtte ze. Ze had echt verschrikkelijk slechte kaarten. Het spel draaide in Anneloes haar voordeel en Leida verloor. Op het nippertje, weliswaar. Maar ze verloor wel. Ze keek Anneloes aan en glimlachte.

Anneloes lachte vrolijk. "YesYesYes" ze stak haar handen blij in de lucht. Aan de andere kant van het veld keek cloud glimalchend in hun richting. Anneloes grijnsde naar Leida. "Vet ik heb voor het eerst in mijn leven gewonnen met een kaartspel" ze lachte vrolijk

"Juich maar niet te hard, de volgende keer maak ik je in." Zei Leida met een brede glimlach tegen Anneloes. Ze haalde haar hand door haar haar en pakte de kaarten weer op. "Klaar voor een ander spelletje?" Vroeg ze aan Anneloes. Zonder te wachten op antwoord begon ze het tweede spel al uit te leggen.

Anneloes lette goed op, ze wilde geen domme fouten maken zometeen. Het werd allemaal netjes in haar hoofd opgeslagen. -je mag haar wel he- zei cloud haar telepatisch. Anneloes glimlachte -Jep, ze is aardig EN kan goed vechten, ze is de grote zus die ik nooit gehad heb- ze gliamlchte vrolijk

"Dit is het spel dat de soldaten altijd spelen." Voegde Leida aan haar uitleg toe. "Je familie zal niet blij zijn dat ik je leer gokken, maar als je een beetje goed word, kan je iedere avond je zakgeld verdubbelen." Ze knipoogde naar Anneloes en gaf haar een gedeelte van haar kaarten.