Het Meertje - Rijk van de Waterman

Nerisse keek naar de wolken en dacht terug aan die avond met Taylor. Ze hadden samen naar de lichten van de bergen gekeken. Laatst was ze terug in haar oude huis en die nachten waren de lichten er weer. Dat had haar hoop gegeven. Het was iets blijvends, net als haar liefde voor Taylor.

Marc dacht nog steeds aan Angelique maar nu toen ze zwanger was geweest. Ze had een grote ronde buik gekregen en Marc had zijn handen ertegen aan gelegd om Anique te voelen schoppen. Het was een mooi moment zo met zijn drieen zonder te weten wie de derde persoon was geweest. Konde ze maar weer even terug naar die tijd.

Nerisse ging verder door de jaren en kwam aan bij haar tijdje met Sil. Het was erg gezellig geweest maar toch anders. Ze bleef naar de wolken staren terwijl ze de beelden voor zich zag. Zachtjes zuchtte ze een beetje triest. Ze had niks meer van hem gehoord en dat vond ze jammer want ze wist nu niet of Sil nog leefde.

Marc dacht aan de tijd daarna. Angelique lag op haar kraambed wat ook haar sterfbed zou zijn. Er liep weer een traan over zijn gezicht. HIj had eigenlijk nooit echt om Angelique gerouwd of gehuild. Daar was nooit de tijd voor geweest want hij moest voor Anique zorgen.

Nerisse ging rechtop zitten want ze was klaar met denken. Even keek ze over het meer maar zag daarna eent traan over Marcs gezicht lopen. Ze sloeg een troostende arm om hem heen. Ze wist niet zeker of hij het goed vond maar ze wilde hem troosten.

Marc schrok op uit zijn gedachtes. Nerisse had een arm om hem heen geslagen maar hij vond het neit erg. Hij veegde de traan weg en keek over het water. Hij wou dat hij terug in de tijd kon gaan en die dan vervolgens stil kon zetten. Zoda thij alle erge dingen niet hoefde mee te maken.

Nerisse keek opzij naar Marc. Ze zag dat hij een beetje naar boven was gekomen uit zijn gedachtes maar nog steeds nadacht. Het maakte haar niet veel uit. Als hij troost nodig had dan kn ze hem dat bieden. Als hij vrolijkheid, vriendelijkheid nodig had dan kon ze hem dat geven. Alleen geen uitweg, dat dan weer niet.

Marc dwong zichzelf om op te houden met erover na denken. Daarmee zouden ze niet terug komen. Hij keek naar Nerisse. 'Zullen we iets leuks gaan doen?' vroeg hij aan haar. Hij had afleinding nodig en dan kon Nerisse net zo goed meegaan dat zou alleen maar voor meer afleiding zorgen.

Nerisse glimlachte een heel klein beetje. 'Dat is goed hoor.. Enig idee wat?' vroeg ze hem. Ze keek naar Marc en haalde haar arm even van zijn schouder af. Nerisse keek even voor zichzelf uit naar het meer.

'Ehhm.' zei Marc. 'We kunnen samen muziek gaan maken of een boswandeling maken of zo iets.' zei Marc toen. Hij wis tniet echt wat Nerisse leuk vond en het maakt hem ook eigenlijk niet zo veel uit. 'Of weet jij nog iets leukers?' vroeg hij toen.

'Laten we maar gaan wandelen. Anders word ik zo stijf.' ging Nerisse in op zijn idee van een boswandeling. Ze keek naar Marc. Het maakte haar niet heel veel uit wat ze gingen doen. Eigenlijk vond ze alles best.

Is er bij dit meertje ook een bos??/
______________________________________________

Marc stond op en stak zijn hand uit om Nerisse om hoog te helpen. Hij kwam vaak in bossen en vond dat ze iets bijzonders hadden. Hij glimlachte heel eventjes omdat hij ergens aan dacht. Hij was blij dat Nerisse voor de boswandeling ging.

Je kan doen of er een bos is, eigenlijk niet ,maar het maakt niet uit hoor.
---------------------------------------------------------------------------------------
Orlando liep naar het meertje toe. Hij vond dit altijd zo'n relaxt plekje, lekker zwemmen en relaxen, even nergens aan denken... Hij trok zijn schoenen en t-shirt uit, en pleurde ze neer in het gras. Daarna deed hij zijn broek uit, en gooide die ook neer. Hij rende naar het water toe, hij had zoveel zin om te zwemmen...

Laten we maar doen van wel, lekker makkelijk.
_______________

Nerisse nam zijn hand aan en stond op.Haar jas trok ze snel eventjes aan. Ice wist al waar ze heen gingen dus die bleef rustig. Nerisse keek even naar Marc, het voelde goed om zich even uit te strekken vond ze. Nerisse merkte dat ze erg stijf geworden was.

Mac liep al naar het bos toe dat bij het meertje lag. Hij glimlachte kort naar Nerisse. Hij hield van het bos en woonde ook in een bos het straalde altijd zoveel rust en kalmte uit. 'Kom je vaak in de bossen?' vroeg Marc toen aan Nerisse.

Nerisse keek even naar Marc en glimlachte ook even. Ze liep hem achterna. 'Niet in deze, eerder in de bossen rond de bergen..' zei ze eerlijk. Ze kwam uit het rijk van de tweeling dus zo gek was het niet. 'Kom jij vaak in een bos?' vroeg ze terug. Nerisse keek even voor zich uit.

'Ik woon in een bos dus ja ik kom vaak in de bossen.' zei Marc met een klein glimlachje. 'Zijn de bossne in de bergen mooi?' vroeg hij oten. Hij was daar nog nooit geweest dus was hij wel benieuwd hoe die eruit zagen.

'Ah.. Nou, het is een naaldbos en loopt bergopwaarts. Het bos is niet heel interessant, wel heel gevaarlijk want er zijn hongerige wolven, beren en vossen en natuurlijk andere dieren. Maar de bergen stootten 's nachts een prachtig gekleurd licht af(Denk aan het noorderlicht).' vertelde Nerisse hem.

Marc dacht even na over dat licht. 'Dat zou ik graag een keer zien.' zei Marc. Als dat echt zo mooi was als zij zei dan moest hi jdat een keer hebben gezien. De hongerige wolven beren en vossen warenalleen iets minder maar die zou hij ook wel aankunnen.

Nerisse glimlachte. 'Dat is heel makkelijk om voor te zorgen, het is er elke avond. Als je wiltmag je wel een keer langs komen of kom je naar een bepaalde plek waar ik je ophaal.' begon Nerisse hardop te denken. Ze keek even van het gras naar Marc en weer terug.

'Dat doen we een keer, afgesproken?' vroeg hij nog voor de zekerheid. Hij wou het zeker een keer zien maar hij wis trook dat het niet slim was om in het donker een bos in te gaan wat je niet kende dus hij was blij dat Nerisse aanbood om mee te gaan.

Nerisse glimlachte. 'Natuurlijk.' beloofde ze hem plechtig. Ze grijnste een beetje en keek even voor zich uit zodat ze nergens tegen aan liep, dat had ze wel vaker gedaan en dat wilde ze liever niet nog eens.

Marc stapte handig over de boomstronken heen die in de weg lagen. Hij glimlachte hij was benieuwd naar het licht en vroeg zich af hoe het eruit zag. 'Hoe zit het licht eruit?' vroeg hij teon aan Nerisse.

Nerisse stapte nog snel, een beetje stuntelig over de boomstronken heen. 'Allerlei kleuren die door elkaar lopen en zweven rond de berg. Ze verlichtten je en hetlijkt net alsof je droomt.' probeerde Nerisse het weer te geven.

Marc knikte het klonk mooi maa rhij had het idee dat geen woorden het konden weergeen hoe het eruit zag. Toch probeerde Marc zich voor te stellen hoe het licht danste en hoe de vrolijke kleuren om de berg zweefde.