Huis van Marc en Anique- Rijk van de maagd.

Aria dacht even na wat ze konden doen. Uiteindelijk had ze een idee. ´´Wat denk je van beeldhouwen of ijssculpturen´´ zei Aria blij. Met ijssculptuur kon ze veel, omdat het haar element was. Maar gewoon beeldhouwen vond ze niet erg. Al moesten ze dan eerst stenen zoeken. Ijs kon ze gewoon uit de grond halen.

'Dat vind ik een goed plan. Ik ben denk ik niet zo goed met ijs omdat dat waarschijnlijk heel snel bij mij smelt maar met stenen moet het gaan lukken.' zei Marc. HIj vond het niet erg als Aria het wel met ijs deed maar bij hem zouden het dan steeds plasjes water worden dus dat ging niet werken.

New

____
Marc liet Ice landen. Het huis stond voor hen en alleen een paar bomen scheide hun nog. Het huis was niet groot en gemaakt van hout wat Marc zelf had gedaan toen hij nog niet zo heel oud was. Vroeger was het een toevluchts oord maar nu woonde hij er echt. Hij glimlachte bij de gedachte dat hij er weer echt kon gaan wonen. Met Angelique had hij een ander huis gekocht en Anique vond dit huis niet zo leuk.

Bailey voelde hoe Ice landde en keek eerst even naar beneden. Ze ging na Marc van Ice af en haar voeten landde met een zachte plof op de kleffe bosgrond. Ze wierp een blik op Marc en keek rond. 'Mooie plek.' Zei ze. Ze had iets met bossen, het was zo vredig, maar kon ook onheilspellend zijn.

Marc liep naar de deur en opende die. 'Ik vind dit bos ook heel mooi dat is ook de rede waarom ik er ben gaan wonen.' zei Marc oprecht. Marc voelde zich alleen niet meer zo prettig in het huis omdat de geur en de geest van Anique er nog zo duidelijk aanwezig was.

Bailey knikte naar Marc en liep achter hem aan het huisje in. Ze rilde even omdat ze het wel koud vond om de hele tijd in bikini te zijn, snel warmde ze haar lichaamstempratuur een beetje op. Ze legde haar kleren even ergens neer en keek de kamer rond.

Marc liep snel naar de openhaard en stak die aan. NIet dat hij dat zelf echt nodig had maar Bailey vond het mischien wel fijn. 'Wil je wat drinken?' vroeg hij aan Bailey.

Bailey keek even naar Marc en knikte. 'Ja, dank je.' Zei ze. 'Ik trek eerst even wat aan.' Zei ze en keek om zich heen voor een eventuele plek waar ze zich kon omkleden. Ze pakte wat kleding op en keek Marc daarna vragend aan. 'Waar kan ik me om kleden?' Vroeg ze.

'Daar de gang door en dan aan de rechterkant.' zei MArc. 'Wat wil je drinken?'vroeg hij daarna. Dan kon hij dat alvast inschenken als zij zich aan het omkleden was. Hij glimlachte even kort en keek haar aan.

Bailey keek hem nog even vlug aan. 'Maakt niet uit, wat jij neemt.' Zei ze met een glimlach en gaf een snelle knipoog voordat ze de aanwijzingen van Marc volgde en zich ging omkleden. Ze liep die kamer in en deed wat kleding aan. Ze zuchtte even.

Marc liep naar de keuken en pakte twee bekers. Hij zette een kan water neer en verwarmde die met zijn krachten tot de juiste tempratuur. Hij pakte uit een kastje wat blaadjes en kruiden en deed ze in een thee-ei. Hij hing die in het hete water en wachte een paar minutjes. Daarna schonk hij de thee in de bekers en zette alles op een dienblad. Hij liep naar de kamer en zette het dienblad op de kleine tafel die in het midde stond.

Na een tijdje was Bailey helemaal omgekleed en liep ze met blote voeten de kamer weer in. Ze glimlachte even. Ze ging in de kamer zitten en keek even naar haar voeten. Ze liet haar handen wit opgloeien en ging met haar handen over haar voeten. 'Dank je.' Zei ze dankbaar toen ze naar de thee keek.

'Astjeblief.' zei Marc tegen haar. 'Ik ga me ook even omkleden.' zei Marc toen terwijl hij naar de kamer liep. Hij trok snel een droge broek aan en een schoon shirt wat hij uit de kast had getrokken en legde de natte kleren op een kast neer en liet het water verdampen. Toen gooide hij ze in een mand hij zou ze later wel wassen.

Bailey knikte even en keek naar het kleine beetje damp dat boven de thee uit kwam. Ze stopte met haar voeten helen en ging met haar hand over de thee heen, om een beetje warmte weg te nemen. Bailey wachtte tot Marc terug was, voordat ze ging drinken, anders vond ze het onbeleefd. Ze speelde met een plukje haar.

Marc kwam terug lopen en ging op de bank zitten. Hij pakte zijn thee en blies het stoom zo dat het ging krullen. Hij probeerde er altijd wat leuks mee te doen dat deed hij al van kleins af aan. Hij nipte zachtjes aan de thee omdat hij nog warm was om te drinken.

Bailey glimlachte even kort en pakte haar beker thee op. Ze keek naar het kleine beetje stoom dat er nog vanaf kwam. Ze liet het weg gaan en dronk er wat van. Ze wist niet zoveel te zeggen, maar de stilte maakte haar niet zo heel veel uit. Ze keek af en toe even de kamer rond.

--
enig idee wat ze kunnen doen? xd

EEEHHHHMMMM zu kunnen gaan slapen.. echt ik weet niets...
_________

Marc lachte even en dronk toen stilletjes zijn thee op. De geluiden van het bos kwamen door de houten muren en Marc vond het vertrouwd klinken. In de verte huilde een wolf maar Marc vond het niet zo als eerst angstaanjagend.

hahaha, ja xd ik denk ook niet dat Marc echt op liefde zit te wachten? of heeft ie al iemand?xd
--

Bailey trok haar benen op en sloeg een arm om haar benen heen, met de andere hand had ze haar beker vast. Ze blies even en dronk daarna rustig verder. Ze luisterde naar wat er om haar heen gebeurde en keek af en toe eventjes naar Marc of om zich heen.

Zou wel leuk zijn nu liefde in zijn leven laten komen...
____
Marc keek naar Bailey en luisterde nog steeds naar de geluiden uit het bos. Hij dronk langzaam zijn thee op. Hij was meer een koffie mens maar een kopje thee op zijn tijd was ook lekker. Hij glimlachte en keek heel even achterom uit het raam wat daar zat het bos in.

Bailey kan ook wel wat liefde gebruiken, mwuahah (:
--

Bailey keek Marc even onderzoekend aan. 'En... hoe gaat het nu met jou?' Vroeg ze en nam een slokje van haar thee. Ze keek een beetje bedachtzaam, maar niet koud, zoals ze vaak deed. Ze haalde een hand door haar haren en wachtte af.

'Het gaat wel het is moeilijk maar het komt vanzelf goed.' zei Marc. Het ging eigenlijk helemaal niet zo goed. Hij miste het om iemand te hebben om voor te zorgen en om van te houden maar hij wist ook dat als hij nu weer iemand had om dat mee te kunnen dat het niet goed af zou lopen dus wou het het lever niet.

Bailey keek hem een tijdje aan en knikte toen langzaam. 'Het spijt me nogmaals voor je.' Mompelde ze en keek hem treurig aan. Ze wist dat ze niet echt veel voor Marc kon doen, behalve bij hem zijn misschien. Ze zou hem wel steunen, hij hielp haar ook.

Marc knikte even kort. 'Het hoeft jou niet te spijten.' zei Marc. Hij was blij dat Bailey bij hem bleef zodat hij niet alleen hoefde te zijn. Het was niet prettig om alleen te zijn dus Bailey hielp hem heel erg al had ze dat zelf niet eens heel erg door. Hij glimlachte eventjes heel kort naar haar.

Bailey haalde haar schouders op. Ze dronk het laatste beetje van haar thee op en zette de beker op de tafel. Ze stond op en ging naast Marc op de bank zitten, waar ze haar benen optrok en haar beide armen eromheen sloeg. Ze haalde langzaam een hand door haar haren, die nog een beetje klef aanvoelde van het zwemmen.

'Ik zou je moeten bedanken weet je.' zei Marc tegen haar. Ze dacht dat zij heel erg dankbaar moest zijn tenminste dat dacht hij maar hij zou net zo dankbaar moetne zijn dat ze bij hem wou blijven ondanks dat hij in zon pesthumeur was.