Het Halloweenfeest -Rijk van de Boogschutter, algemeen topic

"Maar had je niet kunnen weigeren?" vroeg Andrew. "Dan hadden we bij elkaar kunnen blijven en was ik minder depri geweest." Hij keek even op van het vlammetje en veranderde het daarna in ijs. Hij vond het fijn om weer met zijn krachten te spelen. "Weet je," zei hij. "Ik was bijna van plan geweest om schoenen te gaan kopen. Dat herinnert me eraan..." hij liep aar zijn tas, die hij verderop in het steegje had neergegooid en haalde er een stoffige, blauwe pet uit. "Nu kan ik die weer op zetten," zei hij, terwijl hij het stof eraf blies.

Alyssa keek nu meewarrig naar Andrew "Je weet dat ik dat niet kon, het was een bevel van Zenan de Wijze zelf. Als ik dat geweigerd had denk ik niet dat ik nog naast je kon staan." ze sprak de woorden zacht uit, zonder Andrew echt aan te durven kijken. Haar blik verhelderde weer in een vrolijke grijns toen er een bekende pet op de hoofd van Andrew verscheen "Het staat als een vlag op een modderschuit." plaagde ze hem grijnzend.

Richard was nog aan het kijken naar Esra waardoor hij pas op een later moment ontdekte wat er langsvloog op hen af. Geschrokken deed hij een halve sprong naar achteren waarmee hij Esra meesleepte. "G*dsamme dat ding zag ik niet aankijken." verzuchte hij terwijl hij naar het grijnsende doodshoofd keek op de top van het skelet dat nu op de grond lag.

Alexis schreef:

Alexis grinnikte "Je bent niet de enige geloof ik." ze hield sowiezo niet van ongedierte, een grote rat of een formaat muis vond ze nog niet heel eng. Die kon je gemakkelijk doden als het nodig was, maar insecten waren veel irritanter. Ze voelde hoe een koude wind langs haar huid gleed en een schreetuw ontsnapte ujit haar mond toen er tussen hen in een soort vrouwelijke geest ontstond.

Cloud deed verschrikt een stap naar achter "Hmmm.... ze zijn hier angstaanjagend goed" fluisterde hij tegen alexis. Hij gliamclhte en bleef op zijn hoede. Hij gliamclhte naar haar, niet dat je er veel van zag in het donker. hij liep verder met haar hand nog steeds in de zijne.

"Maar daar gaat verandering in komen," zei Andrew. "Morgen ga ik weer trainen. Je mag mee, als je dat wilt. Maar nu moet je mee komen, Akako en Liuz willen elkaar ook wel weer eens zien." Hij wist hoe zijn draak haar broer had gemist. Hij pakte zijn tas, greep Alyssa bij haar arm en wilde haar van het fest weg, het dorp uit slepen.

Alexis glimlachte "inderdaad." ze kneep hem even liefdevol in zijn handen terwijl ze verder liepen. Alleen zou ze waarschijnlijk dit huis niet ingegaan zijn. Het leek ontzettend eng te zijn terwijl ze nog niet eens op de zolder geweest waren. "Weet je dat ik er al een beetje genoeg van begin te krijgen, die irritante angst dat er elk moment een lijk voor je neus kan opstaan."

Scarlet wierp grinnikend een blik naar achteren. 'en het gevoel alsof je elke seconde een hartaanval kan krijgen omdat je je te pletter schrikt.' Grinnikte ze en keek weer voor zich. Ze keek richting een kast die kraakte en er kwam een zwerm vleermuizen uit. 'Vanaf nu houd ik ook niet meer van vleermuizen.' Zei ze.

Cloud knikte "Inderdaad" hij zou niet het idee opperen om weg te gaan, dat zou iets zijn wat hij NOOIT zou doen. Er was een goede reden dat hij uit het spookhuis wilde, namelijk de sfeer. Hij wilde haar wat heeeeeeeeeeeeeeeeeeel belangrijks vragen en dat deed je nu net niet in een spookhuis.

Alexis knikte weer, ze was het verassend vaak eens met Scarlet "vooral als er weer een zwerm vleermuizen langsgekomen zijn." verzuchte ze geschrokken terwijl ze het gevoel had dat haar hart nog in haar keel zat. Ze gleed met haar hand over de kristallen bol "Weet je, ik denk dat we gewoon het beste weer terug naar het plein kunnen gaan en nog wat van dat spul kunnen snoepen."

Scarlet grinnikte en draaide zich helemaal naar hun toe. 'Ja, misschien wel. Dan moeten we wel zeggen dat het totaal niet eng was.' Gniffelde ze en gaf een knipoog, hoewel dat waarschijnlijk niet zichtbaar was. Ze haalde een hand door haar haren, ze wou wel terug. Ze wist niet wat hun nog te wachten stond.

Cloud knikte nog een keer "Goed plan, we gaan maar eens" hij draaide zich om en liep in de omgekeerde richting. hij stapte over de spinnen en langs het torren lijk. hij hield nog steeds Lexies hand vast terwijl hij door de laatste donkere gang terug liep

"Ja, dat alles plastic was en goedkope zooi." grijnste Alexis naar Scarlet terwijl ze voor getrokken werd door Cloud. Nu leek alles een stuk minder eng omdat ze toch langs dingen kwamen die ze al gezien hadden. Toch schrok ze weer lichtelijk van de uit het niets komende vleermuizen. Ze grijnste naar Scarlet en Cloud toen het licht en het geluid van de straat weer te horen was.

Cloud liep met Alexis de straat weer op en glimalchte naar haar "Veel beter, nu kan ik je weer zien"hij gliamlchte en streek een pluk haar achter haar oor. Hij gaf haar een kus en gliamlchte naar haar. hij bleef staan voor de ingang om te wachten op Scarlet.

Een lach schelde over het kerkhof, ditmaal weer van Esra. ''Het is allemaal nep, weet je nog.'' zei ze plagend en keek hem met een speelse glimlach aan. Ongestoord liepen ze dieper het kerkhof in. Er hing een onaangename sfeer die haar de kriebels gaf, maar dat was natuurlijk het leuke eraan.

Scarlet liep achter hun aan het huis uit, ze grijnsde even terug naar Alexis toen de vleermuizen weer over vlogen en ze beide schrokken. Ze liep ook de straat op en haalde een hand door haar haren. Je zag sommige mensen eventjes naar hun kijken, of ze er geschrokken uitzagen. Ze grinnikte. 'Zo eng was het niet.' Zei ze luchtig.

Diego liep razendsnel verder door het spookhuis, hij had geen zin meer in die flauwekul. Alles was toch nep. Toch twijfelde hij even toen hij vleermuizen uit kasten naar hem toe zag vliegen, en hij dook naar beneden, zodat de vleermuizen niet tegen hem aan vlogen. Hij stond makkelijk weer op, en liep verder. Hij was blij toen hij zag dat hij er bijna uit was, en hij was eruit, en zag scarlet staan. 'Eindelijk, een bekende. Hee Scarlet, jij ook hier?' zei hij.

Richard keek haar quasi angstig aan "weet je dat heel zeker." zei hij op een piepende toon, waarna zijn stem weer normaal werd en zijn ogen Esra plagend aankeken. Samen liepen ze verder over het kerkhof. Tussen de grafzerken kwam langzaam maar zeker witte mist omhoog die het halloween effect versterkte. "Straks komen hoogstwaarschijnlijk de geesten." grinnikte Richard.

Alexis kuste Cloud teder terug voor ook Scarlet naar buiten kwam. Ze glimlachte naar haar "Inderdaad, allemaal neppe zooi niet waar" zei ze zo overtuigend mogelijk als ze kon. Om haar heen zag ze hoe er op hun woorden mensen wat ontspannender liepen, richting het spookhuis om het eens van binnen te bekijken. Alexis grijnste naar Scarlet "Ik ben benieuwd."

Scarlet lachtte en keek daarna naar Diego. 'Hé, Diego, jou kom ik ook overal tegen.' Merkte ze op en grinnikte eventjes. 'Dit zijn Alexis en Cloud.' Zei ze even vlug en keek even naar hun. Ze wist niet of ze elkaar al kende, maar het leek haar wel even vriendelijk om ze zo aan elkaar voor te stellen. Ze glimlachte en deed de stoffen ketting om haar hals weer goed.

''Oeh, een van de leukste delen.''. Geesten was misschien het enige waar ze van kon schrikken, maar dan moesten ze er wel eng uit zien. Grijnzend keek ze hem aan. Een angstaanjagende schreeuw schelde weer over het kerkhof waarnaar een donkere schaduw om hun heen zweefde.

"Kijk ze reagerean op je." Richard moest toegeven dat de effecten wel heel erg echt leken. Als het geen halloween geweest was zou hij waarschijnlijk erg gelijk van door zijn gegaan. Richard hield Esra wat steviger vast toen de gedaante dichter op hen afkwam , achter de gedaante kwamen nog 2 geestachteige verschijningen die angstaanjagend echt leken en hoge krijsen uitsloegen.

''Ik ben gewoon de geesten fluisteraar, of hoe je het ook noemt.'' zei ze grijnzend. Ook zij hield hem wat steviger vast. Het zag er allemaal levensecht uit, gelukkig wist ze dat het echt was. Toch kreeg ze er de rillingen van. Van de schreeuwen schrok ze het meest, die kwamen zo onverwachts.

"Dat zal het zijn" grinnikte Richard plagend naar haar. "jeesus" bracht Richard uit toen er een geest achtige verschijning van achteren tussen hun in verscheen en achterwaards, zodat zijn grijns zichtbaar was, naar voren schreed met een paar hoge schrille klanken uitslaand. "ze hebben hun best hier gedaan zeg. " zei Richard nu wat rustiger, zonder Esra lost te laten.

Cloud glimalchte naar Diego "Zoals Scarlett al zei, ik ben dus cloud, en deze schoonheid heet Alexis " hij glimalchte naar zijn vriendin en pakte haar hand "Kom Liefje, " hij liep weg door de menigte en een parkje in. hij glimalchte naar haar.

Voor Alexis wat kon zeggen tegen de jongen die Scarlet voorstelde als Diego werd ze meegetrokken door Cloud. "Sinds wanneer noem je mij, 'liefje', honey-love?" vroeg Alexis ngo voor ze een parkje in liepen. Zo had hij haar nog nooit genoemd en het klonk haar erg raar in de oren, alsof er wat met hem aan de hand was. Wat wantrouwig keek ze Cloud aan.