Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

Anneloes grinnikte "Dat is hun probleem" ze begon met spelen, ze was er nog niet geweldig goed in."Mijn schattigheid kan ik misschien zelfs gebruiken om te zorgen dat ze een beetje voorzichtig doen met me" ze glimalchte.

new
---------
Raiden liep het trainingsveld op. Hij was hier nieuw en zag vele mensen naar hem kijken. Hij was overgestapt dus had hij dat wel verwacht. Cold lette wel op Mark en Nicholas terwijl Raiden zou trainen. Rustig pakte hij zijn zwaard. Hij hield hem even in een plas water. Een klein sliertje water kwam door een groef van het zwaard naar boven. Daarna rende Raiden op een pop af en gaf hem een flinke mep plus bliksem die werd gelijd door water.

Alexis liep het veld op, haar haren zaten in een hoge paardenstaart zodat het niet in de weg zat. In beide handen had ze een glimmende dolk vast. Ze had de laatste tijd te weinig getraind met haar dolken, iets wat ze gemist had. Even bleef ze stil staan toen er een jongen op 1 van de poppen zag vechten met magie, met de dolken tussen haar vingers rollend liep ze richting de jonegn en bleef ze een paar meter van hem af staan kijken.

Rutig zette Raiden wat stappen naar achter. Hij hield eigenlijk meer van boksen maar hij moest ook zo oefenen als hij voor de jongens wou zorgen. Rustig liet hij de waterstraal even boven het zwaard uit wiebelen. Daarna stuurde hij weer terug naar het zwaard om de volgende pop te doen. Dit keer rende hij op de pop af maar schopte kij hard in plaats hij er tegen sloeg.

Alexis had wel zin in een lolletje, vooral toen ze merkte dat de jongen haar helemaal niet opmerkte. Zo gefocust was hij op ed poppen tegen wie hij een denkbeeldig gevecht hield. Met een snel gebaar stopte de dolken tussen haar vingers en stapte ze naar voren. Uit het niets voor de jongen, namelijk van achteren, legde ze de gladde dolk tegen de nek van de jongen aan. "Altijd op letten." fluisterde ze plagend in zijn oor.

Uit reactie liet hij meteen een stroomschok via de dolk lopen. De meeste mensen liet dan meteen de dolk vallen waardoor het altijd handig was vond hij zelf. Hij wou pas om daaien als hij het vertrouwde geluid hoorde wat aan gaf dat de dolk op de grond lag. De hele tijd hield hij zijn gezichtsuitdrukking het zelfde. Maar het was maar zelde dat hij het veranderde.

Luthien liep rustig het trainingsveld op met zijn dolken in zijn riem, die nu duidelijk zichtbaar was omdat hij zijn lange jas niet aan had. In plaats van zijn alledaagse kleding droeg hij nu gewoon een effen donkerblauw t-shirt met een zwarte broek eronder, waar hij fijn in kon trainen. Hij keek eerst even rond naar de mensen die er trainde, en herkende alleen Alexis, maar besloot zich te fixeren op de training en begon te trainen met zijn dolken, waarvan hij de lemmets in de vlam stak.

Alexis voelde een venijnige schok door de dolk in haar vingers trekken. Ze beet op haar lip om een reflex te onderdrukken door de dolk te laten vallen, toch haalde ze zo rustig als ze op kon brengen het lemmet van de hals af en liet ze in een snelle beweging de dolk weer terug in haar riem glijden. "Mooi gereageerd Honey-Love." ze voelde de schok nog steeds na sidderen in haar vingers.

Raiden was verbaast dat het meisje die dat deed niet de dolk liet vallen. Maar hij hoorde wel dat hij werd terug gedaan. Rustig draaide hij om naar het meisje en keek haar recht aan. Hij voelde nog steeds raar dat hij was overgestapt maar hij moest er aan geloven. ´´Dank je, knap dat je het niet liet vallen´´ zei Raiden rustig terug.

Alexis glimlachte zonder haar blik van hem af te wenden. "Na al die jaren leer je wel tegen pijn te kunnen." zei ze op een toon dat ze het serieus bedoelde, en niet als een arrogante opmerking. Al kon het nog steeds zo over komen. Ze deed een stap naar achteren aangezen ze nog steeds erg dicht op de jongen stond. "Ik heb je hier nog nooit gezien, Honey-love, of licht dat aan mij?"
-
ja ik probeer dat ge-honey-love weer terug te krijgen xD

Raiden merkte dat het meisje hele tijd noey love zei. Zelf vond hijo dat niet erg. Iedereen had wel iets. ´´Daar heb je gelijk in´´ zei Raiden op de zeflde toon als daar net. Al was het met een heel ander gevoel. ´´Ik ben pas overgestapt dus dit is mijn eerste keer hier´´ zei Raiden eerlijk. Het was toch goed dat hij was overgestapt dus waarom zou hij het achter houden.

Alexis gedrichtsuitdrukking veranderde niet echt bij het nieuws. De glimlach bleef erop staan "Nou, Welkom dan maar, niet waar?" ze bleef hem nog steeds aankijken terwijl ze haar hand uitstak. "Ik ben Alexis." het was altijd goed als er weer versterking kwam, zodat er minder mannen van Zenan stierven en de wereld sneller gered kon worden van de wachter avn de onderwereld.

´´Ik ben Raiden´´ zei Raiden rustig. Hij stak zijn hand niet uit omdat hij het was afgeleerd. Hij vond het wel grappig dat hij eerder in het dertiende was geweest dan hier maar dat vertelde hij maar voor het gemak niet. ´´Jij hebt zeker hier al zes jaar gevochten´´ zei Raiden conlcuderend. Hij wist het niet zeker maar had haar wel eerder gezien in een van de twaalf rik en zes jaar geleden.

Alexis merkte dat hij haar hand niet wilde schudde, of het niet helemaal doorhad. Met heel even kort opgetrokken wenkbrauwen liet ze haar hand weer zakken en zette haar wijsvinger tussen haar riem. "inderdaad." zei ze met een klein vleugje trots door haar stem heen. Ze had de jongen voor zover ze zich kon herinneren nooit gezien, maar misschien had ze het mis. In 6 jaar had ze vele mensen gezien waarvan ze van maar een paar mensen nog echt het gezicht kon herinneren. "En hier was ik van plan om weer wat te trainen, dat blijft nodig."

Luthien trainde verder, en ging over op een pop, waar hij op aan viel met zijn twee messen. De pop werd helemaal aan stukken gesneden en de stukjes werden verbrand door zijn messen. Hij liet de stukken verder branden met zijn krachten, zodat alleen maar as over bleef. Na een tijdje stak hij zijn messen in zijn riem, en ging verder met lichaamskracht. Hij had lang niet meer met zijn vuisten gevochten. Simpel omdat zijn vuisten minder schade aanrichtten dan messen.

´´Dat blijft altijd nodig´´ zei Raiden instemmend. Hij keek even vluchtig naar zijn zwaard. Daarna weer naar Alexis. ´´Dus jij hebt waarschijnlijk ook magie´´ vroeg hij half. Hij verwachtte het eigenlijk van wel. Anders was je er 6 jaar geleden niet. Maar hij wist er ook niet al te veel van. Hij was nieuw bij de dertieners.

"Inderdaad, maar ik heb besloten dat ik weer wat meer met m'n dolken wil gaan vechten. Op een gegeven moment kan het zo ontzettend saai worden om alleen maar met je krachten te werken." merkte ze met een nonchelant gebaar op, terwijl ze haar vingers langs de schedes van de dolk trok. "Wat dacht je van een oefengevecht?" vroeg ze ineens uit het niets. "kunnen we beide trainen, die poppen doen toch nooit wat terug. "

Raiden kon zich niet voorstellen dat het saai zou worden. Uiteindelijk werd je toch sterker en serker er van. Al was afwisseling uiteindelijk wel slim. Dus liet Raden het maar varen. Nadenkend kek hij naar Alexis. Zij zou hem wel in maken maar wat maakt het uit. ´´Oke dan, maarik ben pas een beginneling´´ waarschuwde Raiden.

Alexis haalde haar schouders op "We zullen wel zien, het blijft een oefengevecht dus zullen we er beide van leren. Ook al verlies je." Soms had ze het gevoel dat sommige een te hoge dunk van haar haden. Aan de littekens op haar armen te zien was toch duidelijk te merken dat ze nou ook niet zo geweldig was dat ze nooit verloor. Nog steeds kon ze grommend denken aan de keer dat ze verloor van een beginner omdat er een stomme steen in de weg lag waar ze over struikelde. Daar had ze wel weer van geleerd om je omgeving meer te gebuirken.

Raiden rolde met zijn ogen terwijl hij op een afstandje klaar ging staan. Ook al was hij lang en gespierd hij was iet behendig dus hield hij liever van afstand. ´´O trouwens met krachten, wapens of alles´´ vroeg raiden ussendoor terwijl hij naar zijnzwaard keek. Gelukkig had hij dat want anders was hij nooit zo geboord.

"Beide?" vragend keek ze hem aan. Nog steeds wilde ze met haar dolken trainen. D'r krachten had ze zo vaak gebruikt de laatste tijd dat ze zich nauwelijks voor kon stellen dat ze daar nog vorderingen in maakte. (ja ze is soms een beetje arrogant xD). Ze pakte de dolken uit haar riem weer en draaide zich in de richting van Raiden die ook klaar leek te gaan staan.

´´OKe dan´´ zei Raiden terwijl hij zijn zwaard goed vast pakte. Hi keek haar recht aan. Ook al was het weinig kans dat hij won toch zou hij het lang vol houden. ´´Dames eerst´´ zei Raiden. Ook al was hij serieuzer en zijn hart gebroken. Nog kon hij beleed zijn als een echte een echte gentle man. Rustig wachtte hij tot Alexis of naar hem toe zou rennen of iets op hem af zou vuren.

Alexis glimlachte even naar hem "Wat jij wilt." ze gaf hem een kort knikje ten teken dat ze zou beginnen. Met snelle passen sprong ze op hem af. Vlak voor hem minderde ze haar vaart en stak de glimmende dolk in een simpele zwaai in de richting van zijn schouder. Ze wilde rustig beginnen om zelf het gevoel terug te winnen en de kracht van Raiden te kunnen pijlen.

Raiden kon nog net snel genoeg zijn zwaard omhoog brengen om de dolk tegen te houden. Hij zou dat niet lang voll houden. Snel maakte hij daarom met water nog twee slierten waar hij wel snel mee kon verdedigen. Ondertussen probeerde hij ook met zijn zwaard naar haar uit te halen. Het was een zwaar ding , neit snel genoeg maar maakte wel snel de laatste slag.

In haar ooghoeken zag Alexis hoe er 2 slierten water ontstonden en zich als een soort verdediging om Raiden begaven. Geconcentreerd liet ze zich niet afleiden door dingen die tot nu toe er alleen maar hingen en tot nu toe niks deden. Ze lette nu op het zwaard en gebruikte haar andere dolk om dit zwaard tegen te houden. Het was een verassend zwaar ding, en ze had moeite om het zwaard tegen te houden door het gewicht.Uiteindelijk besloot ze haar dolk rzendsnel weg te trekken en uit te hallen met haar voet naar zijn buik.