Levi's Meer- Rijk van de Kreeft

Dit is een meer, als alle andere meren. Het ligt vlakbij het plaatsje Tirm, midden in een bos. Er wonen vissen en andere water dieren. Op de bodem van het meer is een grot. In die grot zit een luchtbel gevangen. Dit is het huis van Levi. Het is als een normaal uit ingericht en er zijn twee gangen gegraven met behulp van water. Daar zijn de badkamer en de slaapkamer. Je komt binnen in de keuken/woonkamer/eetkamer.

Regels: In het meer zelf zijn geen regels, in de grot: Luister naar Levi
Personen: Niet meer dan 5

Lauren dook in het water. Levi zorgde voor een luchtbel rond zichzelf en Astelle. Lauren stak zijn kop door het gat dat de deur was en Levi klom van zij rug. Hij sleepte Astelle voorzichtig mee. "Nou, hier verblijf jij tijdelijk," zei hij. "Naar rechts is mijn slaapkamer en naar links is de badkamer. Ik behandel mijn gevangen gewoon als elk ander mens, dus je bent hier vrij." De boeien vielen in plasjes water op de grond. "Je zult alleen niet uit kunnen breken. Het water voor de uitgang is verstevigd. Oh, voor de badkamer heb je watersturing nodig. Dus dat kan een probleem zijn. Heb je honger?"

Astelle wreef even over haar polsen en keek rond. ze bibberde even, boven was het aardig warm geweest met het zonnetje, maar aangezien die hier niet was, vond ze het hier maar koud. ze wendde zich naar Levi en bedacht dat ze hier waarschijnlijk toch wel even gevangen zat, dus ze kon het tenminste haarzelf wat gemakkelijker maken. ze knikte even naar hem en zei met iets wat leuk op een iniminieglimlachje :' ja eigenlijk wel ja.'

"Nou, mooi," zei Levi. "Dan hoef ik niet in mijn eentje te eten." Hij liep naar het aanrecht. Eigenlijk was het gewoon met water uit de wand gehouwen. Hij vulde een pan met water, deed er fijngemalen kruiden bij en zette het op het 'fornuis'. Terwijl er onder een vuurtje aan stond, roerde hij zonder lepel in de pan, zodat alles goed gemengd werd. "Zou jij even tafel willen dekken?" vroeg hij. "De borden staan daar in de kast." En hij weer op de kast met de borden.

Astelle keek hem eerst lichtelijk verbaasd aan, maar deed toch wel wat haar gezegd werd. ze liep naar de kast en pakte 2 borden en bestek. ze dekte de tafel netjes en dacht toen aan Scott. ze maakte zich zorgen om hem, maar ze wist dat hij wel veilig zou zijn.

Scott was op Leith geklommen en de draak door de lucht gevolgd. hij had verbaasd toegekeken toen de draak onder water verdween en niet meer bovenkwam. nu sprong hij weer op Leith en die zette zich af en vloog in de richting van de grot waar andromeda woonde

"Dank je," zei Levi. "Ik zei toch dat ik mijn gevangenen als gasten behandel." Hij zette de soep op tafel en ging er naast zitten. Met water sturing deelde hij de soep. Er bleef nog een beetje over. Zonder lepel begon hij te eten, gewoon door de soep naar zijn mond te laten eten. "Hoe heet je zoontje?" vroeg hij.

Astelle ging ook aan tafel zitten en pakte een kom en een lepel en begon langzaam de soep te eten. ze keek op van haar kom, maar gaf geen antwoord. ze veel vertrouwde ze hem nou ook weer niet. ze keek even alleen zwijgend in zijn ogen, maar wendde al snel weer haar blik naar haar kom die voor haar stond. toen ze de soep op had, zuchtte ze waarna ze rustig wachtte.

"Toch moet je me eens uitleggen," zei Levi. "Waarom viel je opeens aan? De meesten wachten op een goe moment, maar jij trok meteen je zwaard. Waar ik overigens bewondering voor heb, maar toch." Hij nam Astelle even goed in zich op. Eigenlijk was het een best mooi meisje, maar helaas een gevangene. Als ze bij de Twaalf Rijken had gehoord, had het misschien wel iets tussen hen kunnen worden.

Astelle keek weer naar hem op en streek een lok haar achter haar oor. ze bloosde even, ze wist eigenlijk ook niet waarom ze hem meteen had willen aanvallen. 'ik weet niet, ik denk dat ik gewoon schrok ofzo' zei ze blozend. ze staarde wat voor zich uit maar de kleur bleef op haar wangen zitten.

"Waarom zou een Dertiener moeten schrikken van een Twaalver?" vroeg Levi. "Jullie willen ons uitroeien, wij jullie eigenlijk niet. Ik ken iemand, een vriend van mij, die heeft nu met een Dertienster. Zij is overgestapt en ze hebben een lief, klein dochtertje. Er zijn dus meer die dat vinden." Hij stond op en ruimde de borden op. "Sorry, ik heb alleen een strozak voor je om op te slapen," zei hij. Hij vond het nu bijna zielig om zo'n meisje op een harde zak te laten slapen.

Astelle dacht even na over de woorden van Levi terwijl die de borden opruimde. ze dacht even aan Dromé en Deryl. maar ze schudde die gedachte alweer snel uit haar hoofd. ze stond op en keek even naar de strozak. ze glimlachte lief naar hem. 'ik denk dat dat wel lukt hoor.' zei ze.

"Nou, mooi zo," zei Levi. Hij maakte een beweging met zijn hand en in het dak ging een luikje open. Het water ging niet naar binnen. De laatste zonnestralen vielen op een streepje op de muur, waar 10 naast stond. "Nou," zei Levi, terwijl het klepje weer dichtging. "Ik ga naar bed. Ik hoop dat je vanacht een beetje slaapt. Hij liep naar zijn eigen kamer en toen hij in zijn pyama op zijn bed neerplofte, had hij wel met Astelle te doen.

Astelle bleef even verloren staan en ging toen op de strozak zitten. maar ze ging niet slapen. ze keek een beetje rond en liet haar gedachten afdwalen door de hele grot en door het water. ze voelde de heldere gedachten van Levi en de wat vagere gedachten van alle wezens in het water om de grot heen. ze ging rustig liggen en dacht aan Scott, Leith en Anila die nu waarschijnlijk overongerust was. ze sloot haar ogen en viel langzaam in slaap.

De volgende ochtend

Levi stond op uit bed. Hij liep naar de badkamer, maakte daar een luikje open in het plafond en kon zo douchen. Toen hij klaar was, stuurde hij het water weg, kleedde zich aan en liep naar de woonkamer. Hij keek even naar Atelle en dekte daarna de tafel voor het ontbijt.

Astelle was wakker maar ze hield haar ogen dicht. ze volgde de gedachten van Levi, maar kon er niet veel uit opmaken wat hij met haar wilde gaan doen. ze lette ook niet helemaal op zijn gedachten, omdat ze zelf ook nadacht. ze wilde dat ze bij Scott was, ze miste hem. uiteindelijk deed ze haar ogen open en stond op. ze haalde haar vingers even door haar haar heen, zodat het nog een beetje normaal zat, en liep naar de tafel toe. ze glimlachte licht even naar Levi en ging op een van de stoelen zitten.

Levi ging tegenover Astelle zitten en glimlachde terug. Hij pakte een boterham en begon te smeren. "Heb je goed geslapen?" vroeg hij. "Of ligt die strozak niet lekker?" Hij lachte even. Weer vloog de gedachte door zijn hoofd dat Astelle eigenlijk best mooi was. Bijna te mooi om aan de rebellen te geven.

Astelle pakte ook een boterham en deed er beleg op. ze wreef even in haar oog als een klein kindje dat net wakker word. 'het ging wel hoor, ik ben wel wat gewend' zei ze glimlachend. ze nam een hap van haar boterham. ze vond Levi best aardig, maar het feit was nog steeds dat hij haar gevangen had genomen. 'wat was je eigenlijk van plan met mij te gaan doen?' zei ze nonchalant tussen het eten door.

"Nou, aan de rebellen geven, denk ik," zei Levi, met lichte aarzeling. "En anders blijf je de rest van je leven hier. Als gevangene." Hij vond haar te mooi om af te geven. En aardig was ze eigenlijk ook wel. Toen hij daaraan dacht, dacht hij meteen ook aan het zoontje. Nu kon hij het helemaal niet meer over zijn hart verkrijgen om haar nu af te geven aan de rebellen. "Misschien dat ik wacht met je overdragen tot we je zoontje hebben gevonden."

Astelle keek hem verbaasd met open mond, maar ook blozend aan. de open mond kwam doordat hij zo simpel sprak over het idee dat ze hier voor altijd gevangen zat en het blozen kwam door de gedachten van Levi die ze had gehoord. ze nam snel nog een hap van haar brood.

Levi bloosde even terug. Hij had er niet aan gedacht dat ze telekinetisch was. Hij moest voortaan beter opletten met denken. Maar misschien was het ook niet erg dat ze dat allemaal gehoord had, vanaf het moment dat hij haar gevangen nam. Hij nam nog een hap van zijn brood.

Arra sprong van Alys af. Ze voelde het water om zich sluiten. Ze kwam boven. "Ik zie je nog" zei ze tegen de draak. Ze nam een grote hap lucht en zwom naar de bodem. Ze had vanaf Alys gezien dat er een soort grot op de bodem was en was benieuwd wie of wat er woonde. Ze zag de rand van een luchtbel. Het diende als een deur. Ze probeerde te zien wat er achter de luchtbelrand was.

Levi voelde aan zijn water dat er buiten iemand rondzwom. Door watersturing sloot de deur van de grot. Hij had even geen zin om gestoord te worden. Nu even alleen zijn met Astelle was veel beter. "Er zwom buiten iemand rond," legde hij uit. "En die kan ik nu even niet gebruiken." Eigenlijk gewoon om bij Astelle te zijn, alleen!

Astelle nam de laatste hap van haar brood, toen Levi de deur sloot. ze slikte het weg en beet even op haar lip. ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. ze vond hem aardig, maar het bleef een twaalfderijker die haar aan de rebellen wilde geven. maar net had hij erover gedacht het niet te doen. ze was verward door al de gedachten die door haar hoofd gingen. ze bleef als vastgenageld aan haar stoel zitten.

Levi zuchtte. "Zeg, ik weet niet hoe ik het moet zeggen," begon hij verlegen. "Maar je hebt vast en zeker gemerkt dat mijn gedachtes op hol slaan. Ik wil jou niet uitleveren aan de rebellen. Ik wil je gewoon hier houden, misschien als gevangene. Ik ben alleen niet van plan om de hele dag hier te zitten, samen met jou. Dus we gaan straks naar buiten, maar jij blijft bij mij. Anders ga je toch naar de rebellen." Hij nam weer een hap van zijn boterham. Hij was blij dat dat eruit was.

Astelle was even doodstil, maar schoof toen haar stoel naar achteren en stond op. ze liep een stukje van de tafel weg. ze wilde eigenlijk gewoon weg van hier, maar dat zou zo niet lukken. ze wreef even met haar handen over haar gezicht en draaide zich toen om en liep weer naar de tafel. ' kijk ik vind je heus leuk , maar het gaat gewoon niet werken zo. ik bedoel ik een dertiener, jij een twaalfder.' zei ze. ze zuchtte en wreef met een hand in haar oog.