het rijk van de leeuw - Ondergronds meer.

Alexis knikte instemmend "Inderdaad." ze dacht aan de weinige mensen die eerst op waren komen dagen. Het was raar geweest om zo door de gangen heen te lopen, er was een langzame vriendschap tussen hen ontstaan. Iets wat ze nooit verwacht had. Zachtjes wiegde ze het meisje (wat had ze ookalweer in haar hand xD) in haar armen heen en weer. "Zenan had nooit verwcaht dat 1 van zijn beste strijders weg zou gaan." hierbij doelde ze op Aria die overgelopen was, of tenminste uit de oorlog gestapt was. "Hij baalde er behoorlijk van." nu glimlachte ze echt. Ze had respect voor Aria's keuze, al was ze het er niet meee ens.

Therru, ik moet echt een onderschrift gaan maken anders onthou ik het zelf niet
-------------------------------
Aria keek naar haar dochters en zoon met een glimlach. Dat was een van de redenen waarom ze bij haar besluit bleef. Al moest ze toe geven dat ze gefleid was door het compliment. ´´Iedereen heeft zijn eigen doel en de mijne is gewoon verandert. Vooral met deze vier ga ik niet terug´´ zei Aria terwij ze Natas begon te kietelen. Natuurlijk lachte die mee.

eigenlijk moet aria gaan vragen waarom ze niet meer zwanger is, of in haar ogen abortus gepleegd heeft
-
Alexis glimlachte "Dat snap ik." het leek haar ook niet heel verstandig om als op dit moment alleenstaande vrouw het kamp binnen te wandelen met een vierling op de arm. Al waren in haar ogen de meeste soldaten erg respectvol, er zaten zeker ook wel een paar schoften tussen. Dat was niet te voorkomen.

oke, ik wist toch niets meer te vragen
---------------------------
Ariua glimlachte naar Natas. Het was goed om iemand te zien glimlachen omdat ze weinig spiegels had was eht mooi om het van een ander te zien. Daarna keek ze naar Alexis. Ze durfde eigenlijk eerst niet te vragn maar langzaam was ze toch nieuwschierig geworden. ´´Ehm mag ik vragen waarom...´´ zei Aria terwijl ze naar Alexis haar buik knikte. Ze probeerde het voorzichtig te zeggen omdat het een gevoelig odnerwerp leek te zijn.

Alexis gezicht vertrok in een grimas bij de vraag van Aria. Ze beet op haar lip terwijl ze de blik van Aria ontweek. Ze had geen telekinese krachten nodig om te begrijpen wat ze dacht dat ze gedaan had. Haar blik ging naar het tere meisje dat nogs teeds in haar armen lag "Er is geen waarom..." zei ze zacht, ze had geen rede gehad om het weg te halen ze heeft het niet weg laten halen. Aria aankijken kon ze niet.

Aria zag dat Alexis weg keek ze kon zelf wel raden dat het niet de goede vraag was. ´´Ehm mag ik dan vragen hoe´´ vroeg Aria door. Ze was op recht bezrgd om Alexis. Al probeerde ze het de vorige keer te verbergen. Aria wist goed dat als je eenmaal zwanger bent je steeds meer van je baby gaat houden.