rijk vd kreeft- de grote weides

Cetus kwam aan bij de sneeuwpop en keek erna. Hij zag er een witharige jongen bijzitten. Hij merkte dat er iets ontzettend belangrijks miste. Hij keek in zijn tas en haalde er een oranje wortel uit. Met een beetje kracht duwde hij hem op de goede plek in de sneeuwpop. Hij deed een stap achteruit en bekeek tevreden het resultaat.

Hitsugaya grinnikte en zei "Nu is hij pas goed." Hyounrimaru kroop snel uit het meertje en ging in Hitsugaya's shirt zitten. Hitsugaya keek even achterom naar de jongen die er stond en keek toen naar de sneeuw een eind verderop. Er werd snel een sneeuwbal gevormd, die richting de jongen vloog.

Cetus wist dat hij het ding niet zou kunnen ontwijken zonder keihard op zijn bek te gaan, dus liet hij hem maar tegen zich aankomen. Hij maakte een sneeuwbal met zijn handen en gooide hem richting Hitsugaya. 'Zo, dus jij hebt ook krachten. Net als mijn zusje.' Zei hij droog.

Hitsugaya liet de sneeuwbal net voor hem stoppen met zijn ijskracht en zei heel serieus "Nee hoor." Hij liet de sneeuwbal even rondtollen, om hem daarna met magie omhoog te gooien. Hij zou hem maar niet vangen, want hij hoefde hem niet per se te houden. Hij kon toch zo een nieuwe maken.

Cetus glimlachte. Hij had zelf geen magie. Hij zou ze ook niet willen ook, die magie leverde alleen maar problemen op. Hij veegde wat sneeuw weg en plofte op de grond. 'Is dat nou leuk? Magie hebben?' Vroeg hij aan Hitsugaya.
---
He's in denial

Hitsugaya schudde zijn hoofd en zei "Niet echt, tenzij je echt van vechten houdt en je alles voor je land over hebt." Hij zuchtte en zei "Maar het is wel leuk vanwege de geintjes die je met mensen uit kan halen. Hij keek even naar het water, waar een ijsbloem begon te bloeien. Hij had die in een tuin gezien in een warmer land.

Cetus grinnikte. 'Dat kan ik me voorstellen. Maar er zijn genoeg mogelijkheden om geintjes uit te halen met mensen zonder dat je magie gebruikt hoor. Alleen is het met magie waarschijnlijk een stuk gemakkelijker. En vechten, tja, dat doe ik toch wel. Het is oorlog en ik ben twee meter tien. Dan kan je er niet omheen. Ik kom blijkbaar nogal bedreigend over op sommige mensen.' Zei hij met een grijns.

Hitsugaya grinnikte en zei "Nou, er zijn ook heel wat meer dingen te doen met magie." Hij maakte een spiegel van ijs en zei "Als je dit in een straat hangt en ervoor zorgt dat het de straat helemaal opvult, zullen mensen verbaasd kijken." Hij keek even naar de spiegel, waarna hij er een mini-draak uit maakte.

Cetus grinnikte. 'Jazeker. Vooral als ze ertegenaan lopen. Maar heb je nog nooit iets uitgehaald zonder magie? Dan heb je niet geleefd.' Zei hij. En hij bedacht wat hij allemaal al gedaan had. Zonder het gebruik van magie, gewoon met je verstand en soms wat hulpmiddelen.

Hitsugaya grinnikte en zei "Tuurlijk wel." Hij dacht even na en zei toen "Toen ik jong was heb ik wel een paar geintjes uitgehaald, maar nadat ik in het leger ben gegaan is het snel gestopt. Dat gaat niet goed samen." Hij keek even naar de ijsdraak en liet die rondvliegen om het hoofd van de jongen.

'Meen je dat nou? Er is toch niets beters dan de tent van die ene arrogante soldaat in te laten storten?' Zei Cetus met een grijns. Hij was vaak genoeg legerkampen in geslopen en had een paar haringen uit de tenten getrokken toen hij een paar jaar jonger was geweest. Op een gegeven moment wist je precies welke tent je moest hebben voor een gewenst effect: Schreeuwende en vloekende soldaten die kwaad in hun pyjama's de tent uitstormden.

Hitsugaya grinnikte en zei "Ja, dat is af en toe wel goed, maar het is iets minder om als officier betrapt te worden dat te proberen. Het lijkt wel alsof mijn haar licht geeft in het donker, dus ik doe het niet. Mijn vriendin doet dat wel." Hyounrimaru klom op Hitsugaya's schouder en piepte even kort.

Cetus grijnsde. 'Dan moet je ervoor zorgen dat je niet betrapt word. Kan je niet gewoon een zwarte bivakmuts opzetten?' Hij grinnikte bij het idee. Hij maakte een sneeuwbal en gooide hem over het meer heen.

Hitsugaya schudde zijn hoofd en zei "Nee, dat helpt toch niet. Er lopen zelfs om twee uur 's nachts nog bodes rond, die getraint zijn alles op te merken. En het is niet echt slim om dan rond te sluipen." Hij keek even naar Hyounrimaru, die door de sneeuw hupte alsof ze een kangoeroe was. Het zag er grappig uit.

'Wat moet jij dan een saai leven hebben.' Zei Cetus droog en hij keek over het meer. Zijn hagedis die hem op de een of andere manier altijd leek te volgen liep vrolijk over het meer heen. Cetus glimlachte terwijl hij zag dat het beestje ontzettend schrok toen ze merkte dat de sneeuw zo koud was.

Hitsugaya glimlachde alleen maar en zei "Nou, dat zou ik nog niet zeggen. Je moest eens weten hoe kwaad Zenan kan zijn als je iets voor hem achterhoud." Hyounrimaru knikte en keek naar de hagedis. Ze vond het maar een vreemd beest. Hitsugaya keek even in het rond en zei toen "En het is ook niet al te saai als je zus niet aan dezelfde kant staat.

'Gelukkig staat die van mij wel aan mijn kant.' Zei Cetus met een glimlach. 'En tja, met Zenan heb ik niet zoveel te maken.' Hij keek Hitsugaya aan. Als hij hem nu aan zou vallen zou hij zich wel kunnen verdedigen. Hij was niet bang voor hem.

new
-------
Demetri liep gewoon over de weides terwijl AB achter hem aan hobbelde. Hij had een emitieloze blik op zijn gezicht terwijl zijn arm in een dik verband zat. Hij wou hier gaan oefenen, ant hij moest sterker worden. Dan zou hij zijn zus kunnen zoeken. Dat was iets wat hij had besloten en niet snel zou veranderen. De twijfel was weg en nu ging hij wel elke dag trainen.

Dave keek omlaag, vanaf de rug van Crux, die zacht door de lucht galoppeerde. Leuke weides, dacht hij en hij liet Crux dalen. Het drakenpaard kwam zonder gedreun tot stilstand op de grond en Dave sprong van zijn rug af. "Hier kunnen we wel wat mee, of niet Crux?" vroeg hij over zijn schouder. Crux knikte, al wist hij niet wat Dave van plan was.

Demetri hoorde in de verte een grote dreun. HIj rende er snel heen en zga dat het een man was met een draak. Meteen wist Demetri dat hij moest op passen met wta hij zei. HIJ herkende de man niet van een van de kampen dus was de kans groter dat het een uit het verzet was. ´´Hoi´´ riep hij toch maar terwijl hij dichterbij liep. Gelukkig was hij groot voor zijn leeftijd waardoor je hem niet 8 inschatte.

Euh, Dave is vijftien.

"Hallo," zei Dave opgewekt. Hij keek om zich heen, op zoek naar een kleine steen. Toen hij hem gevonden had, stuurde hij hem naar zich toe. "Sta stil Crux," zei hij. Crux zakte door zijn knieën en keek nieuwsgierig naar Dave, die met zijn blote vuisten op de steen in stond te hakken.

Demetri keek naar wat de jonge deed. Hij was wel zo aardig om hoi te zeggen maar leek meer bezig met iets anders. ´´Wat wil je doen´´ vroeg Demteri nieuschierig. Ondertussen stuurde hij zelf een steen naar boven waar hij op ging zitten. Al was het niet al te hoog omdat zijn krachten nog niet zo goed waren.

"Ik beeldhouw," zei Dave. "Het hoofd van mijn draak." Crux keek verast op. Dave moest lachen. "Ik zie dat jij ook een aardmeester bent. Ik ben trouwens Dave. En wie ben jij?" Hij keek niet op van zijn werk terwijl hij praatte. Grof was al het hoofd van Crux te zien.

Meestal was Demetri wel geintresseerd in zulke dingen. Maar dit keer hielt hij vol in zijn hofd dat hij moest oefenen. De jongen leek toch druk bezig dan probeerde hij maar zijn gooi techniek verder te ontwikkelen. ´´Ik ben Demetri´´ zei Demetri. Hij pakte een dolk uit zijn tas en maakte ene doelwit in de verte. Helaas moest hij nu met links gooien wat er ver langs zat.

"Zeg, hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg Dave. "Je ziet er niet zo jong uit, maar je aura zegt wat anders." hij keek op en keek even naar Demetri. Hij bedacht zich even dat hij nu niet uiterst kritisch naar Demetri moest kijken, want daar konden jongens vaak niet tegen. Maar aan de andere deed hij het graag.