Herberg de Nacht - Inx - Rijk v.d. Leeuw

Ik moet zo stoppen, niet verder kletsen zonder mij hé?
Anders moet ik zoveel in halen XD
-------
Arra keek hem aan. "Ben je mal!!" ze zei dat aan de harde kant. "Ik laat jou niet zomaar gaan, hoor!" Ze keek quasi boos en moest daarna glimlachen. Ze kon hem niet laten gaan, ze had het gevoel dat ze nodig was. "Ik blijf hier bij jou" zei ze zacht en gaf hem een knuffel.

Luthien had zich er maar buiten gehouden en stond nu afstandig om de hoek tegen een muurtje. Hij had de hele tijd geluisterd, en een schuldgevoel had zich in hem opgekropt. Wat zou er gebeuren als hij Emily weer zou zien? Zou het ook tot zoiets uitlopen? Hij schudde zijn hoofd en wou er liever niet aan denken, ookal voelde hij een drukkend gevoel op zijn schouder en een soort prop in zijn keel. Hij liep langs de mensen heen naar buiten om wat frisse lucht te krijgen.

Arra was gestopt met knuffellen. Ze wist niet of hij het fijn vond of niet. Onderling was er een jongen bij gekomen, die liep nu langs hun heen. Arra keek hem bezorgd na. Ze hoopte dat hij zich niet rot voelde om alles wat hier gebeurd was. Daarna richtte ze zich weer tot Alois.

Behendig sprong hij uit de boom, waar hij Loki slapend aantrof. Met nogmeer tranen in zijn ogen keek hij naar haar, dacht terug aan de herinneringen die ze samen hadden. Het waren er niet veel, maar wel goede. Het liefst sloeg hij nu zijn armen om haar heen maar het probleem was dat hij niet wist wat de consequenties daar van waren. Hij wist gewoon niet of hij haar los moest laten of bij haar moest blijven.

Loki rilde opnieuw. Haar ogen bleven gesloten maar als ze open waren geweest had de lege blik er nog steeds in gelegen. Loki droomde van Akio en natuurlijk miste ze hem verschrikkelijk in haar droom. Loki ging langs de herinneringen en merkte dat ze de mooiste telkens herhaalde en dat die haar pijn deden en vrlijk maakten. 'Akio..'mompelde ze hardop en in haar droom dus merkte ze het niet op, gelijk na zijn naam kwma een rilling. Loki trok haar benen op na de rilling en opende haar ogen een beetje. Ze zag in haar ooghoeken van haar halfgeopende ogen benen en keek langzaam omhoog in een heel bekend paar ogen.

Alois keek naar Arra. "Zou het me alsjeblieft niet willen knuffelen. Als het te dicht bij met komt kwets ik jou ook nog. En dat wil ik niet." Zei hij zacht. Het was beter als Arra niet met hem ik zou gaan. Hij zou haar alleen maar pijn doen. Alois stond op en pakte een stoel in op te gaan zitten"

Arra zuchtte. "Het spijt met" zei ze. Ze word Verdrietig, ze wou Alois zou graag helpen. Ze stond op. Ze zuchtte diep. "Ik zal niet meer storen." Ze keek naar de grond. Ze begon te trillen. "Ik wou ook alleen maar helpen!" Ze begon te schreeuwen. Dikke tranen rolden over haar wangen. "Kijk, het ging nu niet goed en misschien ook niet hietvoor, maar je bent niet de enigste! Ik heb helemaal geen vrienden en die probeer ik te krijgen! Maar jij geeft met het gevoel dat ik dat niet mag!! Jij met je gegaweg anders doe ik is pijn! Door dat te zeggen doe je me juist pijn!!!" Arra huilde dikke tranen.

Alois sprong weer omhoog. Nu had hij haar toch pijn gedaan! "Het spijt me zou! Ik probeerde je alleen te beschermen !" Zei hij tegen haar. "Alsjeblieft niet huilen. Ik wil graag een van je vrienden zijn. Als dat jou gelukkig maakt graag." Alois draaide Arra naar zich toe en keek haar aan. "Alsjeblieft? "

Arra voelde de warme handen van Alois op haar schouders. Ze werd omgedraaid. Ze keek hem aan met een waterige glimlach. "W..wil je echt mijn vriend zijn?" ze keek hem hoopvol aan. "Het spijt me dat ik naar je schreeuwde", is het weer goed?" Ze pakte zijn handen.

Akio keek haar vertedert aan. Hij schrok toen ze haar ogen open deed en recht in zijn gezicht keek. ''Sorry..'' mompelde hij met een gebroken stem. Zielloos bleef hij staan, hij wist gewoon niet was hij moest doen. Straks stortte hij in voor haar neus, dat wilde hij niet/

Loki stond moeizaam op en leunde tegen de muur aan met haar hand. Ze keek hem recht in de ogen aan. 'Akio.. Het spijt me zo.. Zo verschrikkelijk veel..' zei ze met een schorre en gebroken stem. Haar ogen waren gebroken en vol verdriet maar ze was blij om hem te zien al wist ze niet zeker of hij het goed vond of ze hem nog aanraakte. Loki wilde zoveel zeggen, en vragen of ze het ooit nog goed kon maken. Bijna had ze hem omhelsd. Ze had haar armen die eerst slap naast haar hingen namelijk een paar centimeter omhoog gedaan maar ze weer laten hangen.

"Ja ik wil vrienden zijn."Zei Alois zacht. Hij hoopte maar dat hij Arra geen pijn deed. Dat kon hij echt niet meer verdragen. "Ik kan wel iemand gebruiken die me opvrolijkt." Zei Alois en hij glimlachte vaagjes naar Arra. Voorzichtig maakte hij zijn handen los. "Wil je iets te drinken?" Vroeg Alois en hij liep naar de bar. Het was al erg laat in de nacht maar dat boeide hem niet. Hij wou nu gewoon even nergens meer bij na hoeven te denken.

Arra glimlachte. Ze vond Alois lief. "Ja lekker" zei ze toen hij vroeg of ze wat wou drinken. Ze liep achter hem aan naar de bar toe. Ze leunde met haar handen op de bar. "Ik zal er zijn als je me nodig hebt." zei ze zacht en plante een kus op Alois' wang.

Alois schrok zich dood toen Arra hem een kus op zijn wang gaf. Geschrokken keek alois Arra aan. Waarom had ze dat nou gedaan? Hij draaide zich weer naar de bar en bestelde voor Arra en zichzelf een chocomel. Misschien was het beter als hij niet met drank zou beginnen.

Arra keek hem lachend aan. "Schrok je?" vroeg ze" Dat was niet mijn bedoeling, of mag ik dat niet je gewoon een kusje geven?" Arra vond dat dood normaal. "Hmmmmm" zei ze" lekker, chocomel, daar ben ik wel aan toe." Ze keek Alois lachend aan.

"Ehm ja ik schrok er van. normaal geven meisjes jongens die ze net kennen niet zomaar een kus."Stamelde Alois. hij was nogsteeds in de war. De herbergier zette de glazen chocomel voor hen neer. Alois vroeg of hij er nog een glas wisky bij mocht. Dan kon hij het mengen. Hij nipte iets aan zijn chocolademelk en zette het glas toen weer neer.

"Oh..." zei Arra" Sorry." Ze keek hem bedrempeld aan. Ze wist eigenlijk niet waarom ze het gedaan heeft, het ging vanzelf. Ze pakte haar chocomel op, die was nog heet. Ze was zo in gedachte dat ze afwezig een slok nam, een te grote. "Au!" schreeuwde ze. Ze sloeg haar hand voor haar mond en de tranen sprongen in haar ogen.

Alois grinnikte zachtjes. "het is nog heet."Zei hij al was het eigenlijk gewoon te laat. Arra was aardgi en ze maakte hem aan het lachen voor het eerst in tijden. Zijn wisky werd gebracht en hij goot er de helft over in zijn chocomel. De rest sloeg hij snel achterover. Het warme gevoel trok weer door zijn lichaam. Vanaf zijn tenen tot in de wortels van zijn haren. Hij glimlachte tevreden.

Arra lachtte luid. Ze vond Alois grappig. Ze stopte abrubt met lachen. Laat die lach maar achterwge, dacht ze bij zichzelf, die vind hij niet leuk, die is niet leuk, je hinnikt als een paard. Ze keek met een rood hoofd naar har chocomel. Ze nam nog een slokje.

"Waarom stop je nou met lachen?" Vroeg Alois teleurgesteld. De lach van Arra had juist zo vrrolijk geklonken. Hij blies even in zijn chocomel met wisky en nam toen een slok. Het had een aparte smaak , maar Alois vond het lekker.

Arra keek hem beteuterd aan. "Omdat hij zo stom is" zei ze zacht, ze mokte. Ze vond hem zelf eigenlijk niet leuk. Er waren nog nooit mensen geweest die haar lach leuk vonden. Ze draaide zich om en steunde met haar ellebogen op de bar.

Ik laat hem trouwens psygisch instorten, en lichaamlijk.
--
Alle stress drukte op zijn lijf, dit was hij niet gewend. Normaal was zijn hele leven luchtig en boeide hem niks. ''Ik..ik..'' verder kwam hij niet. Voor hij een hele zin kon zeggen viel hij, op de grond en sloot hij zijn ogen. Voor hem ging alles sloom. Hij zag het betraande gezicht van Loki nog, het lieve gezicht waar hij verlieft op werd. Daarnaar zag hij de grond, waar hij op viel. En daarnaar niks meer.

Okee.. En driemaal raden wie er voor hem probeerd te zorgen..xD De oorzaak ervan..
________

Loki schrok ervan maar kan hem net niet opvangen. Ze knielde bij hem neer. Ze streek wat haren uit zijn gezicht die op zijn ogen zaten. Loki veegde snel een traan uit aan ooghoek van haar gezicht. Loki haalde wat glas uit een zakje van haar rokje en maakte daar een glaswand van om de wind tegen te houden.

Alois keek Arra verwonderd aan. "Ik vind je lach juist leuk. Er is niks stoms aan." Waarom vond Arra haar lach stom? Hij was juist vrolijk niet zoals de van hem. Haar lach klonk voor hem als zacht tinkelende klokjes. Zijn eigen lach klonk net als een cavia. Nou en daar moest hij dan blij mee zijn.

Arra werd rood, die lieve woorden van Alois ook. Ze keek hem aan. "Echt waar?" zei ze zachtjes. Ze keek naar zijn verbaasde gezicht en... barstte in lachen uit! "Whoehahaha" lachtte ze. Ze greep naar haar buik. "S...sorry" hikte ze" Je gezicht zag er zo grappig uit. Ze giegelde nog na.