Atelier van Kira-rijk van de Boogschutter.

Dit is een groot gebouw waar je kan schilderen en lessen kan nemen. Kira komt hier vaak en geeft soms ook workshops. Je kan ook spullen kopen om te gaan tekenen of schilderen in een winkeltje wat in het gebouw zit.

Als je binnen komt kom je in een hal. Daar is een balie waar altijd iemand zit om je te helpen. Aan de rechterkant is een klein gangetje met drie deuren die leiden naar schilder of tekenlokalen. Aan de linkerkant is een winkel met tekenspullen ingericht waar je dus ook spullen kan kopen. Als je door de deur aan de achterkant loopt kom je in een grote tuin waar je ook kan tekenen maar hier kun je ook gewoon zitten en genieten van de natuur.

regels:
niet vechten
draken alleen in de tuin en max 3
max 20 mensen
rang niet nodig.

Kira stond in een van de lokalen en had haar ezel neergezet. Ze had een palet vol kleuren in haar hand en een dunne kwast in haar andere hand. Ze had een kort roze rokje aan en een simpel zwart hempje op haar hoofd stond een roze hoedje schuin op haar hoofd. Het schilderij wou redelijk goed lukken en het kreeg al echt vorm. Ze schilderde een van de geesten die ze laatst had gezien. Dat schilderde ze altijd omdat ze zo hun uit haar hoofd kon zetten.

Hitsugaya liep de deur door en vroeg de weg naar de tekenlokalen. Hij liep in de richting die de vrouw wees en liep door een deur. Hij zag dat er al iemand was maar hij haalde zijn schouders op. Hij zette zijn tas op de grond en ging aan een tafel zitten. Daarna begon hij langzaam te schrijven. Hyounrimaru kroop voorzichtig uit zijn tas en ging snel de schaduw in. Het zou te veel opvallen als er opeens lichtbreking op de vloer kwam. Snel maakte ze zichzelf van doorzichtig ijs en daarna liep ze heel langzaam verder.

Kira keek even om haar schilderij heen naar de jongen die was binnen gelopen. Zo te zien wou hij gelukkig geen workshop want daar had ze nu eigenlijk niet zo'n zin in. 'Hallo.' zei Kira beleeft tegen de jongen en ging weer verder met haar schilderij. Ze had nu een klein beetje groen aan haar kwast zitten en trok langzaam een paar lijnen.

Hitsugaya hoorde het meisje iets zeggen en zei "Hoi." Hij was bijna klaar met zijn opdracht en pakte nu een fijn potlood. Daarmee tekende hij snel de laatste letters en legde zijn werk toen aan de kant. Hij was er ruim op tijd mee, maar hij had geleerd te wachten met het afmaken tot de afleverdatum. Dat zou het doen lijken alsof het net gemaakt was. Hyounrimaru kroop ondertussen verder, van tafel naar tafel tot ze bij de ezel was. Ze begon langzaam en geruisloos omhoog te klimmen via de achterkant.

Kira voelde haar ezel iets bewegen maar dacht dat het kwam doordat ze hem met haar eleboog aanstoote. Dat gebeurde wel vaker. 'Wat is je naam?' vroeg ze aan de jongen terwijl ze geconcentreerd met het gezicht van de geest verder ging. Dat was altijd het lastigste omdat geesten niet een duidelijk gezicht hadden.

Hitsugaya zei rustig "Hitsugaya Toushiro." Hij keek in de richting van het meisje en zag Hyounrimaru op de ezel klimmen. Hij zei niets, waarschijnlijk zou ze toch niet luisteren, en het zou het verrassingseffect bederven. Hyounrimaru klom verder en toen ze bijna boven was wachtte ze even. Daarna stak ze haar kopje erbovenuit en zei "Boe!" in drakentaal.

Kira hoorde dichtbij een geroep in drakentaal. Ze schrok en er kwam een kleine groene streep op een plek waar die niet hoorde. Ze keek de draak recht in de ogen en keek toen naar Hitsugaya. 'Weet je niet dat draken hier niet mogen.' zei Kira. Ze klonk niet boos ze deelde het alleen maar even mee. Aangezien ze de eigenaresse van deze plek was hield ze zich ook aan de regels.

Hitsugaya haalde zijn schouders op. "Zeg dat maar tegen haar, waarschijnlijk luistert ze niet. En je krijgt haar toch niet te pakken." Hij leunde achterover in de stoel en keek even naar Hyounrimaru. Die sprong op de penseel die het meisje vast had en snufte even aan de groene verf.

Kira pakte de draak van haar penseel af en keek haar aan. 'Weetje jij moet naar buiten want draken mogen hier niet binnen.' zei Kira streng. Die draak ging luisteren al zou het het laatste zijn wat ze deed. Ze zette de draak op de grond en wachte tot die naar buiten zou gaan. 'Ik ben trouwens Kiraye.' zei Kira tegen Hitsugaya. Ze zei hier eigenlijk nooit dat ze Kira heette omdat hier zoveel mensen kwamen die ze niet goed kende.

Hitsugaya knikte rustig. Hyounrimaru had een verfstip op haar neus gekregen en keek Kiraye geirriteerd aan. Daarna begon ze door de kamer te wandelen. Ze wilde niet weggaan. Ze stond klaar om weg te sprinten als het meisje achter haar aan kwam. Ze zou haar toch niet bij kunnen houden, met alle schuilplekken.

Kira liet het draakje maar even maar als ze lastig werd stond haar nog even wat te wachten. 'Wat kwam je hier doen?' vroeg ze toen beleefd aan Hitsugaya. Ze was altijd benieuwd naar wat andere deden in haar atelier maar als hi jhet niet wou vertellen maakte het ook niet uit. Ze keek weer naar het schilderij en begon de groene streep weg te werken.

"Mijn opdracht bijna afmaken." zei Hitsugaya rustig. Hyounrimaru zag dat Kiraye niet achter haar aan kwam en grijnsde. Dan kon ze best wel wat herrie schoppen. Ze rende weer de ezel op en ging bovenop zitten. De ezel bewoog bijna niet en ze zei weer "Hoi."
=====
ben zo terug, nu les

Kira keek geiriteerd naar de draak. 'Je gaat nu weg of je baasje heeft een groot probleem.' zei Kira. Ze hoopte voor Hitsugaya dat de draak zou luisteren anders kreeg hij een probleem tenminste dat zei ze. Ze zou mensen die hier creatief kwamen doen nooit zomaar wegsturen. Ze dacht dat de draak wel weg zou gaan want meestal hadden baasje en draak een goede band met elkaar.

Hyounrimaru stak haar tong uit en sprong toen van de ezel af. "Pak me dan, als je kan!" riep ze naar Kiraye terwijl ze rondjes om haar voeten rende. Daarna stoof ze onder de tafels door. Ze vond het nog wel leuk om te spelen met zo iemand.

Kira keek boos. 'Als je je draak niet kan laten gedragen zou je dan weg willen gaan.' zei ze boos tegen Hitsugaya. Hij kon niet eens zijn eigen draak in bedwang houden en Kira vond het niet leuk dat haar atelier zo gesloopt zou worden.

Hitsugaya zuchtte en vroor Hyounrimaru vast op haar plek. "Zo beter?" vroeg hij rustig aan Kiraye. Hij vond dat ze wel gelijk had, maar wat kon zo'n klein draakje nou doen behalve door het atelier rennen en ergens op te klimmen. Ze wist ook wel dat als ze iets omstootte, bijvoorbeeld een verfpot, dat Hitsugaya haar erin zou stoppen zonder erop te letten dat zijn eigen handen vies werden. En dan nam hij meestal de acrylverf, omdat die het langst bleef zitten.

'Veel beter dank je wel. Ik vind het niet zo fijn als er draken door mijn altelier rennen dan is de kans zo groot dat er iets kapot gaat.' zei Kira oprecht. Ze was oprecht blij dat hij zijn draak even in bedwang had gehouden. Het voelde gewoon niet goed als er een draak rond liep in haar altelier.

Hitsugaya knikte. "Nou, dan zou ik eerst de schade vergoeden, en haar daarna in een pot acrylverf stoppen zodat ze beter oppast." zei hij rustig. Hij liet het ijs verdwijnen en Hyounrimaru ging snel op zijn schoot zitten. Ze wilde niet pimpelpaars geverfd worden. Het was haar al eens overkomen, en dat was niet leuk geweest.

Kira schoot in de lach. Dat zou zeker een grappig gezicht zijn en ze dacht dat het ook goed zou helpen. 'Oke maar wat nou als ze een kostbaar schilderij vernielt, dat kun je niet vergoede.' zei Kira om hem geen gelijk te geven. Ze had er een hekel aan als ze geen gelijk had.

Hitsugaya grinnikde en zei ''Bedoel je zo'n 'kostbaar' schilderij als wat jij maakt? Dan maak ik wel een aantal aanplakbiljetten en hang ik die op zodat je wat meer winst maakt.'' Hyounrimaru keek nog even en dook toen weg in Hitsugaya's zak.

'Nee en mijn schilderijen zijn niet duur maar kostbaar in de zin van emotie.' zei Kira wijs. Als zij niet had kunnen schilderen zou ze nu zwaar depresief zijn en niet weten wat ze met haar leven moest. Dat wist ze nu ook niet echt maar wel beter door het schilderen.

Hyounrimaru schoot opeens Hitsugaya's tas in en gooide alles eruit op zoek naar haar huisje. Toen ze die gevonden had ging ze daarin zitten en slapen. Maar niet voordat ze oordopjes in had gedaan. Hitsugaya zuchtte en deed alles weer terug in zijn tas. Hij hoefde niet verder te gaan op het onderwerp.

Kira werkte de laatste dingen van het schilderij af. Ze was voor vandaag klaar met het schilderij en het moest nu eerst drogen. Morgen zou ze wel weer terug komen om het echt af te maken. Ze liep naar de wasbakken die aan de zijkant stonden om haar kwasten af te wassen.

Hitsugaya keek even uit het raam en bedacht zich toen iets. Hij zette Hyounrimaru voor zich op tafel en beval haar mentaal te blijven zitten. Daarna begon er ijs in de vorm van Hyounrimaru te groeien naast haar. Het werd kleiner, zodat ze het fijner vond. Anders was ze geirriteerd omdat ze groter als haarzelf was gemaakt.