Tent voor de gevangenen - Het rijk van de ram

sue twijfelde even maar haar wonden moesten verzorgt worden en ze zou ook een spuit moeten krijgen, en met tegen zin knikt ze dan,öke maar als er iets is laat het me weten"zegt ze zachtjes en ze keek even naar try,"je krijgt je antwoorden vlug"zegt ze dan en ze gaat de tent uit.

try luisterde na de gesprekken en begon zijn gedult onder hand te verliezen. en als sue de tent uit is keek hij alexis aan."kan jij mij zeggen wat hier nu allenmaal aan de hand is en wie jullie en nog belangerijker wie ik ben"zegt try dan verhit maar wel nog totaal verwart

Alexis wachtte tot Sue de tent uitliep. "Dat kan ik.' ze liep richting Try, maar bleef bij een simpele houten stoel staan, en leunde er met haar arm tegenaan. "Zoals Sue al zei, je bent Try, je naam is Try." ze bleef even enkele seconden stil om deze informatie nog even in hem door te laten dringen, het gaf haar een triomfantelijk gevoel om Try zo te zien, zonder enige weet van wie hij was en waar hij vandaan kwam. "Je hebt net nogal hard je hoofd gestoten, dat is de rede waarom je je geheugen kwijt bent."

trykeek de vrouw voor zich aan en luisterde aandachtig naar haar,"try"herhaalt hij zachtjes en dacht weer even verder na maar kon niks vinden met een verband er mee, en hij wist nog niet echt wie hij was,"oke, en dat voel ik nog steeds ja"zegt hij wat zuur en gaat met een hand over de zere plaat op zijn hoofd heen,"maar wie ben jij, maar ken je me van en waar kennen die andere me van..en"brand try los hij had zoveel vragen voor de vrouw waar hij allenmaal antwoorden op wilde

Alexis rolde even met haar ogen, op een plagende manier. "Ken je me echt niet meer?" zei ze quasie beledigd. "Je zit al 2 jaar bij mij in dit bataljon." loog ze zonder enig blikken of blozen, dat had ze wel geleerd in haar tijd als huurmoordenares, wat ondertussen al jaren achter haar lag. "ik ben het Alexis, en de vrouw die net met het gewonde meisje naar buiten liep is Leida, deze zit ook al een jaar bij ons bataljon." loog ze verder.

try was even gestopt met zijn storm van vragen en luisterde naar de vrouw die blijkbaar alexis heette"sorry maar nee ik kan me niks herinneren..helemaal niks het enige wat ik vind is mist"zegt hij teleur gestelt en keek alexis weer aan en ja zag hem na denken "alexis...leida...nee niks, maar een bataljon is er oorlog dan"vraagt hij als volgt en hij staat nog even koppig als eerst toch maar weer op wel langzaam

Alexis knikte geduldig en gebaarde naar de ruimte om haar heen. "Dit ziet er niet echt uit als een normaal ziekenhuis, niet waar?" ze glimlachte een glimlach die niet van een echte onderscheidden kon worden. "Het is misschien niet zo verstandig om op te staan, er is kans dat je een hersenschudding hebt." ze stond op om hem te ondersteunen, al liet ze hem liever vallen, maar dat liet ze wijselijk niet merken.

"goede vraag, maar ik weet helaas niet meer hoe een normaal ziekenhuis er uit ziet' zegt try en je hoort de teleurstelling in zijn stem, en voelt dan hoe alexis hem andersteunt" dankje,maar nog een vraag hoe is die klap op mijn hoofd gekomen, daarna zal ik wel even stoppen met mijn vragen je wordt er vast gek van" zegt try schuld beuwst en keek alexis aan en je merkte aan hem tot hij zijn eigenschappen nog houd van eerst maar nu aardiger was dan toen ze vijande waren

"Een stom ongeluk." glimlachte Alexis. "Op 1 of andere manier zijn er een paar rebellen, onze tegenstanders, het kamp binnen gedrongen, ze sloegen de tent om waarin je sliep en 1 van de ijzeren stafen heeft je hoofd geraakt." legde ze geduldig uit.

try keek alexis aan en bleef aandachtig naar haar antwoorden luisteren en dan vrijft hij pijnlijk weer over zijn slaap"het was te voelen tot het ijzer was dat me raakte maar wie zi...ow sorry ik had belooft geen vragen meer te stellen he"glimlacht hij dan onschuldig als hij wilt vragen wij de rebellen zijn en hij liet alexis los en ging tegen de tafel aan zitten

"geen probleem hoor." ze was redelijk opgelucht dat Try haar arm losliet, ze mocht dan sterker zijn de gemiddelde vrouw, maar een volwassenman die op haar steunde was toch redelijk zwaar. "Maar misschien is het beter om een uurtje te rusten, hoe sneller je beter bent, hoe beter het is voor het leger." ze wist niet of hij ook niet meer wist dat hij magei had.

try staarde even voor zich uit toen hij na dacht aan de vragen die hij nog had,"oh jah dat lijkt me ook wel goed,dan kan ik weer mee helpen al weet ik niet wat ik hier deed maar ik wil graag helpen hoedan ook"zegt try vast beraden en keek alexis aan en glimlacht lichtjes"maar waar slaap ik" vraagt hij dan
-----

oke zie het nu echt helemaal voor me hoe hij is aant doen nu die niks meer weet maar wel eigenschappen van eerst heeft

haha xD
-
Alexis keek even om haar heen, vooral om wat tijd te rekken. Alle tenten waren overvol. "Ik zal wat soldaten een veldbed brengen, we kampen op dit moment met een tenten tekort." ze zou hem nu niet bij een paar andere soldaten in de tent zetten, veel te gevaarlijk. "Zolang de andere bezig zijn met je tent aan het opknappen moet je het helaas hier mee doen." ze keek hem quasi medelijdend aan, het was ook heel wat om je tent kwijt te zijn en wakker te worden met geheigen verlies in een tent die er niet al te fris uit zag.

try keek de tent even rond echt erg vond hij het niet en het was hier droog"het is niet erg, het is hier toch droog dus en sorry tot ik jullie nu zoveel last bezorg jullie hadden vast andere belangrijkere dingen te doen"zegt hij en hij onderdrukte een gaap nog maar net

Alexis knikte en gebaarde dat ze zo terug was. Met een zucht stapte ze de tent uit, ze snapte nog steeds niet waarom ze dit deed. Ze stapte op 1 van de soldaten af die buiten de tent op wacht stond. "Hij heeft geheugenverlies, we laten hem weten dat hij bij Het Dertiende Rijk hoort, wie weet kunnen we hem ooit als spion het rebelln kamp in kunnen sturen, maar hij heeft een bed en slaapzak nodig, dus haal deze ergens vandaan." met een grijns knikte de soldaat en liep weg om ergens een bed te scoren. Ze draaide zich weer om en liep de tent weer in. "Je bed komt eraan."

try zat op de stoel en keek de tent rond toen alexis weg was en hij dacht na maar in zijn geheugen zag hij alleen mist en hij zuchte hij moest maar af gaan op het geen dat die vrouw hem vertelde en hij legde zijn armen op de tafel en keek na de dolken die op de tafel langen en hij pakt eentje twijfelent vast en draait en speelt er wat mee soepel in zijn hand, hij wist niet hoe hij het deed alleen tot hij het deed dan laat hij het vallen als hij alexis hoort"sorry was nieuwschierig, en bedankt"zegt hij snel en wat geschrokken

sorry dat ik steeds langzaam reageer, komt doordat ik gelijk met nieuwe site bezig ben, en nu ga ik ff met mijn broertje en zusje op de ds
=
Alexis zag de dolken die op de grond vielen "Als je er maar mee uitkijkt." merkte ze op. Ze tikte even tegen de dolken die aan haar riem hingen, ze zou zich naakt voelen zonder de dolken. Ze streek met haar hand langs haar haren die weer eens allemaal uit hun staart gekropen waren. Ze gebaarde naar een tafel waar nog wat oud brood op stond. "Als je wat wilt eten, het is niet veel soeps maar er is niets beter op dit moment.."
-
het is best weird om nu alexis te spelen, ze staat gewoon glashard te liegen en vind het nog grappig ook xD

oke, ik ben denk ik dadelijk slapen morge nog een dag inhaal stage doen en moet dus rond 7 uur weer op
----
tuurlijk" verzekert try alexis dan en hij raapt de dolken op en legt ze terug op tafel en kijkt dan naar alexis die over haar dolken streek,en hij keek naar de tafel die alexis aan wees en waar het brood op stond, en hij knikte even dankbaar naar haar,"wees gerust daar ga ik niet dood van" stelt hij alecis gerust en hij glimlacht en hij merkte tot ze in een moeilijke tijd was en hij zou helpen en hen bij staan
----
ik vind het grappig om try nu te spelen

"Das maar te hopen, je weet nooit wat ze er instoppen tegenwoordig." grapte Alexis, al lachte ze er niet om. Er werd tegen de tent getikt, even later kwam er een veldbed binnen, gevolgd door een steunende soldaat. Je zag zijn nieuwschierige blik even naar Try gaan, waarna hij het bed neerzette. Hij keek even naar Alexis "Dit was het beste wat ik kon vinden." hij tikte tegen zijn helm en liep toen de tent weer uit.

try keek van alexis en slikte nu zou hij wel eerst op letten met eten, en hij kijkt op als een soldaat binnen komt en hij ziet tot hij nieuwschierig naar hem kijkt en hij vraagt zich af waarom, en hij knikte dankbaar toen die weg ging,