tentje vn cloud-tentenkamp waterman

het is een tent voor een magier. dus groter en luzxer dan de rest

personen: max 3, het is een tent weetje
regels: HET IS EN BLIJFT EEN TENT
Suepr regels : DE TENT KAN NIET VLIEGEN

Alexis werd half dronken, of betergezegd gewoon dronken meegevoerd door de misschien wel nog dronkender Cloud. Voor ze het wist kwamen ze in de ruime tent van Cloud terecht, het was hier een stuk schoner dan buiten de tent. Alexis kuste Cloud terug terwijl ze haar pumps ruw uittrapte. Daardoor was ze nog kleiner in verhouding met hem. Ze gleed met haar hand door zijn haren.

Cloud werd waker in de tent. De avond ervoor was nog amper een zwarte vlek in zijn geheugen, en de kopijn duide op een kater, fijn. Hijkeek om zich heen en zag alexis naast hem liggen. hij was verrast dat ze bij hem was. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd voor hij zich aan ging kleden.

Alexis werd wakker door een zoen op haar voorhoofd, een bonkend effect galmde door in haar hoofd. "auw." ze durfde bijna niet met haar ogen te knipperen om te kijken waar ze was, vaag kon ze nog wat van de vorige avond herinneren, maar het was niet meer dan een wazig beeld. Toen ze eenmaal haar ogen open had ze ze een jongen zich aan kleden, door dat ze alleen zijn buik zag wist ze niet wie het was. Toen ze recht op ging zitten ging ze bijna over haar nek. Fijn, het was lang geleden dat ze een echte kater gehad had. Toen ze zichzelf eenmaal hersteld had keek ze in de ogen van Cloud.

Cloud gliamlchte. hij deed zijn best zo min mogelijkt e denken, wat dat deed pijn. Hij had zich aangekleed en ging naast haar zitten. voorzichtig ging hij liggen en gede zijn hoofd op een kussen, zelfd dat galmde oneindig door in zijn hoofd.

Alexis moest onwillig blozen, ze had dan wel een afschuwelijke koppijn, ze wist wel wie en wat hij was. Alexis legde zich weer neer, toen ook Cloud ging zitten. "Koppijn/" fluisterde ze zachtjes. Buiten hoorde ze hoe het leger ontwaakte en de vuren aangestoken werden voor vers brood en koffie. Daar had ze behoefte aan, een kop koffie met heel veel suiker. Binnen een uur zou ze zich beter voelen.

Cloud bleef even liggen tot het weer een beetje acceptabel was "Blijf maar liggen, ik ga koffie halen voor ons beiden, heel sterke met heel veel suiker" hij gliamlchte en liep de tent uit, even later kwam hij terug met twee grote koppen koffie en een pot suiker met een lepel "We zijn niet de enigen met een kater" hij gliamlchte flauw en gooide een aantal lepels suiker in de koffie voor hij een slok nam "Veel beter" hij glimalchte.

Alexis keek Cloud met een glimlach na, het was fijn om hem weer te zien, ook al had ze een kater van hier tot Tokyo. Ze ging voorzichtig recht op zitten, het was een grappig gezicht om te zien dat ze een hele pot suiker tot hun beschikking kregen. Alexis pakte dankbaar de kop koffie aan en gooide er meer dan 4 scheppen suiker in. Voorzichtig roerde ze dit met de koffie en nam paar grote slokken. "inderdaad." reageerde ze toen de helft van haar mok leeg was.

Cloud glimalchte en zette de lege kopneer "We zouden meer kunnen krijgen, maar er is amper genoeg koffie voor alle katers." hij glimalchte en gaf haar een kus op haar voorhoofd "Ik herinner me neits meer vanaf het moment dat ik gister mijn eerste biertje dronk" hij gliamlchte.

"Dit is genoeg, voor mij tenminste" zei ze nadat ze het laatste mierzoete slokje opdronk. Ze voelde zich al een stuk beter dan enkele minuten eerder. Al zou ze best een aspirintje willen hebben tegen de hoofdpijn die in haar hoofd bleef zeuren. Ze voelde hoe ze rood werd onder het kusje op haar voorhoofd, het was zo lang geleden dat ze dicht echt kon herinneren, het was een heerlijk gevoel. "ik iets meer." antwoorde ze met een glimlach, het waren kleine stukjes, maar hte was tenminste iets.

Cloud glimalchte "Waarom word je nu zo rood" hij gliamlchte naar haar. Hij maakte een klein lammetje en stak de lantaarn in de tent aan "Het is buiten nogal mistig, en anders gaan mensen tegen tenten aanlopen" hij glimalchte..

Alexis fronste even haar wenkbrauwen, was het nog zo vroeg dat de mist nog aan het hangen was. Nouja, zij hadden geluk met een warme tent waar vele soldaten jaloers op waren. Ze ging wat rechterop zitten. "Werd ik rood dan?" ze keek Cloud plagend aan, al wist ze het natuurlijk zelf wel heel goed. Zachtjes legde ze haar hand op zijn warme been.

cloud glimalchte en veegde een lok van haar haar achter haar oor "Dus zijn we nue weer samen..." vroeg/zei hij weifelend, hij had het andwoord wel voor zichzelf maar ij wilde graag ook het hare weten, voor er weer een net van misverstanden ontstond. hij gliamlchte "ja, leven de kater, de beste weker ooit als je in een tent slaapt" hij glimalchte "En sorry dt ik je heb wakker gemaakt, maar hier beginen dagen gewoon vroeg.over een uur gaan de eersten trainen"

Alexis keek hem aan, la s ze haar gevoelens geloofde was er maar 1 antwoord mogelijk. Zachtjes kuste ze hem opz ijn mond, een tedere zoen die haar liefde beschreef. "ik denk het wel, tenminste..." ze keek hem vragend aan. Het kon zo zjn dat hij er na al die jaren geen zin meer in had. Ze reket zich langzaam uit. "Ik weet het, heerlijk hé het kamp leven." zei ze sarcastisch. Al was haar tent en baltajon honderden kilometers verderop, het ging er precies hetzelfde aan toe.

Cloud vond die kus gelijk staan aan een ja. hij gliamlchte "Natuurlijk, ik hoopte aleen dat jij dat ook zou willen"hij glimalchte en drukte een kus op haar neus. bij haar vraag glimlachte hij "Wij hebben hier nog twee vrolijke rondrennende kinderen maar anders was het echt saai."

Alexis pakte zijn hand vast en kneep er liefkozend in. Nu ze haar gevoelens toe liet was het heerlijk om bij hem te zijn, ook al was het in een legerkamp gevuld met leuke soldaten die vochten om de hand van de weinige vrouwen in het legerkamp. Ze glimlachte om de kus op haar nues, zachtjes zoende ze hem weer terug op de mond, voor ze zijn hand los liet en zich begon aan te kleden.

Cloud glimalchte even naar haar en pakte zijn rem waar de gebruikelijke dolken aan hingen. Hij controleerde f ze er allemaal nog waren en nog goed scherp waren voor hij zich weer tot alexis keerde. "En wat gaan we nu doen?" vroeg hij met een lieve glimalch.

Alexis viste haar pumps van de vloer, het was koud zonder haar vest. Je kon echt merken dat het herfst geworden was, maar haar vest lag nog in haar eigen tent. Toen ze de vlegtocht op Carlos maakte werd ze verwarmd door zijn huid, dus had ze geen vest nodig. "Ik zou het niet weten, wat wil jij doen?" vroeg ze terwijl ze weer op het bed ging zitten om haar schoenen aan te trekken.

Cloud glimalchte om haar gedachtes en viste een trui tussen zijn spullen vandaan "Voldoet dit ook" vroeg hij met een lieve glimalch. hij gaf haar een kus op haar wang "Aleen zal het wel een beetje te groot zijn, iik hoop dat dat niet geeft" hij glimalchte.

Alexis pakte dankbaar de trui aan en glimlachte terug. "Thanks." zei ze vrolijk tegen hem, voor ze de trui over haar hoofd trok. Even snoof ze de geur van Cloud op, voor ze hem helemaal over haar heen trok. Gelijk voelde ze zich beter, ze stopte de handen in de zakken van de trui en keek naar Cloud "Zullen we maar naar buiten gaan?" vroeg ze aan hem, ondertussen was het aardig benauwd in de tent aan het worden.

Cloud haakte zijn arm in de hare en liep naar buiten. Hij rekte zich uit in de mistige kou "Zo, weet jij waar we heen kunnen gaan" hij gaf haar een kus op haar wang en glimalchte lief naar haar. heir en daar zag je in de vroegte mensen als zombies tussen de tenten strompelen, anderen rende naar de keukentent of het trainingsveld.

"Ik dacht dat jij hier bekend was, honey-love?" zei ze met een plagende blik schuin omhoog naar Cloud. Ze rilde even toen de wind langs haar blote benen streek. Gelukkig hield de trui haar voor de rest heerlijk warm. Alexis deed een stapje naar voren om een ruiter langs te laten die zo te zien niet echt een belangrijke boodschap bij zich had, aangezien het rustige tempo waarop hij reed.

Cloud glimalchte en gaf haar een kusje. "daarheb je een punt, ehhm we kunnen naar een bos, wat dacht je van het witte bloesem bos, het is vlak over de grens" hij glimlachte "Wat denk jij"

Alexis knikte "En wat gaan we dan doen?" ze keek hem weer vragend aan terwijl ze samen verder liepen tussen de groene tenten die kris kras leken opgesteld te staan, al was niks minder waar. Door deze opstelling was het makkelijk opte breken en binnen enkele minten te verplaatsen als dat nodig was, al was dat wel een positive inschatting vond alexis.

Alexis schreef:

Alexis knikte "En wat gaan we dan doen?" ze keek hem weer vragend aan terwijl ze samen verder liepen tussen de groene tenten die kris kras leken opgesteld te staan, al was niks minder waar. Door deze opstelling was het makkelijk opte breken en binnen enkele minten te verplaatsen als dat nodig was, al was dat wel een positive inschatting vond alexis.

Cloud dacht even na "Wat dacht je van wandelen, en bijpraten" hij gliamclhte "We kunnen nu bijna nergens anders heen, het is veel te vroeg" hij glimalchte "En een zekere oorlog heeft hier en daar alles gestopt" hij gliamlchte