Huis van Marc en Anique- Rijk van de maagd.

'Wacht even.' zei Marc. Hij stond op en liep naar de oude kamer van Anique. Hij pakte zijn gitaar. De kamer was nog precies zo als die was toen Anique er nog was maar Marc had er de tijd en zin en ook de moed niet voor er iets anders in te zetten. Hij liep weer naar de kamer en ging zitten. Hij hield de gitaar vast en ademde een keer diep in. Toen hij de eerste noten aansloeg voelde hij het verdriet door zich heen stromen maar ook voelde hij geluk. Hij speelde verder en zong de woorden die bij het liedje hoorden. Het was een oud liefdeslied en Marc had het altijd mooi gevonden.

Aria luisterde met ogen dicht naar de muziek. Ze vond muziek altijd iets moois wat ze helemaal niet kon. Marc leek het ook leuk te vinden om het te spelen. Daardor glimlachte Aira nog breder. Het voelde goed iemand zo blij te zien vergeleken toen ze voor het eesrt ontmoeten.

Het was de eerste keer dat Marc weer speelde sinds de dood van Anique. Het was raar om weer te spelen. Telkens als hij alleen was durfde hij op een of andere manier niet maar nu Aria er was durfde hij het wel. Hij sloeg de laatste noten aan en keek naar Aria om te kijken wat ze er van vodn.

Toen Marc stopte met spelen begon Aria luid te klappen. Ze vond het echt mooi dat Marc zo kon spelen en dat hij dat durfde met een liefdeslied vond Aria nog beter. ´´Wo dat was goed. Je hebt gelijk muziek spelen is het echt jou ding´´ zei Aria met een brede glimlach. Ze probeerde niet te overdrijven maar zelf vond ze het wel zo.

'Dankje mijn vader heeft het me vroeger geleerd en daar ben ik hem nog steeds heel erg dankbaar voor.' zei marc. 'Ik moet jou ook nog bedanken.' zei hij toen. 'Door jou maak ik mezelf niet af en heb ik iemand tegen wie ik dingen kan vertelen.' zei Marc. Hij meende het ook echt. HIj had waarschijnlijk zijn gitaar jaren neit aangeraakt als Aria er niet was geweest.

Aria moest bijna blozen door het compliment van Marc, ja zij vind het een compliment. ´Pas op dalijk maak je mijn ego nog groter´´ zei Aria waarschuwend. Al was ze natuurlijk er blij mee. Daarom glimlachte ze nog breder. ´´Ik ben blij dat ik je toen heb ontmoet´´ zei Aria eerlijk. Dit was ook voor haar een goede ontmoeting.

'Jou ego mag zo groot worden als je wilt ik blijf je toch wel dankbaar.' zei Marc lachend. 'Kun jij een instrument bespelen?' vroeg Marc toen. Als ze het niet kon wou hij het haar graag leren als ze dat wou. Hij was Bailey ook aan het leren zwemmen en dat vodn hij leuk om te doen.

Aria glimlachde half . ´´Nee helemaal niet. Ik ben niet zo goed met de maat houden. Heb ik vroger ehm af geleerd´´ zei Aira. Ze vond het altijd jammer omdat muziek zo mooi was. Gelukkig kon ze nog altijd tekenen waar ze wel trots op was. ´´Maar ik kan wel tkenen. Tenminste mensen zeggen dat ik mooi kan tekenen´´ zei Aria vlug.

Marc glimlachte. 'Ik kan het je wel leren als je wilt.' zei Marc. Hij vond het altijd knap dat mensen met een potlood echte dingen konden tekenen alsof het leefde. Marc glimlachte nog steeds hij voelde zich goed of hij voelde zich in elkgeval niet zo depresief en dat was voor nu heel bijzonder.

´´Nee hoeft niet. Ik heb er echt geen gevoel maar voor´´ zei Aria snel. Ze had nog geprobeerd te zingen maar dat lukte ook helemaal niet. Dus een instrument was te hoog gegrepen vond ze zelf. Mischien moest ze het wle uiteindelijk leren maar dat kon ze alter altijd doen. ´´Maar bedankt voor het aanbod´´ zei Aria er met een glimlach bij.

'Graag gedaan.' zei Marc. Hij zette zijn gitaar in de hoek van de kamer neer en keek Aria aan. 'Wil je wat drinken?' vroeg hij toen. Het was eigenlijk best onbeleefd dat hij dat niet eerder had aangeboden. Hij glimlachte niet maar hij voelde zich van binnen nu wel beter als een paar uur geleden.

´´Ehm water graag´´ zei Aria rustig. Ze vond het zelf niet onbeleefd dat hij het nu pas vroeg omdat zij iets leuks wou doen. Snel landde ze op de bank omdat het er raar uit zag dat ze er een halve meter bovn zweefde. Al hield ze nog een milimeter tussen haar en het kussen. Niets ligt beter dan gewoon lucht.

Marc liep naar de keuken en schonk een glas water in. Hij keek even in de koelkast of er nog iets verder te drinken was maar er stond alleen nog een pak vruchtenfris en een paar blikjes bier. Toen schonk Marc nog maar een glas water in en liep weer terug. Hij gaf het glas aan Aria en dronk wat slokjes uit zijn eigen glas.

Aria pakte het glas dakaar vast . Meteen verkoelde ze het zo dat er ijsblokjes op kwamen. Aria dronk liever koud water. Rustig na ze een sloken daarna keek ze naar Marc. ´´Heb je een baan´´ vroeg Aria nieuwschierig. Ze dacht van nie omdat hij zei dat hij ging rond reizen. Meteen baan kon dat niet al te goed. Maar je wist maar nooit.

'Nee nooit gehad ook.' zei Marc. Hij was niet iemand die veel werkte. Hij had altijd gezorgd voor Anique en dus ook geen tijd gehad om te werken. Daarvoor was hij te druk bezig met de meisjes en daarna weer met Angelique het was er dus ook niet echt van gekomenen het was ook nooit nodig geweest door de erfenis van zijn ouders.

Aria knikte. Ze was best jaloers dat hij niet hoefde te werken. Ze moest altjid werken om rond te komen of stelen. Maar Marc had zelf weer problemen de Aria niet had. ´´Wou dat ik dat kon. Altijd vrij zijn´´ zei Aria met een glilach. Al werd dat misschien wel uiteindleijk saai. ´´Ik zoek er nog een maar het is best moeilijk als je ondergedoken zit´´ zei Aria mt een brede glimlach.

'Dat lijkt me inderdaat erg lastig en het is ook niet altijd leuk om vrij te zijn en ik heb in plaats van werken altijd voor andere gezorgd.' zei Marc tegen haar. Hij vond het niet erg maar het leek altijd zo leuk dat vrij zijn maar eigenlijk was je nooit echt vrij er was altijd wel iemadn die wat van je wou.

Aria wist dat ze er niet verder op in moest gaan. Dat zou hem misschien wel deprimeren. ´´Maar veel geld hebben lijkt me wel fijn. Helaas heb ik het nooit gehad mar het kan altijd nog kmen´´ zei Aria optimistisch. Het klonk raar maar rijk zijn was voor Aria helemaal anders. Al zou ze nooit opeens miljoenen uit de lucht komen vallen. Zo hod was de schepperook weer niet.

'Het is fijn om je daar nooit zorgen over hoeven te maken maar het maakt absolut niet gelukig hoor. Maar het haalt wel je zorgen weg.' zei Marc oprecht. Hij had nooit echt het gevoel alsof hij wat te kort kwam maar hij pronkte ook niet echt met zijn geld. Kijk maar naar het huisje waar hij in woonde.

´´Dat kopt je wrdt er nit gelukkig van´´ zei Aria een beetje afwezig. Ze dacht aan de rijke mensen die ze kende. Allemaal waren ze achterdochtig en niet echt mega glukkig. Maar dan hoefde ze tenminste niet haar eigen trouwurk te maken. Aria klapte haar hadnen op haar wangen omdat ze wist dat ze zelf niet zo moest denken. ´´Iedereen heeft wel iets´´ zei ze daarna.

'Ja iedere gek zijn gebrek zei mijn moeder vroeger altijd.' zei Marc met een kleine glimlach op zijn gezicht tone hij dacht aan zijn moeder en hoe ze dat soort dingen altijd zei. Voor ieder probleem had ze wel een spreekwoord gehad wat Marc altijd opvrolijkte.

Aria glimlachte ze mee al snapte ze niet waarom. Zij had geen moede tenminste zo ver Aria wist. Toch was het altijd leuk om mensen er over horen praten. Misschien later zou ze ook proberen een goede moeder te zijn. ´´Al ilt niet iedereen dat helaas toe geven´´ zei Aria terwijl ze met haar ogen rolde.

'Ja dat is inderdaat waar.' zei Marc. Hij dacht nog even aan zijn ouders die er helaas ook niet meer waren. Zij hadden hem zeker weten goed kunnen helpen met zijn problemen van nu dat hadden ze vroeger ook goed gekunt.

Aria sprong opeens blij op. Over andere praten was nooit een goede hobby van haar geweest en daar begon ze nu ook niet aan. ´´Oke , zullen we ergens anders over praten of gezellig wat anders gaan doen´´ zei Aria opgewekt. ZSommige mensen dachten nog altijd dat ze 15 was omdat ze altijd zo blij was. Aria von dat eigenlijk eencompliment die ze altijd onthoudde.

Marc werd aangestoken door haar enthousiasme. 'Oke wat wil je gaan doen. Zolang ik maar niet hoef te gaan breien vidn ik het best.' zei marc vrolijk. Hij glimlachte even na haar en keek toe neven snel in zijn glas en toen weer naar Aria

__
moet zo gaan.