Het sacred heart ziekenhuis-Het rijk van de vissen.

Derryl veegde ruw zijn tranen van zijn wangen en keek Levi aan. "Ik kan het gewoon allemaal niet meer hebben. Ik hou van Droom, echt waar, met heel mijn hart en ziel. Maar de dingen die haar zo erg raken, raken mij ook. Ik ga nog iedere dag naar Maggie zoeken, maar ik moet me groot houden. En als ze dan ook nog kortaf tegen me gaat doen, tja, dat was gewoon teveel."

een verpleegster (mijn moeder is verpleegster, die heeft me verzekerd dat ze het neit leuk vinden om zuster genoemd e worden ) die het al de hele tijd emt droom te doen had liep de kamer in en ging naast andromeda zitten. Ze wist neit goed wat ze meost doen. Ze had wel vaker mensen zien instorten, maar nog nooit zo "Gaat het?" vroeg eht jonge meisje voorzichtig. droom haalde haar gezicht neit uit het kussen maar schudde het.

Levi sloeg zijn arm om Derryl heen. "Ik snap dat het je af en toe te veel wordt," zei hij. "En ik zal ervoor zorgen dat alles goed gaat komen. Weet je, ik ben Astelle een keer tegen het lijf gelopen, toen heb ik haar gevangen genomen en toen werden we verliefd. Het is een bijzondere familie. Maar die familie heeft vroeger ook teveel meegemaakt." Het was de eerste keer dat hij sprak over Astelle. Eigenlijk had hij geen idee waarom hij dat nu deed.

Derryl keek Levi aan. "Ik weet het, maar het erg is dat ze het niet aan mij wilt vertellen. We zijn nou al ongeveer zeven jaar samen, en hebben Mags al zes jaar. Ik weet nog steeds vrijwel niets over mijn verleden. En omdat ze me het niet wilt vertellen, heb ik het gevoel dat ze me niet vertrouwd."

"Dat begrijp ik," zei Levi. "Maar je moet ook begrijpen dat zij nu in datzelfde lastige web vastzit. Hoeveel weet zij over jouw verleden? Deel het met haar en misschien wordt ze er meer open van. En wat Maggie betreft, Lauren is ook elke dag naar haar op zoek. En als ik mijn handen niet volhad aan jullie, dan was ik nu ook aan het zoeken."

"Het probleem is, dat mijn verleden nogal saai is en dus allang verteld." Zei Derryl. "Misschien is het daarom dat ze het niet wilt vertellen. Omdat ik niet hetzelfde ben op dat gebied." Hij knipperde de laatste tranen uit zijn ogen weg.

"Zo moet je niet kijken," zei Levi. "Dat jij dat niet meegemaakt hebt, hoeft niet te betekenen dat je haar niet kan helpen. Wil je anders dat ik meega, dan proberen we het nog een keer." Hij stond op en stak zijn hand uit naar Derryl. Hij zou achter zijn vriend staan, wat er ook gebeurde.

Een verpleegsgter rende naar :Levi toe ":evi, deryl jullie meotne misschein even meekomen naar Andromeda, ze is niet echt..." ze dacht even na "okee, op het moment, er zijn meisjes bij haar, maar die kunnen niets voor haar doen, Deryl, net als met de nachtmerries bn jij misschien de enige die haar kan redden."

Zoals de verpleegster tegen levi had gezecht waren er een aantal verpleegsters bij droom. Ze probeerden haar te kalmeren. naar droom bleef huilen, iedereen die met een hand probeerde haar om te draaien kreeg een ferme tik tegen haar hand.

Derryl vloog meteen overeind toen hij hoorde dat er iets mis was met Droom. Hij was dan wel weggelopen, maar hij hield nog steeds zielsveel van haar. Hij zou helemaal niets met haar laten gebeuren. Hij rende naar de trappen en stormde naar beneden. Eenmaal bij Andromeda aangekomen legde hij buiten adem een hand op haar schouder en probeerde haar voorzichtig om te draaien om haar te kalmeren.

droom schudde zijn hand van haar af en bleef maar huilen. "Laat me met rust" schreeuwde ze in ahar kussen ze klonk alsof ze ingestord wasof dat iemand haar net had genegeerd terwijl ze haar trieste gevoelens onderdrukte omtrenkt haar derde dode baby, haar vermiste dochter en vermoorde broer. wacht, dat was ook zo

Derryl legde zijn hand gewoon weer terug. Hij had zijn sterke houding weer aangenomen. Hij mocht van zichzelf niet instorten terwijl Andromeda dat ook deed. "Droom. Kalmeer, alsjeblieft." Zei hij, met een tikje wanhoop in zijn stem. "Willen jullie ons alsjeblieft alleen laten? Vroeg hij aan de verpleegsters die in de kamer stonden. Ik red het wel."

De verpleegster verlieten de kamer snel. Droom bleef huilen, "Ik akn het niet meer Deryl, ik kan me neit meer sterk houden, ik kan die gevoelens neit meer onderdrukken" zei ze wanhopig. Ze ging overeind zitten. tranen bleven over haar wangen stomen en haar kussen was helemaal nat.

Derryl omhelsde Andromeda. "Maar dat hoeft ook helemaal niet, lieverd. Niet voor mij. Doe het alsjeblieft niet. Ik vind het zo veel fijner als je je gevoelens gewoon uit. De negatieve, maar ook vooral de positieve." Zei hij. Hij drukte haar stevig tegen zich aan.

Droom storte in in zijn armen. "Deryl....Deryl...." huilde ze in zijn armen. Ze drukte een kus op zijn wang terwijl ze tranen bleen stromen "Ik...ik weet enti wat me overkwam. HEt is me neit eigen om zo te huilen, zoveel emoties zijn gewoon neits voor mij." zei ze huilend.

"Dat is niet helemaal waar, Droom. Ik weet toevallig een paar emoties die je wel heel erg goed weet te tonen. Als je niet wilt huilen is dat jouw beslissing, maar ik zou graag willen dat je dat wel deed. Ze zeggen dat het oplucht." Zei Derryl.

droom snikte nog wat na "Als je meer van mijn verleden wilt weten Deryl, als je dat wilt.." ze veegde de tranen uit haar ogen en ging overeind zitten "Ik ga je wat geven. En dat mag nooit maar dna ook nooit een ander lezen als jij okee?" ze trok een leren boekwerkje onder het matras vandaan. en overhandigde het aan Deryl. Er stond in haar hanenpoten "dagboek" op. "Deryl dit is mijn hele levensverhaal, jij bent de enige die ik het ooit wil laten lezen."

Derryl pakte het boekje vast en streek met zijn handen over het leer. Hij besloot het te lezen als Andromeda sliep en hij weer eens niet in slaap kon komen. "Bedankt, Droom, dat betekent echt heel veel voor me." Zei hij en hij gaf haar een kus.

droom kuste deryl terug. "Blij dat je het waardeerd. Wil je het geheimhouden, zelfs voo levi of mijn psycholaag." ze zuchtte "Je mag levi wel een samenvattign geven, maar neit zeggen waar je het verhaal vandaan hebt."

Levi stond buiten de kamer te wachten. De zusters waren weggegaan zodra Derryl binnen was gekomen en Levi besloot hen ook wat privacy te geven. Hij leunde tegen de muur en wilde weten wat er binnen gebeurde, maar vond dat Derryl dit moest regelen. Hij zuchtte en streek zin doktersjas glad.

Derryl keek Andromeda aan. "Als jij dat graag wilt zal ik dat voor je doen, lief." Zei hij met een glimlach. Hij streek door haar bruine haar. "Ik hoop dat we Mags snel kunnen vertellen over haar nieuwe broertjes." Hij zei het expres in het meervoud. Gewoon omdat hij geloofde dat het allemaal wel goed zou komen.

Lisa, die ene gaat alsnog dood. sorry

Droom knikte en liet zich achterover vallen in het nog natte kussen. Geírriteerd draaide ze eht om en ging toen liggen "En nu ben ik doodop" zei ze zacht ze glimalchte zwakjes en drukte nog een kus op deryls neus voor ze haar ogen sloot

Dat weet ik, maar Derryl niet.
-
Derryl glimlachte, pakte het boekje en liep naar buiten. Hij ging ergens in het achterste hoekje van het cafetaria zitten en haalde het tevoorschijn. Hij streek even over het krokodillenleer voordat hij het opensloeg en het vertrouwde handschrift van zijn vriendin begon te lezen.

laat in de avond.

Andromeda schoot overeind. Ze huilde en sloeg haar armen om haar heen. Ze was kompleet hysterisch. een verpleegster dei nachtdienst had deed haar best haar te kalmeren terwijl een ander deryl ging halen

Derryl zag dat de verpleegster aankwam en hij deed meteen het boekje weg. "Het is weer zover." Zei de vrouw, met een tikkeltje vermoeidheid in haar stem. Hij wist niet of het was omdat ze het zat was om hem steeds te halen, of omdat ze gewoon echt moe was. Derryl stond op en schudde zijn haar uit. Hij liep op een snel tempo naar de kamer van Andromeda en sloeg zijn armen om haar heen. Hij hoefde niets meer te zeggen. Hij wist dat dit genoeg was.

na een paar minuten wist droom helemaal te ontwaken en sloeg haar armen om deryl heen "HEt was net echt" fluisterde ze met nog wat verdriet in haar stem "Ik was zo bang dat je er echt neit meer was" zei ze zacht terwijl ze hem dicht tegen haar aan hield/