het rijk van de leeuw - Ondergronds meer.

Gale grinnikte en zei "Ah, dus er zijn nog meer mensen met magie hier." Hij glimlachde even kort en zei "Nee, ik ben alleen iemand met water magie." Hij keek goed naar Gilan's aura en kopieërde dat langzaam. Opeens verscheen er een tweede Gilan die rustig op de grond stond te wachten.

Pixis liet Gilan voorzichtig landen en het jochie liep naar zijn kopie. Hij keek er even naar en dook daarna weg achter Pixis. Pixis moest lachen. "Nee, je bent niet de enige met magie," zei hij. "Alleen van deze hier weten we nog niet of hij magie heeft. Het zou wel leuk zijn, maar ja." Hij tilde Gilan op zijn arm en keek even rond.

Gale glimlachde en bleef rustig liggen. De kopie ging langzaam naar Gilan toe en Gale zei "Hij doet je niets hoor." Snel maakte hij de projectie kleiner zodat Gilan hopelijk minder bang zou zijn. Vaasi kwam rustig aangezwommen en Gale zei "En dat meermonster is Vaasi. Hij maakt dit meer meestal onveilig voor zwemmers.

Gilan dook nog verder weg toen de kopie dichterbij kwam. Pixis liet de kopie met een kleine ontploffing weg vliegen. Hij keek naar de draak die in het meer lag. juist op dat moment kwam Ceyx aanvliegen. De wolkenrijder landde naast Pixis en Gilan. Gilan was meteen al zijn angst vergeten en sprong van Pixis' arm af. Daarna rende hij naar Ceyx, die meteen een stuk van zijn staart af stond waar Gilan mee kon spelen. "Dit is Ceyx," legde Pixis uit aan Gale.

Gale liet de projectie verdwijnen en knikte. Hij keek even naar Vaasi en grijnsde opeens. Hij maakte een stuk van Gilan af een nieuwe projectie, nu van Vaasi, met bloemenslingers om zijn nek en over zijn vleugels. Vaasi hapte gelijk naar de projectie, waar hij dwars doorheen viel. Gale begon te lachen en Vaasi deed dat uiteindelijk ook.

Ceyx liep op de andere draak af. Hij bekeek de ander even. Pixis gooide de bal over die hij van het stuk wolk van Ceyx had gemaakt. Gilan ving hem behendig op. Alleen het teruggooien ging moeilijker. De bal viel halverwege al op de grond. Gilan keek er beteuterd naar. "Kop op," zei Pixis. "Je moet gewoon nog wat meer spieren krijgen." Gilan keek nu nog minder blij, maar toen hij zag dat zijn vader stond te lachen, moest hij dat zelf ook.

Gale glimlachde en keek even naar Vaasi. Die klapperde met zijn vleugels en hij vloog gelijk omhoog. Daarna landde hij weer en zei tegen Gale "Dat is nog eens iets leuks." Hij grijnsde en ging in zijn kopie staan en alleen zijn kop en nek stonden anders, waardoor het net leek alsof hij twee hoofden had.

Gilan keek even om zich heen en schrok toen hij de tweekoppige draak zag. Pixis draaide zich ook om. "Ach Gilan, dat is gewoon Vaasi in een kopie," zei hij. "Gale, Gilan wordt een beetje bang van al je kopieën. Wil je er alsjeblieft mee ophouden?" Hij vond het eigenlijk wel grappig, maar zijn zoon niet. Gilan kwam achter hem staan en keek om zijn been heen naar de draak.

Gale knikte en liet de projectie verdwijnen. Daarna ging hij in de wolken langzaam Aria te tekenen. Hij lette niet meer op Pixis of Gilan. Hij vond het jammer dat hij niet kon trainen, maar het moest nu eenmaal. Hij zette zijn hand neer om overeind te komen en sneed zich aan een glasscherf. Hij zuchtte en gebruikte bloedsturing om de wond niet te laten bloeden.

"O, laat mij maar," zei Pixis en hij liep op Gale af. Hij legde zijn hand op het wondje. Even lichtte zijn hand groen op. Toen hij zijn hand weghaalde, was er niets meer te zien van de wond. Gilan stond erbij te kijken. "Goed zo papa," zei hij. "Maar nu gaan we tug naar mama." Hij liep naar Ceyx en ging voor op het zadel zitten. "Ik geloof dat we gaan," zei Pixis tegen Gale. "Doei." Hij ging achter Gilan zitten en samen vlogen ze weg op Ceyx

new
-------
Rustigg vloog Aria uit de waterval en lane op de kant. Toxic lag al buiten te zonnen voor een tijdj terwijl het eigenlijk herfst is. Het was Toxic haar mand en Aria vond de maand ook wel fjin. De mooie ring zat nog steeds om haar vinger en haar katana hing op de plek. Eigenlijk moest ze uit zoeken wat het precies deed ant ze wist wel dat het its speciaals had maar dt kon ze later wel doen.

nieuw.

Taylor zat in zn zwembroek op het veld rond het ondergrondse meer. De bleke, bijna ivoorkleurige huid van zijn borst, was redelijk opvallend. Hij leunde met zijn hoofd op Sounds rechter achtervoet, die best groot was, Sound was een grote draak. Hij zuchtte en stuurde een klein luchtbolletje om zich heen.

Een paar meter verderop van het meertje landde Esra, op Spliter. Nog net raakte zijn vleugels de bomen niet, de laatste tijd was hij gegroeid. Behendig sprong Esra van de draak af en nam het kleine tasje met haar zwemspullen mee. Het was nog een best warme dag, aangezien het onderhand herfst was.

Taylor hoorde wat geluiden maar keek niet op van zijn bolletje lucht die hij stuurde. Sound gromde wat vaags, maar daar besteedde hij ook niet veel aandacht aan. Sound had vast zin om een of andere storm te maken, maar daar had hij echt geen trek in. Hij klopte Sound even op zijn voet. 'Morgen mag het weer.' Zei hij vaagjes.

''Kom maar.'' mompelde ze naar Splitter, met vrolijke pasjes meeliep. Ze trapte haar slippers uit en nam die in haar hand. Terwijl ze liep bungelde die tussen haar vingers. Eindelijk kwam het heldere water in zicht, maar dat niet alleen. Ook een jongen met zijn draak was te zien, maar hem kennen deed ze niet.

Toen kon Taylor het niet laten om op te kijken en keek richting het meisje dat aan kwam lopen. Hij liet het luchtbolletje verdwijnen en trok even een wenkbrauw op. Hij wierp even een vluchtige blik op Sound, maar die bleef rustig zitten, zo'n heel groot gevaar zou er nu dus niet zijn. Hij nam het meisje eventjes in zich op.

''Hee.'' zei ze toen hij ook keek. Ze liep naar de andere kant van het meer, waar nog niemand zat. Splitter ging een meter voor het water zitten, zodat Esra er nog bij kon. ''Wil je zo ook zwemmen.'' vroeg ze aan hem terwijl ze hem over zijn geschubte rug aaide.

Taylor knikte even als begroeting naar het meisje. 'Hoi.' Mompelde hij. Sound verschoof even een van zijn grote voeten en ging wat beter liggen. Taylor grinnikte. 'Je bent te groot Sound.' Zei hij en keek daarna naar het water van het meer. Hij stuurde een kleine luchtbol naar het water en zo maakte het kleine golfjes.

Zonder enige schaamte trok ze har shirt uit, waar haar bikina al onder zat. Daarnaar ook haar schoenen en haar broek. Ze bond haar haren in een strakke staart, zwemmen met haar voor je gezicht was niet het fijnste. Met een sierlijke duik kwam ze in het water.

Taylor kon het niet laten om een blik op het meisje te werpen en grinnikte even in zichzelf. Hij keek daarna naar haar draak. Het was een mooie draak, maar elke draak had wel iets moois. Taylor ging wat meer overeind zitten. Hij zat al een tijdje te twijfelen of hij het water in zou gaan.

Met een aantal slagen was ze al ver van de kant. Het was lekker om het koele water tegen haar warme huid aan te voelen. De staart plakte tegen haar nek aan, maar veel irritatie had ze er niet van. Weer ging ze verder met zwemmen, maar ging dit keer door tot ze aan de andere kant van het water was. Om daarnaar weer naar haar kant terug te gaan.

Taylor stond uiteindeljk zuchtend op en ging bij de rand van het water zitten met zn benen in het water. Hij volgde met zijn ogen de golven die ontstonden door het meisje, dat zwom. Hij wachtte eventjes en liet zich toen het water in glijden. Hij lette verder niet op het meisje.

Na een paar keer heen en weer te hebben gezwommen hees ze zichzelf weer op de kant. De natte staart zwiepte mee met haar beweging en plakte nu vast aan haar schouder. Ze keek naar de jongen, die juist nu in het water gleed.

Taylor bleef bij de kant, hij had geen zin om veel te zwemmen. Sound keek op toen het meisje uit het water ging en grinnikte even draakachtig. Hij maakte een windvlaag met zijn vleugel en dit maakte dat het water flink ging golven. Taylor wierp een blik op Sound. 'Moet je irritant doen?' Vroeg hij mompelend.

Ze kroop naar Splitter en ging met haar rug tegen hem aan zitten. De waterdruppels die nog op haar huid lagen, glinsterde in het zonlicht. Het was heerlijk om de warme zon tegen haar huid aan te voelen. Het was wonderbaarlijk hoe die zo warm kon zijn.