rijk vd kreeft- de grote weides

Loki keek Kenneth aan. Ze legde haar hand op de grens. 'Het maakt mij niets uit dat je dat litteken hebt. Het hoort bij jou.' zei Loki zachtjes tegen hem en ze gaf een kusje op het begin van de grenslijn. Daarna keek ze hem aan en legde haar hand langs zijn kaaklijn. Ze keek even naar het litteken, ze vond dat het gewoon een deel van hem geworden was.

kenneth knikte "Voor het geval dat het je interesseerd. Het gaat verder op mijn rug" hijkeek haar aan. Ze zou waarschijnlijk nooit kunnen begrijpen warom het lidteken hem meet pijn deed dan enkel dat het zijn borstkas ontsierde. Hij was ook heel gesloten als het daarover ging. Hij was wel blij dat ze niet meteen terugdeinsde bij het zien van de verbrandde huid.

Loki keek Kenneth aan en knikte even. Ze zou zijn pijn en verdriet nooit kunnen overnemen of verzachten, dat zou hij zelf moeten doen, maar ze kon wel naast hem staan en hem erin steunen. En dat zou ze maar wat graag willen doen. Loki beet even op haar lip. Ze wilde heel graag zeggen dat het wel goed kwam, maar dat wist ze niet zeker.

Kenneth bleef haar aankijken. Hij pakte een van haar handen en legde die op de zwarte huid. Hij voelde hem neit, aleen een beetje dat hij eropdrukte, maar niet haar warme aanraking of iets in die trant. "Ik voel hem niet, die hand dan" hij keek haar aan.

Loki keek even van Kenneth naar haar hand. 'Hoe is dat zo zwaar verbrand?' vroeg ze zacht en voorzichtig. Loki keek Kenneth aan, het voelde anders dan normale huid. Maar het was niet vies en ze trok dan ook echt niet haar hand weg, het was toch een deel van hem. En ze accepteerde dat.

Kenneth beet op zijn wang "Ik heb het er liever neit over, houd het er maar op dat ik in een brandend gebouw vastzat en met vuursturing de vlammen neit meer van me af kon houden" hij keek haar aan.

Loki keek hem even aan en knikte waarna ze haar ogen even neersloeg. 'Welke kracht heb je nog meer?' vroeg ze hem om maar op iets anders over te stappen. Ze had er respect voor en snapte het ook wel dat hij het er niet over wilde hebben. Ze Kenneth weer even aan, hij had dus ook vuur. Zelf was ze het weer langzaam aan het opbouwen.

Kenneth keek haar aan, met zijn diepzwarte ogen "Helen, Skrall heeft het ook, hij heeft het nodig om niet uit elkaar te vallen" zei hij luchtig. hij keek nog even omlaag naar haar bleke han op zijn geroosterde huid.

Loki knikte even. 'Ik heb glas.. Naast vuur dan. Scath.. Scath was een vuurmuziekdraak. Een van de laatsten in zijn soort.' Loki zuchtte zachtjes en keek naar haar draak. Ze maakte zich even los van Kenneth. 'Ik wil hem op mijn manier begraven.' zei ze zacht en ze stond op van Kenneth. Ze wilde er glas omheen gaan maken. En dan zo dat het niet kapot zou gaan.

Kenneth knikte Di was iets dat ze aleen zou moeten doen om het te verwerken. Hij leunde tegen de boom en sloot zijn ogen. Hij pakte nog een sigaret en stak die aan met een minuscuul vlammetje op zijn vinger. Hij was toch wel verslaafd. Hij blies een wolkjes uit.

Loki liep naar Scath en legde hem neer alsof hij sliep. Ze drukte even een kus op zijn voorhoofd. Daarna pakte ze een klein stuk glas en begon zich te concentreren. Dit was ongelooflijk zwaar voor haar, zeker omdat juist op dit moment de mist op kwam zetten. Loki liet het glas groter worden eneen beetje branden zodat iedereen die eraan wilde zitten zijn vvingers zou branden. Ze beet op haar lip, het deed pijn om zoveel kracht en energie te verbruiken.

Kenneth keek naar Loki. Hij wensde dat hij haar kon helpen maar dit was iets dat ze zelf moest doen. Hij keek naar haar, hij moest toegeven, ze was prachitg. wel te mager, maar dat was hij zelf ook.

Loki liep de koepel om hem heen gaan en maakte op sommige plekken een mooie hoek waar het zon of maanlicht wast mooi op zou schijnen. Uiteindelijk zakte ze vermoeid neer tegen het glas aan, ze verbrande haar vinger niet. Of misschien wel ze merkte het niet eens. Loki's hele lichaam deed pijn en allerlei energie was verbruikt maar niet verspild, deze keer niet.

Kenneth doofde zijn peuk, stond op en liep naar loki toe toen ze klaar was. Hij tilde haar voorzichtig op en legde haar onder een boom. "Dit ligt misschien iets beter, ik zag wat je met het glas hebt gedaan" hij legde het dekentje weer over Loki heen/

Loki keek naar Kenneth en trok haar benen een beetje op. 'Ja.. Scath wilde dat ik alleen mijn kracht gebruikte in belangrijke situaties,ik vond dit heel erg belangrijk.' zei zemet een klein glimlachje. Bijna werd de vermoeidheid haar te veel maar Loki wist haar ogen nog open te houden.

Kenneth liet haar hooft tegen zijn borstkast leunen. "Rustig maar, je kan rustig slapen, het zal je goed doen" zei hij zacht tegen haar. Hij speelde met een paar plukjesvan haar haar.

Ze leunde gewillig tegen hem aan. Loki glimlachte een beetje en eigenlijk wilde ze nog wakker blijven maar langzaam sloten haar ogenleden en werd ze door het zwart meegevoerd naar een droomwereld.

de volgende morgen

Kenneth had weinig geslapen, net als altijd. Hij was wakker geworden bij zoonsopkomst maar was gebleven vanwege Loki, hij hield van haar. Hij speelde wat met haar lokken.

Loki werd langzaam wakker. Ze hoopte dat alleen een nare droom geweest was, maar dat was het niet. Al was ze blij dat Kenneth er was, dat was het goede ding uit haar droom geweest. Natuurlijk had het voorvalmet Scath zich een miljoen keer herhaald. Ze keek even naar Kenneth. 'Goeiemorgen..' zei ze xacht tegen hem.

Kenneth streek met en hand teder over haar wang "Goede morgen" mompelde hij zacht. Hij was zelf ook nog maar amper wakker. Hij snakte naar nicotine, skrall had gelijk, zijn verslaving liep uit de hand

Loki glimlachte en keek even voor zich uit, ze had gelijk gehad. De zon weerkaatste mooi op het glas. Ze gaapte een beetje, ondanks dat ze toch goed geslapen had. Beter dan in maanden want ze had eindelijk geen nachtmerrie gehad zoals ze normaal had. Ze had natuurlijk wel een nachtmerrie gehad, maar over Scath.

Kenneth sloeg zijn armen om haar heen en bleef naar de lucht kijken. Er was geen behoefte om de stilte onnodig te verbreken. Hijkeek nar de ucht. Hij hield van de nacht, het was dan veel koeler en het licht was zachter.

Loki pakte zijn armen een beetje vast en streelde ze. Ze vond het fijn om hier bij Kenneth te zijn. Beter dan alleen en beter dan bij enig ander. Een glimlachje lag ondanks alles op haar gezicht. Ze had de neiging om de stilte te doorbreken met de vier kleine woordjes die ze nog niet had durven zeggen.

Kenneth had zich al heeel lang niet zo goed gevoeld als hie bij haar. Hij streek met een hand dor haar haar. Zemaakte hem rustig "Ik houd van je" zei hij zacht.

Je steelt haar tekst!
______

Loki keek Kenneth aan. 'Ik hou ook van jou. Meer dan van iets anders.' fluisterde ze zachtjes. Het was moeilijk om te zeggen maar niet om te begrijpen. Want het was nou eenmaal zo. Al kon haar hart het meer bevatten dan haar hoofd. Het voelde gewoon geweldig.