Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

Leida glimlachte. 'Iedereen heeft een andere manier om spanning los te laten. Gelukkig doe ik dat gewoon door te vechten.' Zei ze met een glimlach. Ze was nog nooit stomdronken geweest, en niet van plan dat ooit te worden. Ze zag er het nut niet zo van in.

Anneloes grinnikte "Tja, ik heb genoeg mensen dronken gzien, ik zie het nut er neit van in, en dan is bier blijkbaar niet meer zo lekker" ze dacht even na, en zei toen haastig "Maar niet tegen mijn ma zeggen dat ik al bier drink" ze bloosde

Leida grijnsde. 'Jij weet ze wel uit te kiezen he? Acht, en nu al mensen die je bier meegeven. Je moet vast of heel erg lief kunnen glimlachen, of heel erg goed kunnen dreigen. En natuurlijk zal ik er met geen woord over reppen tegen Sabel.' Beloofde ze.

Anneloes grinnikte "weetje, op zo'n groot feets, dat ken je vast wel, als er net een slag is gewonnen, dan jat ik af en toe wat. een paar flesjes, of een halfleeg at of zo, en dat verstop ik en neem wat mee in een veldvles als ik naar een disco ga. En bij een concert zijn ze nooit zo precies als het over leeftijden gaat." ze glimalchte "En gezien mijn genen kan ik waarschijnlijk binnen twee jaar al voor een erg lang meisje van 17 door" ze grinnikte

Leida glimlachte. 'Ja, vast en zeker. Je bent al (bijna) groter dan dat ik ben.' Ze was zelf niet altijd blij geweest met haar kleine gestalte, maar soms kon het ook wel handig zijn. Ze was bijvoorbeeld veel sneller dan dat ze zou zijn geweest als ze langer was geweest.

ehh volgens haar lijst is ze 1.80 das niet klein

Anneloes grinnikte "Ik zal erg lang worden, t zit in mijn genen" ze haalde haar schouders op "En ik ben snel genoeg" ze pakte een dolk uit een schede aan haar riem. Ze gooide hem behendig op en ving hem weer.

Ohgod, wist je dat ik de hele tijd in mijn hoofd heb gehad dat ze niet zo groot is? POEF. Ze is op magische wijze 10 cm gekrompen (A)

'Tja, niet iedereen kan zo lang zijn als jij. Ik zou er maar trots op zijn. Als de oorlog voorbij is kan je misschien zelfs nog carrière maken als catwalkmodel.' Zei ze met een knipoog. Het was niets voor Anneloes zoals zij haar zag om model te worden, maar je wist maar nooit.

Anneloes proeste van het lachen. "Catwalk-model" grinnikte ze "ik ga eerder kickboxen, net als mijn moeder deed, en mijn oom en mijn opa" ze glimalchte "Ik weet niet wat mijn vader deed, een stomm twaalver trien heeft hem vermoord voor ik ookmaar geboren was, als je ooit een vroeuw tegenkomt die Katniss heet, doe haar dan de groeten van het meisje wiens vader ze vermoorde, ze snapt hem wel"

Leida glimlachte naar Anneloes. 'Dat zijn de verschrikkelijke nadelen die een oorlog met zich meebrengt. Maar dat meisje vindt de dood wel ergens. Misschien ben jij wel degene die haar uiteindelijk het leven afneemt. Geloof me maar.' Zei ze tegen het meisje. De gevolgen van de oorlog kwamen nu wel heel dichtbij.

(Ja. Mijn commentaar was NIET objectief )

Anneloes grinnikte "Ik hoop het maar, mijn moeder heeft haar neits gedaan, toen hoorde ze nog wel bijn eht twaalfdem en was hoogfzwanger van een tweeling, niet echt de tijd dat je een gevecht met iemand aanknoopt."

'Maar je vader, hij geloofde wel in de schepper toch? Sommige twaalvers kunnen daar niet zo goed tegen. Net zoals ik er niet tegen kan dat er nog heidenen rondlopen op deze aardbodem. Waar de moordenares van jouw vader er een van is. Wij winnen de oorlog wel, en dan worden sowieso alle twaalvers met magie geëlimineerd.' zei Leida standvastig.

Lizzy knikte "EEn geboren dertiener, mijn hele familie van ma's kant komt uit de twaalf rijken, mijn oom is overgehaald en bekeerd door alexis, en sabel uiteindelijk ook." ze glimalchte.

'Als die stomme twaalvers zich niet zo zouden verzetten, hadden we het land gewoon vreedzaam onder onze hoede kunnen nemen. Maar nee, ze moeten zo nodig moeilijk doen. Het is maar goed dat jouw oom aan onze kant staat, ik zou hem niet graag in een gevecht op leven en dood tegenover mij hebben staan.' Zei Leida met een glimlach tegen Anneloes.

Anneloes knikte "Mijn oom en opa zijn veeeel sterker dan ik weetje" ze ging met een hand door haar korte bruine haar "En dan mijn moeder, en mijn oom nog sterker dan mijn opa"

'Het is ook wel duidelijk dat wij het beste leger hebben. We hebben al bijna heel Kyon overgenomen. Nog even en er zijn geen rebellen meer over om tegen te vechten.' Zei Leida met een verheugende grijns op haar gezicht tegen Anneloes.

Anneloes trok een pruillip "Dat is wel leuk en zo, maar dan heb ik nog neit voor het echie mogen vechten en dan is de oorlog al voorbij" ze glimalchte "Maar dan zijn de zielen van de heidenen wel gered, en dat is waar we het voor doen natuurlijk"

Leida glimlachte. 'Precies. Zij denken dat wat wij ze nu aandoen erg is. Dan weten ze niet hoe het is na hun dood, als ze niet gaan geloven in de Schepper.' Zei ze tegen Anneloes. 'Maar dat is gesproken als een ware soldaat, meisje.'

Anneloes makte een buiging "Danku, ik ben ook bijna een echte soldaatr, a;leen te jong, te klein en ik mag niet meevechten" ze klonk een betje tleurgesteld.

'Hoewel je toch beter bent dan het merendeel van de soldaten. Als de oorlog voorbij is voordat jij mag vechten, dan ga je toch gewoon alsnog bij het leger. Die hebben ook genoeg te doen buiten tijden van oorlog.' Zei Leida bemoedigend tegen Anneloes.

new
=
Alexis keek naar haar adem die condenseerde in de lucht om haar heen. Het was nog vroeg, het gras had een witte gloed van het ijs dat erop vast gevroren was. Het maakte en licht knerpens geluid toen ze erover heen liep. Het was gladder dan normaal, dus inplaats van haar eeuwige pumps had ze stevige warme laarsen aangetrokken. Van het soort laarzen waar de soldaten op liepen, doordat ze deze aan had leek ze gelijk een stuk kleiner dan normaal gesproken. Ineens draaide ze zich om en gooide een dolk op een dummie. Tevreden liep ze erop af toen ze zag hoe de dolk trillend in ed maag van de dummie bleef hangen. Het was nog stil, bijna alle soldaten sliepen nog.

try keek vanaf de struiken toe naar alexis hij wist wat hem te doen stond, nu hij weer nuchter was zou hij het nog eens proberen en hij hoopte tot alexis er mee inzou stemmen, afgelopen nacht had hij weer gedroomt niet zo erg als normaal maar hed deed dan toch pijn, maar hij had wel genoeg geslappen, dan ademt hij diep in en weer uit en loopt dan uit de struiken richting alexis"nog altijd zoon vroege vogel"vraagt hij zachtjes

---
sorry was vals alarm moest nog niet weg

ok, ik ga over een halfuurtje eten denk ik xd
=
Alexis greep haar tweede dolk toen ze een stem achter haar hoordde. Langzaam, met haar hand op het handvat van haar dolk, draaide Alexis zich om. Ze zag het bekende gezicht van Try achter haar staan. Even rolde ze met haar ogen, het leek wel alsof hij haar volgde, ze kwam hem op de raarste plekken tegen. Hij leek wel gek om zich hier tev ertonen.

haha ik ben ook aant wachten:p
-----

try glimlachte lichtjes toen hij alexis met haar ogen zag rollen"je hebt zelf gezegt tot ik eens mog komen als ik nuchter was dus,.."zegt try dan met een beetje uitdaging in zijn stem omdat alexis een dolk vast had,"en ik heb geen wapens bij oke"sist hij er achter aan en keek alexis door dringent aan."maar ik kom om een voorstel te doen...eentje die je laats ook gehoort hebt"zegt hij

"Het verbaast me dat je het nog kan herinneren, je was aardig ver heen." ze klikte haar dolk terug in haar riem. Maar ze bleef haar hand op het handvat houden, ze vertrouwde hem voor geen meter, vooral als hij nuchter was. "Laat het voorstel maar horen." antwoorde ze bijna zuchtend, zonder haar blik af te wenden. Ze hield er niet van om tijdens het trainen gestoord te worden, vooral niet door Try, even speelde ze met het idee om hem nu gewoon van kant te maken, maar besloot toch maar even te luisteren naar het voordeel.

try wist hoe alexis over hem dacht zeker omdat hij haar vertrouwen had beschadigt"oke ik wil een schone lijn beginnen zonder herineringen die pijn doen, in ruil daarvoor doe ik alles wat je maar wilt op een klein ding na,sue die wil ik niks doen, vederest mag je me laten doen wat je maar wilt,ik kan in hun kanp rond lopen en doen en laten wat ik wil dus bedenk een plan en ik doe het, als die herinneringen maar weg gaan allemaal."zegt try ter afsluiting en hij keek na de grond hij wilde nu de blik niet zijn van alexis, want hij wist heel goed hoe stom het was om dit te doen maar als de dood hem niet wilde vatten had hij geen andere keus dan dit