Het Rijk v/d Kreeft- De rivier

Tja, het is een rivier die door bossen, velden en heides stroomt. Het is een snelle en ondiepe stroom waar nooit boten varen. Het komt niet dieper dan je middel. De rivier heeft een zandbodem en stenen vind je er helemaal niet. De rivier is ingenomen door het Dertiende Rijk. Maar ze komen er nooit, omdat het toch geen belangrijke handelsroute is.

Regels: Alles mag.
Personen: Maakt niet uit. Het is een rivier, er zijn kilometers over.

Derryl stond tot op zijn enkels in de rivier en Maggie zat naast hem een zandkasteel te bouwen. Hij glimlachte toen hij zag dat het meer een zandhoop was dan een kasteel. Hij keek de rivier af en zag dat de stroom door het landschap meanderde.

Levi liep langs het water van de rivier. Toen zag hij aan de overkant iemand staan. Hij hield het water in zijn waterflessen gereed, maar toen hij wat beter keek, zag hij een bekend gezicht. "Hé, Derryl!" riep hij vrolijk en hij liep over het water naar Derryl toe. Toen zag hij dat er iemand naast hem zat. Terwijl hij hem de hand schudde, vroeg hij: "Wie is dat?"

"Hoi Levi." Zei Derryl met een glimlach. "Dat is mijn dochtertje, Maggie." Maggie lette niet op Levi. Ze was veel te druk met haar zandhoop die een kasteel moest voorstellen. Ze had er nu een paar takjes ingestoken, zodat het meer op een zandmonster leek. "Kijk papa een monster." Zei ze tegen Derryl. Ze was soms net haar moeder.

Levi moest lachen. "Nog gefeliciteerd dan," zei hij tegen Derryl. "Hoe oud is ze? En hallo Maggie." Hij keek naar de bezigheden van het kleine meisje. Het was leuk om te zien en hij was ongelooflijk blij voor Derryl.

Maggie keek even naar Levi, maar concentreerde zich nu weer op haar zandmonster. Ze zocht naar iets voor de ogen. "Bedankt, en ze is nu vijf, bijna zes." Zei hij tegen Levi. Hij zag twee schelpjes in de rivierbedding en gaf ze aan Maggie, die ze in haar zandmonster duwde.

Andromeda kwam aanlopen en glimalchte "Hallo mijn twee lieverds" ze haf eerst Maggie een kus op haar voorhoofd. Daarnaliep ze naar Deryl en gaf hem een kus op zijn wang. Daarna glimalchte ze naar Levi "Hallo, ik ben Andromeda, noem me maar Dromé" ze gliamlchte en stak haar hand uit.

Derryl glimlachte en gaf Andromeda een echte kus. Maggie was nog steeds bezig met haar zandmonster, ze stak er steeds meer takjes in, zodat het eingelijk meer op een egel begon te lijken. "Het is een stekelmonster." Zei ze trots tegen haar moeder. "Dit is Maggie's moeder." Zei Derryl tegen Levi.

"Aangenaam," zei Levi. "Ik ben Levi. Ik moet wel zeggen dat er veel gebeurd als je iemand zes jaar niet ziet." Hij stoorde zich niet aan de kussen die uitgwisseld werden. Hij keek weer naar Maggie en haar stekelmonster. Daarna haalde hij wat water uit de rivier om mee te spelen. Hij trok er even wat mist uit en stopte dat weer terug. "Toch handig, dat je me van die mist geleerd hebt," zei hij tegen Derryl.

Derryl glimachte naar Levi en knikte. "Toch vervelend, dat ik jou altijd op plekken ontmoet waar een gevecht gedoemd is te mislukken voor mijn kant." Zei hij met een glimlach, terwijl hij naar de rivier keek. Maggie stak nog steeds takjes in haar stekelmonster.

Andromeda lachte vrolijk "Ik heb een keer geochten op een plek waar ik in het voordeel was, aleen had die sukkel een lawine veroorzaakt, en moest ik vluchten, en toen ontmoette ik Deryl en ben overgestapt" ze gliamlchte "Laats ontmoette ik de jongen waar ik toen tegen vocht, een heerlijk pijnlijkgesprek was dat"

Diego stond tot zijn heupen in de rivier, het water was lekker verfrissend, en zijn kleding was weer eens gewassen. Zijn draak Tahlita had hij ook meegenomen, zij wilde zichzelf ook wel weer eens wassen. Hij nam wat water in zijn hand en goot het over zijn gezicht. De zon scheen lekker fel, dus het was niet koud om in de rivier te staan.

"Ach, joh," zei Levi plagend tegen Derryl. "Ik kom nou eenmaal nooit bij een vulkaan. Daar zou jij in het voordeel zijn." Hij gooide plagend een golf over Derryl heen en liep daarna snel naar de overkant van de rivier, om zijn rugzak te halen. Daarna liep hij terug over het water en legde de rugzak neer.

Derryl streek de natte plukken haar uit zijn gezicht en glimlachte naar Levi. Maggie boog zich bezorgd over haar zandmonster heen. Derryl keek opzij en zag ergens in de verte een jongen in de rivier staan. "Zou je alsjeblieft iets minder opvallend je krachten willen gebruiken, aangevallen worden waar Maggie bij is zit me niet zo lekker." Zei hij tegen Levi, wijzend op de jongen.

Diego merkte aan Tahlita dat er naar hem gekeken werd. Ze keek naar hem en zei in gedachten tegen hem; ''Volgens mij hebben ze het over je, kleintje' Diego keek op naar de jongens en zag het ook. Hij deed maar normaal, en liep naar de jongens toe. 'Is er een probleem, heren?' vroeg hij vriendelijk, omdat hij geen zin had in een gevecht.

"Nee, hoor," zei Levi. "Er is niets." Eigenlijk was er wel iets. Er was iets aan deze man. Hij straalde iets uit, dat eigenlijk niet echt in het plaatje klopte. Bedenkelijk streek hij over het haar op zijn kin. Hij kon niet plaatsen wat het was.

Andromeda is toch echt een vrouw hoor, en Maggie ook xD

Derryl keek de jongen aan. Hij begon een onzichtbaar auraschild om Maggie en Andromeda heen te maken, om hen te beschermen. Hij onderzocht Diego's aura en kwam erachter dat hij in ieder geval niet het meest heilige persoontje op de wereld was. Hij vroeg zich af of Levi iets van plan was.

Al Levi's water stond klaar om iets te doen. Als je heel goed keek, dan zag je dat sommige golfjes in de rivier opeens stilhielden. "Maggie moet hier misschien maar weg," siste hij uit zijn mondhoek naar Derryl, alleen hoorbaar voor hen. De doppen van de flessen gingen open en het water erachter borrelde.

"Ik heb haar en Droom al beschermd, maak je geen zorgen." Fluisterde Derryl bijna onhoorbaar terug. Maggie keek Diego verschrikt aan en verstopte zich achter de benen van haar moeder. Derryl keek de jongen nog steeds strak aan. Hij stond klaar om een schok in zijn aura teweeg te brengen.

Sorry had haar niet gezien in gesprek XD.

Diego zag dat iedereen schrok van zijn komst. Hij had niks kwaads in de zin, maar zij dachten blijkbaar van wel. 'Ik ben Diego, en ik wil jullie geen kwaad doen.' Hij zei maar niet dat hij eigenlijk uit het Dertiende Rijk kwam, anders zouden ze al helemaal gaan vechten.

Nu wist Levi het niet meer. Iemand met zo'n uitstraling zei dat hij niks kwaads in de zin had, dat klopte niet. Hij hield nog steeds al zijn water klaar voor de aanval. Die Diego zou niet weten wat hem overkwam als hij iets verkeerds deed.

andromeda Pakte haar dochter op en die klemde zich vast aan haar rug. Ze glimalchte naar Levi "Ook water?" vormde ze met haar mond terwijl het water aan haar kant een beetje heel stil stond en langzaam de kant op stroomde.

Diego zag Levi raar kijken, hij mocht hem nu al niet. Je moet niet altijd gelijk naar uiterlijk kijken, dacht hij. Hij was dan zelf wel een seriemoordenaar, maar hij kon ok gewoon vriendelijk doen tegen mensen. Hij was de laatste tijd niet erg slecht bezig geweest, dat zou ook een slecht voorbeeld voor Drizzle zijn, en hij deed nu toch gewoon normaal? Wat een vreemde mensen he, zei hij tegen Tahlita met gedachten. Ja, ze bevallen me niet, zei ze terug. Diego vroeg maar om het gesprek een betere draai te laten geven; 'Waarom zijn jullie hier gekomen?

(ik ga zometeen weg, dus dan gai k niet meer reageren)

"Ja," zeiden Levi's lippen terug. Hij wilde weten wat hier ging gebeuren. Hij zei maar niks, omdat dat zijn zenuwen kon aantonen. Ookal kon je het van buiten niet zien, hij was vreselijk zenuwachtig. Het liefst zou hij met het water uit zijn flessen en de rivier Diego nu tegen de grond slaan, maar dat zou geen fijne aanblik zijn voor Maggie.