Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

´´Heb je ook krachten´´ vroeg Kalli als een domme. Dit keer liet ze de wind maar tegen haar aan komen. Ze moest moeite doen om recht op te blijven maar het lukte wel. Ze bewoog geen stap dus niemand zou het merken. ´´Ik heb lucht en metaal´´ vertelde Kalli blij verder.

'Lucht en ijs.' zei Vio tegen haar. Ze liet nog een windvlaag op haar afkomen. 'Oefengevecht?' vrieg Vio aan haar. Ze had wel zich in een gevecth en als Kallie het niet wou zocht ze wel een andere.

´´Oke maar ik denk dat ik niet zo goed ben´´ zei Kalli lachend. Ze wist dat ht zwak leek en dat wou ze zelf. Al wist Vio waarschijnlijk al dat ze meer kon dan dat. Heel misschien zou ze wel meer doen dan normaal. Maar de angst om raar te lijken was veel te erg vond ze zelf. Toch liet ze niets zien aan de buitenkant.

'Dat maakt niet uit hoor.' zei Vio. Ze dacht niet dat Kalli slecht was in het vechten en ze zou zelf ook nooit zeggen dat ze slecht was. Al zou ze ook niet zeggen dat ze goed was. Ze ging klaar staan en wachte tot Kalli ook klaar ging staan.

Kalli ging gewoon maar een beetje recht staan en wachtte af tot Vio zou aanvallen. Ze glimlachde nog steeds terwijl ze in haar hoofd probeerde te beslissen of ze echt haar best zou gaan doen of niet. Maar dat zou ze dlaijk wel zien of het nodig was. ´´Jij mag beginnen´´ zei ze glimlachend.

'Dat zal ik zeker doen.' zie ze weer op zo'n sarcastische toon. Ze spoot uit het niets naar voren en hield haar handen beschermend voor haar gezicht. Ze viel uit met een vuist en daarna trapte ze met haar been op de hoogt van de zij van Kalli. Ze deed nu nog voorzichtig en zette er niet heel veel kracht achter.

Misschien was het een automatische reactie maar meteen toen Vio naar haar toe spoo ging ze steviger staan. Kalli liet de vuist maar tegen haar wang komen dat kon ze wel aan. Maar het been hield ze vast met een hand. Snel liet ze er wat metaal omheen zodat het steviger vast was. Al konz e dat nog lang niet zo goed.

Vio vloekte even toen ze haar been vastgreep. Ze draaide zich zo dat ze hoopte dat Kalli de macht over het metaal zou verliezen. Tergelijkertijd stoote ze nog een vlinke windvlaag op haar af. Van ze dichtbij zou ze dat zeker moeten voelen.

Kalli verloor de cntrole over het metaal waardoor de been van Vio los liet. Ze herstelde zich metee en probeerde snel metalen handschoenen te maken. De wind kwam hard aan maar Aria kon nog blijven staan door wind van de andere kant te sturen. Daarna haalde ze met haar eigen metalen vuisten uit. Haar gezicht was verandert omdat ze serieuzer deed keek ze ook serieuser.

Vio was ergens wel blij dat ze de controle verlore en ging snel weer goed staan. Ze had haar handen verdedigend voor haar gezicht. Ook vio's gezicht stond nu serieus. Vio ontweek een van de armen van Kalli maar de andere hand met het metaal schampte haar boven arm. Het brande een beetje maar Vio beet zich door het kleine beetje pijn heen.

Kalli beschermde met haar andere hand haar gezicht en de andere begon ze meer te slaan. Het was raar dat ze serieus deed mara ze moest wel. Na een paar slagen sprong Kalli voor de zekerheid achteruit waardoor er ruimte tussen hun ontstond. Dat was makkelijker om alles te verwerken vond Kalli.

Vio liet een glasscherm ontstaantussen hen in zodat die een paar slagen van Kalli opving. Na 4 slagen brak het ding en ging Vio weer beschermend staan terwijl ze met een stap de afstand tussen hen weer klein maakte. Ze vocht graag op een relatief klein stuk.

Kalli sprong weer gewoon achteruit toen Vio naar voren stapte. Het leek op weg rennen maar dat maakte Kalli niet uit. Het was voor haar slimmer om over na te denken. Ze akte een paal naalden en mikte ze op Vio haar armen zodat ze die niet meer zou kunnen bewegen als ze raak waren. Met haar krachten liet ze sneller gaan.

Vio ontweek de naalde zo goed en kwaad als ze kon. Ze miste haar allemaal op een na die in haar pols terecht kwam. Meteen voelde Vio een stekende pijn door haar pols gaan en kon ze die ook niet meer bewegen zonder dat er een stekende pijn door haar arm ging.Vio op haar beurt maakte een paar stukken glas scherp en schoot ze met een grote vaart op Kallie af. Kallie zou alleen nog naar achter kunnen stappen omdat Vio ze van beide kanten liet komen.

Kalli zag de glasscherven naar haar toe komen. In een kleine seconden besloot ze om er over heen te springen met een beetje luchtmagie. Net voordat het glas haar zou raken sprong ze omhoog. Het leek er op dat ze het zou gaan redden maar net op haar linker voet waren er een paar raak. Kalli begaf het van de pijn. Het was weer de linker voet waar ze geraakt werd.

Vio trok de scherven glas snel weer uit haar voet. Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ze raak zouden zijn want ze had nog wel wat gaten opengelaten waar kalli door heen zou kunnen gaan. Ze haalde de scherven eruit omdat het anders zou gaan ontsteken en dan was ze er nog verder mee van huis. 'Gaat het?' vroeg ze terwijl ze gewoon in de vechthouding bleef staan. Je wist maar nooit.

Kalli haatte als mensen stopte om medelijden. Ze was oud genoeg om alleen te staan , wat ze haar hele leven al gedaan had. ´´Het gaat kom we gaan verder´´ zei ze vastberaden. Haar voet deed wel pijn maar ze gebruikte hem toch al weinig in een gevecht. Ze trok een mouw van haar shirt af en bond het om haar voet zodat ze niet te veel bloed verloor.

Vio stuurde een harde wind op kalli af van af de achterkant kwam hij af. Zelf zou ze niet goed meer kunne nvechten als haar voet gewond was want heel veel in haar vechtstijl draaide om het voetenwerk. Eigenlijk draaide het daar altijd om dus Vio dacht dat Kalli niet zo ervaren was als dat ze in eerste instantie had gedacht.

Kalli leunde zoals altijd meer op haar rechte voet. De rest maakte ze goed met luchtmagie. De harde wind gebruikte ze in haar voor deel met haar eigen luchtmagie. Ze schoot naar voren en sloeg weer met haar metalen vuisten op de juiste pleken om dingen te verlammen. Steeds afisselend waardoor je het niet goed zag.

Vio ving een paar van de klappen op en vond het dom van zichzelf dat ze de wind van achter had laten komen. Ze maakte een laag lucht om haar lichaam heen zodat de klappen niet heel hard aankwamen. Vio trapte een paar keer hard tegen Kalli aan. Ze richte op haar rechterbeen en in haar buik. Dat waren op dit moment zwakken plekken van haar en daar maakte Vio gebruik van.

Kalli zag snel hoe Vio zich verdedigde met wind en kopieerde het snel daarna schoot ze zelf weer naar achteren om afstand te maken. Ze was wel geraakt in haar buik waar morgen een blauwe plek zou komen maar dat maakte haar niet uit. Als ze eenmaal serieus bezig was ,was het ook een echt gevecht in haar ogen.

Vio voelde in haar lichaam dat ze het als een echt gevecht zag. Ze moest nu stoppen of ze zou Kalli echt ernstig gaan verwonden zometeen. 'Stop' zei ze terwijl ze zich omdraaide en even een stukje wegliep. Ze kon er zo niet tegen om midden in een oefengevecht te moeten stoppen omdat ze zo snel boos kon worden.

Kalli was verbaast dat Vio stop iep. Ze bleef wel verdedigend staan met een serieus gezicht. ´`Wat is er´´ riep ze naar Vio toe. Ze was al de mensen om hun heen vergeten alleen het gevecht. Al deed haar linkervoet pijn ze moest door gaan. Ze moet zich bewijzen tegen over andere zonder dat ze het zien.

'Omdat het et gevaarlijk wordt.' zei Vio simpel. Als ze de hele waarheid zou willen weten zou ze toch wel wat beter haar best moeten doen omdat Vio wat dat betreft altijd heel gesloten was. Eigenlijk was ze dat altijd wel. Ze had zich inmiddels weer omgedraaid en keek Kalli nu weer aan.

Net als of de schakelaar weer werd omgezet leunde Kalli tegen een pop aan. ´´Ja je hebt gelijk we kunnen beter stoppen´´ zei ze met een brede glimlach. Ze keek naar haar voet om te doen of ze er bezorgd over was. Maar dat was niet zo ze wist goed welke wonden er in zaten. Die genazen wel weer vond Kalli.