het rijk van de leeuw - Ondergronds meer.

Aria glimlachte terwijl ze rustig bleef liggen. Ze dacht aan de ring maar wist niet goed wat voor bruiloft het zou worden. Ze geloofde nog steeds in de schepper en zou graag voor hem trouwen maar ze wist niet hoe het hier aan toe ging. Ze was wel hier al 6 jaar maar ze had zelf amper vrienden. Wel mensen met krachten een beetje maar dat wist ze niets zeker. ´´Wie gaan we iut nodigen´´ zei Aria zachtjes.

Gale dacht even na en zei "Misschien een paar rebellen, als je wilt Alexis, maar ik denk dat dat niet zo slim is. Mijn ouders denk ik, en dat is alles." Hij keek naar Aria. Hij lette op haar ademhaling en dacht even aan anderen. Hij kon niemand meer bedenken en keek even naar Aria. Daarna begon hij een plek te bedenken.

´´Datis niet slim nee´´ zei Aria op het idee dat Alexis zou komen. De laatste keer dat ze Alexis zag verloor Aria haar geheugen. Natuurlijk zou ze dat niet willen op har bruiloft. ´´Beslis jij maar wie er van de rebellen komen´´ zei Aria. Ze had toch geen echte vrienden meer over sinds ze was overgestapt. Alleen andere mensen die naturlijk blij waren dat er een dertiener minder was.

Gale knikte en zei "Ach, een paar oude vrienden misschien, meer niet." Hij gaf Aria nog een kus en ging even na waar ze rustig konden trouwen. Hij keek op een kleine kaart die in de hoek hong en hoopte o phet rijk van de vissen. Dat was nou eenmaal zijn thuisland, wat veel gaver was. Hij bleef rustig liggen terwijl hij met zijn hand verder kriebelde.

Aria glimlachde bij de gedachten. Een kleine bruiloft daar zou ze al blij mee zijn. Natuurlijk als elk meisje wilde ze een witte jurk. Maar ze was niet zo´n sprrokjes denker dat het een echt sprooje word.´´En dan blijven we altijd samen´´ zei Aria zachtgjes met een groet glimlach. Ze werd er gewoon nog blijer van die gedachten.

"Natuurlijk." zei Gale zachtjes. Hij dacht niet aan Zenan of de anderen, hij wilde gewoon rustig met Aria blijven leven. Hij dacht aan het voorstel van Katniss, in de kapelletjes in de bergen in maagd. Dat zou waarschijnlijk wel rustig zijn. En als ze er eentje konden vinden waar alleen mensen met draken naartoe konden was het perfect.

´´Ga jij het plannen allemaal of kan ik ook wat doen´´ vroeg Aria. Ze kon niets aan deplaas doen. Niets aan de gatsijnlijst maar misschien wel aan de inrichting. Ze hadden magie dus konden ze wel wat verzinnen wat goed koop en prachtig was. Ze keek hem recht aan met een glimlach. Die zou de volgende dagen niet er van af.

"Nou, je kan het wel wat opvrolijken in het kapelletje. Ik dacht aan zo een in de bergen van maagd, maar kan je er misschien eentje zoeken die slecht bereikbaar is voor voetgangers? Dat is een voorzorgsmaatregel als de plek uitlekt." Hij zuchtte en zei "En wil je dan ook de plaats op de uitnodigingen schrijven? Die liggen in mijn tas." Hij glimlachde en hoopte dat ze niet aangevallen zouden worden.

Aria was verbaast dat Gale al zo veel wist maar knikte rustig. Ze probeerde te bedenken hoe ze het kon versieren. Met ijsvlokken en bloemen. Ze zou dalijk wel gaan vliegen en een goede plek vinden om te gaan trouwen. ´´Ik zal wel op staan en gaan kijken´´ Zei Aria. Ze gaf een kusje op Gale zijn mond en trok snel haar kleding aan.

Gale glimlachde en zei "Ach, ik denk dat het wel leuk word. En misschien kunnen we ook nog een sculptuur maken van onszelf, dat is extra leuk." Hij bleef liggen en zei toen tegen Aria "Weet jij al wat je aan gaat trekken? Niet zeggen, ik vind het leuker als het een verassing is." Hij grijnsde.

Aria glimlachde. ´´Ik weet nog niets omdat ik niet verwacht had. Maar laer om je het toch niet te weten´´ zei Aria met een grijns. Ze deed al haar wapens voor het geval aan. ´´Zorg jij maar dat je de lijst klaar hebt´´ zei Aria nog. Ze kuste hem kort op de mond en vloog daarna naar buiten. De laatste jaren vloog ze zo hoog dat een normaal persoon zou stikken. Maar daar was het wel veilig.

Gale glimlachde en dacht even na. Hij kon zich weinig vriendelijke mensen herrinneren. Misschien moest hij maar eens kijken of hij meer rebellen kon vinden. Misschien zaten daar nog vrienden bij. Hij zuchtte en draaide zich rustig om. Misschien moest hij eerst maar eens iets vinden om aan te trekken.

Pixis liep met Gilan op zijn schouders naar het meer. Beiden hadden ze zin in wat te drinken na een lange dag wandelen. Eigenlijk had vooral Pixis gewandeld en had Gilan op zijn schouders gezeten. Maar het was een leuke dag geweest. De peuter begon te spartelen van plezier toen hij het water zag. Pixis tilde hem van zijn schouders en Gilan rende naar het meer toe. Aan de rand begon hij met het water te spelen. Pixis ging naast hem zitten en vulde de waterfles.

Gale stapte over de ijsdraden heen en dook toen het water in. Hij had alleen zijn zwembroek maar aan, want zwemmen met alle kleren was lastiger. Hij zwom onder water verder terwijl hij naar de bodem keek. Toen het ondiep werd hapte hij boven water naar adem en liet toen het waterniveau om zich heen langzaam stijgen, zodat hij verder kon zwemmen.

Pixis keek op naar de jongen die nu opeens in het meer zwom. Hij schonk er maar even geen aandacht aan. Hij haalde Gilan naar zich toe met zijn luchtkracht, toen die te ver het water in ging. "Nie doen, papa," kirde de peuter. Pixis moest lachen. Gilan was wel lang, maar hij moest gewoon uit de buurt van het diepe water blijven. Gilan rende nu op hem af en vroeg: "Papa, wa is die man aan he doen?" "Die is aan het zwemmen," legde Pixis uit.

Gale liet het water terugstromen het meer in terwijl hij op de grond stond. Snel sloeg hij een handdoek om. Vaasi kwam langzaam en op zijn hoede aangezwommen. Opeens denderde hij het water uit en greep Gale met zijn staart. Daarna trok hij hem snel het water weer in. Gale schrok ervan en liet de handdoek snel vallen.

Pixis keek naar hoe de jongen om werd getrokken door een draak, na zich met watersturing op de kant te hebben gezet. Hij hield Gilan dicht bij zich. Je wist maar nooit of het een Dertiener was. En Gilan had alleen ervaring met lucht-, vuur- en helingsmagie. Pixis wist niet hoe hij zou reageren op watersturing. Hij liet Gilan niets merken van zijn zorgen, dat zou hem alleen maar van streek maken. Gilan zelf zat op de grond met steentjes te spelen. Af en toe kirde hij van plezier, als de steentjes tegen elkaar aan kwamen.

Gale grijnsde en kronkelde snel uit de houdgreep. Daarna liet hij zich door een stroming omhoog duwen en ging in een bol zwemmen die gelijk de lucht in schoot. Vaasi keek hem beteuterd na. De bol vloog rustig weer naar de kant en maakte snel een waterscherm tegen een golf die zijn kant op kwam. Hij liep rustig verder de kant op terwijl Vaasi in het water bleef liggen.

Pixis keek naar de acrobatische toeren van de jongen en zijn draak naar Gilan. Het jochie had het nu ook gezien en keek zijn ogen uit. "Kijk papa," riep hij opgewonden. "Die heb watermagie." Gilan klapte in zijn handjes. Hij vond het helemaal geweldig. Pixis moest nu ook lachen. "Ja Gilan," zei hij. "Die heeft watermagie."

Gale hoorde een klein kind iets roepen over watermagie en liet daarom een vlinder vlak voor zijn neus verschijnen uit het niets. Het was zo'n kleinere vlinder, maar niet zo een die hier voor zouden komen. Meer zo'n gigantische uit mangrovebossen. Hij keek vanuit een ooghoek lichtjes naar de jongen en zijn vader.

Gilan schrok van de vlinder die zo plots voor zijn neus vloog. Hij rende huilend naar Pixis en viel tegen hem aan. "Stil maar,"zei Pixis en hij gaf Gilan een dikke knuffel. "Dat doet mama toch ook wel eens? Dit was hetzelfde." Hij hield Gilan wel goed bij zich. Met een schuin oog keek hij naar de watermeester.

Gale zuchtte. HIj had van die dagen. De vlinder vloog verder de lucht in en viel uiteen in allerlei kleine druppeltjes. Hij keek zelf weer naar de wolken en begon er langzaam een vorm in te maken. Eerst kwamen er ogen, daarna een neus en mond, wenkbrauwen en haar. Hij deed het rustig, wat kon er ooit fout gaan.

Pixis liet Gilan weer los. De kleuter rende nu recht op de ander af en Pixis kon hem niet meer tegenhouden. "Wat bent u voor meneer, meneer?" vroeg Gilan. Pixis moest lachen. Hij keek een beetje bazig en dat zorgde voor een lachwekkend gezicht. Hij liep rustig achter zijn kind aan en ging naast hem staan. Maar hij zei niets. Hij was benieuwd wat er ging gebeuren.

Gale glimlachde en zei "Je mag me Gale noemen hoor." Vaasi merkte dat er mensen naast Gale stonden die hem afleidden dus misschien kon hij nu zijn slag slaan. Snel maakte hij een grote golf die hij richting Gale stuurde. Die schrok van de golf en maakte een kleine waterbel om de jongen, de vader en hemzelf heen zodat de golf kapot sloeg op het strand. "Twee-een." zei hij in gedachten tegen Vaasi.

Gilan was achter Pixis gekropen toen hij de golf zag. Voordat Pixis iets had kunnen doen, stonden ze al in een bel. "Knap werk," zei Pixis. "Ik ben Pixis. En dit hier is Gilan." "Ja, ikke ben Gilan," zei Gilan betweterig. "En jij bent nog steeds een rare meneer." Pixis moest lachen en liet hem even vliegen. Toen Gilan op ooghoogte was met Gale, stak hij zijn tong even uit.