Huis van Marc en Anique- Rijk van de maagd.

"Tja, dat is waar," zei Levi. "Is het alleen niet veiliger achter de woestijn?" Dat leek hem logischer. Hier kon je rebellen op je dak krijgen. Eigenlijk was hij ook een rebel, maar hij zou hier nu niets doen. "Nou, ik ga maar weer eens," zei hij. Hij pakte de rugzak en liep naar de deur.

'Voor mij helaas niet.' zei Marc. Hij was niet zo gelovig en wou zich bij geen kant aansluiten dus was het voor hem overal gevaarlijk maar hier was hij nog het veiligst. 'Ok zorg dat je draak niet in de knoop raakt.' zei hij met een glimlach

Levi moest lachen. Hij liep naar buiten. Daar stond Lauren nog rustig te wachten. Levi klom op zijn rug en samen vlogen ze weg.

New
_____
Marc dwaalde door het bos. Hij was in zijn huis geweest maar daar werd hij gek. De avonden waren verschrikkelijk zonder de rustige ademhaling van Anique naast hem als ze sliep. En als hij dan eindelijk sliep werd hij telkens wakker omdat hij dacht dat Anique huilde en dan kwam hij er weer achter dat ze weg was en nooit meer terug zou komen. Hij werd echt gek zonder een doel in zijn leven hij wist neit meer wat hij moest doen.

Aria klopte te aan de deur van Marc zijn huis. Ze had twee grote tassen bij zich. Er zaten verschillende spullen in. Van steen en hout naar ook gewoon draad. Het leeknet als of ze alle materiaal wel bij had. Er stond een grote glimlach op haar gezcht. Al was ze vn plan om de deur door te schoppen als hij niet binnen 2 minueten open zou doen. Je wist maar nooit of hij iets doms wou doen.

Marc was weer naar zijn huis gelopen omdat hij het in het bos ook niet uithield. Toen hij dicht bij zijn huis kwam zag hij Aria voor de deur staan. Hij vroeg zich eerst even af hoe ze het had gevonden zo midden in het bos maar als je overvloog kon je het zo vinden. Hij liep langzaam naar haar toe en tikte haar toen op haar schouder. 'Hallo.' zei hij toen.

Aria schrok een beetje van Marc die achter haar stond. Hij wist toch dat besluiten op iemand van het dertiende nooit slim was. Daaom gooide ze hem over haar schouder op de grond. ´´Besluip nooit iemand´´ zei ze daarna. Ze keek eerst serieus maar uiteindelijk glimlachde ze weer. Rustig stak ze haar hand uit.

Marc lag op de grond en keek haar verbaast aan. 'Waar was dat nou voor nodig?' vroeg hij verbaast. Hij wou haar niet laten schrikken ofzo en wou haar ook niet besluipen zij had gewoon beter moeten opletten. Marc lachte al wel weer omdat hij eigenlijk ook de lol er wel van in zag.

Aria was blij dat Marc weer glimlachte. Dit was een goed teken vond ze zelf. ´´Sorry hoor . Maar het is echt niet beleefd om mensen te besluipen net als ze in je huis willen in breken´´ zei Aria met een brede glimlach. In brekn was het niet meer de deur er gewoon uit schopen. Maar sommige vinden dat het zelfde.

Marc stond op. 'Ik zou het zeer waarderen als je mijn huis heel zou willen laten.' zei Marc met een grijns. De glimlach verdween weer net zo snel als hij was gekomen. Hij dacht aan een paar dagen geleden en vond zichzelf een ontzettende klootzak. 'Ik moet je wat vertelen.' zei hij tegen Aria. Hij had haar belooft dat hij niets stoms zou doen en hij had het toch gedaan. Hij opende de deur en liep naar de huiskamer.

´´Misschien´´ zei Aria op de vraga of ze zijn huis heel zou laten. Natuurlijk zou ze dta doen al zou ze dat niet zeggen. Ze zuchtte kort toen hij zei dat hij iets wou zegen. Dat betekende meestal nie veel goeds. Rustig liep ze achter hem aan en liet de tassen mar buiten. Een beetje sturenen zewaren er toch. ´´Nou vertel het maar´´ zei Aria rustig.

Marc keek even een beetje onzeker. Hij wist niet hou Aria zou reageren maar hij wist dat hij het moest vertellen. 'Ik heb iemand zonder reden vermoord.' gooide hij er toen uit. Hij ging op de bank zitten en liet zijn schouders hangen. Hij had de man alleen maar vermoord omdat hij zich niet goed voelden.

sorry moest eten
---------------
Aria schrok natuurlijk er van. Zij had dat ook wel ooit gedaan maar dat was een hele tijd geleden. 6 jaar geleden om precies te zijn voordat ze was overgestapt. Toen probeerde ze neutraal te kijken. Zelfs meer dan neutraal ze voelde een psycholoog op komen. ´´En dat deed je omdat je slecht voelde om Anique´´ zei Aria half vragend.

'Ja en omdat ik het gevoel had dat ik de macht over alles aan het verliezen was. Toen ik die man aan het vermoorden was voelde het alsof ik overal de controle over had maar nu voeld het alleen slecht. Alsof ik nog meer de grip aan het verliezen ben dan ik dacht.' zei Marc oprecht. Hij vond zichzelf echt een klootzak maar hij had het nu al gedaan.

psycholoog Anne

Aria knikte begrijpend. ´´Het eerste wa je moet doen is gewoon accepteren dat je het geaan hebt. Je kan niet zo maar bij blijven want dan verlies je het helemaal´´ zei Aria rustig en beheerst. Ze was heel kalm wat raar was in zo´n situatie. ´´Ten tweede moet je iets leuk doen´´ zei Aria met een groet glimlach. Ze liet de grot zakken naar binnen zweven.

'het is mischien inderdaat beter als ik acepteer dat ik het heb gedaan maar ik kan het gezicht van die man maar niet uit mijn hoofd krijgen en ik blijf maar denken dat hij ook familie had, kinderen die nu zonder hun vader moeten leven.' zei Marc. Hij dacht even na en keek Aria toen aan. 'Aan wat voor leuks zat je te denken?' vroeg hij teon.

___
moet je wat mee gaan doen...

komt op de lijst
medische wereld - schrijfster - filosoof - psycholoog
maar ik meot in kyon de eerste kantoortje bginnen voor depresieve mesnen dat zougoed verdienen
------------
Aria knikte nog steeds begrijpend. Ze was daarna blij dat hij wou weten wat voor leuks ze wou gaan doen. Ze wou eigenlijk beeldhouden maar dat zou nu niet slim zijn. Dus was breien beter. Zelf dacht ze dan aan een oud omatje wat moeilijk is te brengen naar moorden. ´´Je moet eerst beloven dat je het doet´´ zei Aria serieus.

Marc keek haar even aan. 'Hopelijk is het niets sufs maar goed ik zal het doen belooft.' zei Marc. Hij hoopte dat ze niet met zowiets als koken of bakken aan zou komen maargoed hij had nu al beloofd dat hij het zou doen. Hij was blij dat Aria er was want tegen haar had hij gewoon kunnen vertellen over zijn probleem.

Aria haalde wat naalden en draad tevoorschijn en gooide een paar naar Marc. ´´Het is suf maar helpt het beste om daar niet meer aan te denken´´ zei Aria met een glimlach. Natuurlijk ging ze het zelf ook doen omdat ze het leuk vond te doen. Rustig begon ze met het breien, wat ze dus kan. ´´Ik hoop dat je weet hoe het moet´´ vroeg Aria eigenlijk.

Marc schoot in de lach, maar hij hield snel op toen hij aan het gezicht van Aria zag dat ze het meende. Moest hij nu echt gaan breien? Hij wist neit eens hoe dat moest. 'Sorry maar ik weet niet hoe ik moet breien.' zei hij nu serieus. Hij had het zijn moeder wel eens zien done maar hij kon het zelf neit.

´´Dat leer je et nu´´ zei Aria rustig. Ze zat ondertussen te zweven in de lucht omdat het makkelijker zat. Snel legde ze uit hoe het moest (ja dat ga ik niet typen). Ze wist dat er grappig uit zag maar het werkt echt wist ze zelf. Toen ze alles duidelijk had uit gelegd ging ze zelf door met een sjaal. Al zou ze het nooit gebuiken omdat ze het nooit koud hebt.

Marc luisterde naar de uitleg van Aria. Hij pakte de naalden en het bolletje wol. Hij begon te breien. Het was lastig en het lukte hem niet echt goed maar het leidde hem wel af en dat vond hij fijn. Als hij alleen was geweest had hij vast geprobeerd om weer gitaar te spelen wat dan uiteindelijk toch niet zou lukken. 'Het is lastig.' zei Marc terwijl hij weer een steek liet vallen.

´´Dat is alles als je er net mee begint´´ zei Aria rustig. Ze focuste zich op de sjaal. Alleen een bril en ze zag er 3 jaar ouder uit en veel serieuzer dan ze ooit was. Al snel was ze al een stuk en keek ze trots naar de sjaall. Eigenlijk wou ze Marc zijn emoties checken. Ze kon er ook een keer langs zitten met dit hele gedoe.

Marc legde de naalden op zijn schoot en keek naar Aria die aan het breien was. Je zag dat ze geconcentreerd bezig was. Hij pakte de naalden weer op maar hij merkte dat hij niet aangelegd was voor het breien. 'Sorry maar ik denk dat ik het toch op het muziek maken hou als je het niet erg vind.' zei Marc. Hij wou haar niet kwetsen ofzo maar hij was gewoon niet de persoon voor breien.

´´Vooruit dan, maar dan wil ik eerst een liedje horen´´ zei Aria terwijl ze weer de spullen op borg. ZE zag al dat het oed was gelukt want Marc zag er niet depri meer uit. Al liet ze dat niet merken omdat Marc er dan ook op zou letten. En dat was niet goed wist Aira. Rustig wachtte ze maar op haar prive consert.