Het Meertje - Rijk van de Waterman

NErisse glimlachte een beetje. 'Het is moeilijk te beschrijven en het gaat eindeloos door de hele nacht. En het zijn allemaal pure kleuren en ze bewegen veel.' Nerisse deed echt haar best om het goed aan hem uit te leggen.

Marc probeerde het zich goed voor te stellen maar kwam uiteindelijk tot de conclusie dat hij het gewoon een keer moest zien. 'Ik denk dat ik het gewoon een keer moet zien voordat ik het kan voorstellen.' zei hij me teen lach.

Nerisse grijnste en grinnikte een beetje. 'Heel begrijpelijk. Het is ook veel te moeilijk om te omschrijven.' gaf ze eerlijk aan hem toe. Ze keek even rond in het bos en zag dat een klein roodborstje haar volgde en tlkens hetzelfde deuntje herhaalde, een mooie dat zeker.

Ook Marc vile het roodborstje op. Zijn moeder had vroeger altijd verhaaltjes verteld over de vogeltjes maar Marc was ze vergeten want hij was toen nog klein geweest. Marc knikte en keek naar Nerisse. 'Ik zou het vanzelf een keer zien.' zei hij tegen haar.

Nerisse keek weer naar Marc. 'Ja, datr zul je zeker.' zei ze tegen hem. Nog even keek ze naar het roodborstje dat haar verder volgde. Uiteindelijk kwam het op haar schouder zitten en tjilpte daarr het liedje overnieuw. Telkens opnieuw.

Marc keek naar het roodborstje. Het zag er grappig uit zoals hij daar het liedje tjirpte. Marc keek daarna lachend naar Nerisse en stapte weer over een boomstronk die in de weg lag.

___

ben een beetje inspi losos.

Nerisse grijnste en keek even voor zich uit waardoor ze de boomstronk niet zag en voorover in het gras viel dat vol zand lag. Nerisse had van schrik een klein gil geslaakt, zachtjes maar en had haar ogen gesloten en deed ze weer open toen ze dacht dat ze lag.Het vogeltje hing nu boven haar.

Marc hurkte snel naast haar neer. Zijn gezicht stond bezorgd en hij hoopte dat ze niets had bezeerd. 'Gaat het?' vroeg hij bezorgd aan haar. Hij had haar moeten waarschuwen voor de boomstronk schoot door zijn hoofd maar hij zette het snel uit zijn hoofd. Hij moets haar nu gewoon even goed helpen.

Nerisse hees zichzelf overeind. Gelijk blies ze wat zand van haar tong en rond haar mond. 'Het gaat wel.' zei ze als antwoord. Ze ging op haar knieen zitten en wreef het zand uit haar ogen. Ze zat helemaal onder, haar gezicht, benen, armen, zelfs in haar jurkje zat zand dat ontzettend kriebelde.

Nerisse zat helemaal onder het zand zodat ze nu net op een of ander zandwezen leek. Marc grinnikte een beetje maar gewoon omdat het er zo grappig uitzag. Marc wist even niet wat hij moest doen of hoe hij kon helpen dus bleef hij maar bij haar en wachte hij tot ze het zand had afgeklopte.

'Ja lach maar.. Straks komt het zandwezentje je nog achterna.' zei ze met een grijns waarna ze het zand van zich af begon te kloppen. het zand dat in haar haren zat liet ze even voor wat het was omdat het anders toch teveel pijn zou doen. Ze keek Marc even aan met een grijns. 'Boe.' zei ze er voor de grap nog bij.

Marc lachte. 'Dat zandwezentje zou me toch nooit te pakken krijgen.' zei hij grinnikend. Hij was er vrij zeker van dat hij harder zou kunnen rennen maar toch moest je mensen nooit onderschatten. Hij lachte naar haar terwijl zij het zand afklopte.

'Onee. Hoe weet je dat zo zeker.' zei ze met een grijns. Ze klopte het zand van haar benen af en deed haar schoenen uit waar ze ook het zand uithaalde. Het kietelde wel, dat zand dat in haar jurk zat en ze wist zo snel even geen manier om het eruit te halen

Marc keek even alsof hij nadacht. 'Omdat je me nooit bij zou kunnen houden.'' zei hij met een lach. Ja hij wist dat hij mesnen niet moest onderschatten maar het ging zo gemakkelijk en het was leuk om iemand een beetje uit te dagen.

'Waarschijnlijk niet met eerlijk spelen nee.' zei ze tegen hem met een grijns. 'Maar monster hoeven neit eerlijk te spelen en mensjes die wegrennen wel.' zei ze met een engelengrijns. Ze keek Marc aan, een beetje benieuwd naar zijn antwoord.

'Maar wie zegt dat ik het mensje ben dat wegrend. Ik heb me nooit echt aan de regels gehouden dus waarom nu wel?' vroeg hij met een grijns. Hij zou haar hem nooit laten inhalen tenminste als ze niet heel snel was tenminste.

Nerisse keek hem aan emt een grijns. 'Maar iemand moet zich toch aan de regels houden. En dit keer moet jij dat doen, de volgende keer ik.' zei zemet een grijns tegen hem. Ze had een grijns op haar gezicht, anders zou ze toch niet winnen.

'Oke ik hou me aan de regels maar dan bepaal ik ze wel.' zei hij met een grijns op zijn gezicht. Op die manier zou hij toch winnen omdat alles wat hij deed dan in de regels zou staan. Hij keek Nerisse recht aan en vroeg zich af wat ze nu zou antwoorden.

'Ja maar die kan je dan elk moment veranderen en zo maken dat je zorgt dat ik niet kan winnen of jou niet mag inhalen ofzo. Of dat jij me tegen mag houden en dat soort dingen.' zei Nerisse met een grijns, toch had ze wel zin in een spelletje dus heel erg zou ze het nu vinden.

'Ja dat is dan wel weer waar.' zei Marc. Hij had wel zin in een spel maar hij had dan wel weer een groot ego dat niet wou verliezen van een meisje. Hij dacht na over wat ze konden doen zodat hij toch zou winnen maar zonder dat hij de regels maakte.

Ze kreeg zin om zich af te spoelen en er was een meer in de buurt dus stond ze op. Nerisse grijnste. 'Kom op, wie het eerste in het water is!' zei ze met een grijns. Ze keek Marc uit dagend aan en begon een paar stapjes te zetten tot hij zou reageren.

Marc stond op en begon meteen te rennen. Hij vond het wel grappig dat ze nu gingen kijken wie het snelst kon rennen. Hij liet zijn voeten hem snel dragen zoals hij gewend was te doen. Toen hij klein was had hij wel eens wat op de markt gestolen en kon dus goed de bomen ontwijken zonder heel veel vaart te minderen. Hij keek grijnzend achterom waar Nerisse bleef.

New
___
Hitsugaya zweefde rustig over de grond terwijl hij naar het meertje keek. Hij was het toevallig tegen gekomen en dacht na of hij zou gaan zwemmen. Hyounrimaru vloog hoog boven hem waar ze alles in de gaten kon houden. Hitsugaya keek rond en zag een kleedhokje. Snel kleedde hij zich daarin om, waarna hij het water in dook.

Alexis sprong van de kant het water in. Het was best koud toen ze boven water kwam. Ze sloeg haar haren naar achteren toen ze rond keek. Het was niet heel druk er waren een paar stelletjes aan het zwemmen, er zat een gezin te picknicken en sommige mensen waren net als zij gewoon rustig alleen aan het zwemmen.

Hitsugaya keek even om zich heen toen hij boven kwam en zag niemand in de buurt. Hij dook onder en begon toen onder water verder te zwemmen. Af en toe kwam hij boven om adem te halen, want hij kon het geen vijf minuten inhouden zoals sommige mensen. Opeens botste hij tegen iemand op en kwam boven water. "Sorry." zei hij tegen een of ander meisje met zwart haar.