Herberg de Nacht - Inx - Rijk v.d. Leeuw

Hij liep door de deur heen, verdoofd van verdriet. Steeds sneller liep hij door de straten, hij wilde niet naar huis gaan dan zou Pudding vragen stellen. Daar had hij geen zin in, ergens zou wel een plek zijn waar hij over alles kon nadenken. De kou viel nieteens op, terwijl hij alleen in een dun vest en overhemd liep.

Loki zakte opnieuw naar de grond en klampte zich aan een tafelpoot vast. Hij was weg, echt weg. Loki voelde zich gebroken, alleen, incompleet. Ze kende er zoveel woorden voor. De tranen bleven stromen en ze liet de tafelpoot los en balde haar handen tot vuisten.Ze voelde haar nagels in haar huid maar ze voelde de pijn niet, niet zoals ze die nu voelde. Een deel van haar wist dat het niet de goede kant op zou gaan nu en wist dat het haar eigen schuld was.

Luthien kwam de herberg in en betaalde voor een kamer, voordat hij verder liep en zag toen een meisje op de grond bij een tafel zitten. Hij wou haar eerst negeren en weg gaan, maar iets in zijn hart, maakte hem toch dat hij naar haar toe liep en bij haar neer knielde. 'He, wat is er gebeurd?' vroeg hij, zijn stem afstandig en koel. Hij keek naar haar, en vroeg zich af waarom hij haar nou hielp. Hij zou haar moeten vernietigen in plaats van te helpen!

"Het is niet jou schuld Loki! " riep Alois wanhopig. Nu hadden er alweer drie mensen pijn door hem! Hij has twee meisjes aan het huilen gemaakt. Hij wende zich kort naar Arra: "alsjeblieft huil niet ik bedoelde het niet tegen jou al dat schreeuwen." Hij keek Arra aan en kreeg tranen in zijn ogen. Vlug keek hij de andere kant op waar Loki naast de tafel lag. "Alsjeblieft, Loki! Geef jezelf niet de schuld! Ik ben de enige met schuld. Als ik niet dronken was geraakt en had toegelaten dat ik van het hield. Dan was hij nu nog gelukkig en Akio oook. Dan had niet iedereen pijn gehad! Als ik dit niet van het had gehouden was iedereen nog gelukkig geweest en hadden al deze tranen nooit gevloeid hoeven worden! Het is allemaal mijn schuld! " alois zakte door zijn knieen en viel op de grond. Het maakte hem niks meer uit wat er met hem gebeurde. Hij zou nooit meer van iemand houden dat beloofde hij hierbij aan zichzelf.

Loki keek even naar jongen die tegen haar praatte. 'Een heleboel..' fluisterde ze zachtjes waarna ze naar Alois kroop. Zachtjes probeerde ze hem te kalmeren. Vermoeid en verdoofdkeek ze voor zich uit met een lege blik in haar ogen. Haar hand ging over zijn haar. 'Het is niet jouw schuld..' zei ze zacht tegen hem. Dat was het gewoon niet, niet in haar ogen.

Alois voelde vaag een hand op zijn hoofd, maar hij bood er geen aandacht aan. Alois kon er alleen maar aan denken dat hij mensen altijd maar pijn deed. Waarom? Hij wist het zelf niet maar wat hij wel wist was dat hij nooit meer zijn gevoelens zou laten zien. Altijd wanneer hij verliefd was had er wel weer iemand verdriet. Vaag hoorde hij loki's stem, alois bleef stil op de grond liggen en verroerde zich niet. Hij liet zijn tranen over zijn wangen stromen en reageerde nergens op.

Loki keek verdoofd naar Alois. Rustig streek ze nog over zijn haar. Ze wist dat de echte pijn nog zou komen, dat ze nog vele nachten alleen huilend wakker zou blijven maar ze accepteerde het voor nu, ze kon niet anders. Akio was weg, en hij zou nooit meer bij haar terug komen. 'Kalm maar..' zei ze nog steeds zacht tegen hem. Loki zou welwillen zeggen dat alles goed zou komen maar ze was er niet zeker van.

Alois hoorde loki's stem weer maar nu dichterbij. "Loki..." fluisterde hij zacht. Hij draaide zich op zijn rug en deed voorzichtig zijn ogen open. Waarom was loki nogsteeds hier? Waarom was ze niet achter Akio aangelopen? Waarom bleef ze in hemelsnaam hij hem. Door de tranen heen zag hij vaag dat het inderdaad loki was " loki" fluisterde hij nogmaals.

Loki keek naar Alois. Nog steeds met een lege blik in haar ogen. 'Ik ben er..' zei ze zacht tegen hem. Ze ging nog steeds over zijn haar heen om hem te kalmeren. Loki keek kort even naar de deur maar daarna weer naar Alois. Ze wenste dat ze de kracht had gehad om achter Akio aan te rennen maar dan nog wist ze niet zeker of ze dat dan wel gedaan had.

In een hoge boom ging hij zitten, waar het uitgestorven was. Nu pas stroomde de tranen echt over zijn wangen, nu pas brak hij. Hij legde zijn hoofd in zijn nek en liet een luide snik horen. Daarnaar snikte hij alleen maar geluidloos en liet hij alle tranen stromen die hij eerst niet had laten gaan, zodat niemand zag dat het hem zo veel pijn deed.

" waarom ben het hier? Niet bij Akio? " vroeg Alois verward.hij snapte het niet. Akio was haar vriend waarom bleef ze dan bij hem? Alois hief een hand op en legde die naast loki's hand neer. Alois keek in loki haar ogen maar zag alleen maar leegte. De vreugde van eerder die avond was verdwenen.

'Ik heb de kracht niet om dat te doen.. En ik wilde je niet hier laten liggen.. Maar..' Het laatste woordje hoorde ze dacht ze alleen zelf. Het liefste wilde ze achter hem aan. Misschien zou ze het halen en zou hij niet weg zijn al dacht ze dat het valse hoop was. Loki keek Alois aan met nog steeds een leegte in haar ogen. Ze keek weer even naar de deur.

Alois ging rechtop zitten. Hij pakte loki's hand vast. "Loki, ga achter hem aan ik weet dat dat is wat het echt wilt. Ga achter hem aan nu want dat maakt het gelukkig. Ik red met wel." Zei alois en hij keek Loki. Strak aan. Alsjeblieft laat haar nou gaan. Dat zou ook beter voor hem zijn dacht Alois. Als ze nu bij hem bleef zou hij misschien valse hoop ontwikkelen dat ze toch van hem hield. En dat wou hij niet. Hij wist dat het hem uiteindelijk kapot zou maken omdat hij zag dat ze naar Akio verlangde.

Loki keek hem even aan en knikte. Ze gaf hem een kleine knuffel en fluisterde 'Bedankt.. Vrienden voor het leven..' waarna ze opstond. Loki had haar hand op de deurklink en keek nog even om naar Alois maar liep daarna naar buiten. De koude wind deed haar rillen maar ze liep door naar de kant waarvan ze dacht dat Akio opgelopen was. 'Akio..' bleef ze zacht voor zich uit fluisteren.

Met betraande ogen keek hij naar beneden, naar alle mensen die als zorgeloze stipjes erbij lippen. Ver weg van hem. Verslagen sloeg hij zijn hoofd neer, waarom had hij zijn gevoelens aan haar laten zien. Als hij haar niet was tegengekomen was dit niet gebeurt, als hij had toegeven was dit niet gebeurt.

Alois glimlachte waterig naar Loki. "Vrienden voor het leven." Zei hij terwijl loki naar buiten liep. Hij keek hoe ze naar buiten liep en voelde een steek in zijn hart. Hij hield echt van loki , maar wist dat loki gelukkiger was bij Akio. Het voelde alsof er een klein stukje van zijn hart afbrokkelde. Hij liet een snik los en zuchte happerend.

Loki keek rond. Met haar haar ogen zocht ze hem. 'Akio..' herhaalde ze nu op gewone praattoon. Telkens bleef ze zijn naam zeggen. 'Akio!' Ze hoopte zo dat hij er nog was. Ze begon sneller te lopen en bleef om zich heen kijken. Loki beet even op haar lip. Haar ogen waren nog steeds leeg.

Arra had alles op een afstandje zitten bekijken. Ze huilde niet meer. Dat was niet nodig, dat was overbodig. Ze had naar het meisje gelachen en bemoedigend gefluisterd toen ze voorbij kwam om achter de jongen aan te gaan. Nu stond ze op en liep naar Alois. Ze had hem snel vergeven. Ze knielde neer. "Sorry, voor dat ik me ermee bemoeide, ik wou alleen helpen," zei ze tegen Alois. Ze pakte hem bij haar schouders en drukte hem tegen haar aan. Ze wou hem niet zo zien. "Het spijt me echt," zei ze zacht.

"Het is wel goed. Ik had niet zijn moeten reageren" zei Alois en hij maakte zich voorzichtig uit Arra's omhelsing los. "De laatste tijd zijn er nogal wat dingen gebeurd. Daarom ben ik nogal fel de laatste tijd." Zei Alois en hij veegde de tranen uit zijn ogen. Hij zou loki missen.

Een steek ging door zich heen toen hij Loki's stem hoorde. ''Nee..'' fluisterde hij nogsteeds gebroken, waarom moest ze achter hem aan gaan. Als hij haar zou zien zou hij geestelijk instorten, dan zou het nog moeilijker zijn om haar los te laten. Hij was blij dat hij hoog zat, zo kon ze hem minder snel zien..
--
Ouwe, ik zit weer met een brok in mijn keel.

Arra liet hem los. Ze vond het niet erg dat hij niet wou dat ze hem vast hield. Ze keek wat bedrempeld naar de grond. Ze had het fijn gevonden om hem vast te houden.
----
Aw, waarom dan?
Ik had net een brok in mijn keel van dit stukje....

Ahw.. Succes daarmee!
_______________

Loki keek rond en keek naar de grond. Ze schopte tegen een steentje aan en keek met trieste lege ogen rond. Ze voelde een eenzame warme traan over haar koude wang worden. Ze leunde tegen een gebouw aan en keek naar de lucht. 'Het spijt me.. Het spijt me zo.. Ik wou dat ik eens stopte met mensen pijn doen.. Ik moet daar hoe dan ook mee stoppen. Het spijt me Akio.. Voor alles.. Je bent in ieder geval iemand die ik nooit kan vergeten..'zei ze rustig tegen de lucht. Ze stond alleen dus kon ze zonder dat ze het zelf merkte op normale toon praten.

Door deze stukjes en dan luister ik ook nog naar Broken hearted girl van Beyonce. XD
--
Hij keek naar de grond onder zich, en luisterde naar Loki. De brok in zijn keel werd dikker, nu kon hij nieteens meer praten. Hij was verward, of hij haar nou wel of niet moest haten. Het deed hem pijn. Hij wilde uit de boom springen en naar haar toe lopen, maar het lukte niet. Zijn voeten leken niet te willen bewegen, net als de rest van zijn lichaam. Een lichte snik was te horen, uit zijn keel.

Loki zuchtte zacht en dacht dat ze een snik hoorde.Ze dacht daarna gelijk dat haar verbeelding met haar speelde omdat ze zo moe was. Rustig zakte ze neer tegen de muur. 'Het spijt me zo..' zei ze nog een keer. Loki voelde dat haar ogen moe waren maar wilde ze eigenlijk niet sluiten. Ze wilde niet in slapen vallen.. Loki voelde dat haar haren nog steeds tegen haar gezicht geplakt waren en dat haar ogen pijn deden van het huilen. 'Akio.. Waar ben je toch..' fluisterde ze nog zacht voordat ze even in slaap viel. Het was een verlaten plek dus het maakte haar al niet meer uit. Ondanks dat ze sliep rilde ze. Ze had haar mantel niet om en verder alleen een shirtje metkorte mouwen en een rokje aan. Loki was al zo ver weg voor haar gevoel dat haar gedachtes het niet opmerkten.

Ik heb ook prop in mijn keek >.< het is zooooo zielig.


Alois dacht aan loki. Hij hoopte dat ze in orde was, bij Akio veilig. Hij slikte en keek Arra aan. "Wat vandaag is gebeurd maakt alles alleen maar erger." Zei hij met een prop in zijn keek. Hij probeerde hem weg te slikken maar het lukte hem niet. De prop was te groot. "Ik doe iedereen pijn, ik zou maar weggaan als ik jou was. Anders doe ik jou ook nog pijn." Zei Alois en zijn stem ging tijdens de zijn over in een fluistering.