Het sacred heart ziekenhuis-Het rijk van de vissen.

Dit is het meest geavanceerde ziekenhuis van heel Kyon. De kamers zijn steriel en de dokters weten wat ze moeten doen. Er zijn natuurlijk nog niet veel elektrische apparaten, maar de kennis van de dokters en verplegers weegt daar goed tegenop. Het ziekenhuis is vooral gespecialiseerd in traumachirurgie.

Abigail landde voor het ziekenhuis en Derryl sprong van haar rug. Hij rende naar de noodgevalleningang en hij werd geholpen door een behulpzame verpleger die Andromeda meteen in een bed legde en overdroeg aan een ervaren dokter. Ondertussen werd Derryl gebombardeerd met vragen, die hij zo goed mogelijk probeerde te beantwoorden.

Andromeda hoeste nogmeer bloed op. "De...ryl..." kreunde ze terwijl ze een verpleegster aanklampte. Ondanks dat ze bij bewustzijn was was het erger als eerst. De verpleegster legde Droom terug in het bed voor ze naar deryl snelde ondertussen bevelen schreeuen tegen een aantal meisjes, r moesten nog wat handoeken

Ze hadden blijkbaar geen vragen meer voor Derryl, want hij werd in de een of andere wachtkamer weggezet. Hij wilde heel graag naar Andromeda, maar dat was niet toegestaan. Hij ging ongeduldig op zijn stoel zitten, met zijn hoofd in zijn handen.

Loki landde met Scath en tilde Maggie van hem af nadat ze er zelf afgesprongen was. Hij was eventjes Abigail's geur kwijt geraakt maar ze was blij dat ze er toch gekomen waren. Ze liep via de spoedeisende naar binnen en keek rond tot ze in de wachtkamer Derryl zag en naar hem toe liep met Maggie aan haar hand.

Maggie zag aan Derryl's krans dat hij verdrietig was, en sprong dus meteen op zijn schoot. Derryl sloeg zijn armen om zijn dochtertje heen en keek Loki aan. 'Bedankt dat je er bent.' Zei hij, met een dankbare blik in zijn met wallen omlijste ogen. Hij drukte Maggie, die haar armpjes om zijn nek sloeg, dicht tegen hem aan.

Andromeda veegde zwakjes haar mond af met een doekje. Een verpleegter kwam aanlopen met een inuuf maar Andromeda schudde haar hoofd "Voor..jullie... iets.. doen... ik wil... De...ryl...zien" fluisterde ze tegen de dichtstbijzijnde verpleegster.

een jong meisje, een jaar of 17 liep naar deryl toe "Meneer, ze is dan wel niet in staat je te zien, maar ze hou niet op over u, ze wil niets accepteren. Wilt u Alstublieft met me meekomen en haar vragen ons te laten helpen."

Derryl zette Maggie bij Loki op schoot, en keek haar verontschuldigend aan. Hij volgde de verpleegster naar Andromeda toe en ging naast haar zitten. Hij pakte haar hand vast. 'Lieverd, je moet deze mensen je laten helpen. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij en Maggie.' Zei hij tegen haar, en streek over haar hoofd.

Loki knikte. 'Altijd voor jullie.' zei ze met een kleine glimlach. Ze zou haar familie nooit in de steek laten. En ze vond Andromeda en Maggie net zo goed familie. Ze ging op een stoel naast Derryl en Maggie zitten en keek even naar de verpleegster. loki aaide Maggie even over haar hoofd.

Andromeda haalde diep adem "De...ryl...blijf...bij...me" zei ze zwakjes voor ze knikte naar de verpleegster die "wat een drama-queen" mompelde terwijl ze een infuus aanlegde. Een ander gaf Andromeda een verdoving "Dit meot de pijn wat verminderen"

Derryl gaf een licht pijnlijke stoot in de aura van de verpleegster, hard genoeg zodat ze het kon voelen, maar niet hard genoeg om haar van haar werk af te leiden. 'Natuurlijk blijf ik bij je, lief.' Zei hij liefdevol tegen Andromeda. 'Weten jullie al wat er aan de hand is?' Vroeg hij aan een andere verpleger.

De aardige verpleegster schudde haar hoofd. "Het i heel nieuw, we doen eerst wat we kunnen om haar beter te krijgen terwijl artsen dat uitzoeken. Wat een hel ben je door geweest, je zorgde maanden voor haar in deze conditie" ze waste het koortszeed met een doekje van drooms gezicht en wees naar een stoel "Schuif maar aan, dit gaat nog wel even duren" zei ze emt een zwak glimalchje voor ze de kamer uitliep.

Droom keek op naar Deryl. "Dat ik nog in een ziekenhuis terecht kom, 7 jaar terug zou ik je neit geloofd hebben" ze glimalchte

Levi liep in zijn witte labjas en steriële blauwe broek en trui langs de wachtkamer. Hij keek even naar binnen en zag tot zijn grote schrik Maggie zitten. Hij liep naar binnnen en ging naast Maggie en de vrouw zitten. "Hoi Maggie," zei hij vriendelijk. "Is het nog steeds mama of is het nu papa?" Hij begon zenuwachtig te worden, zo vreselijk zou het toch niet zijn.

Maggies onderlip trilde "Mama" mompelde ze zacht voor ze zich omdraaide en dicht tegen Loki aankroop. "Papa is bij haar, mama accepteerde neits zolang ze papa niet aan haar zijde had" zei ze zacht voor ze haar gezichtje verborg in lokis shirt/jurk/trui er zoude natte plekken op komen, maar dat was haar probleem niet. Het peutertje begon hartverscheurend te huilen.

"Sorry," zei Levi. Hij legde zijn hand op het hoofd van Maggie en haalde zoveel energie weg dat ze in slaap zou vallen. "Dat is nu even beter," zei hij tegen de vrouw. "Sorry dat ik me niet heb voorgesteld. Ik ben Levi, een goede vriend van Derryl en arts in dit ziekenhuis." Zonder te wachten of de vrouw nog zou antwoorden, riep hij een van de verpleegsters bij zich en vroeg hij naar de kamer van Andromeda O'Donnel.

'Zeven jaar terug was alles anders. Toen had ik jou nog niet, en ik weet niet of ik toen zou kunnen bedenken zo veel te geven om iemand dan dat ik nu om jou geef.' Zei Derryl, en hij hield nog steeds Andromeda's hand stevig vast. Hij zou haar niet loslaten tenzij dat dringend nodig was.

"Kamer 512," zei de verpleger tegen Levi. Die rende meteen naar de desbetreffende kamer. Daar zag hij Derryl, die Drooms hand vast had. "Sorry dat ik zo laat pas kon komen," zei hij tegen de andere doktoren, hoewl die hem helemaal niet hadden laten roepen. Hij legde een hand op Derryls schouder. "Het komt goed," zei hij zacht. "We gaan alles doen wat nodig is om haar weer beter te maken. Wat heeft ze al toegediend gekregen?" vroeg hij snel aan de andere doktoren.

EEn verpleegster drukte een lijst met alle verdovingen en infuusen in Levi handen "Gelukkig is ze gestopt met ht ophoesten van bloed" mompelde de verpleegster terwijl ze met een doekje het laatste bloed van andromedas gezicht veegde

Droom keek deryl aan. "Dat gevoel is wederzijds" ze wilde hem een kneepje in zijn hand geven maar ze kon niet genoeg kracht zetten daarvoor

Derryl keek even naar de verpleegster die de lijst in de handen van een dokter duwde. Hij keek nog een keer goed naar de dokter en herkende Levi. 'Levi! Wat doe jij hier in vredensnaam?' Vroeg hij verbaasd, terwijl hij de hand van Andromeda nog steeds stevig vasthield.

"Ik ben hier arts," zei Levi rustig. "Maar uitleg komt later. Breng deze man naar een kamer in de buurt, het liefst die hier naast, en geef hem een slaapmiddel en vitaminen. Daarna ga je naar de wachtkamer, daar zit een vrouw met een slapend meisje op haar schoot. Dat meisje heeft een licht oranje voorhoofd. Leg die dan naast hem en zorg ervoor da ze beide doorslapen." De verplegers snelden één voor één de kamer uit. Eentje haalde een rolstoel voor Derryl en hees hem daarin, om hem naar een kamer ernaast te vervoeren.

Loki zat al die tijd in de wachtkamermetMaggie en speelde met het har van het kleine meisje, ze sliep in haar armen. Gelukkig maar dat was beter voor haar. Loki neuriede zachtjes een slaapliedje dat ze weleens had moeten spelen maar ze kende het zo goed, ze neuriede het vaak voor zichzelf. Ze was benieuwd naar hoe het met Andromeda, en ook met Derryl ging.

Derryl stond meteen op uit de rolstoel op. 'No way dat ik ergens anders naartoe ga.' Zei hij standvastig, en hij ging meteen weer naast Droom staan. Hij zou echt niet weggaan zonder Droom. Ze wou dat hij bij haar was, en dus zou hij geen stap verzetten.

"Derryl," zei Levi, nu met stemverheffing. "Droom wil inderdaad dat je bij haar bent. En dat kan ook, maar niet als je nu niet in die stoel gaat zitten en je laat afvoeren. De kamer hiernaast is al vrij." Hij duwde Derryl met kracht terug in de rolstoel en keek hem dringend aan. De verpleger begon meteen te duwen en reed de rolstoel naar de kamer naast deze. Levi keek hem met hoofdschudden na.

Derryl probeerde nog bij Andromeda te komen, maar zodra hij de verdoving kreeg werd alles wazig en werd hij heel erg rustig. Hij liet zich maar gewillig meevoeren door de verplegers en ging op het bed liggen. Zodra zijn hoofd het hoofdkussen raakte viel hij in slaap.

Levi zag dat even later ook Maggie naar de kamer werd gebracht. Daarna ontfermde hij zich met al zijn concentraite weer op Andromeda. "Bloed hoesten dus," zei hij. Dan zit het in de longen. "Haal een stethoscoop." Hij dacht er even niet aan dan zo'n ding altijd om zijn nek hing. Toen hij hem voelde, legde hij hem meteen op de borst van Andromeda en luisterde naar het gerochel dat eruit opsteeg.