Het rijk van de maagd-Koruna:Aphrodite's appartement

Aphrodite gaf Dylan een kus. 'Hij denkt aan rood.' Zei Aphrodite glimlachend. 'Zijn gedachten zijn een stuk minder complex dan die van mensen, ze bestaan vooral uit geluiden en kleuren.' Ze ging aan tafel zitten en sneed een stukje van het ei af.

Dylan glimalchte en ging tegenover aph zitten, en nam zelf ook een hap. "Weetje, gister..." begon hij "Het is nu wel weer goed tussen ons toch?" hij keek haar vragend aan,hij was er namelijk niet zeker van hoe zij erover dacht

Aphrodite glimlachte breed. Ze knikte alleen maar. Als iemand daarover zou moeten beslissen was dat wel Dylan. Zij was degene die stom was geweest, niet hij. Ze nam nog een hap van haar ei met toast en het brood knisperde heerlijk tussen haar tanden.

Dylan glimalchte gerustgesteld en nam nog een hap "Weetje, ik vraag me af wie zijn vader is, ik duim natuurlijk voor mezelf" hij glimalchte "Maar als het niet van mij is hoopt ik dat hij het meest op jou lijkt"

Hihi, Lisa weet het al wel xD (Ja, ik heb eindelijk besloten Is morgen toch weer anders, maargoed.)

Aphrodite slikte de hap van haar eten door en glimlachte. 'Ik duim ook voor jou.' Zei ze, terwijl ze Dylan aankeek en een hand op haar buik legde. Ze hoopte dat het zeegeruis maar betekende dat het kind van Dylan was.

Dylan knikte en nam nog een hap van het ei. "Tja" er viel een pijnlijke stilte. hij speelde met zijn vork met zijn eten. nirt wetend wat ze zeggen.

Aphrodite keek Dylan aan. 'Dylan, als het niet van jou is, kan je daar dan mee leven?' Vroeg ze serieus. Ze had geen zin in nog een ruzie, zeker nu deze opgelost was. Niet dat ze vermoedde dat het Richard's kind was, maar ze moest het gewoon vragen.

Dylan haalde diep adem om nog wat tijd te kopen "Ik zou het niet geweldig vinden, maar zou ermee kunnen leven, het is en blijft een kind van jou." hij glimalchte flauw "Maar ik zou het wel jammer vinden"

Aphrodite pakte Dylan's hand. Ze keek hem diep in zijn ogen. 'Daar ben ik zo ontzettend blij om.' Zei ze met een glimlachje. Ze streek met haar duim over de rug van zijn hand terwijl ze met haar vork in haar andere hand een stukje toast met ei at.

Dyln gaf een zacht kneepje in haar hand terwijl hij glimalchend verder at. "Mooi" Hij glimalchte verliefd naar haar terwijl hij he laatste beetje opat en opstond om zijn bord op te ruimen

Daniel (Wel even de staart wegdenken en andere kleur oogjes, maar hij is ZO cute. Zijn papa lijkt zelfs op Dylan

Aphrodite glimlachte terug en at haar bord snel leeg zodat ze achter Dylan aan kon lopen om het ook op te ruimen. Ze gaf hem een kusje op zijn wang voordat ze de gootsteen vol liet lopen met water waar ze afwasmiddel ingooide. Ze begon haar bord af te wassen en pakte die van Dylan ook uit zijn handen.

Dylan glimalchte lief naar haar en ging dicht achter haar staan met een hand op haar buik. hij gaf een kusje op haar wang voor hij haar losliet en de kamer eens ging onderzoeken. Hij bekeek de boeken in de kast, al begreep hij niets van de franse titels. Daarna beeek hij het interieur beter "Je hebt een mooi huis zei hij emt een lieve glimalch,."

Aphrodite zette de borden terug in een keukenkastje. Ze zette twee dampende koppen thee en liep naar Dylan toe. Ze reikte hem een kopje aan en streek even door zijn rode haar. 'Bedankt, het kostte verschrikkelijk veel tijd om het te krijgen zoals het nu is.' Zei ze tegen hem.

Dylan pakte het kopje aan en nam een slok. "HEt is prachtig." hij glimalchte. Hij gingin een lekkerre stoel zitten en tikte zenuwachtig met zijn voet op de grond. hij haalde rustig adem.

'Wat dacht je ervan om weer eens naar het strand te gaan?' Vroeg Aphrodite vrolijk aan Dylan. Ze merkte dat hij zich opgesloten voelde, wat ze zich wel kon voorstellen. Ze wou niet dat hij de stad inging om te drinken dus dit leek haar de beste oplossing.

Dylans gezicht klaarde meteen op "Graag, heel graag, roep jij Ares alvast, dan ga ik mijn zwemspullen zoeken" hij grijnsde

verder bij het zuiderstrand, ik eerst

new
-
Zenuwachtig bekeek Richard het appartenmenten complex, hier zou Aphrodite moeten wonen. Het meisje dat misschien zijn kind zou kunnen dragen. Hij keek naar de naamplaatjes, uiteindelijk zag hij het naamplaatje van Aphrodite staan. Even bleef hij als een schooljongentje aarzelend voor de bel staan. Uiteindelijk drukte hij op de bel, en wachte op enige reactie uit het appartement.

Aphrodite liep naar de intercom van haar bel toe en drukte op het knopje. Ze nam negen van de tien keer niet de moeite om te vragen wie er voor de deur stond, en nu dus ook niet. Ze zou het wel merken als de persoon eenmaal voor de deur van haar appartement stond.

Richard merkte dat de deur openklikte, zonder dat er wat gezegd werd. Hij haalde een keer diep adem en begon de trap op te lopen. Eenmaal bij het appartement aangekomen klopte hij met hernieuwd zelfvertrouwen op de deur. Nu hij zeker wist dat Aphrodite er was, was er ookg een hoop dat ze niet open zou doen. Iets waar hij ook niet op hoopte trouwens.

Aphrodite liep met haar boek in haar hand naar de deur en maakte hem open. Ze schrok even toen ze zag wie er voor de deur stond. 'Richard, wat doe jij hier in scheppersnaam?' Zei ze verbaasd tegen de zwartharige man die in de deuropening stond.

Richard glimlachte flauw naar Aphrodite, hij schonk bijna geen aandacht in het scheppersnaam, hij was nu niet voor de oorlog bezig, maar voorzichzelf. Hij had er toch geen verwachtingen van dat ze bij Het Dertiende Rijk zou horen, dus in de schepper zou geloven. "Ik wil wat bespreken." verklaarde hij naar enkele seconden Aphrodite's schoonheid te hebben bekeken. Ze zag er niet zwanger uit.

Aphrodite opende de deur een stuk verder. Ze zag niet echt kwaad in heet binnenlaten van Richard. 'Kom binnen.' Zei ze, terwijl ze achteruit stapte om de deuropening vrij te maken. 'Wil je iets te drinken?' Vroeg ze. 'Thee, koffie, water?'

Richard glimlachte en stapte naar binnen. Het was een mooi appartement, veel mooier dan de klamme tenten waar hij de laatste maanden in leefde. Hij wreef even zijn handen warm van de frisse buiten lucht. "Doe maar koffie als het niet te veel moeite is." een beetje ongemakkelijk bleef hij naar Aphrodite kijken, het was een raar idee dat zij misschien wel zijn kind droeg, hij had het nog nooit onveilig gedaan.

Aphrodite liep op haar eeuwige stiletto's naar de keuken en zette het koffiezetapparaat en de waterkoker aan. (Ja, ik vind dat ze die hebben ) Terwijl ze ongeduldig wachtte totdat beide apparaten klaar waren begon ze zich af te vragen waarom Richard hier was. Kwam hij het kind opeisen? Of had het een compleet andere reden? Misschien was hij hier gewoon om haar uit te foeteren. Iets wat ze compleet zou begrijpen. De apparaten hadden hun werk gedaan. Ze overhandigde Richard zijn kop koffie terwijl ze van haar hete thee nipte.

Richard ging op het puntje van een bank die qua kleur perfect bij de rest van het interieur paste, tenminste tot zover hij er verstand van had. Hij pakte met een dankbaar glimlachje het kopje koffie aan van Aphrodite. "Tja." verzuchte hij tijdens een ietwat pijnlijke stilte. "Is het waar? ben je echt zwanger...?" zijn vraag klonk zacht, hij wilde nog 1 keer echt bevestiging van Aphrodite zelf.