Herberg de Nacht - Inx - Rijk v.d. Leeuw

Loki keek even nar het meisje maar verborg daarna haar gezicht in haar handen en snikte even. Het was teveel. Ze kon dit er niet bij hebben. Nog iemand die ze pijn deed,waarom kon ze zelf geen pijn overnemen van anderen. Ze wilde Alois niet zo ongelukkig zien en Akio ook niet. Ze wilde gewoon alles eruit gooien. De hele zes jaar begon ze eruit te huilen.

Alois hoorde dat Loki begon te huilen. Hij knipperde met zijn ogen alsAkio niet snel wat deed zou hij naar Loki toe gaan en haar troosten. Hij kon haar niet laten huilen. Dat kon hij niet verdragen. Alois kneep hard in zijn eigen vuisten en zijn nagels drongen in zijn vel. Hij mocht niet toegeven. Straks deed hij weer iemand pijn. Zorgde hij ervoor dat Loki nooit meer terug naar Akio kon.

Loki wilde de tranen een keer niet stoppen. Allerlei gezichten flitsten voorbij, mensen die ze haar afgelopen eenentwintig jaar had gekend en wie ze teleurgesteld had in haar ogen, of pijn had gedaan. Ze dachtook aan de mensen die ze gedood had tijdens een gevecht, hoe ze in hun ogen keek en hun pijn zag. Loki voelde zichdie zes jaar doods, en even had ze geleefd.

Arra was gestopt met zingen. Ze wiegde het meisje nog wel heen en weer. "Het is goed", zei ze tegen het meisje," Huil het er maar uit, ik geloog dat je dat nodig hebt." Ze glimlachte bemoedigend naar het meisje. Ze keek even naar de jongens. Waarom ben ik de enige die wat doet?, vroeg ze zich af. Ze had het gevoel dat ze er niet mee moest bemoeien.

Akio keek Loki aan. Met tranen in zijn ogen. Hij wist niet wat hij moest doen. Zij had voor deze pijn gezorgd. Iets met deze jongen gedaan en niet aan hem gedacht. Ze kon de smoes bedenken dat ze dronken was geweest maar dan had ze niet zoveel moeten drinken. Hij had het gevoel dat hij niet belangrijk genoeg voor haar was geweest. Zonder wat te zeggen of haar te helpen keek hij naar de houten grond, waar niemand was, terwijl er een traan over zijn wang stroomde.

"Waarom doe het niks! Waarom laat het haar huilen zonder iets te doen." Riep Alois en hij draaide zich woedend naar Akio om."waarom laat het zo'n lief meisje los! " Alois schreeuwde naar Akio. Hij keek Akio woedend aan. Hij liep naar Loki toe en begon haar te troosten. Hij bleef Akio boos aankijken.

Arra keek geschroken op toen ze de blonde jongen hoorde schreeuwen. Ze keek naar de andere jongen. "Naar waarom doe het niks" zei ze. Ze keek ook woedend naar de jongen. De blonde jongen nam het huilende meisje van haar over. Ze keek even diep in de ogen van de jongen. "Ik heet Arra" zei ze vlug.

"Alois." Zei alois vaag. Hij had

"Omdat jullie twee dit veroorzaakt hebben." zei hij droogjes, maar ver weg hoorde je dat hij gebroken was. Hij keek de jongen even aan, vol haat. Het liefst sloeg hij hem in zijn gezicht, door hem was dit gebeurt. Door hem had hij het gevoel dat hij nooit geluk zou hebben.

Arra keek Naar de andere jongen. Ze knikte. "Sorry," zei ze tegen hem," Dit moet voor jou ook moeilijk zijn." Ze keek hem aan. Ze begreep dat hij zich ook niet goed voelde. Ze zuchtte. "Sorry," zei ze weer tegen de jongen," Ik had niet tegen ze moeten schreeuwen."

"Ik zeg toch al, er is niks gebeurd! " riep Alois boos en hij stond als een speer op. "Er is niks gebeurd en ik zal verdwijnen als hij dat liever hebt." Vol afgrijzen keek hij Akio aan. Wat was er mis met die jongen! "Pak gewoon het leven met Loki weer op en vergeet dat ik er nooit ben geweest! " schreeuwde Alois boos. Het liefst zou hij Akio slaan zodat hij zag wat hij liet gaan. Wat voor moois hij liet gaan.

Arra zag hoe Alois opsprong. Ze dook naar de grond om Loki omhoog te helpen. Ze hielp Loki naar een stoel toe. Daarna liep ze terug naar de jongens. "Niet slaan, hoor", fluisterde ze in Alois oor. Ze was bang dat hij de andere zou slaan. Ze begon heel zachtjes in zijn oor te zingen, ze hooopte dat het hielp. Ze zong zong zo zacht dat aleen zij en Alois het hoorden.

''Ik weet wanneer iemand liegt, en dat is nu het geval. Het is zeker niet alleen handje vasthouden geweest.'' zei hij droogjes. Hij had zich nooit zo open moeten stellen, daar kwamen alleen maar problemen en pijn van. Als hij haar nooit had gezoend zouden ze niet bij elkaar zijn geweest en was dit niet gebeurt. Hij zou nooit meer zijn gevoelens aan iemand tonen.

Arra hield op met zingen. Ze keek de andere jongen aan. Ze hield haar hoofd wat schuin toen hij zei dat hij het wist of iemand loog. Ze liep naar hem toe en ging voor hem staan. "Echt waar?" ze vroeg het bewonderend en meedelevend. Het moest hard voor hem zijn dat hij het wist dat Alois loog. Zij zelf wist niet wat er gebeurd was, maar kreeg het in de gaten. Ze had een stank van drank geroken in de buurt van het meisje en Alois. Ze kon het Alois gewoon niet kwalijk nemen. Niemand.

"Oke er was een kleine kus, maar meer is er niet gebeurd! " zei Alois nog steeds boos. Hij keek even naar het meisje. Hij had haar nog helemaal niet opgemerkt. Waarom bemoeide ze zich ermee? "Akio ik beloof je dat het verder kan gaan met het leven. Samen met loki. Het zult nooit meer iets van me zien of horen. Daar zorg ik voor" Alois wou dat Loki gelukkig was en blijkbaar was ze gelukkiger met Akio dan met hem en dat moest hij dan maar accepteren.

''Ja, ik laat mijn vriendin gewoon met een andere jongen kussen en vergeef haar na een paar minuten. Als ik er niet was geweest, wat zou er dan gebeurt zijn. Nu moet ik haar maar vergeven en doen alsof ze niks gedaan heeft. Alsof dat makkelijk is. Dan moet ik haar altijd in het oog houden want dadelijk zoent ze weer met een andere jongen.'' zei hij iets feller, maar hij bleef aangenaam rustig. Hij zou zich niet tot het niveau van de andere jongen leggen en gaan schreeuwen.

Alois schreef: Hij keek even naar het meisje. Hij had haar nog helemaal niet opgemerkt.
Terwijl hij wel antwoord gaf! XD
--------

Arra stond nog steeds voor de andere jongen. Ze had medelijden met hem. Toe draaide ze zich om en keek diep in de ogen van Alois. Ze zag iets in zijn ogen, een glinstering van pijn. Ze kon mensen goed aanvoelen. Ze wou hem knuffelen, maar deed het niet uit wijsheid. Ze wou ook sorry zeggen, omdat ze zich ermee bemoeide, maar dat deed ze ook niet. Haar hoofd sloeg op hol.

Loki huilde zacht door. Ze had haar handen een keer niet op haar oren gedrukt en ze wist zeker dat het haar schuld was. Haar haren kleefden een beetje aan haar wangen en de rest van haar gezicht door de tranen maar ze lette er niet op. Ze wilde het liefste weglopen en alleen zijn. Zichzelf isoleren en nooit meer een voet uit huis zetten, al wist ze dat dat niet kon. Loki opende een beetje haar ogen en keek naar detwee jongens, van Alois naar Akio. Moeizaam stond ze op en leunde op haar vermoeide benen. 'Hou op..' fluisterde ze zachtjes, telkens herhaalde ze eht maar Loki verhief haar stem niet, dat lukte haar niet.

Arra keek om, ze had een zachte stem gehoord. Ze zag het meisje moeizaam opstaan. Ze hoorde haar zachtjes wat zeggen. Arra liep op haar af. "Wat zeg je?" vroeg ze.

Alois draaide zich om. Hij had Loki gehoord. Ze zag er vreselijk vermoeit uit. Ze moest niet opstaan!
`Loki span je niet zo in. Alsjeblieft!` Stamelde Alois en hij zette een stap richting Loki. Vlug stopte hij. Het was niet slim als hij dat deed dat zou het alleen nog maar erger maken! Hij keek naar Loki. Plotseling merkte hij dat het andere meisje naar hem keek. Vaagjes draaide hij zich naar haar toe.
Wat was ze in hemelsnaam aan het doen.

Zonder nog naar Loki te kijken stond hij op, als hij naar haar keek zou hij instorten. ''Ik ga maar, voor het uit de hand loopt. Aangezien niemand mij toch snapt.'' zei hij rustig, een nieuwe traan liep langs zijn wangen. Nooit meer, maar dan ook echt nooit zou hij zijn gevoelens uiten.

Lokihield zich vast en keek naar Akio. Tranen bleven maar over haar wangen stromen. Ze had hem zo verschrikkelijk veel pijn gedaan. Ze haatte zichzelf. Beide had ze pijn gedaan en waarom, zonder enige reden. Ze vond zichzelf echt verschrikkelijk en keek van Akio naar Alois. 'Het is mijn schuld.. Alweer.. Altijd..' fluisterde ze zachtjes voor zichzelf zoals ze altijd deed als ze zich schuldig voelde, terwijl ze naar de grond keek. De tranen die over haar wangen liepen vielen erop.

Arra keek nog naar Alois. Ze zag de uitdrukking op zijn gezicht. Hij keek haar verbouwereerd en boos aan, vond ze. Ze schrok. Ze had zich dus toch niet moeten bemoeien. "S..sorry" haar stem rilde"Ik wilde alleen maar helpen!!" Dat laatste kwam er hard uit. Ze wilde niet schreeuwen, maar het ging vanzelf. De warme tranen stroomden over haar wangen. Ze deinsde wat achteruit. Ze keek met een erg geschrokken gezicht naar Alois. Hij moet niks van me hebben, dacht ze. De tranen gingen nog harder stromen. Ze probeerde ze te stoppen, maar het lukte niet. Ze huilde geluidloos door. Haar blik niet afgewend van de jongen met het blonde haar.

Hij keek Loki nu enkele seconden aan, terwijl er meerdere tranen over zijn wang stroomde. Hij zette een paar stappen vooruit, naar de door. ''Doei..'' zei hij met nu een gebroken stem, hij moest het onderdrukken. Hij lede zijn hand op de klink, waar een traan op viel. Daarnaar duwde hij de klink naar beneden en duwde de deur open.

Loki keek Akio aan. Ze zag hem waterig door de tranen die zich in haar rode ogen opstapelden. Haar hoofd riep hard nee maar uit haar kurkdroge mond kwam alleen een zachtje triest geluidje dat alleen voor haar te horen was. Haar hart ging als een gek tekeer. Het voelde alsof hij een deel van haar meenam waarvan ze wist dat het nooit meer terug kwam.