Trainingsgebied-Tentenkamp Waterman.

Raiden zag wel wat er gebeurde maar zijn lange lijf was niet zo snel als zijn hersenen. De trap kwam hard aan tegen zijn buik. Maar met veel moeite kon hij recht op blijven staan. Hij haalde diep adem terwijl het water bij Alexis voet omhoog kwam. NMeteen begon hij electriciteit door te voeren zodat de veot weg ging. Het was misschien niet eerlijk dat hij als enigste krachten gebruikte maar Alexis wou het zelf.

Er verscheen een tevreden grijns op haar gezicht toen ze merkte dat haar trap even effect had, al viel hij niet op of klapte hij in zoals ze gehoopt had. Voor ze het wist trok ze haar voet uit een reflex terug toen er een pijnlijke schok door haar voeten trok. Vloekend voelde ze hoe de pijn door haar voten bleef treken zolang het water in contact stond. Met een van pijn vertrokken gezicht, maar volle concentratie probeerde ze de waterslang kapot te slaan door er met haar dolk doorheen te gaan zodat het contact misschien verloren zou zijn.

Raiden deed zijn best om de controle te houden maar dat lukte onmogelijk. Hij was nog niet zo goed in zijn krachten als andere. Uitendelijk gaf hij maar op en probeerde weer met zijn zwaard uit te halen. Daar zat nog wel water op die hij kon gebruiken. Maar hij wist niet of de slag raak zou zijn. Je kon het makkelijk ontwijkn als je niet afgelijd was.

Alexis voelde hoe de pijnlijke schokken door haar voet een tintelend gevoel achterliet. Met nog steeds een pijnlijk gevoel zette ze haar voet in een draai op de grond neer, zodat ze in evenwicht bleef zonder snelheid te verliezen. Aan het eind van haar draai zag ze het zware zwaard op haar afkomen. Ze had geen tijd voor ingewikkelde manouvres . Dit keer gebruikte ze haar dolk om het zwaard van richting te laten veranderen terwijl ze naar achteren leunde om het zwaard over haar heen te laten gaan. Ondertussen was ze al zwaarder gaan ademenen door de inspanningf.

Het zwaard ging voor Alexis heen door de dolk. Daar achter trapte Raiden net oals hij eerst bij de pop had gedaan. Hij verwachtte ook weldat Alexis dit wst. Ze had het zelf gezien maar in een gevecht vergat je snel dingen. Toch hield Raiden elke beweging in de gaten. Als je niet snel kon reageen moest je het maar snel zien.

Alexis merkte op dit moment al heel snel dat ze te weinig getraind had, veel te weinig aangezien ze een stomme beginnersfout maakte. Een fout die ze met gemak had kunenn voorkomen. Een pijnlijk gevoel drong door toen Raiden haar in haar linkerzei raakte en zij doorrolde op het gras. Zonder te aarzelen kwam ze weer in haar rol overreind. Ze was niet van plan om zich te laten verslaan. Met haar dolk in haar aanslag leek ze op Raiden af te springen, maar in plaats daarvan liet ze de dolk uit haar hand ontsnappen en wierp ze deze op hem. Indezelfde beweging pakte ze de derde en laatste dolk uit haar riem.

Raiden was verbaast dat de trap werkte. Zo verbaast dat hij niet eens de dolk op merkte. De dolk boorde dus ook een gat in zijn been. Dit keer moest hij wel neer zakken van e pij. Al haalde hij zo snel hij kon de dolk er uit. Met een snelle beweging veegde hij de wond schoon. Meer kon hij nu in een gevecht doen. Rustig stond hij weer op en keek naar Alexis. Ondertussen kwam Mars door het kamp gelopen op verzoek van Mark en Nicholas die op zijn rug zaten.

Toen Alexis merkte dat haar dolk raak geweest was en zich in de been van Raiden bleef steken bleef Alexis stil staan. "Weet je zeker dat je verder wilt gaan?" haar stem had een ietwat verbaasde ondertoon, het was en bleef een oefengevecht dus kon het elk moment stoppen alshet nodig was. Vooral als er echt een wat serieuzere verwonding opgetreden was.

Raiden keek naar Alexs en zag net langshaar Mars lopen. ´´Het is maar beter dat we stoppen´´ ei Raiden sel omdat Mak en Nicholas dat niet oefde te zien. Snel scheurdeeen mouw af en bond hem om zijn been. Daarna draaide hij zich weer naar Alexis en zijn kleine gezin. ´´ EHm Alexis ik zal je even voorstellen aan mijn familie´´ zei Raiden rustig terwijl hij naar hun toe liep. Onder het lope kon hij de wond voelen maar liet dat niet zien.

Alexis knikte, al had ze niet het gevoel dat het lag aan zijn wond. "Anders loop je zo even langs de ehbo post, Honey-Love" stelde ze voor toen Raiden bezig was met het ombinden van zijn been. Ze trok het elastiekje van haar hoofd af en schudde haar haren uit. Toen hi klaar was met het verbinden legde ze haar dolken terug in haar riem, dat was maar goed ook. Want waarschijnlijk had ze ze uit haar handen laten vallen toen ze de 2 kleine jongetjes zag staan.

Raiden rolde met zijn ogen op die opmerking. Hij zou dat niet doen ook al zou Mars hem er heen slepen. Ondertussen liep hij naa rMars en tilde de twee jongens op van zijn rug. ´´Ik hd toch gezegd dat jullie in de tent moesten blijven. Dit is geen speelplaats´´ zei Raiden streng terwijl hij van Mark zijn blik naar die van Nicholas gleed.

Alexis voelde even aan haar voet die nog steeds bonsde van de schok. Toen deze behalve wat warm verder goed aanvoelde liep ze richting de 2 jongens en bleef ze op gepaste afstand naar ze kijken. "Dus die zijn van jouw?" haar stem klonk minder verbaast dan dat ze zich voelde. De laatste tijd kwam ze veel vaders met mage/ de gave en kinderen tegen. Iets wat haar opviel.

try zat voor zijn tent en was zijn dolk aans sleepen terwijl hij na dacht. ineens hoort hij gesnurk en hij keek naast de tent waar sue blijkbaar ver in dromenland was, try grijnst en kijkt na zijn dolk en gaat verder met slepen

Carlos lande soepel tussen de trainende soldaten. Zo te zien was het er op dit moment redelijk rustig in dit gebeid, aangezien veel soldaten op het veld waren. Vooral bezig met 1 op 1 gevechten. Carlos wachtte tot Alexis van zijn rug gesprongen was en vloog toen weg. Het was veel te druk voor zo'n groot dier om te blijven. En hij vloog veel liever een rondje dan dat hij in de modder zat. Alexis keek naar de felrode draak die er vandoor vloog. Toen Carlos uit het zicht was liep ze naar een rustige plek op het veld waar een stuk of 10 dummies in een grote, slordige circel stonden. Ze sprong omhoog toen ze in het midden stond, naar een dummy en trapte deze in zijn buik van stro. Zonder te wachten draaide ze zich in haar landing om en schoot 2 grote vlagen vuur op een dummie die achter haar stond.

try zag vuur op laaien en keek op en zag alexis hij had wel eens haar naam horen valen maar nog nooit echt met haar gesproken, hij keek weer na zijn dolk en sleepte hem verder, ookal was hij dood moe, hij moest wakker blijven

Zonder echt op haar omgeving te letten ging Alexis verder met haar training. Waar zij gestationeerd zat was geen echt groot trainingsveld. Als ze daar even afgeleid werd had ze al de kans dat ze perongeluk het hele veld in de fik zette met 1 van haar vuurkunstjes. In haar ooghoek zag ze hoe iemand zijn dolk aan het slijpen was. Zonder er aandacht aan te besteden ging ze verder. Alexis kwam door haar knieen zakkend op de grond terecht en maakte ze werpsterren van glas. Dit deed ze voor het eerst, dus ze waren wat rommelig en minder snel dan ze had gewild.

try lachte toen hij zag wat ze met het glas deed, glas was niet het zwelfde als een werp ster al kon het wel het zelfde doel hebben maar dan zou je er al anderster mee moeten gooien dan een werpster, en hij ruimde zijn dolk op, en keek naar alexis

Alexis hoorde de jongen wel lachen, ze snapte dat de glazen werpsterren er niet heel erg overtuigend overkwamen. Maar niks ging in 1 keer goed. Ze liet de sterren naar elkaar vliegen. Op het moment dat ze elkaar raakte vervormde ze tot een glazen mes. Dit had ze vaak geoevend. Met een draai sprong ze overeind terwijl ze de dolk in haar draai wegslingerde en vlak voor de jongen in de grond terecht liet komen.

try sprong nu ook overeind en pakte zijn dolk en gooide die ter zelf bescherming in een reflex naar alexis toe, en drek er na had hij door tot wat hij deed fout was en want haar glaze mes had haar hem niet geraakt en hij keek naar alexis hopent te ze hem goed afweerde

Het was dat Alexis naar haar dolk bleef kijken, om te zorgen dat hij de jongen niet zou raken, anders had ze hoogstwaarschijnlijk de dolk van de jongen niet gezien, of in iedergeval te laat en had ze een pijnlijke wond gehad. Door opzij te springen en de dolk wat weg te duwen door een vlaag vuur opaf te duwen kon ze hem ontwijken. "Was dat nou echt nodig, honey-love?" riep ze hem geïrriteerd toe.

nee eigelijk niet, maar het was een reflex, bekent try en hij schaamde zich maar zo was hij nu eenmaal en daar viel niks maar ook niks aan te doen, je reageerde gelukkig goed zegt hij dan, anders had ik je nog moeten gaan verzorgen en aangezien ik dat dus totaal niet kan, moest ik je zeker na de ziekenboeg drage, zegt hij en gaat met een hand door zijn haren

zou je wille proberen om leestekens te gebruiken zoals aanhalingstekens als je personage wat zegt? Anders is het niet erg duidelijk van wat je personage denkt en zegt
-
Alexis rolde nog steeds wat geïrriteerd met haar ogen. "Ik laat me niet zomaar door een dolk in het legerkamp zelf uitschakelen." ze ging rechtopstaan, veegde een pluk losgeraakt haar uit haar gezicht, en bekeek de jongen eens goed. Hij kwam haar niet bekend voor, voor zover ze kon herinneren had ze hem nog nooit gezien. Onderzoeken keek ze naar zijn tent en merkte al snel dat het een tent voor iemand met de gave was.

ik zal het proberen maar ben er nooit echt mee bezig

try keek naar alexis en knikte enkel terwijl hij bij zijn tent weer gaat zitten en aan de onderhoud van zijn wapenriem begint en kijkt nog eens naar alesix en ziet haar nog kijken,"ikmerk aan je tot je niet weet wie ik ben en ik beken tot ik niet weet wie jij bent dus, als jij me zegt wie jij bent zeg ik jou wie ik ben", stelt try voor

Alexis haalde haar schouders op, zoveel moeite had ze niet omzichzelf voor te stellen. Het klonk misschien arrogant, maar de meeste mensen hadden wel eens van haar gehoord. Vooral om dat ze als 1 van de weinige al van het begin af aan bij Zenan zat, al vanaf het moment dat er alleen mensen met de gave over de grens konden. De meeste die van het eerste moment erbij geweest waren waren overgestapt of dood, o ze waren gewoon weg. "Ik ben Alexis, en nu is het jouw beurt." zei ze met een klein glimlachje.

try bekeek alexis en knikte, ze had gelijk nu was het zijn buurt om zijn naam te geven, "mijn naam is try, zegt try dan kort maar krachtig en dacht aan jaren geleden toen hij er bij kwam en niet gewoon was aan allen dingen die hier gebeurde en nog erger de dingen die hijzelf moest doen, en waarvoor hij zich schaaamt