Het gezellige park- rijk van de waterman

Matthew glimlachte. Hij snapte wel dat het niet het meest interessantste onderwerp was voor andere. Al vond hij dit zelf 1 van de interessantste onderwerpen aangezien er op dit moment ook zo'n verandering in de geschiedenis aan het optreden was. "Dankje voor het er achter na rennen."
-
pijnlijk gesprek xD

Haha, ja xd
--

Scarlet haalde haar schouders op. 'Geen dank.' Zei ze. Ze keek het park rond en sloeg haar jas wat beter om zich heen, er kwam een koude wind langs. 'Hoe heet je?' Vroeg ze toen en glimlachte terwijl ze hem weer aankeek. Ze had nog helemaal niet naar zijn naam gevraagt.

"Matthew." antwoorde hij op de vraag hoe hij heette. Ook hij rilde even door de kou. Hij sloeg de donkerblauwe sjaal wat extra om zijn nek heen, door de wind was hij gaan wapperen. "En jij." hij klopte de papieren tot een nette stapel en legde ze tussen het boek, om ze niet nog eens kwijt te raken. "Het is eigenklijk veel te koud om buiten te gaan stilstaan."

Scarlet glimlachte. 'Aangenaam. Scarlet.' Zei ze en knikte toen. 'Daar heb je gelijk in, we kunnen beter lopen.' Zei ze en keek het park rond. Het was koud, maar bovenal regende het niet en daardoor was het nog draagzaam buiten. Ze stopte haar handen in de zakken van haar jas om ze warm te houden.

"Laten we naar ergens wat hete chocomel halen." stelde Matthew voor, het verbaasde hem zelf. Nooit sprak hij zo tegen meisjes, alsof hij ze wilde versieren, sowieso durfde hij dat bijna niet te vragen. "Dat is tenminste warm." zei hij er snel achterna om hem een houding te geven. Het was koud, door die rode wangen viel he tblozen van hem elukkig een stuk minder op.

Scarlet glimlachte. 'Ja, dat lijkt me een goed idee.' Zei ze en deed haar tas wat beter om haar schouder. 'Waarschijnlijk kunnen we dat hier dichtbij wel halen als we het park uitlopen.' Zei ze opgewekt. Ze vond het leuk om weereens wat met iemand te doen. Ze haalde wat haren uit haar gezicht en glimlachte.

'echt waar' wilde hij bijna vol verbazing uitroepen, toen Scarlet zei dat ze wel wat wilde drinken. Het was voor het eerst in jaren dat hij met iemand wat ging drinken, maar de glimlach van Scarlet had wat ontwapenend. Zijn verlegenheid probeerde minder zijn kop op te steken, en eigenlijk vond hij het een keer fijn dat hij niet in zijn eentje een café binnen liep en als een skelet wat te drinken. Hij herschikte de map was "Zullen we dan maar?' vroeg hij terwijl hij richting de uitgang van het park begon te lopen.

Scarlet knikte. 'Ja.' Zei ze en liep achter hem aan, waarna ze naast hem ging lopen. Voor het eerst zins tijden had ze ook schoenen aan, het voelde raar en ongemakkelijk aan, maar het was te koud om op blote voeten te lopen. Ze had zulke schoenen aangedaan, dat ze de grond nog een beetje kon voelen anders vond ze het helemaal moeilijk. Ze glimlachte.

Matthew liep zwijgend naast Scarlet door het park, veel wist hij niet te vertellen. Hij was niet zo'n prater, het was al heel wat dat hij dit zomaar uitgesproken had, dat hij voorstelde om chocomelk te drinken. "Dat café'tje?" vroeg hij toen ze aan het eind van het park gekomen waren. Er was een klein café'tje dat waarschijnlijk vol zat met verkleumde park mensen.

Scarlet keek naar de plek waar hij naar keek. 'Ja, lijkt me gezellig.' Zei ze en liep er naast hem heen. Ze vond dit echt gezellig, blij dat ze leuke dingen kon doen en niet de hele tijd aan die vervelende rot oorlog hoefde te denken. Gewone mensen moesten er ook last van hebben, dat hun omgeving word geterroriseert, of hoe mensen het ook wilden noemen. 'Blij dat er ook nog leuke dingen gebeuren.' Sprak ze haar gedachten uit.

Matthew deed netjes de deur open voor Scarlet, zodat ze naar binnen kon. De laatste opmerking die ze gemaakt had spookte door zijn hoofd heen. Hij snapte precies wat ze bedoelde, sinds de dood van Stephanie had hij geen enkel plezier meer gehad in het leven gehad. Nu was er iets wat zijn dagelijkse sleur van boeken doorbrak. En iets aan Scarlet had wat, wat hem vrolijk maakte. Hij glimalchte en liep in de richting an een leeg tafeltje waar hij een stoel voor haar naar achteren schoof.

Scarlet liep achter hem aan naar het tafeltje en ging dankbaar op de stoel zitten. 'Dank je.' Zei ze en glimlachte naar hem. Hij was aardig. Ze keek even het cafétje rond. Het was gezellig, zat niet zo vol met allemaal lastpakken als ze bij andere kroegen had gezien. Ze glimlachte en keek weer naar Matthew.

Matthew glimlachte terug "Hete chocolademelk met slagroom dan maar?" vroeg hij aan Scarlet. Hij scoof wat ongemakkelijk heen en weer op de stoel waar hij op was gaan zitten. Het was zo onwennig dat hij hier zat met een meisje dat hij nog geen half uur kende. Iets wat heel apart was voor zijn doen. Hij durfde meestal niet eens iemand aan te spreken.

Scarlet knikte opgewekt. 'Ja, dat is lekker.' Zei ze en de serveerster kwam er al aan. Het was een redelijk oude vrouw en die begroette hun opgewekt. 'Wat willen jullie drinken?' Vroeg ze en glimlachte vriendelijk en moederlijk. 'Twee warme chocolade melk met slagroom.' Zei ze tegen de vrouw en keek naar Matthew. 'Ik weet niet of jij er nog wat bij wilt?' Vroeg ze.

Matthew schudde zijn hoofd. "Nee, wil jij wat, ik trakteer?" vragend keek hij Scarlet aan. Zelf was hij niet zo van gebak of taart, maar een hete kop chocoaldemelk met een flinke toef slagroom was heerlijk en ging er met gemak in. Vooral omdat het buiten ijs en dan ook ijskoud was, al vond Matthew het nog al snel koud doordat hij vaak maar weinig bewoog.

Scarlet schudde ook haar hoofd. 'Nee, dank je.' Zei ze vriendelijk, ze had vanmorgen aardig gegeten van de bessen die ze wist te plukken. Ze had geen wild geschoten deze week, ze had het niet nodig gehad. De vrouw knikte naar hun. 'Het komt eraan.' Zei ze vriendelijk en liep weg richting de keuken. Scarlet glimlachte en keek naar Matthew. 'Wat doe jij meestal, als je niet leest?' Vroeg ze/

Matthew werd lichtelijk verrast door de vraag van Scarlet. "Tja meestal ben ik in de boeken verdiept." zei hij met een lichte blos op zijn gezicht. Hij wist dat het heel nurderig overkwam, maarja zo was hij nou eenmaal. "En als ik het niet doe loop ik door de bossen of iets dergelijks." hij vertelde het liefst niet over Lana, hij wilde niet dat iemand wist dat hij krachten had. "En wat zijn jiouw hobby's?"

Scarlet glimlachte en knikte. 'Winkelen.' Zei ze en haar gezicht betrok een stukje. 'Nja, niet dat ik veel geld heb om iets te kopen, maar ik vind het leuk om er gewoon naar te kijken en dan proberen zelf zoiets moois te maken.' Zei ze en glimlachte weer. 'Verder reis ik veel.' Zei ze en haalde een hand door haar haren.

Matthew luisterde, hij dacht gelijk dat hij zich in Scarlet vergist had, dat ze zo'n meisje was dat alleen om kleding gaf. Maar zijn gedachtes trokken al snel weg toen ze het had over het zelf maken van kleding en dat ze veel reisde. "Wauw, dat is wel gaaf." reageerde hij oprecht, op dat moment kwam de serveerster er weer aanlopen, met 2 hette koppen chocolade melk.

Luthien schreef:

Luthien stopte met lopen en keek naar de grond. Hij beet zachtjes op zijn lip, maar sprak toen met een duidelijke en trillende stem. 'Het was mijn eigen keuze. Ik... hoor niet thuis in de 12 Rijken. Ik wil strijden voor mijn eigen land en... ik kan het de 12 rijken niet vergeven dat ze me mijn ouders en broer hebben afgenomen.' zei hij, maar wist dat hij zijn schild niet langer intact kon houden. Hij moest weg, en wel nu meteen.

Emily zat snikkend op de grond. Wanhopig keek ze omhoog naar Luthien die daar maar stond met zijn rug naar haar toe. De tranen stroomden als watervallen over haar wangen. De tranen waren voor Luthien, maar ook voor Gabriel die ze eindelijk had gevonden. Ook waren ze voor het kind dat in haar leefde, wat waarschijnlijk op zou groeien zonder vader.