Het Dolfijnenstrand - Rijk van de vissen

Dit strand word is zeer bekend onder de inwoners. Bij mooi weer zit het strand helemaal bomvol, en is er nauwelijks ruimte om te zwemmen. In de zee waaraan het strand ligt, zwemmen allerlei zeebewoners rond; tropische vissen, kreeften, haaien, roggen, zeehonden, zeeleeuwen, krabben, zeedraakjes, en natuurlijk dolfijnen. De dolfijnen zijn erg lief voor de mensen, en zijn al vaak nieuwschierig naar ze. Je zult er vaak eentje zien, en soms als je geluk hebt, kun je ze aaien of een stukje met ze meezwemmen. Dit strand heeft niet voor niets het dolfijnenstrand, omdat het dus bekend staat om de vriendelijke zeezoogdieren. Bedreig de dolfijnen niet, dan zullen ze weggaan. Haaien vallen soms aan, dus pas op. Maar vaak komt er een dolfijn aan om je te redden. Kijk uit voor de dieren onder water, en zorg niet dat je hun leefgebied verpest. Heb respect voor ze. Verder kun je op dit strand surfen, duiken, en natuurlijk gewoon zwemmen.

Regels: Niet vechten in het water. Op het zand mag het opzich wel, als het maar niet te heftig word.
Personen: Er kunnen heel veel mensen op dit strand terecht, dus eigenlijk gewoon iedereen op kyon wel. Het is een groot strand, maar bedenk wel dat er niet alleen maar kyonpersoontjes zijn, maar ook gewone mensen.

Isis zat in haar bikini op het strand. Ze was net in het water geweest met een dolfijn. Samen waren ze onder water gegaan en hadden een hele tijd onder water gezwommen. Ze vond het geweldig om zo te zwemmen terwijl de dolfijn zo dichtbij was dat ze hem aan kon raken. Nu zat ze rustig te genieten van het laatste beetje zon, voordat die onderging.

Aria liet blij een bommetje vallen in het water. Ze hield er van om o hoog een bommetje te doen. Meteen ton ze onder was zag ze allemaal dolfijnen naar haar toe komen. Ze had met haar luchtmagie wat luchtbol om haar gemaakt zodat ze onderwater kon ademen. Een stukje zwom ze met de dolfijnen mee tot ze te dicht bij het strand kwam. Daarliep ze op om haar handoek ergens neer te leggen.

Isis zag een meisje uit het water lopen die haar handdoek een meter naast die van Isis legde. Ze keek het meisje aan: “Mooi is het hier, hè! Ik kom hier best vaak, omdat het vlakbij mijn geboortedorpje is. Ik houd ervan om met de dolfijnen en de vissen te zwemmen. Ik ben trouwens Isis.”

Aria keek verbaast op toen een meisje opeens tegen haar praatte. Niet zo maar een woord maar een gesprek. Ze vond dat niet erg maar was dat niet gewend. ´´Ja het is mooi hier al kom ik er weinig´´ zei Aria uiteindelijk. Ze had haar bikini aan maar nog steeds haar katana houder om hing en natuurlijk haar ring die ze nooit af deed.

Isis was verbaasd over wat ze daarnet allemaal had verteld. Bij bekenden was ze altijd heel spontaan en direct, maar bij onbekenden was ze vaak verlegen. Waarschijnlijk voelde ze aan dat dit meisje haar geen kwaad zou kunnen doen. Isis bekeek haar schattend. Ze dacht, en hoopte, niet dat dit meisje een dertiender was. “Hoe heet je?”, vroeg ze aan haar.

´´Aria´´ zei Aria rustig. Het was niet moeilijk om haar naam te geven. De meeste dertieners wisten het toch wel al lang. Dus maakte het weinig uit of ze het nog een keer hoorde of ze er achter kwamen dat Aria het was. Daarna keek Aria naar het meisje. ´´Wat is jou naam´´ vroeg Aria terug terwijl ze de reactie pijlde.

Diego kwam hier best vaak. De enige dieren waar hij mee kon praten en die hem begrijpden, waren zijn draak en de dolfijnen hier. Hij kende de meeste dolfijnen, en de dolfijnen kenden hem. Hij stond in zijn zwembroek, klaar om erin te duiken. Hij dook met een elegante sprong in het water, en zag gelijk de dolfijn Lila. Hij begroette haar en pakte haar bij haar rugvin. Ze trok hem mee de diepte in, van de zee.

Aria keek Isis aan, op een manier alsof ze zich afvroeg of Isis haar naam kende. Isis had die naam al wel eens eerder gehoord, maar ze wist echt niet wie het was. "Mijn naam is Isis", antwoordde ze Aria, "en ik kom uit het Rijk van de Vissen." Ze wist niet of het een goede keuze was geweest om te zeggen waar ze vandaan kwam, want straks bleek Aria opeens een dertiender te zijn en Isis had echt geen zin in een gevecht.

Aria glimlachde omdat Isis meteen vertelde waar ze woonde. ´´Ik woonn in het rijk van de leeuw´´ zei Aria tegen Isis. Ze mocht wel uit het dertiende komen maar ze woonde nu al zo lang in het ondergronds meer. En ze stond aan de kant van de twaalvers dus was het beter dat ze dit zei. Ze hoopte alleen dat Isis niet door zou gaan vragen.

Opgelucht zuchtte Isis. Ze had gelijk gehad: Aria was te vertrouwen. “Vecht jij tegen de dertienders?”, vroeg ze. Zelf vocht ze liever niet, maar als het erop aankwam vocht ze wel tegen de dertienders, alleen niet bij de rebellen.

Aria glimachde half tegen Isis. ´´Het ligt ingewikkelt´´ zei ze uiteindelijk. Het was moeilijk om het hele verhaal meteen tegen een vreemde te vertellen. ´´Het komt er op neer dat ik liever niet vecht´´ zei Aria om het meer uit te leggen. ´´Maar jij hebt du ook krachten´´ concludeerde Aria omdat ze anders niet aan vechten dacht.

Isis was nieuwsgierig gemaakt. "Wat is er dan?", vroeg ze. Isis sloeg haar hand voor haar mond. Soms dacht ze helemaal niet bij dingen na, maar zei ze ze gewoon. Waarom had ze nou niet haar mond kunnen houden? "Je hoeft het niet te vertellen, als je niet wilt, hoor", zei ze snel. Isis stapte snel over op een ander onderwerp. "Ja, ik heb krachten, water en glas, en jij?"

´´Ehm ik heb lucht en ijs´´ zei Aria. Ze dacht even na of ze het wel zou zeggen. ´´Vroeger ...... was ik helemaal anders. De laatste jaren ben ik veel verandert. Maar het schrikt je waarschijnlijk af als ik mijn verleden zeg´´ zei Aria uiteindelijk maar als waarschuwing. Het was niet zo afschuwelijk maar de meeste mensen schrokken er wel van dat ze uit het dertiende kwam.

Isis was verbaasd dat Aria toch begon te vertellen. Dus vroeger was ze anders? Isis vroeg zich af waarom. Misschien had Aria grote problemen gehad? Misschien was ze depressief geweest? Misschien... kwam ze uit het dertiende? Die laatste gedachte schudde Isis uit haar hoofd. Dat kon ze zich niet voorstellen bij Aria. Die woonde nu toch in het Rijk van de Leeuw?

Aria zag dat Isis verbaast was.Het was misschien slim om het niet te vertellen. Ze had nog maar weinig gezegd en daarvan was ze al verbaast. ´´Zie je ik kan het beterniet vertellen´´ zei Aria. Ze ging ligen op haar handoek. Een klein beetje zweefde ze in de lucht maar zo weinig dat je het niet zag. Dat dee ze alleen omdat in de lucht liggen veel lekkerder lag.

"Okay", antwoordde Isis. Als Aria het niet wilde vertellen, zou ze ook niet verder vragen. Isis ging ook liggen. Niet op een handdoek, maar gewoon in het warme zand. Ze wroette met haar voeten in het zand, wat ze altijd deed. Ze tilde haar hoofd een stukje op en keek naar Aria: "Waar woon je eigenlijk in het Rijk van de Leeuw?" vroeg ze.

´´In het ondergronds meer we zijn zg maar de laatste dagen onder gedoken´´ zei Aria. Terwijl ze automatisch bij het wij woord weer naar haar ring keek. De bruiloft kwam er bijna aan en daarna zouden ze voor altijdsamen zijn. Voor de schepper atijd trouw aan elkaar. Daar kon geen dertiender tegen op ofdie moest niet in de schepper geloven.

Isis had wel eens van het ondergrondse meer gehoord, het scheen een mooie plek te zijn. Toen Aria "wij" zei, keek ze naar haar hand. Isis volgde haar blik en zag een ring om haar vinger zitten. Ze kon het niet laten om er iets over te zeggen: "Ben je getrouwd?', vroeg ze nieuwsgierig.

Aria was al een beetje gewend aan de plotselingen vragen van Isis. ´´Ik ga trouwen´´ corigeerde Aria haar. Ze vond de ring nog steeds prachtig e anar zes jaar was het wel eindelijk tijd er voor. Dat zij e eigenlijk niet eerder aan had gedacht. Dat was misschien omdat ze te druk bezig was met oefenenom hun te verdedigen.

Isis bestudeerde de ring nog een goed. Hij was echt heel mooi. "Je hebt maar geluk met zo'n vriendje", zei ze. Volgens mij was Aria er ook heel blij mee. Ze leek heel gelukkig toen ze zei dat ze ging trouwen. "Woont hij bij jou in het ondergrondse meer?", vroeg Isis.

Aria knikte kort. Ze woonde al een tijdje samen daar. En blijkbaar waren hun twee ook de enigste die konden overleen in de gangen. Aria draaide haar hoofd naar Isis. Ze vond het niets dat er de hele tijd over haar werd gepraat. ´´En heb jij ieand waar je nie oznder kan leven´´ vroeg Aria. Soms voelde ze zelf nog hij klef ze was maar al lang von ze het niet meer erg.

"Nee, ik heb geen vriendje. Ik ben ook niet echt op zoek, al zou ik het soms wel fijn vinden om iemand te hebben", zei Isis. Op zich had ze niet iemand nodig: ze had een erg lieve famillie en goede vrienden. Maar soms verlangde ze er toch naar. Op zulke momenten kon ze dan best jaloers zijn op iemand zoals Aria, die erg blij leek te zijn met haar vriendje.

Ara begreep wel wat Isis bedoelde. TOt je de ware vond was niemand echt belangrijk. Aria was ook verbaast toen ze merkt hoe veel ze van Gale hueld. Maar dat was vereden nu was ze zeker van liefde. ´´Als de ware komt dan weet je het wel´´ zei Aria. Ze moest half lachen toen ze de eerste nacht herinnerde met Gale.

Isis knikte, zo dacht ze er zelf ook over. Ze wist dat er op een dag een jongen zou komen bij wie ze zeker wist dat het de ware zou zijn en Aria had diegene al gevonden. Isis zag hoe Aria half lachte. Die had vast een binnenpretje. Nieuwsgierig keek ze haar aan: "Wat is er grappig?", vroeg ze.