Het sacred heart ziekenhuis-Het rijk van de vissen.

Aphrodite keek naar Dylan. Hij was er gelukkig goed van afgekomen. Hij had waarschijnlijk een lichte hersenschudding of zoiets dergelijks. Ze vreesde meer voor Kay, aangezien hij bewusteloos was geweest. Ze keek naar Dylan die onder handen genomen werd door een dokter en glimlachte naar hem.

Dylan keek Aph aaqn "Omdat ik mijn hoofd heb gestoten willen ze me vanavond hier houden" hij keek haar aan "Wil je alsjeblieft Sandee vragen hoe het met Kay gaat, zij zou bij hem zijn"

Aphrodite knikte. Ze gaf Dylan een kus op zijn wang en aaide zachtjes over zijn hoofd voordat ze de kamer uitliep en op zoek ging naar Kay. Ze vroeg het na bij een aantal verpleegsters en kwam erachter waar hij was. Ze zag hem doodstil in een kamer liggen. Ze vroeg het laatste nieuws aan de aanwezige dokter.

Dylan werd zelf naar een kamer gebraCHT EN IN EEN BED GESTOPT. hIJ WERD GEACHT TE BLIJVEN LIGGEN EN DEED HET DAN MAAR BRAAF, ANDERS ZOUDEN ZE NOG BOOOS WORDNE

Aphrodite luisterde geduldig naar het verhaal van de dokter. De samenvatting was dat Kay in coma lag. Ze slikte en keek naar de jongen in het bed. Onder zijn bruine kleur zag hij er erg bleek uit. De machines waaraan hij gekoppeld lag piepten regelmatig. Ze bleef nog even bij hem zitten voordat ze terug ging naar Dylan. Ze deed de deur van zijn kamer open en liep naar hem toe.

Dylan strekte zijn Armen uit voor een knuffel. Het was afschuwelijk dta hij en kay nu allebij in eht ziekenhuis lagen. hij ahd eht gverhaal al vijf keer verteld aan alle artsen en was blij nu even aleen te mogen zijn met Aphrodite "En?"

Aphrodite knuffelde Dylan en keek hem aan. "Hij..." Zei ze met een gebroken stem. Ze schraapte haar keel en begon opnieuw. "Hij ligt in coma." Zei ze tegen Dylan. Ze keek hem serieus aan en beet op haar onderlip.

|Dylan zei neits en trok ahar in een dichte omheslig tegen hem aan. Zijn gezicht verborg hij in haar nek. Gewoon zodat ze het neit zo merken dat hij op eht punt stond te huilen. Kaj was zijn beste vriend en als een broer voor hem.

Aphrodite gaf Dylan een kus in zijn nek en bleef hem omhelzen. "Ik hoop dat hij er snel weer bovenop komt." Fluisterde ze in zijn oor. Ze liet hem weer los en pakte een bekertje met water. "Wil jij ook?" Vroeg ze aan hem. De enige reden dat ze iets wou drinken was omdat het een wanhopige poging was om de tranen tegen te houden.

Dylan knikte en keek toen maar weg. hij beet op zijn lip. Hoe kon dat nou. Hij kende Kaj al jaren en ze hadden al vaker bij slechter weer gesurfd, waarom moets het nou toch fout gaan. WAAROM

Aphrodite gaf een plastic bekertje met water aan Dylan en slikte. Ze dronk de hare in een teug leeg. Ze keek expres niet naar Dylan's gezicht. Ze wist dat hij niet wou dat zij hem zou zien huilen. Ze streek haar nog vochtige haar uit haar gezicht.

Dylan dronk zijn beker leeg en trok zijn knieen toen. op. Hij stuende met zijn hoofd op zijn knienen en huilde geruisloze tranen. Hij kon het even neit emer aan. Een avn de belangrijkste mensen in zijn leven lag nu ik coma

Aphrodite legde haar hand op de schouder van Dylan. "Dylan, het komt wel goed." Zei ze tegen hem. Ze tilde voorzichtig zijn hoofd op en gaf hem een zachte kus op zijn lippen. Ze keek hem aan en veegde de tranen van zijn wangen.

Dylan sloeg zijn armen om haar heem en knuffelde haar. Hoij voelde zich zo afschuwelijk "Aph, waarom?"

Aphrodite keek Dylan aan. "Niet alles heeft een reden." Zei ze tegen hem. "Kay is een sterke jongen, hij slaat zich er wel doorheen. Voel je nou niet schuldig." Zei ze zachtjes, met haar voorhoofd tegen dat van hem aangehouden.

Dylkanb steunde met zijn hoofd op zijn ahnden "Maar hoe kan ik me neit schuldig voelen. Ikw as het er mee eens om te gaan surgfen emt dit weer. ik was naast hem komen surfen."

"Dylan, jullie hebben wel met slechter weer gesurft. En jullie surfen zo vaak naast elkaar. Hij viel gewoon, daar kan jij helemaal niets aan doen. Het was gewoon domme pech." Zei Aphrodite kalmpjes. "Je hoeft je echt niet schuldig te voelen. ECHT niet."

Dylan zuchtten en ging een beetj egwoon liggen "Ik weet het gewoon neit Aph, ik kan neit anders dan me schuldig te voelen. " hij zuchtte en gign met een hand door zijn fel rode haar.

"Dylan, niet doen." Zei Aphrodite tegen hem. Ze keek naar hem en glimlachte. "Als jij nou even gaat rusten, dan kan ik nog even naar Daniël. Ik kom straks wel terug, dan neem ik hem mee." Ze gaf Dylan een kus. "Welterusten lieverd." Zei ze, en ze stond op.

Dylan glimalchte naar haar voor hij lekker ging liggen en zijn ogen sloot. Hij deed verwoedde pogingen om te slapen

Een paar uur later, net na etenstijd.
-
Aphrodite liep, met de kleine Daan in haar armen richting de kamer van Dylan. Ze hoopte hem daar aan te treffen, zodat ze hem mee kon nemen naar Kay. Tenminste, als dat mocht van de dokter. Daniël klampte zich aan zijn moeder vast.

Dylan glimalchte naar Aph en pakte Daniel aan "Hoi Jochie" hij woelde door het korte haar van de jonegn voor hij naar Aph keek. "Over een half uur of zo mag ik naar Kay toe. Jij kan dan ook mneteen mee"

"Dat lijkt me een goed idee." Zei Aphrodite met een glimlachje. Ze keek vertederd naar Daan. Hij was het liefste kleine mannetje dat ze ooit had gezien. Ze glimlachte naar Dylan. "Weet je al precies wat je hebt opgelopen?" Vroeg ze aan hem.

Dyklan rolde met zijn ogen "Lichte hersenschudding en een aantal schrammen en zo, aleen vanwege die hersenpudding meot ik hier blijven en rustig aan doen"

"Oke, gelukkig maar." Zei Aphrodite, schijnbaar opgelucht. Ze keek naar de klok. "We kunnen nu naar Kay." Ze rolde de rolstoel die in de hoek stond richting Dylan en maakte een uitnodigend gebaar dat duidelijk stap-in-die-rolstoel betekende.