rijk vd kreeft- de grote weides

gemeen hea

Kenneth glimalchte "Mooi, dan denken we daar hetzelfde over." hij glimalchte en keek haar aan en kuste haar, nog liefdevoller als eerder. Het kriebelde diep van binnen en verspreidde een warm gevoel door zijn lichaam.

Ja, heel gemeen.
___

Loki kuste natuurlijk terug. Ze kon niet anders. Het voelde zo fijn, zo goed. De eigenlijk nooit eerder geleefde vlinders in haar buik leefden op en dwarrelden vrolijk rond. Loki sloot haar ogen heel even maar opende ze al snel weer.

Kenneth sloeg zijn armen stevig om haar heen en trok haar dichter naar hem toe, alsof hij bang was om haar kwijt te raken. En dat was hij eigelijk ook. Hij bleef haar overladen met innige hartstochtelijke kussen

Als Loki hem niet terug zou kussen was het enige wat ze zou kunnen doen glimlachen. Ze sloeg haar armen om zijn nek. Ze wilde hem nooit meer kwijt. Hij was de enige reden waarom ze hier nog was. ANders had ze zichzelf al verenigd met Scath.

*kijkt bekakt* "Natuurlijk was mijn bannertekst geweldig toepassenlijk"

Kenneth genoot voor het eerst in zijn leven weer voledig van iets, hij was niet meer de heletijd bang dat ze op zou lossen in rook in zjn handen. Hij liet haar even los "Je bent het eerste geluk in mijn hele leven sinds mijn pleegouders me vonden voor hun deur" hij glimalchte naar haar

Loki glimlachte en keek hem aan. Ze streelde met haar hand langs zijn kaaklijn. 'Je bent de enige reden dat ik hier nog ben..' fluisterde ze zachtjes. Ze keek hem aan.Ze zou hem niet verlaten. Pas als het niet anders kon deed ze dat.. Maar dat moment mocht en kon gewoon niet dichtbij zijn.

Kenneth sreek met zijn ene hand langs haar zij en met de ander teder over har gezicht "Dan ben ik blij dat ik er ben" zei hij zacht. Hij wist zeker dat hij helemaal zou instorten als zij er neit meer zou zijn.

Loki glimlachte. 'Daar ben ik je heel dankbaar voor.' fluisterde ze zachtjes en ze drukte haar lippen even op de zijne. Zonder hem had ze nu op de kliffen gestaan. Ze zou zich laten vallen en de wereld zou niet meer uitmaken.

Kenneth kuste haar terug. Hij wist het zeker, als haar iets ergers dan een blauwe plek zou oerkome zou hij zichzelf de schuld geven. hij streek al kussend met zjn handen over haar rug.

Whahaha.. Komt ze ineens tevoorschijn met blandblaren..xD
____

Er ging een rilling door haar lijf, maar niet van de kou. Nee, omdat hij zo over haar rug streek. Ze glimlachte een beetje en sloot haar ogen even. Ze zou haar uiterste best doen om hem nooit maar dan ook nooit kwijt te raken.

preciesjes... dat was mijn ideetje ook, dan gaar hij echt van O.O

Kenneth glimalchte en sloot zijn ogen ook. Niets zou hem vrijwillig bij haar weg kunnen halen. Hij hield zo veel van haar.

Skrall had intussen rondgeslenterd. hij was op zich fit genoeg en had een bpaar beesten kunnen doden als ontbijt. Hij hoopte dat zijn spijsvertering intact genoeg was om het te verteren. Nu z hij naast het praalgraf van Loki's draak. Hij hd hem amper gekent maar had wel door dat ie van zijn baasje hield.

wat gaan ze nu nog doen eigelijk

Ik heb geen idee, ben vrijwel ideeloos.

Loki maakte zich even los van hem en keek Kenneth aan. Daarna begon pakte ze het touwtje dat om haar nek hing waar een verschillende hangers aanzaten. Loki deed het even af en maakte hem op. Daarna pakte ze een stukje glas uit een zakje en keek naar Kenneth, langzaam begon ze zijn gezicht te vormen.

Kenneth kek nieuwschierig naar et kleine glazen versietje van zijn hoofd dat ze an het maken was. Hij glimalchte "Weetje, ik weet nooit precies waar ik beland omdat ik rond zwerf, dus heb jij wel een thuis waar ik je eventueel kan vinen?" hij keek haaf vragend aan

Loki was net klaar en deed zijn hoofd aan haar ketting en hing die weer onder haar shirt. 'Twee plekken als ik niet rondzwerf. De ene wil ik je wel laten zien, dat is het oude landhuis van mijn vader. Het is nu vervallen en je komt er alleen in als er een ander familielid van mij er is als ik er niet ben. De ander is een klein huisje, dat zel ik je ook wel laten zien hoor. Maar ik zal minder reizen dus waarschijnlijk vind je me in een van die twee..' zei Loki tegen hem.

kenneth knikte "Ik woonde ooit aan de rand van de grens met het dertiende, toen ze binnen vielen is het er niet zachtaardig aan toeg gegaan en aangezien ik geen thuis meer had ben ik gaan zwerven" hij haalde zijn schouders op "Maar dan weet ik je dus te vinden, mnoet ik je nog een keer thuisbrengen, want ik moe zo gaan, ik weet neit hoeveel tijd we nog hebben voor Skrall om een reden neit meetr in staat is om te vliegen" hij glimlachte.

'Nee bedankt, maar ik loop wel. Ik zal eraan moeten wennen. En het zal hooguit een paar dagen duren voor ik in het landhuis ben.. Dat staat in het rijk van de weegschaal. Mijn andere huisje in het rijk van de stier..' zei Loki tegen Kenneth. Ze vond het jammer dat hij alweer moest gaan maar zou eraan moeten wennen. Aan veel dingen zou ze moeten wennen.

Kenneth keek har bijna smekend aan "ht is echt geen probleem om je eheen te vliegen op skrall, en dan weet ik meteen war je woont..." het was zijn laatste poging, anders zou hij het zichzlf neit vegeten als ze onderweg ook maar haar enkel verstuikte.

Loki keek hem aan. 'Vooruit dan maar..' zei ze tegen hem. Ze glimlachte naar hem. 'Omdat jij het bent..' Ze zou hem eigenlijk niks weigeren als hij het vroeg. Loki keek even naar Skrall en zag hem liggen naast Scath, het zag er goed uit vond ze. Ergens gaf het een goed gevoel.

Kenneth glimalchte en pakte haar bij haar middel op en liep naar zj draak hij keek even naar de rug vor hij haar neerzette en voor haar ging zitten "Ik raad je aan je aan mij vast tehouden aan mij en niet aan skrall en niet te erg schrikken als etr opeens een wond ontstaat ergens op skralls huid"

De demoon draak spreidde zijn vleudgels en steeg op. hij merkte weinig van de mensen achter hem en vloog in de juiste richting

Kenneth keek over zijn schoduer "Skral is een demoondraak, zijn eigen bloed is tegelijk een gif en een zuur en hij heeft zijn helende magie nodig om niet uit elkaar te vallen"

Loki knikte en sloeg haar armen omKenneth's middel. Ze had er geen problemen mee om zich aan hem vast te houden. 'Dat is ergens best wel gaaf. Maar is het voor jou dan niet gevaarlijk als hij bijvoorbeeld een wond heeft? Of stop je dan gewoon?' vroeg Loki hem nieuwsgierig. Ze legde haar hoofd even tegen zijn schouder aan.

Kenneth knikte en genoot van haar lichaam tegen het zijne terwijl hij andwoorde "Hij voelt het ruim op tijd aan als een bloedvat te ver aangetast is door het zuur en wat gaat slopen. al an hij vliegen zolang zijn vleuges uit een stuk bestaan evenals zijn rug en longen." hij legde zijn handen op de haren.

verder daar?

Jep, ik begin daar wel na mijn post hier.
___

Loki glimlachte. 'Het is best hadnig..' zei ze met een klein glimlachje. Ze sloot haar ogen even om extra te genieten van de wind door haar haren en Kenneth's handen op de hare.

New
-----
Hyounrimaru zette de landing in terwijl Hitsugaya op haar rug zat. Zijn draak dook een meertje in terwijl hij er vijf centimeter boven zweefde. Hij zweefde naar de rand en ging daar zitten. Hij had het helemaal niet koud met alle sneeuw die er lag. Hij keek even naar een sneeuwhoop en maakte er toen een grote sneeuwbal van. Daarna maakte hij nog een kleinere, die hij erop zette en toen nog een kleinere, die weer daarop kwam.

Cetus ploegde door de sneeuw en deed zijn uiterste best om niet te struikelen, zoals hij altijd deed. Hij was al erg goed in het zichzelf opvangen en weer opstaan, maar sneeuw is ontzettend koud, dus hij had geen zin om daar in te vallen. Hij zag iemand een sneeuwpop bouwen en besloot daarnaartoe te lopen.

Hitsugaya hoorde dat er iemand aan kwam lopen en maakte nog snel even de sneeuwpop af met zijn krachten. Daarna glimlachde hij en ging hij weer zitten. Hij dacht rustig na over hoe hij ooit een twaalver tegen het lijf moest lopen hier, maar Hyounrimaru vond het hier zo fijn dat ze er zeker drie keer per week heen gingen. Het was ook best rustig, dus kon hij er ook goed werken.