Het bos, inclusief het herstelde deel - Rijk v/d Leeuw

Pixis trok in de tussentijd ook zijn kleren weer aan. Toen Eliza en Yasmine weer boven kwamen vroeg hij: "Lizz, wil jij het hert straks klaar maken? Je weet hoe ik met dat soort dingen ben." Daarna liep hij naar buiten, haalde eerst nog zijn mantel van de spijker die daar zat, en vloog naar de volgende boom. Hij had geen idee waarom, maar hij had even zin om ver weg in een boom te gaan zitten, een praatje te maken met die boom misschien.

Ceyx vloog over het bos. Hij kende de weg zo langzamerhand wel. Ze waren hier zo vaak geweest. Er viel een wolkj uit zijn oog toen hij dacht aan de 'ze' waar hij net aan dacht. Waarom had het zo moeten lopen? Hij land naast de meertjes die hij had ingeregend. Misschien was het maar goed dat Pixis niet mee was, die zou te veel herinneringen hebben aan deze plek. Ceyx dronk een beetje water en keek om zich heen. Er was niets veranderd in dit bos. Het was allemaal nog hetzelfde.

Rima liep de openplek op en zag Ceyx zitten ze ging naast hem zitten "Arme Lizzy, als ze niet aan het huilen is ziet ze eruit als een zombie." ze zuchtte "Of ze is verdrietig of woedens, of een zombie. Ze heeft al 4 kussens gesloopt en een raam gesloopt" de draak zuchtte en liet zich op haar rug vallen.

Ceyx keek op toen hij de stem van Rima hoorde. "Ach," meer kwam er even niet uit. "Pixis is superdepressief en mist zijn familie. Als hij niet huilt om Eliza, dan huilt hij om Gilan en Yasmine. En dat allemaal vanwege een misverstand." De draak legde zijn kop op zijn poten. Er ontsnapten nog meer wolkjes uit zijn ogen en hij was donkergrijs.

Rima knikte "Ik weet het, Maar Lizzy wil niet luisteren, het ergste is dat haar stemming telkens overslaat. Dan heeft ze een vreet bui en dan wil ze niet meer leven en wil zich uithongeren, maar niemand kan tot haar doordringen, zelfs Yasmine en Gilan krijgen weinig voor mekaar." Rima zuchtte "haar hart is gebroken. Als je het je voor kan stellen hing het in stukken bij elkaar, de enige die het bij elkaar hield was pixis en nu is het helemaal verkruimeld" rima begon te huilen, het waren rare stroperige tranen die veel weghadden van druppels Ahorn siroop. (Mapel Syrup) "Ik kan het niet meer aan haar zo te zien, ik ben zo bang dat ze op een gegeven moment iets gaat doen waar ze spijt van heeft" ze begon harder te huilen en legde haar houdenkop in haar poten.

Ceyx legde zijn kop op Rima's rug. "Pixis houdt het ook niet lang meer vol," zei hij. "Ze moeten weer naar elkaar terug. Voor Yas en Gil is dit ook geen leven." Er vlogen nu grote wolken weg uit zijn ogen. Hij bedacht zich even hoe dit er uit moest zien, een boom en een wolk die samen zaten te huilen. Gelukkig begreep die boom in elk geval dat het zo niet kon.

Rima knikte "Zo kan het inderdaad niet meer, het probleem is dat Elizabeth hem niet kan vergeven, ze wi niet eens in de tuin werken, ze hoort de planten vanuit haar kamer al af e toe, wat een enorme huilebui veroorzaakt" Rima zuchtte "Als ze hem ziet gaat ze a) spontaan huilen, b) ze scheld hem de huid vol of c) valt hem aan" rima zuchte "Het is een deprimerende situatie."

"En toch moeten ze elkaar weer zien," zei Ceyx. "Als ze gaat huilen, dan krijgt Pixis de kans om alles uit te leggen. Scheld ze hem de huid vol, dan gaat hij terug schelden. Op de één of andere manier dringt dat altijd tot mensen door. En als ze hem aanvalt, dan zal hij niks doen, er alleen voor zorgen dat hij blijf leven." Ceyx keek triest. Hij kenden Pixis te goed.

Rima knikte "Dat zal hij waarschijnlijk doen. Ik dnek dat als hij zomaar dvoor de deur zou staan ze hem zou aanvallen, als hij haar tegen zou komen zonder dat ze weet dat hij daar zou zijn zou ze in janken uitbarsten en als ze het zou afspreken zou ze gaan schelden en huilen tegelijk terwijl ze heel aggressief is en hem mogelijk wat aandoet" ze zuchtte "In een elukkig geval dringt iets dat hij zecht toot haar door"

ik ga aan mijn aquarium en dan aan mijn hw auf wiedersehen

Cexy steeg op. Hij moest even uitregenen. Het regende keihard en alle dieren vluchtten weg voor deze vreemde wolk. Ceyx regende een half uur door. Daarna ging hij weer naast Rima liggen. "Ontvoer haar een keer, dan ontvoer ik Pixis," zei hij. "Dan komen ze elkaar tegen. Een slim mens luistert naar zijn draak."

Rima grinnikte "Goed plan, we gaan ze nu halen en brengen ze hier" ze keek Ceyx aan "En dat was WAREMPEL een goed idee" ze glimalchte naar Ceyx. "Word dat het plan?"

"Ja, dat doen we," zei Ceyx en hij steeg op. "Over een tijdje zijn we hier terug." Hij vloog snel weg en liet een lange wolkenlijn achter.

Even later

Pixis sprong van Ceyx' rug af. "Nou, wat wilde je me laten zien?" vroeg hij aan zijn draak. 'Zie je nog wel,' hoorde hij in zijn hoofd. Hij keek naar het meertje. De laatste keer dat hij hier was had hij Gilan leren zwemmen. Hij ging zitten aan de rand van het meer en begon zachtjes te huilen bij die gedachte.

Rima kwam aanloepn met een huilende Elizabeth in haar armen. Elizabeth zag er afschuwelijk uit, er zaten wallen onder haar ogen, ze was bleek, haar wangen waren ingavallen en ze was ernstig vermagerd. Ze had haar haar afgeknipt, eerst was het lange blonde haar tot haar kniene en nu tot haar schouders. Toen ze pixis zag was ze heel even stil voor ze nog harder begon te huilen.

Pixis keek op. Toen hij zijn vrouw zag, was hij eerst opgelucht. Maar toen hij ag hoe ze eruit zag, had hij nog harder kunnen gaan huilen. Het was vreselijk om te zien. De tranen rolden over zijn wangen. Hij draaide zich naar Ceyx. "Hier hebben jullie voor gezorgd?" vroeg hij. Toen hij zag hoe Ceyx knikte, dacht hij: Ik heb wel een hele slimme draak. En Eliza ook. Hij keek even naar de ring om zijn vinger en daarna naar de vrouw die zijn vrouw niet meer wilde zijn

Rima wiegde Aliabeth in haar armen "Ceyx, ik zei toch dat we niets aan haar hadden" zei ze in drakentaal Ze zuchtte en legde het wrak op het mos. Elizabeth rolde zich op en begon een beetje wiegend te huilen. met haar rug naar pixis toe.

Pixis stond aan de grond genageld. Hij werd vanbinnen verscheurd door de dingen die hij nu zag. Hij ging zitten en wachtte tot Eliza een beetje zou kalmeren. Ceyx liep naar Rima toe en trok haar even weg. "We moeten het nu gewoon laten gaan," zei hij tegen haar. Hij blies een groene wolk naar Elizabeth en daarna één naar Pixis. Groen was ook zijn helingskleur.

Rima glimalchte naar Ceyx "Dat is het beste" en ze ging onder een boom liggen.

Elizabeth scheewde huilend "GA WEG GA WEG GA WEG Stomme klootzak" ze klauterde overeind en strompelde verder naar een andere boom en ze ging aan de andere kant van de boom zitten en bleef huilen.

Pixis bleef zitten waar hij zat, maar zei niks. Hij keek rustig toe hoe Elizabeth bij hem weg wilde. Maar van binnen leed hij ontzettend veel pijn. Pijn die zelfs de beste heler ter wereld niet kon helen. Hij wilde haar heel graag uitleggen wat er was gebeurd, maar eerst moest ze kalmeren.

Elizabeth stopte na een hele poos met huilen keek naar pixis "Eikel" begon ze en er volgde een hele scheldkannonade (of zo) en ze keek hem kwaad aan. "HOE DURFDE JE" schreeuwde ze.

"Ik heb niks gedaan," zei Pixis rustig. "Als jij zou willen luisteren, dan weet je wat ik wel gedaan heb. Maar dan moet jij j eerst bereid tonen om te luisteren. Ben je bereid om te luisteren?" Hij keek haar doordringend aan. Van binnen deed het hem heel veel pijn om te moeten horen wat de vrouw van wie hij hield allemaal tegen hem zei.

Ze legde haar handen tegen haar oren "Ja... Nee... Weet ik veel..." zei ze weer met een huilerige ondertoon in haar stem. Ze zakte op haar knieen. het blonde haar dat ooit tot voorbij haar knien kwam, kwma nu tot amper haar schouders en viel er slap overheen. Ze legde haar gezicht in haar handen "Doe je verhaal ik zal proberen te luisteren, al kan ik niet beloven dat ik je geloof." snikte ze ze ging met haar rug tegen een boom geleund zitten en keek kwaad naar pixis.

Pixis begon. "Jij en ik weten allebei dat ik een missie had. Ik moest een Dertiener opsporen die vaak in kroegen rondhing. we wisten ook dat het om een vrouw ging. Ik heb daar dus de hele avond gezeten. Er gebeurde niks. Tot die vrouw binnenkwam. Alle mannen keken haar kant op. Het leek erop alsof ze dat gewend was. Je zag haar even onderzoekend de kroeg rond kijken. Haar ogen bleven om de één of andere reden op mij stilhangen. Toen liep ze naar me toe en gaf me een zoen. En op dat moment stond jij in de deuropenig." Pixis kreeg tranen in zijn ogen. "Toen jij wegrende, ben ik je achterna gegaan. Ik heb geschreeuwd, maar jij hoorde het niet. Toen ik thuis jouw briefje vond, ben ik dagenlang kapot geweest. Van binnen." Ceyx knikte in de struiken even van ja, maar dat was niet te zien voor Pixis en Elizabeth.

Elizabeth kreeg weer tranen in haar ogen. Ze wilde het zo graag geloven, en het logische deel van haar hersenen gaven hem gelijk, en haar hart smeekte hem gelijk te geven en weer te helen. Maar ze kon het niet. Ze was te bang dat dat een leugen zou zijn. Ze zuchtte terwijl haar tranen op de grond vielen met zachte plensgeluiden op de grond.

"Ik lieg echt niet, Lizzy," zei hij, nu ook met tranen in zijn ogen. "En ik weet dat jouw hart ook zegt dat ik niet lieg. Luister naar je hart Lizz, luister. Jij en ik en Gilan en Yasmine houden het niet vol zonder elkaar." Hij barstte in tranen uit toen hij de namen van zijn kinderen liet vallen. Hij wilde hen zo graag weer zien.

Lizzy snikte en liep naar hem toe en gaf hem onhandig een knuffel "Zolang jij niet ook gaat huilen, ik huil al genoeg voor twee" ze lachte flauw. Ze wreef de tranen uit haar ogen en keek hem aan.ze was nog niet klaar hem weer helemala te vertrouwen, en het was nog neit helemaal oke. Maar het was weer deels goed.