Huis van Marc- Rijk van de Tweeling

Marc lachte even kort. 'Ze heet Anique.' zei hij. Het was tijd dat ze weer wat warmtekruid kreeg. Hij liep naar de keuken en pakte een heel klein beetje van het spul. Hij stopte het in haar mond en liep weer terug naar de kamer. Anique begon al wat minder te trillen doordat ze weer wat warmtekruid had gekregen. Maar ze trilde nog steeds een beetje. Ze was ook wakker geworden en begon nu te huilen. Marc wiegde haar heen en weer en neuride zachtjes een liedje.

''Wat stopte je net in haar mond?'' vroeg ze nieuwsgierig, ze verwachtte niet dat het iets slechts was maar ze wilde weten wat hij haar had gegeven. Het was haar opgevallen dat ze trilde, het meisje zou toch niet ziek zijn. Op de bank ging ze zitten, staan was ook weer niet het fijnst om te doen.

'Warmtekruid.' zei Marc oprecht. Hij hoopte dat Esra niet wist wat het was want als ze dat wel wist zou ze vast denken dat hij een slechte vader was. Marc ging op de bank zitten tegen over Esra. Hij wiegde Anique nog steeds heen en weer en neuride het liedje verder. Ze werd iets rustiger maar je kon merken dat ze meer van het warmtekruid wou.

''Waarom geef je haar dat?'' vroeg ze met hoog opgetrokken wenkbrauwen. Ze wist wel wat het was maar waarom hij het gaf was een vraag, wie weet had hij wel een goede reden. Als het mocht zou ze het meisje wel proberen op te warmen, met haar vuurkrachten. Als het lukte, zoiets had ze nog nooit geprobeerd.

'Het is ingewikkeld maar het is deels om haar leven te redden maar ik weet niet of het werkt.' zei Marc oprecht. Hij hoopte dat Esra het niet verkeerd opvatte maar goed hij kon er ook neits aan doen. Ja hij had er iets aan kunnen doen maar dan was Anique er zeker niet meer geweest.

''Dus ze heeft het altijd koud?'' vroeg ze geïnteresseerd. Deze jongen had een moeilijk leven, dat zag ze zo. Zo jong en dan al een kind, die hij alleen moest opvoeden. En die had ook iets van een ziekte, ze respecteerde hem. Ze duwde een lok die uit haar staart was gekomen achter haar oor.

'Ze is een paar dagen geleden in het water gevallen en sindsdien is ze ziek en dit is het enigste dat haar kan helpen. Ze trild nu zo omdat je aan het kruid verslaafd raakt en nu moet ik haar laten afkicken dus het is een verschijnsel wat waarschijnlijk straks weer weg gaat.' zei marc ter uitleg. Hij hoopte dat Anique er weer boven op kwam maar de kans was klein en hij wist dat.

''Oh dat is rot. En kan je er niks tegen doen? Of naar het ziekenhuis gaan?'' vroeg ze bezorgd, ze kon er niet tegen om zo een jong meisje zo te zien. Het meisje trilde nogsteeds, alsof ze het koud had. Zielig, zo zag ze eruit.

'Er komt elke dag een heelster maar die kan verder ook neits doen dan alleen helpen met haar laten afkicken.' zei Marc. Hij vond het vervelend voor Esra dat hij haar zo met zijn verhaal belaste maar ze vroeg er zelf ook wel naar.

''Kan ik misschien nog iets doen? Het is nooit fijn om dit mee te maken. Ik heb zlf een klein zusje, die is 5 jaar. Ik kan er niet aan denken dat het met haar zou gebeuren.'' zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze keek naar het kleine meisje die met een klein glimlachje naar haar keek.

New
__________

Marc opende voorzichtig de deur. Hij was nu al twee weken niet meer in het huis geweest maar hij moest nog de laatste spullen van Aniques laatste dagen opruimen. Het gevoel van verdriet kwam weer over hem heen. Dit was de plek waar anique was gestorven en eigenlijk kon Marc niet naar binnen zonder dat de tranen weer in zijn ogen kwamen.

Scath zette de daling in. Loki had besloten Marc maar weer eens op te zoeken. Loki wilde weten hoe het met Anique was. Als ze nog leefde want daar had ze rekening mee gehouden. Loki keek naar het huis en hoopte dat Marc er was al kon ze hem natuurlijk niks kwalijk nemen als hij er niet was. Ze keek een beetje rond.

marc was inmiddels naar de woonkamer gelopen. Alles lag onder een klein laagje stof. Daaraan kon je zien dat het al een tijdje leeg was en onbewoond. Hij pakte een bezem en een vochtig doekje en begon het stof op te ruimen en schoon te maken.

Loki sprong van Scath af en keek rond. Ze liep naar de deur en klopte er twee keer op. Ze was benieuwd of hij er was dus wachtte ze rustig af. Loki beet op de binnenkant van haar wang tot ze haar eigen bloed proefde, dat gebeurde veel sneller de laatste tijd want het vel was dunner eworden door het vele bijten erop.

Marc hoorde wat geklop op de deur. Verbaast liep hij naar de deur toe zichzelf afvragend wie er voor de deur stond. Toen hij de deur opende zag hij Loki staan. 'Hallo.' zei hij nog steeds een beetje verbaast. Toen bedacht hij dat Loki nog niet eens wist dat Anique al niet meer leefde en er ging een steek door zijn hart dat hij haar dat moest vertellen.

Loki keek naar Marc. 'Hoi.. Ik wilde kijken hoe het met jou ging en..' Loki slikte even moeilijk. 'Met Anique.' zei ze heel zacht. Loki keek even weg maar daarna toch weer naar Marc omdat ze er toch voor hem gekomen was. Loki voelde een kleine brok in haar keel ontstaan toen ze naar hem keek.

Marc kreeg bijna weer tranen in zijn ogen toen ze de naam van Anique uitsprak. Maar hij onderdrukte het ze mocht niet zien hoe moeilijk hij het er mee had. 'Kom binnen.' zei hij tegen haar terwijl hij de deur zo opende dat ze naar binnen kon lopen. 'Met mij gaat het wel.' zei hij tegen haar. Tuurlijk hij was verdrietig om Anique maar hij had nu ook Bailey en dat zou vast goed aflopen.

Loki stapte aar binnen en keek naar Marc. Ze slikte even en keek rond. Het zag er een beetje stoffig uit maar daar had ze geen last van. 'En gaat het wel in negatieve of positieve zin?' vroeg ze hem voor de zekerheid. Ze keek weer naar Marc. Benieuwd of hij haar nog iets zou vertellen. Zelf had ze namelijk nikss te vertellen.

'Ligt aan welk deel van het verhaal je wilt weten.' zei hij eerlijk tegen haar. Als ze het eerste deel zou willen weten, dus de dood van Anique, zou het negatief zijn en het andere deel zou verre uit positief zijn. Al zat aan al het positiefe wel een bittere smaak.

'Alle delen natuurlijk.' zei Loki tegen hem. Loki keek naar Marc, ze kon wel tegen veel dingen. Zelf ging ze hem niet vertellen over haar leve nu. Daar had ze geen zin in want ze wilde niet dat mensen zich zorgen om haar gingen maken. Daar had ze zo'n hekel aangekregen.

'Je moet me beloven dat je niet schrikt.' zei Marc tegen haar. Hij wou niet dat ze verdriet had en hij wou eigenlijk ookn iet dat ze wist wat voor een slechte vader hij was geweest maar ze verdiende de waarheid. En hij zou het haar moeten vertellen dat wist hij ook.

'Ik beloof dat ik niet zal schrikken.' zei Loki tegen hem. Ze probeerde Marc aan te kijken om te zien wat ze in zijn ogen kon zien. Hij maakte haar nieuwsgierig en toch was ze wel bang voor slecht nieuws. Natuurlijk hoopte ze dat niet, ze dacht het alleen maar. Maar aangezien er meerdere delen waren hoopte ze dat er ook geen goed deelw as.

'Ga even zitten.' zei hij tegen haar terwijl hij naar de bank wees. Die was inmidels stofvrij. Zelf ging hij ook op de bank zitten. 'Het slechte nieuws is dat Anique ernsig ziek is geworden en is... overleden.' zei hij terwijl de tranen opkwamen. De waarheid deed nog steeds pijn. Hij was een slechte vader geweest en hij moest daar nu voor boeten.

Loki ging zitten en keek naar Marc. Ze zag zijn tranen en zelf deed ze haar best om ze tegen te houden maar toch voelde ze er een paar opkomen. Ze wilde sterk zijn voor hem. Er was genoeg tijd voor haar om te huilen. Ze wist dat Anique ziek geworden was, dat had hij haar nog verteld. Ze keek voor zich uit. 'Het spijt me voor je.' zei ze zacht.

Marc veegde zijn tranen weg. 'Jij kan er niets aan doe. Ik had gewoon moeten opletten.' zei hij tegen haar. Dat was ook hoe hij er over dacht. Gelukkig had hij nu Bailey en was hij tenminste niet zo alleen, maar hij wist ook dat het niet makkelijk zou zijn om bij haar te kunnen blijven.