Rijk van de waterman - trainingskamp voor twaalfders.

Het is een nog best groot kamp met verschillende tenten, bij de ene kan je kickbox trainingen volgen en bij de andere dim mak. Je kan natuurlijk ook zelf je ding doen, daar is ook weer een andere tent voor. Er zijn vechtzakken, maar die hangen in het gebouw. Ja, die is er ook. Ergens kan je ook met wapens trainen tegen stropoppen. Je snapt wel hoe et er ongeveer uit, niet vrolijk maar ook niet uitgestorven.

Regels; Niet vechten als het geen oefenen is, geen grote ruzies maken discusies mogen wel. Verder de basic stuf.
Personen; Geen limiet, behalve als het irritant wordt voor de andere Rpg'ers.

Aria liep bij het kamp rond. Ze wou niet vechten tegen de dertieners maar de twaalvers helpen hun zelf te verdedigen kon geen kwaad. Ze traainde zelf eigenlijk ook nog wel , al wou ze liever les geven. Rustig ging Aria buiten bij de poppen staan. Ze had ijsdraad gemaakt en wou dat uit testen. Ze gooide de draad die onzichtbaar was om de pop en trok er aan. Meteen spleet de pop door midden.

Op sportschoenen en een shorts liep ze langs de poppen, waar een meisje met magie bezig was. Ze zag er erg goed getraind uit, waarschijnlijk kon ze ook veel met haar magie. Vriendelijk stak ze haar hand op, dat deed ze bij iedereen op het kamp uit beleefdheid, terwijl ze doorliep. Naar het gebouw waar ze kon trainen voor het kickboxen. Soms sliep ze hier in de buurt en ging in de ochtend er meteen naartoe om te trainen.

Aria zag het meisje en stak haar hand op uit beleefdheid. Ze wst dat ze hier niet al te slim was te trainen. Ze zou niet graag dertieners vermoorden behalve als het niet anders kon. Ze draaide de ijsdraad terug. Daarna keek ze naar haar katana. Die kon ze uit proberen hier. Al wist ze nog steeds niet waarom het zo speciaal was.

Esra legde haar hand op de deurknop en opende de deur waardoor de warme lucht tegen haar gezicht aan kwam. De menging van zweet en luide kreten vulde haar oren en neus. Ze liep het gebouw naar binnen en ging rechtstreeks de zak, hier kon ze zich op uitleven.

Uiteindelijk trok ze haar katana en consentreerde zich met haar ogen dicht op de poppe. Zo snel als de lucht gleed ze vliegend langs de poppen. Binnen twee seconden was ze aan de overkant en was in elke pop wel een snee. Somige beginnen te klappen, maar daar lette Aria niet op. Ze oefende al lan en hard dus was het niets.

Je moet wel met haar eigen account reageren denk ik.
--

Ze ging in haar vechtshouding staan, tilde haar voet op en trapte zo hard als ze kon tegen de zak aan. De langzaam heen en weer bewoog. Ze trapte nog een keer, en haalde toen uit met haar linkse vuist. Steeds meer begon de zak te bewegen, door de vele slagen en trappen.

sorry i had het niet eens in de gaten
------------------------
Aria stopte de lichte katana weg in de houder en keek rond wat ze kon doen. Uiteindelijk ging ze maar rustig bij de tenten langs gaan. Ze egon bij het kick boxen waar ze het meisje zag die net had gezwaaid. ´´Hoi´´ zei Aria beleed terwijl ze naar binnen liep. Ze had meer van dim mak en gewoon vechten maar dit was ook niet erg.

Bij het horen van een stem stopte ze. ''Hey, jij bent het meisje dat zo goed met haar magie om kon gaan. Vergeleken bij jou kan ik niks.'' zei ze met een scheve glimlach. Ze liep naar een mat en ging daar op zitten. Met een glimlach keek ze het meisje aan, ergens herkende ze haar. Misschien van een van de vergaderingen. Ze ging zich maar rekken, dan kon je tenminste tegelijk praten. Gemakkelijk spreidde ze haar benen in de split en raakte aan alletwee de kanten haar tenen aan.
--
Hahah, oke.

Aria glimlachte terwijl ze gewoon er bij kawm staan. Ze hoefde zich niet te rekken omdat haar spieren goed waren. ´´Doe niet zo gek. Als je magie kan dan kan je het altijd zo leren´´ zei Aria rustig. Ze snapte niet wat iedereen ervan vond terwijl zij eigenlijk nooit imand gezien had die beter lucht/ijs magie kon. Met oefening kon je alles.

''Weet ik, maar nu ben ik nog niet zo goed daarin als jij. Want waarschijnlijk heb je al langer getraind en misschien ben je wat ouder als mij, maar dat weet ik niet zeker.'' zei ze glimlachend. Ze trok haar benen weer op en keek de vrouw aan, zou zij het begin van de oorlog al meegemaakt hebben?

Gabriel kwam het trainingskamp binnen lopen met een tas over zijn schouder, waar zijn alledaagse kleding in zat. Hij had nu een groen shirt aan, en een witte trainingsbroek waar hij fijn in kon bewegen. Ook had hij witte sportschoenen aan, en zijn lange haar zat nog altijd in een lange vlecht. Hij gooide zijn tas neer toen hij in het gebouw was en ging richting een paar poppen, waar je kon trainen op spierkracht. Gabriel balde zijn vuisten en begon toen tegen de pop aan te meppen. Eerst twee vliegensvlugge slagen, dan een harde trap en vervolgens weer een paar slagen.

Arra liep over het trainingsveld. Ze had een groene trainingsbroek aan en een wit shirt met scheuren. Haar alledaagse kleren had ze in een tas bij zich. Ze had wel gewoon haar witte schoenen aan. Ze liep altijd op sportschoenen, dus dat was geen probleem. Ze liep al fluitend richting een gebouw waar je kon trainen. Ze liep naar binnen en was gestopt met fluiten. Ze zag veel poppen staan waar je op kon oefenen. Haar oog viel op een jongen die aan het trainen was. Hij zag er gespierd uit en had een lange vlecht op zijn rug. Hij sloeg keihard tegen de poppen. Arra had nog nooit zulke slagen gezien, die wou ze ook wel leren. Ze liep richting de jongen. Ze floot bewonderend.

Gabriel trainde ongestoord en geconcentreert met krachtige slagen van zijn vuisten, ellebogen, knieën en voeten. Zijn techniek was om snelle stoten en trappen te geven, maar ook zijn vijand uit te putten, zodat hij hem met een slag van zijn zwaard kon doden. Hij hoorde iemand fluiten en keek om, waarbij zijn vlecht mee zwierde. Hij zag een meisje staan met rood haar, die waarschijnlijk ook ging trainen. Hij glimlachte. 'Zo goed ben ik niet.' zei hij en pakte een fles water uit zijn tas, waar hij een slok uit nam. Hij bestudeerde het meisje voor hem even. Ze was best schattig, en ze leek hem wel heel aardig.

Arra keek de jongen aan. Ze lachte om zijn mooie vlecht. "Nou maak dat de kat maar wijs, ik vind je goed" zei ze. Ze zuchtte. "Ik wou dat ik dat zo goed kon.." Ze keek naar zijn lange blonde vlecht. "Wat heb je mooi haar" zei ze bewonderend. De jongen leek haar erg aardig.

'Dat kun je vast wel. Veel oefenen is de sleutel tot succes.' zei Gabriel met een stralende glimlach en bloosde een beetje toen ze hem complimenteerde over zijn haar. Hij hoorde het vaak, maar zoals altijd was hij erg bescheiden. 'Dank je... Ik ben Gabriel. Jij?' Hij glimlachte weer en stak een hand naar haar uit om die te schudden.

Arra lachte omdat hij een beetje rood werd. "Arra" zei ze, pakte zijn hand schudde die enplante een kus op zijn wang. Ze lachte ze vond Gabriel aardig. "Dan moet ik ook maar gaan trainen," Ze liep naar een pop en liet zien wat zij geleerd had. De gevoelige delen meppen, zei haar vader altijd. Ze gaf een stop op de neus, in de buik, het kruis en de knieholte. Ze hijgde een beetje en liep naar haar tas om water te pakken.

'Leuke naam.' complimenteerde Gabriel en zette zijn fles water op de grond. Hij begon weer verder te trainen op de pop en leek net een bokser, maar dan minder gespierd. Hij had het vechten zichzelf moeten leren, sinds hij geen familie had om het hem te leren. Hij wist niks over zijn kindertijd. Hij werd opeens wakker in een ziekenhuis toen hij 7 was, en hij wist helemaal niks meer. Sindsdien was Gabriel opzoek naar zijn herrineringen, en dat is hij nu nog steeds.

Arra bekeek hem van achteren. Ze zag zijn haar vrolijk meezwieren. Ze moest lachen, het zag er grappig uit. Ze stond weer op om verder te trainen. Ze probeerde zich te concentreren, maar ze zat met haar gedachten bij Alys, ze had haar gewaarschuwt, maar waar voor?

Gabriel trainde hard maar stopte niet. Hij kon heel lang door gaan zoals dit, want hij had jarenlang getraind om tegen de Dertiende Rijkers te kunnen vechten. Hij herrinerde zich nog dat toen hij 15 was, niet erg sterk was. Hij kon moeilijk tegen pijn en vocht het liefst niet, maar nu was wat hij het liefste deed juist vechten. Op tekenen na dan.

Arra bleef kijken naar de lange vlecht op Gabriel's rug. "Zal ik je vlecht opnieuw vlechten, ik zie nogal wat losse plukken en je hebt juist zo mooi haar," zei ze met een grote glimlach. "Strak even tussendoor het trainen." En ze begon de pop weer meppen te verkopen.

Gabriel lachte zacht en een beetje verlegen. 'Is goed hoor...' zei hij en mepte verder. 'Mensen vinden het leuk om met mijn haar te spelen. Ik snap niet waarom, maar ach... laat ze lekker...' Hij lachte onder het meppen en begon nu lenig tegen de pop te trappen. Hij snapte niet waarom mensen zijn haar zo mooi vonden. Het was lang, nou en? Meisjes hadden ook mooi lang haar...

Arra stopte met tegen de pop meppen. En liep naar Gabriel toe. Ze tikkte op zijn schouder zodat hij wist dat ze achter hem stond. Ze pakte zijn handen en trok hem mee naar de bank.

Gabriel voelde een tik op zijn schouder en keek om naar Arra. Voor hij het wist werd hij met haar mee getrokken, en werd hij op een bank gedumpt. Hij lachte zachtjes en pakte het uiteinde van zijn vlecht, waar hij het elastiek van af trok. Hij liet zijn haar los. Los stond hem ook erg goed, maar het was zoveel werk om te verzorgen, en met het vechten was het niet helemaal handig.

Arra lachtte. Ze had Gabriel overrompeld. Ze pakte haar tas en haalde er een mooie kam uit. Ze begon zachtjes het haar van Gabriel te kammen, van boven naar onder. Ze woelde een beetje met haar vingers door zijn haar. Ze vond dat het lekker voelde en hoopte dat Gabriel dat ook vond. Ze begon zijn haar te vlechten. Heel handig en rustig vlocht ze van boven naar onder. Daarna pakte ze zijn schouders vast en leunde tegen hem aan. "Hij is klaar" zei ze zachtjes in zijn oor.