het rijk van de leeuw - Ondergronds meer.

sue keek aria aan"sorry dat wist ik niet, het was niet mijn bedoeling om zomaar hier binnen te komen vallen"legt ze schuldbewust uit en ze volgt aria die ze bijna kwijt raakte maar dan ziet ze haar staan bij een muur een muurt waar tekeningen op staan en ze ziet een deel verlicht is en waar draken op staan en ze komt langzaam dichter bij

´´Hindetr niets hoor´´ zei Aria met een glimlach tegen Sue. Ze was eienlijk blij dat Sue haar bij kon houden. Met het vuur ging ze langs de wand heen. Allemaal mensen met krachten zaten te vechten. Het ws duidelijk een oorlog. Aria glimlachte breed toen ze bij een spleet aan kwam. Dit was de eersteplek waar zij en Gale hadden gezoend waar veel goede herinneringen aan waren.

sue knikte en keek hoe aria met het vuur langs de wand heen ging en naar de tekeningen die zichtbaar weden er door, tot zoiets 2 keer had kunnen gebeuren kon ze maar niet vatten, dan ziet ze aria breed glimlachen als die naar een speelt krijgt ze vraagt zich af waarom maar ze ging er niet verder op in

Aria pakte uit een spleet een boek die ze in de bibliothek had gevodnen. Ze liet de fakkel in de lucht zweven n bladerde door het boek. Er waade een paar aantekeningen er uit maar die liet ze snel terug er in zetten. Uitendelijk was ze ergens in het boek waar ze geblevn was. ´´De laatste dagen zat ik ze al te vertalen´´ legde Aria uit.

sue kijkt naar het boek dat er oud uitzag en ze hoorde de woorden van aria, is het in een andere taal of wat"vraagt ze nieuwschierig want het leek haar raar tot je het niet kon lezen dus het moest in een andere taal zijn of nog iets anders zijn dus ze wachte maar het antwoord van aria af

´´Soort van. Het is gewoon oude tekens die nu niet meer worden gebruikt´´ legde Aria uit. Al had ze daar al lang over gedaan. Om alle tekeningen te vertalen zou wel lang duren bedcat Aria. Daarom deed ze het boek weer dicht. ´´Het zou noch wel even duren voordat ik lles heb vertaalt´´ zei Aria eerlijk.

ik wil wel helpen maar eerlijk gezecht ben ik daar niet echt goed in"verklaart sue en keek naar het boek dat aria dicht had geklapt"dan maar probereb te zorgen tot er geen veldslagen of wat dan ook komt in die tussentijd, al enk ik tot dat niet gaat lukken"zucht sue

´´Je kan altijd proberen meer mensen over te halen om te stoppen met nutteloos vehten. De meeste doen dat niet maar sommige wel´´ zei Aria met een glimlach. Ze stopte het boek weer weg en was eigenlijk wel benieuwd of haar katana iets mee te maken had. Maar dat zou waarschijnlijk niet zo zijn.

jah daat zal ik zeker proberen" zegt sue dan wat opgewekter en dacht even na"ik ga meteen terug en kijk wat ik kan doen bij gewonden dizijn makkelijker om mee te praten"zegt sue dan wetent tot dat een oplossing kon zijn, maar ook een probleem want de 13ers konden te groot worden

´´Okee dan ga ik verder kijken naar een de spreuk´´ zei Aria. Het zou toch wel nooit gebeuren dat ze het vond maar proberen kon niets kwaad. Rustig ging ze in kleermakerszit zitten en liet het vuur de volgende deel goed belichten. Het boek liet ze open zweven en zelf had ze een neiwu blad vst waar ze op begon te schrijven.

oke sucses"zegt sue en keek naar aria, "tot snel weer" zegt ze dan vrolijkerer dan toen ze binnen kwam en dan gaat ze weg op weg met een doel voor ogen zorgen tot minder mensen gingen vechten dat was toch een goed doel vond ze zelf

new
-------
Aria was druk bezig met haar kinderen en zoeken naar die spreuk. De grot waar ze in woonde lag vol metvelen papier van vertalingen. Al had ze er ewinig tijd voor als alleen staande moeder van vier kindern. In iedergeval had ze Gale een tijd lang niet meer gezien. Ze zuchte maar gelukkig was ze best sterk om de dertieners weg te houden van haar baby´s.

Alexis klom met enige moeite van Carlos af. Ze waren bijna geruisloos in het meer terecht gekomen. Betergezegd, naast het meer op enkele rotsblokken. Op 1 of andere manier had ze een bijzondere behoefte om gewoon even kort met Aria te praten. Ze had eigenlijk geen idee waar ze moest zoeken, maar dit leek haar wel een goede plek om te beginnen. Wat zenuwachtig klom ze moeizam van de rotsen af.

Toxic zat met zorg twee kleine te wiegen. Aria zelf had net de luier van Nats verschoont. Ze vloog snel naar he meer om het te gana verzorgen. Eigenlijk wou ze verder gaan vertalen als de vierling sliep vanavond maar tot die tijd had ze weinig vrije tijd. Verbaast keek ze op toen ze Alexis zag. Stond ze daar met een luier tegen over haar vriendin. In iedergeval zag Aiahe nog steeds zo. ´´Hoi´´ zei Aria met een halve glimlach.

Alexis zag hoe Aria tevoorschijn kwam, zwevend of vliegen. Met een steek van pijn op de plek waar het verband zat keek ze toe hoe Aria tegenover haar stond. Als alles goed gegaan was en zij niet zo gestoord en egoïstisch geweest was, dan had ze over een paar maanden misschien ook zo gestaan. "Hey." glimlachte ze naar haar. Het was een oprechte glimlach omdat ze haar nog steeds als vriendin zag, al hoopte ze dat ze de ontmoeting in de drogist vergeten was.

Aria was opgelucht dat Alexis ook hey terug zei. Na het gevangen worden en de drogisterioj hd Aria Alexis al een lange tijd niet gezien. Toen ze daar aan dacht keek ze naar de buik van Faith. Ze duwde de verbazing van haar gezicht want de verband en de kleine buik zei haar genoeg. ´´Sorry ik had gezegd dat ik nog langs komen met de vierling maar ik heb het de laatste tijd heel druk´´ zei Aria met een scheve glimlach.

Expres negeerde ze de blik die misschien nog geen seconde op haar buik gericht was. Er zat dan wel wat kleding overheen, maar verband had zo'n structuur waardoor het altijd duidelijk zichtbaar was. Misschien als ze de gedachtens aan het dode kind verdrong zou het nooit gebeurt zijn. Ze ging met haar hand door haar haar "Dat snap ik." grinnikte ze terwijl ze wat richting haar liep.

´´Al wete je de helft niet´´ mompelde Aria. Alexis wist natuurlijk niet dat Aria Gale kwijt was. Natuurlijk wist ze ook niet van haar andere hobby maar dat zou ze ook niet zeggen. Dan was hun vriendschap meteen voorbij. Door de wind hoorde Aria dat Natas huilde en ook Arren begon. Kort zuchte ze. ´´Hier ik haal ze wel even´´ zei Aria trewijl ze floot zodat Toxic ze kon brengen. Ze liet Alexis nog net niet hun grot zien. Dat was te gevaarlijk.

Alexis schudde haar hoofd "Dat klopt." ze hadden al lang niet meer gesproken dus ze kon ook weinig weten. Eigenlijk had ze geen idee hoe lang er tussen de tijden gezeten hadden, maar hoogstwaarschijnlijk waren het een stuk of 3 maanden gokte ze. Ze keek toe hoe Toxic weer verdween. Onbewust moest Alexis denken aan de tijd dat Carlos nog naar de draak gekeken had. Daardoor moest ze grinniken, carlos keek haar even schuldbewust aan want hij snapte waar ze aan dacht. Maar nu hij gelukkig was met Fiërra had hij zich nog aardig gedeist gehouden. Nu pas bedacht Alexis zich dat ze geen idee had waar ARia precies woondde, maar dat hoefde ze ook niet te weten.

Al snel kwam Toxic weer tevorschijn. Samen met vier baby´s. Twee huilende met eentje zonder luier en twee keken verbaasd naar een lepels die ze hadden gekregen. Aria snelde toe om Toxic te helpen. Snel pakte ze Natas over en trok ze de luier handig aan. Dat ging nu niet zo moeilijk meer. Daarna pakte ze ook Arren op en klopte ze op zijn rug zodat hij een boer liet. Darna keek ze pas weer naar Alexis. ´´Je mag best Ichigo of Therru vast pakken als je wilt´´ zie ze glimlachend. Al zag je dat amper omdat ze zo druk weer bezig was.

oeh ik ga Alexis zometeen laten huilen
-
Alexis beet even op haar lip toen ze al de kleine kindjes zag liggen op de rug van Toxic. Ze proefde nog net geen bloed in haar mond. Ze stapte wat richting de baby's terwijl ARia om 1 van de kinderen een luier deed. "Wie is wie?" grinnikte ze met een glimlach. Ze leken redelijk veel op elkaar, al leken er ook verschillende tussen te zitten.

´´De jongen die het stilst is Ichigo hij is helaas geboren zonder stem. Daarnast ligt Therru zij heeft geen neusharen waardoor ze niet kan ruiken´´ zei Aria terwijl ze weg slike. Met ieder van haar kinderen was wat mis. Maar ze bleef trots op hun en zou ze zo lang ze kon levend houden dat was haar taak. ´´Dit is Arren hij is blind´´ zei Aria terwijl ze links van haar knikte naar de baby. ´´En dat is Natas je raad het al ze kan niet horen´´ legde Aria uit.

Alexis wist niet of ze medelijdend naar haar moest gaan kijken. Het was toch best schokkend als elk van je kind een zintuig miste. Gelukkig hadde ze het belangrijkste zintuig, de tast nog behouden. Uiteindelijk besloot ze te glimlachen "Ze zien er pracht uit." zei ze terwijl ze bij hen neerknielde en haar hand even op de rug van Toxic hield, haar had ze ook lang niet gezien.

Aria moest wel glimlachen met het compliment. ´´Dank je wel´´ zei ze eerlijk. Ze liet Arren in de lucht zweven wat hij meestal heel leuk vond waardoor het gehuil op hield. Natas had ze nog steds vast en wiegde die rustig in haar handen. Ze had het nog best onder conrtole voor een alleenstaande moeder. ´´Hoe gaat het trouwens met jullie´´ vroeg Aira zo voorzichtig als ze kon.

Alexis keek naar de vliegende Arren die gelijk ophield met huilen. Ze moest uit gewoonte glimlachen. Rustig stond ze weer op en ging tegen en rotsblok aanstaan. Ze was te bang om zo'n kleintje pijn te doen door hem op te pakken. Op een of andere manier was ze bang dat zo'n baby haar zou haten. Ze luisterde naar de vraag van Aria en schudde alleen maar haar hoofd. Meer wist ze ook niet te antwoorden, ze wist het niet.