Het Rijk v/d Leeuw- Kroeg de Zwijgzame Vreemdeling.

Dit is een kroeg aan de rand van het Dorp Zonder Naam. Doordat het aan de rand ligt, komen er veel vreemdelingen. Maar er hangt altijd een gezellige sfeer en ook de verliefde stelletjes houden van deze kroeg. Beneden is er een bar en een stuk of tien tafels. Boven zijn tien tweepersoons kamers. De barman en barvrouw doen hun uiterste best om alle klanten zorgvuldig te bedienen en het zijn de meest aardige mensen ter wereld.

Personen: Niet meer dan twintig.
Regels: Niet vechten.

Kurt slenterde langs het 'drop zonder naam' en zag in de verte een kroeg , hij had behoefte aan gezelshap , een gezelschap dat niet ui meisjes bestond die hem ondervroegen omdat hij blijkbaar tè goed gekleed was ofzoiets... Hij stapte de kroeg binnen en zodra hij ging zitten kwam er een ober op hem af.

Valerio liep naar de kroeg. Hij stapte binnen en sloot snel de koele avondlucht buiten. Hij keek om zich heen. Maar hij was hier vanavond niet voor een one night stand. Daarom had hij ook een normaal T-shirt aan. Het zat nog steeds wel strak, zodat iedereen ijn spieren zag, maar hij besteedde vandaag geen aandacht aan de jongens en meiden. Tsi-Long, de Feeëndraak, zat op zijn schouder. Hij viel niet op, want hij had zijn lichtje uit. Valerio liep naar de bar en bestelde een glas bier.

Kurt keek even opzij toen er een jongen naast hem kwam zitten , toen keek hij weer recht vooruit maar af en toe gleed zijn blik terug , toen zijn biertje er was concentreerde hij zich op de perfecte hoeveelheid schuim inplaats van naaar de jongen en zijn spieren (xD) .

Valerio voelde dat er af en toe ogen in zijn zij prikten. Die konden maar van één iemand zijn. Hij keek op zij naar de jongen die naast hem zat. Op zich een best leuk jochie. "Is er iets?" vroeg hij vriendelijk en met zijn mooiste glimlach. "Ik bijt niet, hoor. Je mag alles gewoon vragen."

"Niets..niets" Mompelde kurt en nam een slok. En nee , hij kon niet alles vragen , niet van zichzelf.En trouwens , hij wou ook helemaal niets vragen! Hij glimlachte even naar de jongen en cocentreerde zich toen weer op een willekeurig punt voor hem , een pukkel op de neus van de barman...

Valerio volgde zijn blik. "Dat ding ziet er niet uit," fluisterde hij tegen de jongen naast zich. Hij nam hem nog eens goed in zich op. Inderdaad een leuke jongen, maar een beetje jong. En hij kon hem niet één, twee, drie plaatsen bij een kant. Misschien was het wel helemaal niet nodig, maar hij zocht dat gewoon graag uit. Hij had de laatste zes jaar, sinds de inval van Zenan, genoeg mensenkennis gekregen om dat te bepalen. aar dit was een twijfel.

"Ik weet het..." Mompelde Kurt zacht... Hij probeerde de gedachtes van de jongen te verkennen... Hij ving flarden op als 'best een leuke jongen...' en hij glilachte in zichzelf. hij tekende circeltjes in het stof van de bar en de barman volgde zijn vinger met zijn uitpuilende ogen.. "Dit is tocht niet normaal meneer!"Zij hij en liet zijn vingertop zien die onder het stof zat.

Valerio deed zijn best om niet in lachen uit te barsten. Maar hij kon de jongen geen ongelijk geven. Het was hier inderdaad een beetje stoffig. Maar vaak maakte hem dat niets uit. Als de bedden maar goed en schoon waren. Met een beetje heimwee dacht hij eraan terug. Het was nu al lang geleden dat hij zoiets gedaan had.

Met een zucht begon de barman de bar schoon te maken , "En zo laat je mensen dingen doen..."Fluisterde Kurt door zijn mondhoek naar de jongen naarst hm, toen de barman klaar was leunde hij met zijn arm op de bar en keek naar de jongen naast hem.

"Slim," beaamde Valerio. "Maar soms zijn spieren ook genoeg. Misschien moest je eens wat aan die magere kippenarmpjes van je doen." Valerio moest lachen. Het was een leuke jongen die hij graag voor de gek zou houden. Hij wachtte wel af wat die ging doen. "Ik ben trouwens Valerio," stelde hij zich voor.

"Ik weet niet wat jij denkt jongen " Zei Kurt met een strenge blik "Maar kippen hebben geen armen..." Hij glimlachte nu en keek de jongen aan... Hij wist het niet meer , moest hij vriendelijk doen.. of hem aanvallen... Hij besloot voorlopig zich aan het eerste te houden.

"Nee, kippen hebben geen armen," zei Valerio lachend. Dat jochie was bijdehand, dat moscht hij wel. "Maar je snapt toch wel wat ik bedoel? En hoe heet jij eigenlijk?" Hij keek hem vragend aan. Hij had het gevoel dat er in zijn gedachten gespit werd, maar hij liet er niets van merken.

"Kurt, Kurt Hummel... Zei Kurt en hij keek hem vragend aan alsof hij zijn naam ook wel wou weten. "En ja ik snap wat je bedoeld... Maar ik wil gewoon weten of je wel weet dat gevogelte geen armen hebben èn mijn armen mogen dan kipachtig zijn... maar ik ben geen watje..."

"Nee, dat snap ik," zei Valerio. Hij begon die Kut steeds leuker te vinden. "Dat zie je wel, dat jij geen watje bent. Je kan trouwens veel zien aan het uiterlijk van mensen." Nu wist hij even niet of hij verder moest gaan. Je zag wel veel aan het uiterlijk van Kurt. Hij keek een beetje bedenkelijk.

Kurt zuchte in zichzelf "Ik weet wat je denkt..."Hij had geen zin om dit te onderzoeken.. maar die opmerking was vaker gemaakt , gevolgd door de opmerken dat ze wisten dat hij 'anders' was , tot nu toe had hij het niet ontkent , maar ook niet toegejuichd...

"Als het zo is," zei Valerio. "Dan heb ik er geen probleem mee. Ben jij...?" Hij kreeg dat woord nooit over zijn lippen. Het was hem aangeleerd om er niet over te praten. Hij noemde zichzelf altijd 'iemand die op twee geslachten valt'. Het was een beetje taboe om daarover te praten. Hij voelde zich nooit op zijn gemak.

"Ligt erraan... wat hoort er in de stilte... "Zei Kurt "ik ben anders als de meesten.. maar ook anders als jij." Zei hij uiteindelijk na en wandeling door Valerio's gedachten.Het was een vaag antwoord maar hij hoopte het zo duidelijk te maken zonder het ook duidelijk te maken aan de rest in de kroeg.

"Zeg gewoon ja of nee," zei Valerio. Dit ging zijn verstand te boven. "En zeg het ook even als je telekinetisch bent. Het is namelijk een irritant gevoel als je het gevoel hebt dat iemand in je gedachten wroet. Dan zou ik tenminste weten waar het vandaan komt." Hij had toch geen grote geheimen.

Kurt glimlachte "Sorry , het is automatisme... en ja..." Hij keek naar zijn voeten , hij wist dat VAlerio het niet erg vond maar het was altijd moeilijk voor hem geweest vooral voor mensen die hij mocht of begont te mogen , anders zou hij het ontkennen...

"Tja," zei Valerio. "Maar dat maakt niks uit. Mensen vinden het vaak erger en vreemder als je op beide geslachten valt. Maar ik heb geleerd dat je je er niet voor hoeft te schamen. Dus dat doe ik ook niet meer. Zou jij ook niet moeten doen." Hij deed er nog even een schepje bovenop. "Je bent, voor zover ik dat tot nu toe weet, een hartsikke leuke en aardige jongen. En dat weegt op tegen de rest."

"Ik moet me ook niet schamen, maar ik ben niet zo aardig als je denkt... ik heb meegeholpen om de helft van jullie wereld in te nemen inclusief een groot deel van dit rijk... dus ik zal me maar niet al te aqardig vinden... "zi Kurt , hij vond het niet eerlijk dat deze jongen hem zo aardig vond , en hij hem ook , maar dat zonder te weten dat hij eigenlijk bij de vijand hoorde ...

"Ach joh," zei Valerio. "Dat maakt mij niks uit. Als ik iemand aardig vind, dan vind ik diegene aardig. Ookal heeft hij de helft van het werelddeel helpen veroveren. Ik vind de oorlog eerder een beetje onzinnig. Jij gelooft wat jij gelooft en ik geloof wat ik geloof. En dat zou iedereen van elkaar moeten accepteren." Het was geen schok geweest, toen hij hoorde dat Kurt bij het Dertiende Rijk hoorde. Nu wist hij tenminste waar hij hem moest plaatsen. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" vroeg Valerio.

Kurt slikte ," officieel kom ik uit het rijk van de maagd , maar zoals je al zei , geloofde ik hetzelfde als de 13ers en ben 'overgestapt' als je het zo wilt noemen... " Hij keek de Valerio aan , hij mocht hem wel , de eerste persoon die hij ontmoette die net als hij was , tenminste de enige die het ook durfde te zeggen , maar waren ze wel anders , nee eigenlijk niet , iedereen was gelijk op de wereld.
---
poepie weer vbergeten te wisslene

Geeft niet

"Gezellig," zei Valerio vrolijk. "Daar kom ik ook vandaan." Hij sloeg geen acht op het feit dat Kurt was overgestapt. Daar kon iemand voor kiezen. Zelf zou hij het nooit doen, maar Kurt koos ervoor en dan was het goed.