Dansclub de nacht-rijk van de maagd.

Dit is een grote diskotheek. Als je binnen komt kijk je neer op de dansvloer. Via een trap kun je daar komen maar je kan ook naar rechts of links lopen waar verschillende bars zijn. Er speelt elke avond een band op een podium en er komen hier elke avond veel mensen om te dansen.

regels
niet vechten met magie of wapens
geen draken
rang niet nodig

Kira liep de disco binnen. Het was vroeg in de avond maar het was al gezellig druk. Ze liep naar de dansvloer en voelde de blikken van de meeste mannen op haar rusten. Ze waren al aan het kwijlen voordat ze nog maar begon met dansen. De band speelde goede muziek en Kira begon te dansen. Ze danst behoorlijk uitdagend maar dat deed ze altijd.

Kira danste en al snel stonden er wat mensen om haar heen. Een brutale man kwam op haar af en legde zijn handen op haar heupen. Behendigd draaide ze zo in haar dans dat de halfdronke man struikelde en weg strompelde. Ze danste door en opeens werd het zwart voor haar ogen. Ze sloeg dubbel. Nee niet nu dacht ze nog voordat ze buitenweste raakte.

Kira schreeuwde maar er kwam geen geluid uit haar mond. De omstanders waren allemaal een stuk achteruit gedeinst en keken met grote ogen naar wat er gebeurde. Kira zag de geesten ze zag alles duidelijk voor haar en probeerde nog eens te schreeuwen. Ze wou weg, ze wou de geesten niet zien. Niet nu.

Kira probeerde nog steeds uit alle macht te schreeuwen. Er was alleen niemand die haar kon horen. Er stond een groep omstanders te kijken en die deden niets. Ze durfde haar niet aan te raken. De hele kroeg zag Kira nu op de grond liggen en als Kira bij bewustzijn was geweest had ze dat op deze manier niet leuk gevonden.

Demetri liep de dansclub bezig. Hij was er eigenlijk veel te jong voor maar omdat hij groot voor zjn leeftijd was en gespierd dachten sommige dat hij 16 was inplaats vn 7. Toen hij binnen was zag hij een meisje op de grond liggen van de pijn. Niemand durfde iets te doen behalve hij. Snel rende hij op haar af en legde hij zijn hand op haar hoofd. Gelukkig had hijtelekinese omdat het meisje niet in staat leek te zijn om te praten. -Gaat het- stuurde hij met telekines door.

Kira was weer iets helderde maar nog steeds buitenbewust zijn. Ze voelden een hand op haar hoofd en hoorde vaag de vraag of het goed ging met haar. Ze wou wat zeggen maar haar mond deed geen dienst. Ze wou weg uit de verlammende greep van de geesten. Zeggen dat het prima met haar ging al kon iedereen zien dat dat niet waar was. Ze wou niet hulpeloos zijn.

Demetri zag dat ze niet kon praten. Maar aan haar gedachten te zien ging het goed. Hij snapte alleen niet het geesten iets. -Geen zorgen je hoeft niet te praten alleen te denken- gaf Demetri dor. Het leek als of het meisje dacht dat het van zelf goed kwam dus kon hij maar beter haar ergens weg dragen. Hij tile haar op en liep van de dansvloer weg aan de kant. En legde haar op een bank neer (als die er stond).

We doen gewoon dat die er staan.
_______________________________
Kira voelde dat de geesten langzaam weg gingen. Gelukkig dacht ze opgelucht. Het was voorbij maar het zou nog even duren voordat ze weer helemaal haarzelf was. Ze probeerde haar ogen te openen maar het wou niet. Haar lichaam was nog te verlamd om iets te kunnen. Wel merkte ze dat ze was verplaatst naar een van de banken.

Demetri was blji dat het gedoe voorbij was al zag hij ook dat ze nog haar lichaam niet kon bewegen. Langzaam gingen de andere weer dansen maar sommige keken nog bedenkelijk hun kant op. Gelukkig zag Demetri er ouder uit anders waren ze al lang dichter bij gekomen. -Hoe heet je- voeg Demeteri in gedachten.

-Kira- dacht ze. Ze was nog zo van de wereld dat ze vergat dat ze de jongen niet kende en dat ze dus eigenlijk moest denken dat ze Kiraye heette maar het deerde niet. Ze wou weten hoe de jongen heette dat zou makkelijker zijn maar ze vroeg het niet want ze vond het raar om niet te praten en alleen maar te denken.

Demetri glimlachte half om haar gedachten. -Het is niet erg ik ben het wel gewend- dacht Demetri. Hij snapte dat het raar was voor andere maar dat deden ze bij hem thuis wel omdat iedereen telekinese had. -Ik ben trouwens Demetri- dacht Demetri. Het was altijd eerlijk om dan ook zijn naam te zeggen of te denken.

Demetri dacht Kira. Dat moest ze goed onthouden. Hij had haar geholpen dus moest ze hem dankbaar zijn en er ooit iets voor terug geven. Dat hoorde zo vond ze. Ze kreeg langzaam weer de macht over haar lichaam terug en opende haar ogen. Ze knipperde een paar keer snel achter elkaar om aan het licht te wennen.

Demetri was blij dat ze haarogen weer openen. Dan kon hij tenmisnte normaal praten en staarde niet iedereen hun aan. Al zou het miscshen ook komen door het uiterlijk van Kira. Maar daar was Demetri nog te jong voor. ´´Ah gelukkig je kan je ogen weer open doen´´ zei Demetri blij terwijl hij met een grote glimlach haar aan keek.

Kira knikte langzaam. Voor haar zat een jonge man hij was ongeveer 16 schatte ze maar helemaal zeker weten deed ze niet. Iets zei haar dat hij jonger was maar wat dat nou precies was wist ze niet. 'Hallo.' mompelde Kira. Ze was blij dat ze weer wat woorden uit haa mond kreeg.

Demetri glimlachte naar Kira. Net op dat moment kwam er iemand aan met twee glazen water. Ze keek raar omdat bijna niemand dat hier blijkbaar bestelde. Maar Demteri mocht geen alchohol en Kira kon water nu goed gebruiken. ´´Ik hoop dat je water niet erg vind´´ zei Demetri. Zelf pakte hij wel sne een slok water.

'Nee dat is goed.' zei Kira terwijl ze het water aanpakte. Ze had als ze heel eerlijk was liever iets van wodka gehad dat was de manier om geesten heel snel te vergeten als ze niet kon schilderen. Ze nam een slok water en keek naar Demetri. Ze vroeg zich af waarom hij water had besteld, hij kon toch makkelijk wat met alcohol erin dacht ze.

Demetri las weer haar gedachten. Hij was dat gewend dus was het moeilijk om het niet te doen. Hij moest half glimlachen om de gedachten van Kira. Hij bloosde er ook bij omat hetaltijd weer een compliment was dat iemand hem veel ouder in schatte. ´´Ehm ik kan nog geen alcohol bestellen´´ zei Demetri zo zachtjes dat alleen hun twee het konden horen.

Kira keek hem verbaast aan. Hij had haar gedachtes gelezen dat wist ze wel maar waarom zou hij dat niet kunnen. 'Waarom dat dan niet?' vroeg ze. Ze dacht het ook maar ze wou praten dat was fijner vond ze. Hij had er dacht ze wel de leeftijd voor maar helemaal zeker wist ze dat niet maar goed dat kon nooit de rede zijn waarom hij geen alcohol kon bestellen.

Demetri beet op zijn lip omdat ze eigenlijk helemaal niet dacht dat hij 7 was. ´´Ehm ik ben er een beetje te jong voor´´ zei hij zachtjes. Hij wou niet dat iedereen van deze club dat hoorde. Dat kon ook slecht voor Kira uit pakken. Hij keek naar Kira om te zien hoe ze reageerde. Al kon hij dat makkelijk aan haar gedachten zien.

Te jong dus toch dacht ze. 'Hoe oud ben je dan als ik vragen mag?' vroeg Kira. Ze hoopte niet dat hij echt heel jong was want dat zou voor haar mischien ook wel een probleem opleveren. Als hij echt jong was zou ze hem zeker weten mee naar buiten nemen want dan wou ze niet dat hij hier in een dansclub was.

''Dat ga ik nu niet meer vertellen'' zei Demetri koppig. Hij had haar gedahten wel gezien en was niet van plan om hier uit gezet te worden. Al was hij niet iemand di hier vaak kwam. Later misschien wel en hij wou een keer ook los bollig zijn net als Anneloes. Zo dom was hij niet om dan te vertellen hoe jong hij was.

'Dan neem ik je nu meteen mee. Als je het niet wilt vertellen houd dat dus in dat je veel te jong bent om hier te mogen zijn.' zei Kira beslist. Demetri zou haar niet van die gedachte kunnen afbrengen. 'Je kan me nu ook gewoon vertellen hoe oud je bent en dan kan ik er nog over na denken.' zie Kira

''Oke ik ben 15'' loog Demetri. Hij was niet van plan om er uit gezet te worden. Zeker nu hij de moeite nam om te blijven. Hij keek haar recht aan en liet niet merken dat hij loog. Tenminste voor zo ver hij kon. ''Nu moe ik jou ook vragen m te zeggen hoe oud jij bent'' vroegDemetri om de aandacht erges anders op te zetten.

Kira had wel door dat hij loog maar zei er niets over. 'Ik ben 27.' zei Kira naar de waarheid iets wat Demetri had achtergehouden. Ze glimlachte even en keek hem recht in de ogen. Bij sommige wekte dat een schuldgevoel op maar ze dacht niet dat dat bij Demetri het geval zou zijn.