Herberg de Nacht - Inx - Rijk v.d. Leeuw

Alois keek naar zijn beker, maar lachte zachtjes. Hij nam een grote slok van zijn chocomel met wisky. Alois gedachten werden weer licht verdoofd. Arra lach klonk erg vrolijk door de bar. Alois zag aan de aura van arra dat ze oprecht vrolijk was, maar tot zijn schrik zag hij ook een roze gloed in haar heen.

Arra stopte. Ze had een geschrokken ademhaling gehoort. "Schrik je zo van mijn lach?" vroeg ze verwart. Ze had haar ene wenkbrauw omhoog en als een boog, en haar andere wenkbrauw als een strakke lijn omlaag. Ze snapte niks van die jongen.

"Eh nee. Het was niet je lach. Ik nam een te grote slok chocomel en het was nog heet. " stamelde Alois. Alois wist wat een roze gloed betekende. Die had hij rond alle verliefde mensen zien hangen. En nu zag hij hem in Arra. Hij had de gloed nog niet eerder gezien bij haar.

Arra moest weer lachen. "Haha, dejá vù" zei ze grinnikend. "We vallen toch niet in herhaaling hé? Domoor!" Ze moest lachen Alois had precies het zelfde gedaan als zij en toen moest hij lachen, dus nu was zij aan de beurt. "Hihi, nu is het andersom, jij verbrandt je en ik lach."

Alois glimlachte. Eigenlijk had hij zich helemaal niet verbrand maar als Arra het fijner vond ik dat te denken was het goed. Hij nam weer een slokje van zijn chocola. " wil je een koekje? X vroeg Alois en hij begon in zijn tas naar de koekjes te zoeken.

Arra grinnekte. "Koekjes" zei ze met een geopserdeerde stem. "Lekker" ze draaide zich weer om naar de bar. Ze pakte haar mok en nam een paar sloken. "Laat me raden. Chocola?" Ze was zelf dol op chocolade koekjes.

"Ja inderdaad. Ik heb een chocola verslaving zei Alois terwijl hij omhoog kwam. Dit keer had hij de koekjes sneller gevonden dan toen met Loki. Hij legde de koekjes tussen hun op de bar en vouwde de doek waarin ze zaten open. "Pak maar."

Arra keek hem aan en pakte een koekje. "Dank je!" ze was heel vrolijk, nog steeds van het lachen. Ze smulde van haar koekje, het was eigenlijk te lekker om op te eten. "Jammer... dat we ze op moten eten.." zei ze met volle mond "Ze zijn best lekker." Ze knipoogte naar Alois.

"Ze zijn speciaal gemaakt." Zei Alois en hij pakte er ook een. "Als je ze in de chocomrl doopt zijn ze nog lekkerder. Probeer maar." Zei hij en hij doopte zijn eigen koekje in de chocomel. Hij haalde hem eruit en stopte hem in zijn mond in erop te zuigen.

Arra keek hema aan. "Door wie zijn ze gemaakt dan? Door jou?" vroeg ze bewonderend. Ze deed precies het zelfde als wat Alois deed en doopte haar koekje in de chocomel. Ze stopte het in haar mond en zuigte erop. "Mmmmmmmmmm" zei ze verlekkerd.
---------
Klinkt best verkeerd: Ze stopte het in haar mond en zuigte erop. Haha lolz XD

Heel verkeerd xD
——--------------
" de man die met heeft opgevoed sinds mijn 13e haar heeft ze gemaakt. Ik noem hem papa, maar hij is niet mijn vader. Hij is bakker en maakt altijd een grote voorraad koekjes voor met wanneer ik langs kom." Alois doopte het koekje op nieuw in en liet de chocomel goed intrekken voor hij het weer in zijn mond stopte.

Arra staarde in haar mok met chocomel, hij was bijna leeg er zat nog een bodempje in. "Cool" zei Arra en ze knikte. "Wat is er gebeurt met je echte ouders?" vroeg ze nieuwsgierig en keek hem aan.

"Weer ik niet. Ik ben op mijn 12e gewond in het bos gevonden. Ik weer niks meer van daarvoor." Het was waar wat alois zei. Hij wist niks meer. Nouja soms zag hij flarden van het verleden. Dan zag hij een klein jongentje door het bos rennen met zijn vader.

Niks voelde Akio meer, het was net of hij in een diepe slaap terecht was gekomen. Nogzelfs de warme handen van Loki voelde hij niet. Zijn ademhaling ging nog rustig, dus hij leefde nog. Niet dat je dood kon gaan aan zoiets.

Loki was blij dat hij nog normaal ademde. Ze zag dat Scath haar cape over hem heem gelegd had voor hij weer in het bos verdween. Loki wist niet precies wat ze moest doen dus keek ze even omhoog naar de sterren. Kijkend hoelang het nog donker zou blijven, anders zou ze hem meenemen naar waar ze nu woonde om hem te laten slapen.

New
====
Hitsugaya liep de herberg binnen en ging aan de bar zitten. Jan keek hem argwanend aan, vooral toen hij een biertje bestelde. "Ik schenk niet aan kinderen." zei Jan. Hitsugaya zuchtte en zei "Ik ben zestien jaar oud, ik heb in het leger als adjudant gewerkt en als het moet bedreig ik je met de dood, maar dat doe ik liever niet."

Derek liep de bar in en ging naast een jongen zitten die ruzie leek te hebben met de barman. Hij keek voor zich en deed alsof hij niet geïntereseerd was. ondertussen luisterde hij mee naar het gesprek. De jongen sprak de waarheid. Dat hoorde hij aan de geirriteerde gedachten van de jongen. Zo te horen werd er vaak gedacht dat hij een kind was.

Jan gaf Hitsugaya zijn bier en zei "Nou, dan neem jij de schuld op je als de wacht binnenkomt en controleert. Hitsugaya knikte rustig en nam een slok van het bier. Hij vond het heerlijk. Hij keek even naar de ijsklontjes erin en vond het op zich wel lekker. Hij nam vanuit zijn ooghoeken de jongen naast zich op.

Derek stak zijn hand op als teken dat hij wat wou bestellen. de barman liep naar hem toe en keek hem chagerijnig aan. Derek hoorde de gedachten in zijn hoofd maar sloot zich er voor af. Hij had nu even geen behoefte aan de gedachten van de man over zijn vrouw. "Nou komt er nog wat van?" Vroeg de man chagerijnig. "Eh... ja water en wijn graag." Zei Derek.

Hitsugaya observeerde de herberg verder. Hij lette erop dat hij niet opgemerkt werd. Het zou vreemd zijn als een uk de hele kroeg bestudeerde. Hyounrimaru stak haar kop uit zijn shirt. Ze was nog steeds klein, maar dat kon zo veranderen. Zolang er maar water was wat ze over haar heen kreeg.

Derek goot wat water bij zijn wijn. Zo was het effect wat minder sterk. Hij keek opzij naar de jongen naast zich. Hij voelde dat Feline wakker was geworden. Ze stak haar kopje uit zijn jas zak en keek in de richting van de jongen. Derek glimlachte. Hij zou wel even kijken hoe de jongen heette. hij zocht in de jongens gedachten en zag dat de jongen hitsugaya heette. Feline kroop iets verder uit zijn jaszak en snufte aan Hitsugaya. Derek legde zijn hand over Feline heen. Je wist maar nooit wie hier allemaal waren.

Hitsugaya hoorde wat gesnuf vlak naast hem. Hij zei er niets over, omdat hij dat niet wilde. Hij nam nog een slok van zijn bier en haalde toen zijn volgende kalligrafie-opdracht tevoorschijn. Hij begon langzaam de tekst over te schrijven, die erg mooi was. En waarschijnlijk zou hij er heel wat geld mee kunnen vangen.

Verwonderd keek Derek naar het werk dat Hitsugaya te voorschijn haalde. "Wat ontzettend mooi Hitsugaya."Zei Derek niet erbij nadenkend dat hij Hitsugaya's naam niet hoorde te weten. Hij keek vol overgave naar het werk dat nogsteeds voor Hitsugaya lag. Hij vergat Feline die nu weer uit zijn zak begon te kruipen.

Hitsugaya legde zijn penceel neer en zei "Je draak probeert weer te ontsnappen." Daarna pakte hij zijn penseel weer en begon verder te gaan met de kalligrafie. Hij zei niets over Hyounrimaru, dacht er ook niet aan, want waarschijnlijk was de jongen een telekinist. En die mocht niet al te veel informatie hebben.

"Ow."Zei Derek geschrokken en hij probeerde Feline te vangen. die nu voledig uit zijn jaszak was ontsnapt en op Hitsugaya klom. Uitdagend keek Feline Derek aan en ze verstopte zich achter Hitsugaya's arm. "Kom hier Feline! Nu." Siste Derek.