Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

Dit is waar 's ochtends de meeste mensen komen om te trainen of nieuwe vechttechnieken te leren, zowel mensen met de Gave, als zonder. Er staan een aantal dummy's schietrozen en er liggen zeilen op de grond om daarop vechtsporten te oefenen.

Regels:Als twaalver is het niet zo slim om hier rond te hangen

Leida stapte door de optrekkende mist naar het trainingsgebied. Tuxedo was al teruggevlogen naar hun tent. Ze had haar boogjes bij zich, en een heel aantal metalen pijltjes. Ze ging voor een schietroos aan en haalde de trekker van het boogje in haar linkerhand over. Door haar krachten schoot hij meteen midden in de roos. Ze klikte een nieuw pijltje in haar boog.

Met zijn nichtje liep Cloud naar het trainingsveld. Ze gingen tegenover elkaar staan en begonnen een opdrukwedstrijd. Het was al bijna zeker dat cloud zou winnen, maar toch. Anneloes lachte vrolijk terwijl ze een zoveelste poging deed haar oom ergens in te verslaan.

Een soldaat passeerde Leida. "Môgge Havock." Hoorde ze hem zeggen. "Goedemorgen Jones." Zei ze vrolijk terug. Ze schoot weer wat kleine metalen pijltjes op de schietroos af. Ze belandden allemaal in de binnenste kring, sommige twijfelgevalletjes belandden misschien net in de ring daaromheen.

anneloes liet zich pfeend op de grond vallen terwijl cloud op een arm verderging "Geeft mijn nichtje het nu al op?" hij lachte en ging overeind staan. hij aaide haar over haar hoofd voor hij naar zijn vrienden liep om te trainen. Anneloes zuchte en keek rond. Ze pakte iemand bij haar arm voor ze zich uit de voeten kom maken "Hoi, ik ben anneloes, jij bent nieuw. Kan je met me oevenvechten" het lange meisje gliamlchte onschuldig. de soldate knikte en ze begonnen, binnen een aar minuten lag de soldate die niet voorbereid was aangezien anneloes zo jong was op de grond.

Leida keek naar Anneloes, en hoe makkelijk ze de soldate op de grond legde. Ze glimlachte. Het kleine praatgrage meisje dat ze gisteren op het feest had ontmoet had wel haar beloftes waargemaakt, ze was echt heel goed. Ze gokte erop dat de twee meter lange boom van een vent met het blonde stekeltjeshaar haar oom was. Ze stapte op hem af. "Heb jij haar zo getraind?" Vroeg ze, kijkend naar Anneloes.

Cloud lachte "Voor een deel ja, de liefde voor vechtsporten zit een beetje in de familie, ik en mijn vader zijn dol op kickboxen, mijn half-zus, haar moeder, ook maar die is gestopt met haar super strakke trainingschema en doet rustiger aan sinds ze zwanger was van die twee en daarna haar handen er vol aan had" hij glimalchte "Het doeet me deugd om te zien dat ze net haar moeder is toen die klein was." hij glimalchte.

Anneloes keek de soldate glimalchend na terwijl die verdwaasd erug naar haar tent liep, ze kon nog steeds niet geloven dat ze in was gemaakt door een klein meisje. Anneloes glimalchte naar de ensen die hadden gekeken en haar 'vrienden' hezen de lange kleine meid op hun schouders voor een ere rondje rond het trainingsveld.

"Ik merk dat het praten ook in de familie zit." Zei Leida met een glimlach. Annloes kletste werkelijk de oren van je kop, maar ook Cloud had haar meteen een heel verhaal verteld. Ze nam hem even in zich op. Hij was vooral ontzettend lang, een eigenschap die Anneloes ook had.

Cloud glimalchte "Inderdaad, lengte zit ook in de familie, aleen sabels moeder is kleiner, en daardoor is sabel ook geen bijna 2 meter, al denk ik dan haar tweeling het wel haalt" hij glimlachte vrolijk.

"En telikinese blijkbaar ook." Voegde Leida eraan toe. Ze keek geamuseerd naar Anneloes, die op handen gedragen werd door de soldaten. Ze zette in haar hoofd alle feiten over de familie Strife op een rijtje. Ze deed haar best alles te onthouden, dat zou nog van pas kunnen komen.

Cloud glimalchte "Dat ook" Anneloes stond inmiddels op de grond en kwam op hen afrennen. Ze pakte Leidas hand en sleepte haar mee naar het veld "Kom maar op, geen wapens" ze legde haar twee op maat gemaakte zwaarden aan de kant, net als haar keiharde katana en de kleine dolken en mesjes. "Voeg daar ook maar een liefde voor wapens aan toe" zei cloud droog, denkend aan de grote hoeveelhid zwaarden dei hij bezat, jammer dat maar een klein deel meekon.

Leida glimlachte en liet zich gewillig meevoeren door Anneloes. Ze gooide haar kruisboogjes en katana ook opzij en ging klaarstaan. Ze kon wel iets met kickboksen en dim mak, maar ze vreesde dat ook zij door Anneloes gevloerd zou worden. Hopelijk niet zo snel als de soldaten.

Anneloes lachte en rende naar Leida toe. op het laatste moment zwenkte ze en deed met een gebalde vuist een uithaa;l naar Leidas maagstreek, zelfs als ze aleen haar zij raakte zou het pijnlijk moeten zijn wegens haar aanloop.

Leida bracht haar onderarm voor de vuistslag van Anneloes, zodat hij haar op een iets minder pijnlijke plek raakte, het deed alsnog pijn. Leida zocht naar drukpunten op het lichaam van Anneloes, en vond degene die haar rechterarm zou moeten verlammen. Ze haalde ernaar uit. Ze besloot dat ze maar zo zou vechten, ze wou het kleine meisje geen gebroken neus bezorgen, zoals ze bij de helft van haar andere tegenstanders had gedaan.

anneloes lachte en keek verbaasd even naar haar arm die lutteloos naast haar hing "Ah nee, ga niet zeggen dat jij OOK dim mak kent. mama misbruikt het wel eens om te zorgen dat we naar haar luisteren" ze grijnsde even. toen haalde ze uit naar Leida met haar linker arm

Leida glimlachte om de hoeveelheid vechtsporten die Anneloes kende. Ze voelde dat het kleine vuistje van het meisje in haar zij sloeg. Het deed pijn, maar niet zoveel dat ze dubbel zou klappen. Ze mikte nu op het drukpunt van de linkerarm van Anneloes.

Anneloes zette af en met behulp van wat magie deed ze een grote sprong naar achter. Leida raakte haar wel, maar niet een drukpunt. Ze glimalchte vervaarlijk. terwijl ze op een kleine afstand met haar arm schudde "Auwtch" zei ze met een glimalch.

"Jij bent goed in het doen alsof je zielig bent he?" Zei Leida met een grote glimlach. Misschien was zij wel de eerste die er niet intrapte. Ze bleef gewoon staan en keek toe hoe Anneloes zielig deed. Met een aardige glimlach op haar gezicht.

Anneloes haalde haar schouders op "Het werk soms wel" ze glimalachte. En liep rond Leida. Ze most goed op blijven letten, als Leida een foutje zou maken, dan zou ze toeslaan, want nu kon ze weinig, als ze te dichtbij kwam paste Leida dim mak toe. Jammer dat ze geen wapens mochten gebruiken.

Leida cirkelde om haar as, met haar gezicht constant op Anneloes gericht. Als ze nou iets dichterbij zou komen, zou ze kunnen aanvallen. Maar ze wachtte en bleef draaien. Ze was benieuwd hoe Anneloes dit zou aanpakken.

Anneloes dacht even na "Mag ik plies plies plies mijn houten katana gebruiken" ze keek Leida smekend aan terwijl ze onopvallend haar rondcircelbeweging steeds groter maakte. Ze had voor het plan dat ze maakte als ze niet bij leida kon komen een flinke aanloopnodig.

"Als je er voor mij ook een hebt." Zei Leida met een grote glimlach. "Ongewapend tegen gewapend is natuurlijk niet eerlijk, tenzij ik mijn magie mag gebruiken, maar dan weet ik niet of je katana het overleeft." Dit laatste zei ze met een knipoog tegen Anneloes. Ze cirkelde nogsteeds rond op dezelfde plek.

Leida schreef:

"Als je er voor mij ook een hebt." Zei Leida met een grote glimlach. "Ongewapend tegen gewapend is natuurlijk niet eerlijk, tenzij ik mijn magie mag gebruiken, maar dan weet ik niet of je katana het overleeft." Dit laatste zei ze met een knipoog tegen Anneloes. Ze cirkelde nogsteeds rond op dezelfde plek.

Anneloes lachte "Ik heb geen enkel wapen dat de juiste maat is voor jou, maar ze willenvast iets uitlenen." zze keek naar hun kleine publiek die Leida een houden zwaard toewerpen. Anneloes pakte haar eigen met telekinese. Ze draaide de houten katana in haar hand. Ze grijnsde en rende op Leida af met haar zwaard geheven. ze rende langs leida en spronhg in de lucht en haalde uit met haar zwaard naar de maagstreek van Leida en ze sprongmet wat magie zo dat ze een eventuele slag van Leida zou kunnen ontwijken.

Leida ving het zwaard op en maakte een sliding opzij, zodat Anneloes haar zwaard niet haar maagstreek zou raken, maar wel haar arm en zij. Dit was een een stuk minder pijnlijke plek. Ze stond op met een grijns en hield haar zwaard voor haar lichaam, zodat Anneloes niet zo makkelijk bij haar maagstreek zou kunnen komen.

Anneloes keek een beetje beteuterd "Dat is flauw, jij bent zoveel beter dan sommige anderen dat ik je niet eens raak, met deze zwaarden gaat het erom dat het dodelijk zou zijn als je echt zo graakt zou worden" legde ze uit alsof ze een schoolerares was. Ze hief haar houten katana en maakte een beweging om zichzelf af te scheremn van een eventuele slag en tergelijkertijd een haal te maken richting leidas benen.