Het Halloweenfeest -Rijk van de Boogschutter, algemeen topic

Diego was opgelucht dat Alexis het niet meer boeide, dat hij dit had gedaan. Hij was het beschamende gedoe nooit vergeten, maar nu was hij veel beter in overvallen, door de trainingen in de afgelopen jaren. Hij merkte dat hij sterker was, en volwassener. Hij hoorde Alexis zeggen dat ze verloofd was, en er schoot een blij gevoel door zijn lichaam. Hij wist precies hoe fijn het kon voelen als je verliefd was, en hij vond het leuk voor hen. 'Gefeliciteerd' zei hij met een big-smile, en hij keek van Cloud naar Alexis en terug. De liefde spatte er gewoon vanaf.

Scarlet glimlachte en keek naar Alexis. Ze glunderde. 'Nu wil ik de eerste zijn die uitgenodigt wordt op jullie trouwerij.' Lachtte ze, maar bedoelde het meer als een grapje. Dat moesten ze natuurlijk helemaal zelf weten en Cloud wist waarschijnlijk dat zij een twaalver was. Maar misschien maakte ze dat voor deze ene keer niet uit.

'En ik wil er ook wel bij zijn hoor, dan kan ik me alvast voorbereiden voor mijn eigen huwelijk.' grinnikte Diego. Hij had Valerie nog niet gevraagd, maar hij was het wel van plan. Hij had zijn geldpotje al bijna vol, en hij had besloten dat als hij helemaal vol zou zitten, dat hij haar dan zou gaan vragen. 'Ik ken jullie misschien neit heel goed, en ik sta niet als een goed persoon bij jullie bekend, maar ik mag het niet missen!'

Alexis lachte vrolijk naar Scarlet en Diego "Natuurlijk moeten jullie komen. Wat is nou een bruiloft zonder gasten?" zei ze glunderend zonder Cloud's hand los te laten. Ze had nog geen idee wanneer ze zou trouwen, waar en hoe. Ze wist niet waar Cloud zin in had, maar het maakte haar helemaal niks uit. Ze was veel te gelukkig om daar nu over na te denken.

Hij glimalchte "We weten nog niet waar, of waneer maar jullie mogen best komen" hij kneep zacht in alexis hand en glimalchte naar haar. Hij was zo blij dat ze ook werkelijk JA had gezecht. Het was te voorspellen geweest, maar hij was er toch een beetje onzeker over geweesd.

Scarlet glimlachte en knikte. 'Echt super leuk.' Zei ze en haalde een hand door haar haren. Ze vond het grappig dat Cloud Alexis ten huwelijk had gevraagt op halloween. Dat was best apart vond ze. Ze glimlachte en keek naar beide. Ze streek haar jurkje glad.

Richard glimlachte uitdagend naar Esra "Weet je het zeker" zhij haalde speel zijn arm om haar middel weg zodat ze beide nu los van elkaar op het donkere kerkhof stonden. Het gaf gelijk een ander gevoel, maar hij was niet van plan om te verliezen. "Wat krijgt de winnaar, jij hebt het verzonnen dus je mag de prijs weten." grinnikte hij. Benieuwd wat ze voor zou stellen.

''Eh.''. Denkend tikte ze met haar vinger op haar kin. ''Eh, die mag verzinnen wat we daarnaar gaan doen.'' stelde ze voor. Veel inspiratie voor de prijs had ze niet, de uitdaging zelf vond ze veel leuker. Zo zonder zijn arm was het wel kouder, en anders. Maar het maakte het meteen ook veel spannender.

Richard keek haar uitdagend aan "afgesproken dan maar" hij zette een stap naar voren "Laten we dan maar beginnen." op dat moment kwam er van achter een geraamte op hen afgesprongen die in stukjes op hun schouders en rug uitelkaar viel. Richard hield zijn adem geschrokken in en keek gespannen naar Esra.

Nog net optijd kon ze de schrik verstoppen. Dit zou nog moeilijk worden, aangezien ze snel schrok. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Richard en zette toen een stap vooruit. Wachtend op nog iets wat haar deed schrikken. Haar hakken zakte een centimeter in de zachte grond van het kerkhof.

Richard haalde weer adem toen hij zich half had omgedraaid en merkte dat het een skelet was dat op de grond lag. Ineens had hij een idee om Esra te laten schrikken. Hij spande zijn krachten aan en liet een paar felle bliksemschichten om hen heen schieten die vervaalijk hard in de grond terecht kwamen en knetterend door de grond wegstierven.

Om een gil te verzwakken beet ze op haar lip. Dit had ze niet verwacht, maar hierdoor wist ze meteen welke krachten hij had. Als dit door hem kwam. Grijnzend keek ze hem aan. ''Nog niet bang?'' vroeg ze uitdagend, anders zou ze hem eens flink bang maken.

Richard keek haar speels aan toen hij een zacht gilletje hoorde die al snel afzwakte. "Waarom zou ik?" terwijl hij sprak liet hij nog een laatste schigt voor hen in de grond slaan die de graspollen rond liet schieten. Richard liep rustig verder zonder Esra aan te raken, hoe graag hij ook gewoon een arm om haar heen wilde slaan, al was het uit gewoonte.

''Hmm, ik zou het niet weten.'' zei ze grijnzend, terwijl ze het kerkhof rondkeek. Ze ging naast hem lopen, terwijl ze weer iets wat haar aan het schrikken ging maken verwachte. Maar voor er iets kon gebeuren liet ze een vuurzee over zich heen gaan, waardoor je haar niet meer zag.

Richard volgde de blk van Esra over het kerkhof, het enige wat hij zag bewegen waren enkele bladeren die van de bomen op de grond vielen. Op het moment dat hj weer naar Esra keek leek ve in de fik te verstaan. Nu was het de beurt van Richard om een kleine kreet te onderdrukken. Ineens bedacht hij wat, met een flinke beweging van zijn linkerarm liet hij het vuur om Esra verdwijnen.

Met een grijns keek ze naar Richard. ''Nog steeds niet bang.'' zei ze terwijl ze weer bij hem ging lopen. Het was moeilijk om recht te lopen als je hakken steeds de grond in zakte, maar het lukte nog net. Hoe verder ze kwamen hoe natter en viezer de grond werd. Nu zakte haar hak misschien wel 2 centimeter de grond in. ''Fuck.'' mompelde ze toen ze haar hak er niet meer uit kreeg.

Op het moment dat de hak van Esra in de grond zakte en er niet meer uit kwam leek er een soort skelet zich uit de grond te komen. De botterige hand greep zich vast aan de ranke enkel van Esra die vast zat in de grond. Richard keek om naar Esra die begon te schelden. Even verbaast keek hij haar aan, maar zag toen dat ze scheef stond en de ene hak in de modderige grond vastzat, uit de grond kwam een skelet tevoorschjijn.

Nu kon ze geen gil onderdrukken. Een hoge gil schelde over de begraafplaats heen, haar gil. Nog net kreeg ze de hak uit de grond, door de felle beweging sleepte ze het geraamte mee die zich in stukjes verdeelde. Met een scheve grijns keek ze naar Richard, ze had nu natuurlijk verloren.

Richard moest moeite om niet in lachen uit te barsten om het gezicht van Esra "Dit betekent dus dat ik gewonnen heb niet waar?" vroeg hij terwijl hij zich bukte om de hand rond haar enkel los te wrikken. Het lukte met moeite. Hij ging weer recht op staan en keek haar uitdagend aan.

''Jup.'' zei ze grijnzend. Ze sloeg haar arm weer om hem heen en keek hem uitdagend aan. ''Nou, wat wil je na dit doen dan?'' vroeg ze terwijl ze een stap zette, nu op haar tenen. Ze wilde niet weer in de grond zakken. Uitdagend keek ze hem aan.

'Leuk dat ik ook mag komen. Jullie sturen de uitnodiging dan wel he' knipoogde Diego naar Alexis en Cloud. Hij voelde nog even of hij zijn mes nog had, want die was erg kostbaar. Hij voelde het figuur van het mes, en was gerustgesteld. 'Uhm, zullen we nu weer gaan feesten? Want we hebben wat te vieren!' Hij keek naar Cloud en Alexis en wenkte of ze mee gingen.

Richard keek Esra uitdagend, maar wel met wat serieus' in zijn ogen aan, "Wat dacht je van een herberg ofzo?" vroeg hij speels. Hij tilde haar iets op en liep naar een wat steviger stuk grond zodat ze niet weg zou kunnen zakken. "Maar als je er geen zin in hebt, zeg dan nee." Richard mocht dan wel van vrouwen houden, maar hij zou ze nooit kunnen onteren.

Oke domme vraag, maar kan ik ook nog meedoen? haha.
Want ik dacht dat het beter was om het maar even te vragen, omdat jullie al helemaal in het verhaal zitten :')

Dit verhaal is al aardig afgelopen, aangezien het ook al een maand geleden is je kan wel reageren, maar ik denk niet dat veel mensen nog zullen antwoorden
Je kan beter ergens anders beginnen, oja en je kan op meerdere plaatsen tegelijk zijn.