Het rijk van de maagd-Koruna:Aphrodite's appartement

'Ja, het is heel rustgevend. Een prachtig geluid.' Ze ontweek expres de vraag of het door de zeegeluiden Dylan's kind was, omdat ze dat zelf ook gewoon helemaal niet wist. Ze glimlachte naar Dylan.

Dylan glimalchte. Gezien haar aura wist ze het zelf ook niet, fijn. Hij lag nu languit op[ de bank en sloot zijn ogen. Na een poosje was hij in slaap gevallen

Aphrodite liep haar kamer in en schoof de mega-grote kledingkast open. Over een tijdje zal ze aanwezig moeten zijn op haar werk, als leidster van een afdeling van haar vaders bedrijf, en ze mocht absoluut niet te laat komen. Ze trok een van haar nette rokken en een blouse uit de kast en schoot ze aan. Toen ze klaar was deed ze haar haar in een knot op haar hoofd en ging ze op zoek naar haar tas waar haar presentatie inzat. Ze krabbelde een briefje voor Dylan. Werk, ben terug om zes uur, geen stomme dingen doen -Aph en ging de deur uit.

andere eind van de dag

Dylan opende zslaperig zijn ogen. De zon was al aan het ondergaan en gezien het feit dat het winter was was het dus een uur of 5 á 6. Hij stond op en rekte zich uit. Hij liep rond en vond toen het briefje. Hij haalde zijn schouders op en keek dor het raam naar buiten.

Aphrodite liep zelfvoldaan door de straten van Koruna richting huis. Haar presentatie was geslaagd geweest en haar voorstel was aangenomen. Ze deed de deur van haar appartement open en zette haar aktetas op zijn goede plek.

Dylan draaide zich naar haar om en glimalchte "Was het leuk op je werk?" hij glimalchte lief naar haar en ging weer op de bank zitten. "En mag ik heeeel misschien ene keer naar buiten om nieuwe kleren te kopen, ik heb hier nu maar een set paar geval" hij grijnsde

'Jahoor, maar ik ga mee, ik heb hier tenslotte het meeste verstand van mode.' Zei Aphrodite met een glimlach. Ze wou eigenlijk alleen maar mee om ervoor te zorgen dat Dylan niet gewoon een kroeg indook en weer dronk totdat hij roze panda's begon te zien.

die roze pandas waren geinig

Dylan glimalchte en knikte "Mij best" hij haalde een hand door zijn rode haar en keek naar de ruit. zijn haar was een keer los, en het zag er vaag uit. Aph zou het waarschijnlijk wl raar vinden, hij had het bijna nooit los.

Aphrodite glimlachte en pakte haar handtas. Ze keek even naar Dylan's haar. 'Dylan, met alle respect, zo ga ik niet met je over straat.' Zei ze. Het leek net alsof hij een matje had als hij zijn vlecht loshad, en als ze ergens een hekel aan had, waren het wel matjes. Ze ging achter hem staan en vlocht zijn haar overnieuw. Ze deed het elastiekje dat ze eerder had gebruikt voor haar knot om het uiteinde en er viel een dikke, glanzende rode vlecht op Dylan's rug. 'Dat is beter.' Zei ze tevreden en ze deed de deur open.

Dylan grinnikte "Oke, mama to be" hij liep braaf naast haar naar buiten. Buiten liepen ze een winkel straat in.

een paar uur later

Dylan liep naar binnen en gooide een tas op tafel. Hij was van winkel naar winkel naar winkel geslingert. Het was wel gezellig geweesd, Hij liep met wat van de kleding naar de badkamer "Als je het niet erg vond doe ik even wat schoons aan"

'Dat vind ik niet erg hoor.' Zei Aphrodite en ze glimlachte naar Dylan. Toen hij de kamer uitwas plofte ze vermoeid op de bank neer en schopte ze haar lakschoentjes uit. Ze pakte een boek met een ingewikkelde Franse titel van het tafeltje naast haar bank en begon te lezen.

Even later stapte Dylan de kamer weer in in zijn nieuwe kleding. hij had zijn vlecht weer los en ging mnaast aph zitten

Aphrodite keek op van haar boek, het was een crimi. Een vermoord iemand en een hotte detective die het ging onderzoeken. Dit was een van haar favorieten. 'He, waarom heb je hem nou weer losgemaakt, ik had er zo mijn best op gedaan.' Zei Aphrodite lichtelijk geïrriteerd tegen Dylan.

Dylan haalde zijn schouders op "Geen idee, ik vind het los ook wel prettig weetje" hij glimalchte naar haar.

Aphrodite zuchtte. Ze zou hem niet tegenspreken, dat had toch geen zin. Bovendien was hij al kwaad op haar en geïrriteerd over het feit dat hij moest afkicken. Ze las weer rustig verder in haar boek. De detective stond op het punt neergeknald te worden door een verdachte.

Dylan liep een rondje door de kamer en hing uiteindelijk over een stoel. hij kreeg een idee en pakte een kommetje water uit de keuken en ging op de grond zitten met het kommetje voor hem en probeerde het water te sturen.

Aphrodite keek geamuseerd naar Dylan's stuurpogingen. Ze liet terwijl ze doorlas een paar rode telikineseballen door de kamer heenvliegen. 'Dylan, wil je er niet over praten, over wat er is gebeurt?' Vroeg ze weifelend. Niet opkijkend van haar boek, bang voor een moordende blik.

Dylan haalde diep adem "Nee" zei hij kortaf en ging verder met oevenen. hij had veel te lang niets gedaan en was aardig verzwakt.

'Waarom niet?' Zei Aphrodite verontwaardigd tegen Dylan. Ze had geen zin meer in die continue spanning tussen hen in. Het was zelfs beter om knallende ruzie te hebben dan dit. Ze las weer verder. De detective had de kogel handig ontweken en de verdachte gearresteerd.

Dylan knarsetande. "Mij best, jij mag zeggen wat je wilt, maar ikw eet echt niet wat ik moet zeggen" *en inge ook niet* Hij liet het bakje water me rust en gin tegenover aph zitten

Aphrodite keek Dylan aan. 'Nou, ten eerste.' Zei Aphrodite, en ze stak haar pols uit naar Dylan. 'Weet jij hoe ik aan dit litteken kom, ik kan me alleen nog maar herinneren dat ik droomde dat je er was, dat je er echt was en toen weer vertrok. En toen zag ik dit op mijn pols.' Ze wees naar de dunne, witte lijn die over haar linkerpols liep.

Dylan keek har strak aan "Weet je het echt niet meer?" hij ging even met zijn hand door zijn ponny "Je kwam opeens opdagen in zo'n kroeg waar ikwas. Je werd kwaad aangezien ik een beetje omringt werd door lege glazen. Je zeurde dat ik niet meer naar zee rook, en ik zei toen dat ik sinds hedt nieuws ik niet meer bij de zee ben geweesd. Toen zei je dat het beter was als je me met rust liet en ik verliet de kroeg, toen volgde je me, toen ik een nachtmerrie had was jij er namelijk toen ik wakker werd. Toen zei je dat als ik van je af wilde zijn ik je zou moeten ombrengen, toen zei ik dat dta onzin was en dat ik gewoon weg zou gaan, en toen dreigde je jezelf van kant te maken en sneed in je pols. toen viel je flauw. ik verzorgde de wond en vertrok"

Aphrodite knipperde met haar ogen. Dat klonk helemaal niet als haarzelf. 'Ik heb WAT gedaan?' Vroeg ze verontwaardigd. Ze keek Dylan aan. Ze zou hem nooit volgen als ze wist dat hij haar niet in de buurt wou hebben. En zichzelf van kant maken zou ze al helemaal niet doen, zeker niet met een kleine in haar.

Hij haalde zij schouders op "Check mijn geheugen maar, je werd echt helemaal hystersch, het was echt eng" hij keek haar sirieus aan. "Geloof me Aph" hij keek haar aan met het lichtblauwe oog waarin je bijna letterlijk kon lezen hoevel pijn hij had doorstaan

'Ik geloof je wel, maar ik wil alleen weten hoeveel ik in vredensnaam gedronken had en hoeveel effect dat gaat hebben op hem.' Zei ze en ze wees naar haar buik. 'Want no way dat ik nuchter was toen ik dat deed.' Zei ze rustig. 'Nou weet je tenminste hoe ver weg ik ben als ik dronken ben, misschien begrijp je dat andere dan ook wel.'