Het Halloweenfeest -Rijk van de Boogschutter, algemeen topic

Ze slaakte een hoog gilletje toen de geest verscheen. Lachend klampte ze zich aan hem vast toen ze weer bijgekomen was. ''Uit welk rijk kom je?'' vroeg ze terwijl ze verder liepen. De spoken waren wel geweest, misschien zou er nog een komen. Nu was het tijd voor iets anders schrikwekkends.

gehehe... van Lisa moet hij: wordt het niet eens tijd dat wij een keertje gaan trouwen zeggen of: Alexis, omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen je ooit aan iemand anders kwijt te raken, wil ik je iets belangrijks vragen. en kim zecht: Alewxis , je bent spuuglelijk , maar toch .. ik wil voor altijd bij je zijn HE GLIMMENDE KEVERS

Cloud glimalchte "sinds nu" hij glimaclhte "Alexis, omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen je ooit aan iemand anders kwijt te raken, wil ik je iets belangrijks vragen" hij pakte een doosje uit zijn broekzak en knielde voor haar neer, hij hield haar de ring voor. "Alexis, wil je met me trouwen?" hij keek haar hoopvol aan.

Op de eerste manier van lisa vroeg mijn vader ten huwelijk xD

Ze zaten samen half dronken vermoeid op de bank tv te kijken toen mijn moeder vroeg of het niet eens tijd was om te gaan trouwen xD
-
Alexis keek hem schuin aan "ik hoop niet dat ...." voor ze haar zin kon afmaken zag ze in een slowmotion voor zich hoe Cloud zich voor haar neer knielde met een klein zwart doosje waar een prachtig zilveren ring in lag. Haar blik ging naar de zijne en bleef in die van hem hangen. In haar ooghoeken voelde ze hoe er tranen opwelde. Een brok verscheen in haar keel. Zonder nog lang te aarzelen pakte ze zijn hand vast "Natuurlijk wil ik dat." zei ze stralend, met een stem die verstikt was van tranen.

Cloud glimalachte en omhelsde haar. "Je weet niet half ho blij me dat maakt" hij glimalchte en schoof de ring om alexis vinger. Hij gaf haar een kus en glimalchte daarna naar haar. "Mooi, hij past precies" hij glimalchte "ik was bang dat ik hem te groot of te klein had gemaakt" hij glimalchte naar haar.

Alexis slikte de brok in haar keel door, dolgelukkig omhelsde ze Cloud en sloeg haar armen stevig om zijn lichaam. Ze moest moeite doen om hem los te maken. Ze besefte ineens dat ze niet meer zonder hem zou kunnen. Met nog steeds traantjes van geluk in haar ooghoek voelde ze hoe de ring om haar vinger geschoven word en zoende Cloud vrijuit. "Hij is prachtig." fluisterde Alexis zachtjes.

Cloud glimalchte en zoende haar terug "Fijn dat je hem mooi vind" hij glimalchte lief naar haar. Hij kon niet zoinder haar, hij had dat al een keer bewezen, nu kon hij niet meer bedenken hoe hij die 6 jaar zonder haar had doorgebracht, misschien door zo druk te trainen en zich op andere dingen te focussen om het verlies niet op te merken. hij glimalchte lief naar haar en veegde de tranen teder uit haar ooghoeken. "Liefje, niet huilen' hij glimalchte lief naar haar.

Richard glimlcahte charmant toen Esra zich aan hem vastklamte. Even werd hij verrast door de vraag die helemaal niks met het spook kerkhof te maken had. "Het rijk van de Leeuw, maar daar woon ik nu liever niet meer." hij keek haar veelbetekenend aan, zij zou ook wel weten dat dat rijk bijna in zijn geheel, op de bergen na en andere kleine stukjes in handen van de Dertienders was.

Alexis glimlachte stralend naar hem en pakte zijn hand vast, "Het voelt raar dat als jij zo zit dat ik groter ben." fluisterde ze in zijn oor. "Maar noem me alsjeblieft geen liefje." zei ze zachtjes, een beetje schoorvoetend in zijn oor. Het klonk alsof ze dan zijn jonge vriendinnetje was die blond en bekakt was. Iets wat ze niet wilde zijn. Haar ogen gingen naar de ring om haar vinger. Zachtjes gaf ze hem weer een zoen.

Cloud lachteom die gedachte "Nou ik zal je geen liefje meer noemen, ok?" hij glimalchte en kuste haar erug. hij stond op en gaf haar een knuffel. Nu was hij weer langer, eindelijk. Hij gliamlchte naar haar, het was zo'n raar gevoel dat zij daarnet langer was.

Alexis glimlachte dankbaar naar hem. Ze nestelde zich in zijn warme arme. Haar lange gestijlde haren vielen nu niet meer sluik langs haar hoofd, maar ze had ze zonder na te denken naar achteren gegooid zodat ze er geen last van zou hebben. "Ik hou van je." sprak ze de 4 magische worden uit terwijl ze hem op haar tenen een teder kusje gaf.

hij sloeg zijn arem om haar heen "Ik ook van jou" hij glimlachte, toen ze die vier woorden zei voelde hij een aangename warmte vanbinnen. Hij gaf haar een kus "Meer dan van wat dan ook" hij streek met zijn hand door haar haar. Hij hield meer van haar dan ze voor mgelijk kon houden. Hij keek haar recht aan en zijn hart smolt door haar mooie ogen.

''Oh, rot voor je.'' zei ze kort, maar medelevend. Op dit moment wilde ze niet over de oorlog hebben, het was niet het leukste onderwerp. ''Maarja..'' mompelde ze erachteraan. Ze keek hem grijnzend aan. ''Hou jij van wedden?'' vroeg ze terwijl ze samen verder liep, ze had een geweldig idee.

Scarlet keek nog warrig naar Alexis die door Cloud werd meegesleurd totdat ze samen uit beeld verdwenen. Scarlet grinnikte even, ze vond het niet zo gek. Ze was blij dat ze weer een nieuw iemand had ontmoet, Alexis was echt heel aardig. En Cloud.. ze wist niet echt wat ze moest denken. Hij was overgestapt, grote kans dat Alexis ook een dertiender was. Maar in dit geval maakte het haar, gek genoeg, niet zoveel uit. Ze glimlachte naar Diego. 'Ook in het spookhuis geweest, grinnikte ze.'

Alexis voelde hoe haar benen week werden bij de woorden van Cloud. "Zullen we het Scarlet vertellen?" vroeg ze hem na enkele seconden stralend te hebben aangekeken. Ze had het gevoel alsof ze zo weg kon vliegen en zou glinsteren als een ster, zo gelukkig was ze. Vragend keek ze hem even aan, Scarlet zou ook wel willen weten wat er aan de hand was. En ze kon niet wachten om de prachtig gesmeden ring te laten zien.

dat vind ik heel mooi gezecht eef

Cloud glimalhcte en zijn gezicht straalde. "Mij best hoor, voor mijn part gaan we het aan iedereen persoonlijk vertellen." hij pakte haar hand en glimlachte "Zullen we het dan gaan vertellen" hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en begon, haar hand nog steeds in de zijne, richting de uitgang van het parkje te lopen.

xD hoe bedoel je?: P
-
Alexis pakte de hand van Cloud vast, en knikte vrolijk. Samen met hem liep ze naar de uitgang van het park, met de ring die trots om haar vinger glinsterde. In haar buik voelde ze hoe de vlinder rond vlogen en een prettig gevoel gaven aan haar. Alexis hoopte dat Scarlet nog op de plek zou staan waar ze eerder nog stond, met de ene jongen waar ze door de spanning de naam al vergeten was.

"Ze had het gevoel alsof ze zo weg kon vliegen en zou glinsteren als een ster, zo gelukkig was ze"

Cloud glimalchte naar haar en gaf haar een zacht kneepje in haar hand voor hij naar de plek liep waaar Scarlet eerder had gestaan, en gezzien haar gedachten nog steeds stond. Hij wilde alexis' hand nooit meer loslaten, hij wilde haar nooit meer kwijt.

eef jij ben trouwens nog met lyss, tenzij je reageert terwijl ik dit typ

"Een weddenschap?" grijnzend keek Richard haar aan "En wat voor weddenschap heb je dan in gedachte." hij was benieuwd waarmee ze op de proppen zou komen. Zo te zien was ze een meisje dat avn uitdagingen hield, iemand die trouwens heel goed bij het rebellen leger zou kunnen passen.

Alexis zag tot haar opluchting Scarlet en Diego nog steeds op dezelfde plek staan. Alexis kneep op haar beurt weer even in de hand van Cloud terwijl de glimlach op haar gezicht er niet meer af leek te slaan. Ietwat zenuwachtig liep ze naast Cloud naar de 2 toe die in gesprek leken te zijn.

Late reactie maar ik zit s'avonds niet zo vaak op kyon ...
----------------------------------------------------------------------
Diego grijnsde naar Scarlet; 'Jaa, inderdaad, blijkbaar trekken we elkaar aan ofzo..' Hij knipoogde.
Hij zag Alexis en Cloud, en voelde een schok door zich heen trekken. Hij had ooit geporbeerd in te breken bij hen, en zij waren zo lief geweest voor hem. Hij had een schuldgevoel, en hij mompelde nog snel naar Alexis; 'Het spijt me nog, van die ene keer...' Hij keek weer op naar Scarlet, waaraan hij het geen zin had om te vertellen van die keer, en zei; 'Ja klopt, ik vond er echt niks aan...' zei hij stoer. 'Vond jij het wel leuk?'

Scarlet lachtte en keek daarna naar Alexis en Cloud die ze al eerder voelde komen aanlopen. Ze keek heel even naar Diego. 'Ja, het was wel leuk hoor.' Grinnikte ze luchtig en keek weer terug. Ze trok haar wenkbrauwen vragend op en glimlachte nieuwsgierig. Ze kwamen niet terug als ze niets te melden hadden en ze wachtte geduldig tot een van hun zou praten.

Alexis negeerde de verontschuldigingen van Diego, ze wist namelijk niet eens waarvoor. Het was zo lang geleden dat ze hem niet eens herkende. Wat logisch was na 6 jaar als je zoveel meegemaakt hebt. Alexis gleed met haarhand door het lange haar en keek licht blozend naar Scarlet. Ze wist niet precies hoe ze het zou moeten vertellen. Uiteindelijk keek ze verliefd naar Cloud en toen weer naar Scerlet. "We zijn, nouja hoe zeg je dat.." uiteindelijk hield ze haar hand met haar ring omhoog. "ehh verloofd."

Scarlet begon stralend te glimlachen, echt zo'n oude glimlach die ze vroeger ook altijd lachte. 'Wat superleuk. Gefeliciteerd.' Zei ze stralend tegen beide. Ze keek naar Alexis's ring en voelde zijn sterkte. 'Mooie ring.' Zei ze er ook nog bij en keek even naar Cloud. Ze vond dit echt leuk, voor hun beide.

Cloud glimalchte naar Scarlett "Bedankt" hij keek stralend en verliefd naar Alexis. Hij had weer een arm om haar schouder geslagen en gaf haar een kus op haar wang. Hij glimalchte naar haar en keek daarna weer naar Scarlet, en daarna naar Diego.

''Eh..Wie hier doorheen kan komen zonder te gillen, schrikken of iets in die richting. En zonder elkaar vast te houden.'' zei ze grijnzend. Voor haar hoefde lief en vrolijk te zijn. Spannende dingen waren geweldig. Snel liet ze hem los en keek hem uitdagend aan, dit zou nog een leuk spelletje worden. ''En je mag elkaar aan het schrikken maken..''.