Huis van Marc- Rijk van de Tweeling

Marc keek eens heel goed naar haar haar en zag inderdaat een lichte gloed paars door het zwart heen schemeren. Het zag er mooi uit vond hij. 'Waarom verf je het eigenlijk nu zwart?' vroeg hij geintrseerd. Hij snapte dat ze het vervelend vond om ermee gepest te worden maar op deze leeftijd gebeurde dat toch niet meer.

Loki keek even naar buiten terwijl ze nadacht over het antwoord. 'Ik heb dat zes jaar geleden gedaan, tijdens een van mijn reizen. Ik wilde niet meer herkend worden als dat rijke kind, of dat kind met de krachten dus knipte ik het vrij kort en verfde ik het zwart en haast niemand herkende me meer. Het was een opluchting en sindsdien ben ik bij zwart gebleven, al verf ik het soms wit voor speciale gelegenheden..' vertelde Loki hem.

Marc begreep precies wat ze bedoelde zelf had hij dat ook gehad. 'Ik begrijp je helemaal.' zei hij dus oprecht. Hij werd altijd gezien als zoon van de mensen die dicht bij Zenan stonden en dat haatte hij. Dat was dus ook een van de redenen om in dit huis te gaan wonen. Hij sloeg voorzichtig een arm om Loki heen. Niet als de verkeerde bedoelingen maar gewoon vriendschappelijk.

Loki glimlachte. Ze was blij dat hij het snapte en had ook het gevoel dat dit oprecht was. Ze had vaak gehad dat mensen dat zeiden om haar te troostten maar als ze het zelf niet meemaakten snapten ze het niet en dat vond ze erg irritant worden. Ze keek Marc even aan. 'bedankt dat je naar me luisterd.. De meesten worden na een tijdje al die slechte dingen zat..' zei ze tegen hem.

'Ik vind het niet erg om naar erge verhalen te luisteren.' zei Marc en hij meende het ook echt. 'Iedereen moet zijn verhaal kwijt kunnen vind ik.' voegde hij daar nog aan toe. Anique begon een beetje verveeld te kijken omdat ze nu al zolang in dezelfde kamer waren. 'Zal ik je de andere kamers maar laten zien? Want volgens mij raakt Anique een beetje verveeld' vroeg hij.

'Bedankt.' zei Loki oprecht tegen hem. Loki knikte ten teken van een ja en keek even naar Anique. 'Saai zijn we hea? Alleen maar praten..' zei Loki met een glimlachje. Loki aaide even over Anique's hoofd. Loki wist verder even niks te zeggen.

Marc haalde zijn arm weer van Loki's schouwders af en liep naar de deur die aan de zijkant van de kamer zat en opende hem. Achter gingen de lichten aan en kwam er een badkamer te voorschijn. Het was niet veel bijzonders maar toch was het apart om het te zien. Een muur was helemaal vol met spiegels.

Loki liep met hem mee en keek naar de muur voor spiegels. 'Dat zijn nog eens veel spiegels om jezelf in te bekijken..' zei ze kalm. Ze hield niet zo van spiegels maar kon er al wel meer tegen dan zes jaar geleden om zichzelf erin te zien. Loki glimlachte naar marc, ze zag in dit huis echt zoveel verschillende dingen die zo goed bij elkaar pasten.

'Ja het is niet mijn favoriet ik hou niet zo van spiegels maar Angelique was er gek op dus ik heb ze laten hangen als een soort van eerbetoon.' zei Marc. Hij vond spiegels een beetje overbodig en zeker om er zoveel te hebben maar goed het zag er op zich wel leuk uit en Anique leek onzettend veel op haar moeder en vond het ook leuk.

'Hmm. Ik hou ook niet zo van spiegels.. Ze geven me altijd zo'n slecht gevoel.. In plaats van deze dame hier..' zei Loki tegen Marc en ze aaide Anique over haar hoofd, alweer. Ze vond het mooi van Marc dat hij ze toch had laten hangen voor zijn vrouw. Dat was echt een eerbetoon vond ze.

'Kom dan gaan we naar de volgende kamer.' zei hij. Hij had al gedacht dat Loki het neit zo leuk vond door haar reactie maar echt veel maakte het hem niet uit. Hij nam haar mee naar de gang en liet haar de volgende kamer zien. Deze had als thema het bos en was dus in groentinten geschilderd. Verder waren er op de muur ook allemaal bloemen en bomen geschilderd. De meubels waren allemaal van donker hout maar toch was het een lichte kamer door het glazen dak.

Loki knikte en liep achter hem aan naar de volgende kamer. Ze voelde zich erg thuis daar omdat ze tijden door bossen gelopen had en er geslapen had. Loki glimlachte terwijl ze rondkeek. Ze vond het niet erg dat hij wat donkerder was, dat was ze wel gewend en ze vond de lichtinval mooi toegepast.

Anique vond deze kamer beduidend minder dan de anderen. Daarom keek ze nu aandachtig naar Loki en bekeek hoe ze reageerde. 'Vind je het mooi?' vroeg hij terwijl hij eigenlijk het antwoord al wist. Hij glimlachte bij het zien van de reactie van Anique ze kwam hier bijna nooit omdat ze deze kamer stom vond.

Loki glimlachte. 'Ja.. Het geeft een goed gevoel, alsof ik weer op reis ben..' zei ze glimlachend. Ze keek even naar Marc. 'Ik snap echt niet hoe je dit allemaal voor elkaar gekregen hebt..' zei ze vol ongeloof tegen hem. Ze glimlachte omdat ze hier echt een huiselijk gevoel bij kreeeg.

Marc glimlachte. 'Er heel veel tijd in stoppen... en als je iets wilt doen voor je geliefde lukt bijna alles.' zei hij met een glimlach terwijl hij dacht aan de verbouwing. Iedereen had gezegd dat ze slaande ruzie zouden krijgen maar dat hadden ze niet gehad. In tegendeel zelfs de verbouwing was op rolletjes verlopen en het resultaat mocht er zijn.

'Hmm. Daar kan ik niks over zeggen, nog nooit geprobeerd..' zei ze tegen hem. Loki had nog niet echt echte liefde meegemaakt. Maar dat kwam voor haar vanzelf dacht ze altijd maar. Die gedachte maakte haar vrolijk maar ook triest, ze wilde niet zo lang wachten maar ze kon er niks aan doen.

Marc dacht daar even over na. 'Misschien zou je het dan eens moeten proberen.' zei hij. Ook al begrijp hij dat er sommige mensen waren die hun liefde gewoon niet konden vinden. Hij wist ook neit of hij ooit nog liefde zou vinden maar hij dacht van wel.

'Hmm.. Mijn broers en zussen hebben hun geluk of vinden het weer.. Ik wil ze niet in de war maken door er teveel te komen. En verder heb ik geen geliefde..' zei ze rustig tegen hem. Loki keek Marc even aan. Ze zou het vast nog wel een keer doen, alleen nu was er de tijd nog neit voor.

'Dus je wilt zelf ongelukkig zijn voor hun geluk.' zei Marc bedachtzaam. 'Dat is wel heel wat en ik vind het eigenlijk ook niet goed om zoiets te doen.' voegde hij daar aan toe. Maar ze moest het ook zelf weten maar hij dacht dat als die broers en zussen dat wisten dat ze het nooit goed zouden vinden.

Loki keek hem even aan. 'Ik deed het vaker, en ze zijn gelukkig. Dat is belangrijk voor mij. En mijzelf, ik heb wel vaker tehoren gekregen dat ik niet goed voor mezelf zorg.. Maar ik sta hier nog steeds. En ik leef niet in armoede, gewoon alleen.' zei Loki zacht en ze keek soms even weg. Ze beet even op haar lip.

Marc pakte haar bij haar schouwders en keek diep in haar ogen. 'Het gaat niet om geld maar het gaat om je geluk en het is niet goed om alleen te leven.' zei Marc. 'Ik heb een jaar alleen met Anique geleefd en dat was al heel erg moeilijk en ik raakte geisoleerd. Dat moet je jezelf niet aandoen.' zei Marc. Hij wou niet dat ze ongelukkig was.

Loki keek heem aan maar daarna even weg. 'Ik leef al zes jaar alleen. Ik zie mijn broers en zussen om de zoveel tijd. Meer ben ik niet tegengekomen deze zes jaar. Ik sta open voor geluk, maar op het punt dat ik er naar ga zoeken vind ik het nooit. En als ik het dan zie dan vecht ik er ook voor, want anders heb ik al verloren..' zei ze zacht. Marc deed haar even aan Derryl denken. Ze keek hem weer aan,met moeite.

marc keek Loki nog steeds aan maar wist niet wat hij nu moest doen. 'En hoe zijn die zes jaar gegaan?' vroeg hij. 'Je bent redelijk depresief zoals je daarstraks al zei en ik zie dat ook dus je kan da tniet achter houden.' zei Marc. Hij zou niet stoppen tot ze toegaf dat ze liefde nodig had en dat ze beloofd had dat ze het zou gaan zoeken.

'Ze waren verschrikkelijk oké. Maar ik wil niet dat anderen zich zorgen maken over mij. Waarom denk je dat ik weggelopen ben. Ik ben geen klein meisje. En misschien heb ik liefde nodig ja. Maar dat komt vanzelf. Als ik er naar op zoek ga, want ja dat heb ik ook gedaan. Vind ik het niet..' zei Loki en ze keek Marc aan. Bijna liepen de tranen die ze in haar ogen had over haar wangen.

Marc schrok van de tranen in haar ogen. 'Sorry.' zei hij. Hij liet haar los en keek naar de grond. 'Ik had me er niet zo mee moeten bemoeien.' zei hij treurig. Hij voelde zich schuldig dat hij haar had laten huilen. Anique keek naar Loki. 'jij verdriet?' vreog ze.