Het Rijk v/d Kreeft- De rivier

Nee, nu niet meer. Maar op Kyon is nog geen global warming, dus het kan nu al sneeuwen.

"Ja hoor," zei Pixis. "ik ben trouwens Pixis. En jij bent?" Gilan liep naar haar toe. "En ikke Gilan," zei hij trots en hij wees op zichzelf. Daarna ging hij verder met zijn kasteel. Het was een hoop zand met twee torens, maar Gilan was er erg trots op.

aha

´´Ik ben Aria´´ zei Aria met een glimlach. Ze keek vanPixis naar Gilan en daarna naar het kasteel achtig iets. ´´Heb jij die kasteel gemaakt´´ vroeg Aria een Gilan. Tenminste ze dacht dat het een kasteel was. Het zou wel heel dom zijn als het niet zo was. Ook al stond ze in de snee met korte mouwen had ze ht niet koud.

Gilan knikte heftig van ja. "Mooi hè?" vroeg hij trots. Pixis moest lachen. "Niet lachen, papa," zei Gilan en hij stak zijn tong uit. Pixis ging weer zitten op de lucht en hielp Gilan bij het bouwen van de muren. Nu was het meer geworden dan een hoop zand met een paar torens.

´´Ja zeker, ik denk dat ik het zelfs ga tekenen´´ zei Aria met een glimlach. Ze ging ook in de lucht zitten en pakte haar schtesblok goed vast. Ze zag wel dat Pixis hem hielp maar ze zei er zelf niets van. Geduldig begon ze met schetsen. Langzaam kwamen een paar vormen van een klein mens en een kasteel in ruwe lijnen te zien.

"Dus jij bent ook een luchtmeester?" vroeg Pixis toen hij zag dat Aria in het niets zat. Misschien had ze daarom niet vreemd gereageerd toen ze hem zag zitten. Hij concentreerde zich weer op het kasteel van Gilan. Gilan was intussen naar de waterkant gelopen, waar de rivier de sneeuw nog wegspoelde. Hij was schelpen aan het zoeken.

Aria keek op naar Pixis en knikte. Ze had eigenlijk verwachtdat hij het al eerder wist omdat ze hier zelf landde maar blijkbaar niet. ´´Yep net zoals jij , welke bijkracht heb ijij´´ vroeg Aria terwijl ze door ging met schetsen. Ze beon langzaam beter de details te doen. Ook al zat Gilan niet stil dat maakte weinig uit want Aria had allemaal goed onthouden.

"Helen," zei Pixis en zijn handen gaven even groen licht. "Net als mijn vrouw." Gilan kwam terug met een aantal schelpen en plakte die op de muren die Pixis maakte. Pixis dacht even aan Eliza, Yasmine en de drieling die eraan kwam, Jort, Will en Zoey. Hij kon niet wachten tot het zover was.

´´Je bent dus ook getrouwt´´ zei Aria concluderend. Ze had de ring niet eerder gezien maar nu wel. ´´Ik heb trouwens ijs´´ zei Aria voor de zekerheid. Het was veen beleefder vond ze zelf. Blijkbaar had Gilan schlpen gevonden die Aria er meteen op tekende. Jammr dat ze zelf geen kinderen had. Maar het kon altijd nog gebeuren.

"Ja, jij ook?" vroeg Pixis. "Ik heb nog een kind en er komen er nog drie aan. Heb jij kinderen?" Misschien was het onbeleefd om in de wilde weg te vragen, maar hij was nu eenmaal nieuwsgierig aangelgd. En de kluizenaar had gezegd dat het de beste menselijke eigenschap was.

´´Ik wou dat ik er een had maar ik heb nog tijd zat er voor´´ zei Aria met een glimlach. Ze zou gewoon geduldig wachten. Er waren de laatste tijd veel zwangerschappen dus het kon altijd gebeuren. Rustig ging Aria verder aan de tekening die ondertussen al bijna klaar was. Het zag er bst mooi uit maar Aria zou er nooit over opscheppen.

"Geen tijd?" vroeg Pixis. "Vreemd." Hij moest lachen. Ook het kasteel was bijna af. Gilan plakte nog een paar schelpen op de torens. Op het binnenplein tekende hij Yasmine. "Kijk papa, dat is Yas," zei hij. "Het is haar kasteel." Pixis aaide hem over zijn bolletje.

Aria keek glimlachend naar Gilan. Hij zag er zo schattig uit. Het is jammer dat ze zelf niet zo´n lieve kleine hummel had. Haar tekening was af en ze draaide het om om het te laten zien. Hun waren uitindelijk het model dus hun mochten het verscheuren als ze het wouden. ´´En wat vinden julliie er van´´ zei Aria met glimlach.

"Mooi," zei Pixis en Gilan klapte in zijn handjes. Hij had niet eens doorgehad dat ze getekent werden. Hij liep naar Aria toe en gaf haar een knuffel. "Dankewel mevrouw," zei hij en hij liet haar los. Pixis zat verderop te lachen. Gilan liet Aria weer los en ging naast de rivier zitten.

Aria was blji dat hun het mooi vonden. Dat betekende meestal wel iets goed. Ze had de knuffel van Gilan niet verwacht maar ze vond het niet erg. ´´Je mag me best Aria noemen. Anders lijk ik zo oud´´ zei Aria. Ze vond zich zelf helemaal niet oud maar misschien vonden adere dat niet zo. Ze was pas 24 ongeveer.

"Oké, mevrouw," zei Gilan gapend, terwijl hij naar de voorbij drijvende ijsschotsen keek. Pixis moest lachen. "Ik denk dat wij maar weer eens moesten gaan," zei hij. Hij tilde Gilan op zijn rug. "Doei Aria," zei hij en Gilan zwaaide slaperig. Pixis steeg op en ze vlogen richting het Rijk van de Tweeling.

Saphira liep al in haar badpak, haar spullen had ze in het gras gegooid. Met haar tenen voelde ze aan het koude water. Het was behoorlijk fris, maar Saphira was stoer, en sprong in het water. Ze bibberde even toen ze tot haar middel erin stond, maar ze ging helemaal door, toen ze door haar knieen zakte.

Aria rolde met haar ogen maar vond het grapje wel goed. ´´Dag´´ riep ze Pixis en Gilan na. Ze hopte dat ze hun ooit nog zag. Maar dat wist ze nooit zeker. Rustig liet ze het ijskasteel van Gilan wat sterker worden zodat het wel even langer bleef staan. Dan kon Gilan misschien later nog verder gaan dacht Aria.

New
________
Vio zat aan de rand van de rivier. Ze had een wond op haar been en die was ze nu aan het schoonmaken. Ze had net gevochten maar de woede die er toen was geweest was helemaal weer weg. Ze bond een verband stevig om de wond tone ze klaar was met het schoonmaken. Over een paar dagen zou het weer over zijn en zou ze er geen last van hebben.

Levi surfde op een grote golf over de rivier. De golf hield direct stil toen hij een meisje langs de kant zag zitten met verband om haar been. Hij surfde naar haar toe. "Is het een erge wond?" vroeg hij. "Mag ik een kijken? Ik ben dokter." Hij was echt dokter en heler, maar dat zei hij even niet.

'Gewoon een snee.' zei Vio. Ze wist wel dat het niet waar was. De snee was heel diep en de randen van de wond zagen de gerafeld uit. Hij deed ook veel pijn maar ze wou zich niet laten kennen. 'Je mag wel kijken hoor.' zei ze. Ze maake het verband voorzichtig los en haar gezicht trok samen van de pijn. Het deed echt heel erg zeer.

Levi bekeek de wond eerst even en haalde toen wat water uit de rivier. Hij begon de wond hardhandig te schrobben. Toen het bloed en vuil weg was, legde hij zijn hand erop. Even was er een oranje gloed en toen Levi zijn hand optilde, was de wond verdwenen en genezen. "Tja, als er gif op het ding heeft gezeten dat je dit heeft aangedaan," zei hij. "Dan kan ik niks meer voor je doen."

Vio kreunde even kort van de pijn toen hij haar wond schrobde. 'Nou dan ben ik blij dat dat neit zo is.' zei Vio. Daar was ze zeker van want degene met wie ze had gevochten was gewoon een zuipschuit uit de kroeg. Hij had iets gewilt van haar en daar was ze niet van gedient. Helaas had hij een glas in de buurt. 'Dankje wel dat je het hebt genezen.' zei ze tegen hem. Ze was er ook oprecht blij mee.

"Graag gedaan," zei Levi. "Ik ben Levi, trouwens. Hier uit het Rijk van de Kreeft. En jij bent?" Hij had de behoefte niet meer om geheimzinnig te doen, voor het geval dat dit meisje een Dertiener was. Zijn dokterseed zei dat hij mensen moest helpen, dus dat deed hij. Ze hadden voor hem dan wel een uitzondering gemaakt, als hij een Dertiener tegen het lijf liep.

'Ik ben Vio.' zei ze openlijk tegen hem. Als hij wou gaan vechten nadat ze had gezecht dat ze een dertiender was moest hij dat zelf maar weten. 'Ik kom uit het dertiende.' zei ze eerlijk. Ze was tenminste blij dat hij haar had geholpen maar zou het ok begrijpen als hij nu weg zou gaan. Alleen zou ze dat niet kunnen garanderen over de woede in haar lijf, helaas.

"Ah," zei Levi. "Weet je wat ik nu denk? Ik denk, had ik dat maar eerder geweten. Dan had ik je niet hoeven genezen. Anders is het mijn plicht." De uitzondering was voor vele moeilijk te begrijpen en hij had er ook niet veel aan. Hij was te behulpzaam voor vele.