Het rijk van de maagd-Koruna:Aphrodite's appartement

Richard keek Aphrodite aan, er was iets dat hij in zijn gedachte niet toe wilde laten, niet durfde te laten. Hij stak zijn hand uit naar de buik van Aphrodite, maar er vlak voor bleef zijn hand in de lucht stilzweven. Zijn gezicht ging vragend naar Aphrodite "Zou ik mogen voelen?" vroeg hij terwijl hij haar hoopvol aankeek.

Aphrodite legde haar hand op die van Richard en legde hem zachtjes op haar buik. 'Je kan nog niet echt iets voelen bewegen, daar is het nog niet groot of sterk genoeg voor.' Legde ze uit. Maar ze begreep wel dat Richard dit wou. Het gaf een goed gevoel om te weten dat je kindje onder dat laagje huid lag. Ze glimlachte naar hem en haalde haar hand van de zijne af.

Richard voelde een tinteling door zijn hand trekken toen de hand van Ahprodite de zijne op haar buik legde. Ze had gelijk, veel voede hij niet door de warmte van Aphrodites kleren stralen. Toch wist hij dat er iets onder zat dat leefde. Toen zijn hand de huid van Aphrodite verliet glimlachte "Het word vast een prachtig jongentje."

'Ik hoop het.' Zei Aphrodite met een glimlach. Ze pakte het vuile servies van de tafel en zette het in de spoelbak om het later af te wassen. Ze liep weer terug naar Richard en keek hem aan. ´Maar, aangezien het nu vrijwel zeker is dat het van jou is, moeten we dan geen regeling maken ofzoiets?' Vroeg ze aan hem.

In de tijd dat Aphrodite de spullen naar de keuken ging om de spullen naar achteren te brengen ging Richard met zijn handen over zijn gezicht en haalde even diep adem. Hij was nog geen 20, zat midden in een oorlog, en zou vader gaan worden. Richard haalde zijn schouders op. "Ik denk het, maar veel verstand heb ik er niet van."

Aphrodite keek Richard strak aan. 'Luister, ik heb hier ook niet voor gekozen. Blijkbaar gaan antibiotica en de pil niet zo goed samen. Had ik moeten weten, maar dat wist ik dus niet. En ik vind dat hij ook een leven verdient.' Zei ze en ze legde haar hand op haar buik. 'Dus we gaan gewoon proberen om er het beste van te maken. Afgesproken?'

Richard schudde verontschuldigend zijn hoofd, hij was even vergeten dat Aphrodite zijn gedachte kon lezen, ook al was ze in een andere kamer geweest. "Het spijt me, en natuurlijk moeten we er het besten van maken." hij aarzelde even, keek Aphrodite aan "met Dylan..." hij was bijna niet genoemd in het gesprek. Hoe erg hij het ook vond, hij zou het kind toch met Aphrodite én met Dylan moeten opvoeden." een lichte zucht ontsnapte uit zijn longen toen hij deze woorden uitgesproken had.

'Met Dylan.' Herhaalde Aphrodite. Ze wist nu al dat Dylan het vreselijk zou vinden dat het kind niet van hem was, maar ze hoopte dat hij er niet al te zwaar aan zou tillen. En dat hij vooral niet zou beweren dat dit niet genoeg bewijs was, want zij vond het nu wel duidelijk. Ze keek Richard aan. Ze had zijn gevoelens al in zijn gedachten gelezen. Maar zij voelde niets voor hem. Niet bewust. Ergens schreeuwde haar intuïtie "Richard", maar haar hart en verstand zeiden Dylan.

Richard knikte. "Ik denk toch dat... ja... dat hij er ook bij moet beslissen ofzo?" het deed Richard pijn om dit te moeten zeggen, waarom wist hij niet. Hij was niet verliefd op haar, of toch wel? Ergens begonnen er belletjes te rinkelen bij deze gedachten, en maakte Richard onbewust tot het blozen toen hij weer naar Aphrodite keek. Snel gleed zijn blik naar de buik van Aphrodite.

Aphrodite glimlachte naar Richard. 'Ja, ik denk het wel. Hij kan volgens mij ieder moment langskomen.' Zei ze terwijl ze op de klok keek. Het leek haar wel goed om hem mee te laten beslissen over de regeling. Ze vond dat het Richard zijn recht was om mee te beslissen over de opvoeding van zijn eigen zoon. Ze streek met haar hand door haar haar.

Nu Inge even halen, er is alleen een klein probleempje, dat ze het Dylan al heeft verteld

xd :p
-
Richard knikte, zijn blik ging even naar de klok die rustig op zijn vaste tempo door tikte. Dat was tenminste 1 ding dat betrouwbaar bleef, wat er ook gebeurde. Een minuut zou altijd 60 seconden blijven duren. Zonder dat hij het doorhad ging zijn blik weer naar Aphrodite waar hij op bleef hangen, onbewust zag hij de schoonheid van deze vrouw die hij eerst alleen om het uiterlijk begeerd had, maar nu ook om haar innerlijk.

Dylan liep in een jeans en een simpel shirt naar de deur en drukteop de bel van aphs apartement. Hij ging met ene hand dor zijn rode haar. ondankt zijn verschillende ogen had hij blijkbaar zo een betere indruk op de mensen.

'Daar zal je hem hebben.' Zei Aphrodite vrolijk en ze drukte op het knopje van de deur. Net zoals bij Richard nam ze de moeite niet om eerst irritante vragen te stellen over de intercom. Ze zei alleen:'Hallo lieverd.' Ze wist zeker dat Dylan voor de deur stond, en anders had de een of andere huis- aan huisverkoper een leuke begroeting gekregen.

Dylan glimalchte en legde de weg af naar aphs apartement die hij al veeel vaker had afgelopen en klopte niet voor hij de kamer inliep. "Goedde midda morgen whatever" zei hij met en big smile tegen aph. hij liep naar haar toe en zag toen Richard "Wa...wat doet hij hier" zei hij verward. hij had al naar richards aura gekeken, en het voorspelde niet veel goeds, voor richard.

Aphrodite legde haar handen op Dylan's schouders. 'Dylan, kalmeer. Er is helemaal niets aan de hand.' Zei ze. 'Hij is hier om een regeling te treffen voor de opvoeding van Daniël.' Ze glimlachte naar hem en kneep in zijn schouders. Ze hoopte dat hij het zou begrijpen en niet helemaal zou flippen.

Dylan kneep zijn ogen smane maar knikte toch. Hij geloofde Aphrodite wel, dat wel. Maar Richard vond hij nog steeds verdacht, ht aura van Richard deed hem aan de situatie twijfelen, maar hij hield wijselijk zijn mond. hij glimalchte.

'Ga zitten.' Zei Aphrodite. Ze zette koffie voor Richard en Dylan en thee voor haar. Ze liet de stenen kopjes rustig naar de tafel zweven en liep er zelf achteraan. Ze gebruikte haar krachten de laatste tijd alleen nog maar voor gedachten lezen, en haar aardekracht al helemaal niet zoveel. Ze besloot dus maar een beetje te oefenen.

Richard keek op naar Dylan die binnenkwam, hij zag er niet al te vrolijk uit toen hij hem zag. Hij glimlachte naar hem. Hij stond op en stak zijn hand uit "hé man, alles goed" hij probeerde zo ontspannen mogelijk te zijn, hij snapte dat Dylan het niet geweldig vond om hem samen met Aphrodite aan te treffen, maar zoals Aphrodite al zei: laten we er het besten van maken.

Dylan haalde diep adme en zette toen de tegenwoordig zo vaak gebruikte nepglimalch op. Hij schudde de hand van Richard. En pakte toen zijn kop koffie van tafel en nam een flinke teug.

Aphrodite duwde Dylan rustig de bank op en ging tussen Richard en Dylan inzitten. Ze keek Dylan aan en zei:'Dylan, Daniel is Richard's kind.' Ze besloot het maar meteen te zeggen, dan zouden de onderhandelingen over een regeling een stuk gemakkelijker kunnen gaan. 'Hij dacht ouders, met Richard's stem. En jij weet evengoed als ik wat dat betekent.'

Dylan was blij dat hij zijn koffie al doorgeslikt had. Anders had hij het nu uitgespuugd. Hij beet op zijn wang maar was compleet stil. Hij hield zich in om geen domme dingen te zeggen. "O" was alles wat eruit kwam. Zijn gedachten waren stil gevallen.

Ongemakkelijk zat Richard naast Aphrodite, hij was blij dat hij geen gedachte kon lezen. Hij zou voor geen goud willen weten wat er nu in het hoofd van Dylan om zou gaan, welke haat jegens hem er misschien zou opbloeien. Ongemakkelijk keek hij naar Aphrodite en Dylan, hij voelde zich een inbreker in hun liefdevolle leventje, iemand die alles misschien in 1 nacht verknald had.

Aphrodite legde haar hand op Dylan's bovenbeen. 'Lief, het komt wel goed, oke?' Ze keek hem geruststellend aan. 'Maar aangezien het zijn kind is, heeft hij ook het recht hem op te voeden.' Zei ze tegen hem. 'Dus daar zou ik graag over willen praten.' Ze was nog steeds bezig met haar stroom van woorden, waardoor Dylan alles meteen zou horen, en er geen verrassingen zouden ontstaan.

Dylan knikte. hij deed zijn best om zijn stem te beheersen "Dat snap ik, als het heel verhaal omgekeerd was geweesd zou ik dat ook willen" het was een mentaleklap in zijn gezicht, maar hert was verdraagbaar.

Aphrodite glimlachte en bewoog de duim van de hand die op Dylan's bovenbeen lag heen en weer. 'Maar, dat betekent dat hij hier zal zijn, of dat Daan naar hem toegaat, in een of ander legerkamp in een tent.' Zei Aphrodite tegen hem. Ze beet op haar onderlip.